Εθνική υπερηφάνεια με ημερομηνία λήξης

Λέξεις: Άγγελος Πλιάκος

Έπειτα από μια επεισοδιακή χρονιά με πολλά απρόοπτα και αμέτρητα προβλήματα, οι Ολυμπιακοί αγώνες του Τόκιο μοιάζουν πιο κοντά από ποτέ. Σε λιγότερο από 100 ημέρες η ελληνική αποστολή θα βρίσκεται στην Ιαπωνία για να διεκδικήσει μετάλλια και διακρίσεις. Ένας Γολγοθάς αβεβαιότητας και άγχους για όλους τους αθλητές φτάνει στο τέλος του, βλέποντας τις διαβεβαιώσεις της Ολυμπιακής Επιτροπής ότι οι αγώνες θα γίνουν κανονικά και δε θα πάνε χαμένοι οι κόποι χρόνων. Μόνο που για τους Έλληνες αθλητές, δυστυχώς, ο Γολγοθάς δεν ολοκληρώνεται εδώ. Έχει και συνέχεια. Και εξηγούμαστε:

Το περασμένο Σάββατο ο «Βασιλιάς των Κρίκων», Λευτέρης Πετρούνιας, ανέβηκε για μία ακόμη φορά στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βασιλείας στην Ελβετία, κάνοντας υπερήφανους όλους τους Έλληνες. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Μέσα στα επόμενα λεπτά, ο πρωθυπουργός της χώρας έσπευσε να συγχαρεί τον Λευτέρη Πετρούνια για την τεράστια επιτυχία του στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Λογικό και αναμενόμενο.

Από την πλευρά του, ο υφυπουργός αθλητισμού της χώρας, Λευτέρης Αυγενάκης, έδωσε τα συγχαρητήρια του στον χρυσό Ολυμπιονίκη μέσα από το λογαριασμό του στο twitter γράφοντας χαρακτηριστικά: «Θερμά συγχαρητήρια στον πρωταθλητή Ευρώπης, Λευτέρη Πετρούνια. Ο Βασιλιάς των Κρίκων επέστρεψε στον θρόνο του & γράφει ανεπανάληπτη ιστορία για την Ελλάδα & τη Γυμναστική στην ήπειρό μας». Επίσης λογικό κι αναμενόμενο. 

«Μπράβο Λευτέρη, πάμε για το χρυσό». Εδώ «χάσαμε» το σήμα. Κάτι «κλωτσάει» στη χρήση του Α’ πληθυντικού προσώπου. «Πάμε». Ποιοι «πάμε»;

Λίγες ημέρες αργότερα, στην επιστροφή του στη χώρα μας, οι δηλώσεις του χρυσού Ολυμπιονίκη εξηγούν με τον πιο εύσχημο τρόπο γιατί δεν «Πάμε» για το χρυσό αλλά «Πηγαίνουν» για το χρυσό αυτοί οι αθλητές. Όχι μαζί. Μόνοι τους. 

«Είναι ξεκάθαρα αφιερωμένο στην οικογένειά μου αλλά πάνω από όλα είναι στην Ελλάδα και τους Έλληνες και στους αθλητές που είναι πίσω μου. Αυτοί οι αθλητές που βλέπετε είναι επτά μήνες απλήρωτοι, το ίδιο ισχύει και σε εμένα και ελπίζω η νέα διοίκηση να μην συνεχίσει τα λάθη της παλιάς διοίκηση. Χάρη στους χορηγούς που έχω μπορώ να συνεχίσω να κάνω γυμναστική. Αυτοί οι αθλητές που βλέπετε πίσω μου είναι στην ίδια κατάσταση χωρίς χορηγούς».

Πόση εθνική υπερηφάνεια να γεμίζει άραγε κανείς διαβάζοντας τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή των ημερών μας να λέει ότι ο ίδιος και οι συναθλητές του είναι απλήρωτοι από την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία για επτά μήνες; 

Πόση εθνική υπερηφάνεια να αισθάνεται κάποιος όταν βλέπει την αντιμετώπιση αυτών των αθλητών από την ελληνική πολιτεία; 

Άραγε ευθύνες βαραίνουν τις ομοσπονδίες για αυτή την κατάντια; Για την εικόνα των προπονητικών κέντρων των αθλητών υπάρχει κάποιος να αναλάβει την ευθύνη;

Για 14 ημέρες κρατάει, φαίνεται, η περηφάνια, τις υπόλοιπες 1446 που διαμεσολαβούν μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς, οι υπεύθυνοι σφυρίζουν ανέμελα, αποποιούνται των ευθυνών τους και καπηλεύονται τους κόπους και τις κατακτήσεις αυτών που παλεύουν για να κάνουν περήφανους τους Έλληνες κάθε 4 χρόνια.

Επανερχόμαστε, λοιπόν, στη διατύπωση της φράσης, με τη σωστή χρήση προσώπου αυτή τη φορά. Οι Έλληνες αθλητές ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ για το χρυσό, μόνοι τους. Δεν πάμε μαζί. Δεν τραβάμε μαζί τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Δεν είμαστε μαζί απλήρωτοι για επτά μήνες. Δεν γυμναζόμαστε μαζί στα σάπια όργανα γυμναστικής των παγωμένων αθλητικών γυμναστηρίων το χειμώνα. Έχει και η κοροϊδία τα όριά της, κι η ελληνική πολιτεία τα έχει ξεπεράσει εδώ και χρόνια.

Μείναμε στην εθνική υπερηφάνεια και (ξε)χάσαμε την ανθρωπιά.

*Ο Άγγελος Πλιάκος είναι φοιτητής Δημοσιογραφίας