Η σημασία της εξωστρέφειας του Ρίκι Ρούμπιο να μιλήσει για την κατάθλιψη
Το επικοινωνεί ο Ρούμπιο, γράφονται κείμενα από τους δημοσιογράφους, μπαίνει το θέμα στη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;
Λέξεις: Λιάνα Γερασοπούλου
Στις 26 Ιουλίου η Ισπανική ομοσπονδία μπάσκετ ανέβασε στα κοινωνικά δίκτυα ένα απολαυστικό βίντεο από τα παρασκήνια της φωτογράφισης των παικτών της ενόψει του μουντομπάσκετ που πλησιάζει.
Πρωταγωνιστής ήταν ο σπουδαίος Ρίκι Ρούμπιο των Κλίβελαντ Καβαλίερς, ο καλύτερος παίκτης της εθνικής του στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο το 2021, mvp του μουντομπάσκετ του 2019, αναπόσπαστο μέλος της εθνικής Ισπανίας και παίκτης της καλύτερης λίγκας του κόσμου, του nba, τα τελευταία 12 χρόνια.
Ακριβώς 10 μέρες μετά ο Ισπανός σταρ ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το επαγγελματικό μπάσκετ (προσωρινά ή και όχι) για λόγους ψυχικής υγείας.
Ο Ρούμπιο σόκαρε την μπασκετική κοινότητα και τα σόσιαλ μίντια γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης για την δυσκολία που αντιμετωπίζει.
Η αλήθεια όμως είναι πως η είδηση δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία διότι ποιος μπορεί να ξεχάσει το συγκλονιστικό κείμενο 3000 λέξεων που έγραψε το 2019 για το theplayerstribune.com. Eκεί ο Ρούμπιο με μια υπέροχη και μοναδική εξωστρέφεια, κάνοντας όλα τα ταμπού στην άκρη, μίλησε για την κατάθλιψη, για τον θάνατο της πολυαγαπημένης του μητέρας από καρκίνο το 2016 , για την προσαρμογή του τα πρώτα χρόνια στο nba, για την αλήθεια του. Και περισσότερο απ όλα για το κίνητρο για τη δημιουργία του ιδρύματος ”Ricky Rubio foundation” στη μνήμη της μαμάς του.
Λίγα χρόνια μετά σταματάει το μπάσκετ υπενθυμίζοντας σε όλους μας πως ο αγώνας για την ψυχική μας υγεία δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος. Και αυτή η εξωστρέφεια του Ρούμπιο αλλά και άλλων παικτών του nba όπως των Ντεμάρ Ντερόζαν, Κέβιν Λαβ, Μάικλ Κάρτερ Γουίλιαμς μόνο καλό μπορεί να κάνει.
Ένα κείμενο, ακόμα και λίγες λέξεις αθλητών με τόσους πολλούς φανς σε όλο τον κόσμο μπορεί να βοηθήσει αναρίθμητο κόσμο που παλεύει με αυτά που νιώθει. Ο σεβασμός στην ιδιωτικότητα είναι δεδομένος και αυτό δεν έχει ουδεμία σχέση με την απόφαση ανθρώπων με επιρροή να επικοινωνήσουν το πρόβλημα τους. Όσο παραπάνω έρχεται στο προσκήνιο η οποιαδήποτε συζήτηση για την ψυχική υγεία, τόσο πιο οικείο γίνεται στον απλό άνθρωπο που δυσκολεύεται να ζητήσει βοήθεια.
Το επικοινωνεί ο Ρούμπιο, γράφονται κείμενα από τους δημοσιογράφους, μπαίνει το θέμα στη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου. Ακόμα κι ένα μεμονωμένο βιωματικό τουίτ κάποιου χρήστη που θα αναφέρει κάτι για τον ψυχολόγο του μπορεί να φέρει κάποιον ασθενή ένα βήμα πιο κοντά στην λύτρωση. Στο να δημιουργηθούν μέσα του οι συνθήκες για να σηκώσει το τηλέφωνο του και να ζητήσει βοήθεια. Και να είστε σίγουροι πως κάθε φορά που συμβαίνει αυτό είναι μία συλλογική νίκη της κοινωνίας μας.
*Η Λιάνα Γερασοπούλου είναι νευρολόγος
