Ο Γιαννάκης και ο Λέανδρος σε μία συνάντηση γεμάτη ΠΑΟΚ, αλλά κυρίως αγάπη για τη φιλία και τη ζωή

Εικόνες: Γιώργος Νιάκας

«Λοιπόν, Γιάννη να σου πω κάτι: Μπορεί να μην έχεις βρει ακόμη πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη, αλλά είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα έχεις πολλούς. Ήδη έχεις ένα φίλο από σήμερα. Σου δίνω μια εικονίτσα, είναι η Παναγία, για να σε φυλάει και να επιστρέψεις από την Αμερική με το καλό και να είμαστε ξανά μαζί».

Ο 12χρονος Λέανδρος Παπαχαραλαμπίδης, που έχει απωλέσει την όρασή του από τα 2,5 του χρόνια, μιλά, μετά σε μια συνάντηση που οργανώσαμε,  με τον Γιαννάκη Παπαστεφανάκη, λίγο πριν ο δεύτερος αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, για ένα ταξίδι που μπορεί να του αλλάξει όλη του τη ζωή.

Θα υποβληθεί σε μία λεπτή επέμβαση, που με την κατάλληλη αποκατάσταση, μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα μέσα στην επόμενη διετία να περπατήσει, καθώς από τότε που γεννήθηκε έχει κινητικά προβλήματα.

Ο 13χρονος Γιάννης, από την Άμφισσα αλλά με καταγωγή από την Κρήτη, έγινε μέσα σε έναν χρόνο το πρόσωπο της ημέρας, ο πιο γνωστός φίλαθλος στην Ελλάδα, καθώς η αγάπη του για τον ΠΑΟΚ και το πάθος του να παρακολουθεί την ομάδα του συγκίνησε αρχικά τους ιθύνοντες της ομάδας και στη συνέχεια όλη τη χώρα, από απλούς φιλάθλους, ποδοσφαιριστές, προέδρους ομάδων.

Με πρωτοβουλία του Ιβάν Σαββίδη αναχωρεί με την οικογένειά του για τις ΗΠΑ. Θα δούμε όμως παρακάτω πώς η περίπτωσή του συγκίνησε όλους τους προέδρους των ομάδων.

«Ευχαριστώ πολύ Λέανδρε για το δώρο. Χαίρομαι που σε γνώρισα από κοντά και θα τα πούμε ξανά σύντομα», η απάντηση του Γιάννη κι έτσι άρχισε ένας διάλογος που είναι πιθανό να εξελιχθεί σε μία δυνατή φιλία. Ο Λέανδρος άλλωστε πιστεύει πολύ στη δύναμή της.

«Είναι σημαντικό να έχεις φίλους. Συζητάω, παίζω και βλέπω αν ταιριάζει ο χαρακτήρας μου με τον άλλον. Αυτό που θέλω είναι να βλέπω ότι δεν το κάνει επειδή πρέπει, αλλά να θέλει να είναι μαζί μου, δεν θέλω να πιέζονται οι φίλοι μου, θέλω να εκφράζονται ελεύθερα», εξηγεί ο Λέανδρος.

Μένει στην Καλαμαριά από τότε που γεννήθηκε, είναι κι εκείνος πρωταγωνιστής των γηπέδων προ διετίας, όντας προσκεκλημένος στην Τούμπα, παίζοντας μπάλα και σκοράροντας στην εστία, ενώ ήταν και πρεσβευτής σε βίντεο της UEFA, στην καμπάνια «A Ball for All» (Μια Μπάλα για Όλους), με τον δημιουργό της, Ηλία Μάστορα.

«Όλα είναι δύσκολα μέχρι να γίνουν εύκολα»

Οι δύο έφηβοι αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας, ωστόσο αρχικά η αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ τους φέρνει κοντά. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι η αγάπη τους για την ίδια τη ζωή, η δύναμη που άντλησαν για να μπορούν να διαχειρίζονται την καθημερινότητα, που είναι πολύ πιο δύσκολη για τους ίδιους, αλλά και για τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι η θέληση να το ζήσουν με χαμόγελο και αισιοδοξία αυτό το δώρο της ζωής, έστω κι αν αυτή υπήρξε άδικη μαζί τους.

Βλέπεις δύο παιδιά που χαίρονται και απολαμβάνουν απίστευτα τη ζωή, αντιμετωπίζουν την αναπηρία τους με τόση δύναμη και σοφία που για σένα είναι ένα μάθημα ζωής, το οποίο χρειάζεται συνέχεια να ακούς για να το εμπεδώσεις και να παραδειγματιστείς. Πάνω απ’ όλα όμως χαίρεσαι και περνάς πολύ ωραία μαζί τους.

«Όλα είναι δύσκολα μέχρι να γίνουν εύκολα», λέει ο Λέανδρος και σου δίνει μια καλή αφορμή να σκεφτείς.

Πηγαίνει συχνά και μιλά σε σχολεία για τη συμπερίληψη και την προσβασιμότητα.  Διαβάζει μέσω της μεθόδου Braille.

«Εχω βιβλίο με κουκίδες και διαβάζω με τα δάχτυλα. Ψηλαφίζω τις κουκίδες. Επίσης μου αρέσουν πολύ τα εικαστικά. Κάνω κατασκευετές με ξυλάκια, με χαρτόνια και με πηλό. Δεν είναι εύκολο.  Θέλω να κάνω και ένα δικό μου εργαστήρι εικαστικών, με κατασκευές χαρτόνια, ξυλάκια και πηλό και θα φτιάχνω με πλαστελίνη.

Για να κάνεις μια καλλιτεχνική ζωγραφιά πρέπει να σκεφτείς πρώτα τι θέλεις. Μια μέρα άφησα άδειο χαρτί, δεν είχα καμία ιδέα! Βάζεις μια εικόνα στο μυαλό σου, ένα δάσος π.χ.. Κάνω απτικές ζωγραφιές, τοποθετώντας στο φύλλο ξυλάκια, δημιουργώ κάτι ανάγλυφο.

Είτε με ζωγραφική, είτε με χαρτόνια η τέχνη θέλει σκέψη, εκτός αν κάνεις αφηρημένη τέχνη. Εκεί φυσικά λειτουργεί η φαντασία», λέει και θυμάται ότι μια συγκινητική στιγμή ήταν όταν μετά από μία επίσκεψη σε σχολείο, του έστειλαν κάποια παιδιά με οπτική αναπηρία ζωγραφιές με το πώς τον φαντάζονταν, με το μπαστούνι.

Ο Γιάννης είναι επίσης των τεχνών αλλά πιο… λαϊκών. «Πήγαινα σε μουσικό σχολείο και μου αρέσει το τραγούδι. O αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι ο Βασίλης Καρράς, μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια του. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το Νύχτα Ξελογιάστρα. Μου αρέσουν επίσης Ρίτα Σακελλαρίου και Πίτσα Παπαδοπούλου».

Αγαπημένες του ταινίες το «Κεραυνός Μακουίν» από τις παιδικές και «Η νεαράιδα και το παλικάρι».

Ο Λεάνδρος δεν είναι τόσο του λαϊκού ρεπορτορίου, αλλά ποιος είπε ότι οι φίλοι δεν πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται; «Εμένα μου αρέσει το ‘Όσο Μπορείς’, μελοποιημένο ποίημα του Καβάφη. Και αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Βιζυηνός.  Έχω φιλόλογο πατέρα, γι’ αυτό. Αγαπημένο απόφθεγμα από ποίημά του: Άνθρωπος χωρίς μυαλά, όλο χτίζει και χαλά και ο Θεός από ψηλά τον κοιτάζει και γελά».

Το Act Now, η προσβασιμότητα κα η συμπεριλήψη

Ο Λέανδρος μαζί με τον πατέρα του, Φίλιππο Παπαχαραλαμπίδη, δημιούργησαν την Act Now. έναν οργανισμό που έχει ως αντικείμενο τη συμπερίληψη και την προσβασιμότητα. «Όσοι θέλετε και μπορείτε σας περιμένω να με υποστηρίξετε. Κάνουμε πολλές δράσεις. Θα βάλουμε δίπλα από οδηγούς όδευσης πλακάκια που να έχουν ένα ανθρωπάκι με ένα μπαστούνι για να δείχνουμε στους ανθρώπους ότι αυτό το σημείο είναι για άτομα με οπτική αναπηρία.

Θα έπρεπε να έχει γίνει, γι΄αυτό είναι εδώ η ACT NOW. Πρέπει να βελτιωθούν οι συνθήκες για τα άτομα με αναπηρία», λέει, ενώ ο πατέρας του προχώρησε σε ενέργειες ώστε τα γήπεδα της Θεσσαλονίκης, είτε πρόκειται για τα μεγάλα, είτε για τα πιο μικρά, να μεριμνήσουν για την προσβασιμότητα και να υπάρχουν θέσεις για άτομα με αναπηρία και μάλιστα μέσα στην κερκίδα με τους υπόλοιπους θεατές.

«Στη Νέα Τούμπα θα είναι ωραία», διακόπτει ο Γιάννης.

Ο Λέανδρος συνεχίζει: «Υπάρχει ένας χώρος στα δημοσιογραφικά όπου ένας δημοσιογράφος μου εξηγεί τι γίνεται μέσα στο γήπεδο. Μακάρι να βελτιωθούν κι άλλο οι συνθήκες».

Το ζήτημα βέβαια είναι τι γίνεται μέχρι να φτάσεις στο να μπεις στο γήπεδο.

Εδώ είναι σημαντικό να αναφερθεί πως στο  σχολείο που θήτευε ο Γιάννης στην Άμφισσα θα αποκτήσει αναβατόριο, εξαιτίας του 13χρονου φίλου του ΠΑΟΚ.

«Μόλις μίλησα γι΄αυτό το θέμα στην τηλεόραση και είπα ότι δεν μπορώ να πάω στον δεύτερο όροφο του σχολείου επειδή δεν υπάρχει τρόπος, αμέσως μία μεγάλη εταιρία προσφέρθηκε να αγοράσει το αναβατόριο και να το κάνει δωρεά. Τώρα επειδή φεύγω από το συγκεκριμένο σχολείο ρώτησα μήπως υπάρχει πρόβλημα, αλλά από την εταιρία προς τιμήν τους είπαν ότι η δωρεά θα γίνει κανονικά», είπε ο Γιάννης, συμπληρώνοντας πως «εύχομαι κάποια στιγμή να φτιαχτούν ειδικές θέσεις για άτομα με αναπηρία και τυφλότητα στα γήπεδα για να μπορούν να απολαμβάνουν τους αγώνες».

«Είναι αλλιώς να πηγαίνεις στο γήπεδο ρε παιδί μου»

«Γενικά τα προβλήματά μου στην καθημερινότητά μου τα ξεπερνώ με ένα χαμόγελο. Μου το έχει διδάξει ο μπαμπάς μου. Αλλά από πλευράς συνθηκών είμαστε πολύ πίσω εδώ. Στο εξωτερικό έχουν λυθεί ακόμη και τα οπαδικά κάθονται δίπλα ο ένας με τον άλλον και βλέπουν αγώνες», συνέχισε ο Λέανδρος και θυμήθηκε τη στιγμή που, στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, τον Απρίλιο του 2022, είχε μπει στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας και σκόραρε στην εστία, στην ανάπαυλα του αγώνα.

«Αισθανόμουν πολύ όμορφα. Μου έκανε πάσα ο μπαμπάς, έκανα το πρώτο σουτ, αλλά η μπάλα έφυγε απ’έξω. Το γήπεδο έκανε ωωωω…  Μετά έκανα και δεύτερο σουτ και μπήκε γκολ! Μετά έκανα και παλαμάκια και στο γήπεδο».

«Από τον Τσόλακ πιο πολλά έβαλες», πετάγεται το πειραχτήρι ο Γιάννης και γελάει.

Συνεχίζει ο Λέανδρος:

«Είχαμε πάει στο ΠΑΟΚ-Μαρσέιγ και είχα βάλει την μπάλα στο βάθρο. Είναι ωραία να πας στο γήπεδο, το ζεις περισσότερο ρε παιδί μου όταν είσαι εκεί, ακούς τους πανηγυρισμούς, όταν μπαίνει γκολ, τη μουσική…». 

Ο πατέρας του, Φίλιππος στέκεται σε μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια: «Θέλω να πω ότι ο Λέανδρος παρ’ ότι το πρώτο σουτ δεν μπήκε, δεν τα παράτησε και δεν απογοητεύτηκε, αλλά προσπάθησε και πάλι, σούταρε και σκόραρε. Έχει σημασία να μην τα παρατάμε με την πρώτη αποτυχία».

Για τον Γιάννη όλα άρχισαν από ένα ματς στη Λιβαδειά μεταξύ Λεβαδειακού και ΠΑΟΚ, όμως στον τελικό Κυπέλλου στο Πανθεσσαλικό, στο ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-0, έγινε το «μπαμ».

Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Σαββίδη, ο οποίος κανόνισε να τον βάλουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, βγήκε φωτογραφίες με όλους, πλην του Κωνσταντέλια, που δεν τον αναγνώρισε γιατί φορούσε μια πετσέτα στο κεφάλι!

Δεν του ξέφυγε όμως. Ζήτησε τη φανέλα μέσω του πατέρα του, Κωστή και φυσικά ο Κωνσταντέλιας ανταποκρίθηκε.

Η κίνηση-ματ όμως έγινε μετά το τέλος και βοήθησε ένας… πατριώτης. «Βρήκαμε έξω από το γήπεδο έναν συντοπίτη από την Κρήτη, που ήταν ΑΕΚ. Έπεισε τον πατέρα μου να ξαναμπούμε στο γήπεδο. Κι εκεί έγινε η γνωριμία με όλους και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. 

Η παρουσία μου στο γήπεδο είναι τέλεια, χαίρομαι όταν βλέπω τους κολλητούς μου! Τον Μπράντον, τον Ντεσπότοφ. Θα μου λείψει ο Κουλιεράκης που έφυγε στη Γερμανία, αλλά μπορεί να πάω να τον δω. Μου αρεσε και ο Μάρκος Αντόνιο, που κουβαλούσε πολλή τρέλα πανω του!», μου λέει με ενθουσιασμό ο Γιαννάκης.

Το πρώτο του παιχνίδι στην Τούμπα ήταν αυτό με την Μπεϊτάρ. Από τότε, έχασε ελάχιστα παιχνίδια και συνήθως, στα εντός έδρας, συμμετέχει στα «ζντο» μαζί με τους παίκτες. Είναι το αγαπημένο  τους παιδί.

 Όταν συγκίνησε Σαββίδη, Μαρινάκη και Μελισσανίδη

Ο Γιάννης κατάφερε να ενώσει τους φιλάθλους όλων των ομάδων και στο πρόσωπό του το υγιές ποδόσφαιρο να βρει τον καλύτερο πρεσβευτή. Προσκλήθηκε τόσο στο «Βικελίδης» και παρακολούθησε τον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Άρη, μέσα στους φίλους των κιτρίνων και αγκαλιάστηκε με αγάπη, ενώ είδε από κοντά και τον τελικό του Conference League, Ολυμπιακός-Φιορεντίνα.

Συγκίνησε μάλιστα τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες δάκρυσε, όταν ο μικρός μετά το τέλος του αγώνα του ζήτησε τη φανέλα του Ελ Κααμπί, ο οποίος ποτέ δεν είχε δώσει φανέλα του μέχρι τότε. Ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού του την έδωσε, αμέσως μετά το τέλος του τελικού, ενώ ο μικρός του είπε: ‘Πρόεδρε να ξέρεις ευχήθηκα μέσα από την καρδιά μου να το πάρει ο Ολυμπιακός’.

Ο Τζολάκης, που είναι ο αγαπημένος του από τον Ολυμπιακό, του έδωσε το μετάλλιό του, όμως ο Γιάννης το έδωσε πίσω και του ζήτησε τελικά τα γάντια.

Ο 13χρονος φίλος του ΠΑΟΚ έχει προκαλέσει όμως και την έντονη συγκίνηση του Ιβάν Σαββίδη, με τον οποίο πρόσφατα είχε και διαδικτυακή επικοινωνία, όταν ο ισχυρός άνδρας του Δικεφάλου του Βορρά του ανακοίνωσε πως θα ταξιδέψει στην Αμερική για την επέμβαση.

«Πρόεδρε, θα σηκωθώ και θα μπούμε μαζί στην Νέα Τούμπα», του είπε, με τον Σαββίδη να συγκινείται εμφανώς.

Και ο Δημήτρης Μελισσανίδης όμως είχε δείξει το έμπρακτο ενδιαφέρον του για τον Γιάννη, κάνοντάς του δώρο το ειδικό αναπηρικό αμαξίδιο με το οποίο κινείται.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έχει φροντίσει, ήδη, εκτός τα του χειρουργείου και την αποκατάσταση του Γιάννη, αλλά και το σχολείο όπου θα φοιτήσει με την επιστροφή και με τη μόνιμη, πια, εγκατάστασή του στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την οικογένειά του.

Για τον Άλκη

Με τα παιδιά ήρθε η κουβέντα και στα οπαδικά, αλλά και στη δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

«Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι το ποδόσφαιρο είναι για ευχαρίστηση και καζούρα. Είναι ωραίο οι φίλοι μου να έχουν τρέλα. Εγώ θέλω να πάω στην 4, με τους τρελούς! Δεν μου αρέσει όμως να αρπάζονται εύκολα… Μπορει να βρίσω τον Ολυμπιακό για πλάκα, αυτοί να βρίσουν τον ΠΑΟΚ και μέχρι εκεί. Στην Άμφισσα ευτυχώς οι φίλοι μου το καταλάβαιναν. Το μόνο που έχω να πω για αυτό που έγινε με τον Άλκη, είναι απλά ντροπή».

Ο Λέανδρος συμπληρώνει: «Ήταν πολύ άσχημο που σκότωσαν έναν άνθρωπο επειδή υποστήριζε άλλη ομάδα. Είναι δυνατόν να αλληλοσκωτονόμαστε για την ομάδα που αγαπάει ο καθένας; Είναι πολύ λυπηρό αυτό που έγινε, ειδικά για τους συγγενείς».

Πιστεύω στο δρόμο που μου χάραξε ο Θεός

Με αφορμή το δώρο της εικόνας της Παναγίας που έκανε ο Λέανδρος στον Γιάννη, ρωτώ τον πρώτο αν αντλεί δύναμη από την πίστη του στο Θεό.

«Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν είναι θέλημα Θεού. Προσωπικά πιστεύω στο δρόμο που μου έχει χαράξει ο Θεός. Δεν τον ξέρω, τον ανακαλύπτω το δρόμο. Δεν θέλω να κανω κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό. Το μόνο που θέλω είναι να αλλάξω τη νοοτροπία για τη συμπεριλήψη και την προσβασιμότητα». 

Επόμενο ταξίδι του, μετά τη Δανία, όπου πήγε και του άρεσε, θα ήθελα να είναι το Παρίσι, για να πάρει από κοντά μαγνητάκι του Μικρού Πρίγκιπα.

Ο Γιάννης αντλεί δύναμη από την αγάπη του κόσμου. «Μου δίνουν δύναμη, λέμε τα νέα μας, παίζουμε. Θέλω όμως κι από κοντά φίλους. Μιλάω με παίκτες, είναι σημαντικό όλο αυτό».

Η αγαπημένη του μαντινάδα είναι:

«Εγώ έχω δυνατά φτερά, όσο κι αν με χτυπούνε οι ώρες ακατάπαυστα δεν με τρομοκρατούνε».

Τους ζητώ να θυμηθούν την πιο συγκινητική στιγμή.

«Εγώ θυμάμαι μετά από μια συνέντευξη, τη μέρα των γενεθλίων μου, που μου έβαλαν το τραγούδι ‘Happy Birthday’», είπε ο Λέανδρος, ενώ ο Γιαννάκης σημείωσε: «Σε μια εκπομπή ο μπαμπάς συγκινήθηκε, όμως εγώ δεν… Εγώ συγκινήθηκα μόνο όταν έφυγα από την πόλη μου την Άμφισσα και οι πραγματικοί μου φίλοι μου ανέβασαν καλή επιτυχία μεγάλε κτλ και τους υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω».

Δημοσιογράφος, φιλόλογος και… Μητσοτάκης

Και οι δύο μάλλον το έχουν βρει το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν.

Ο Γιάννης θα γίνει δημοσιογράφος. «Ο Σωτηρακόπουλος στη βράβευση που μου έκανε ο ΠΣΑΠ, μου είπε ότι θα έχω δωρεάν δίδακτρα στη Σχολή του. Μου αρέσει να περιγράφω αγώνες. Αγαπημένοι μου είναι από τη Θεσσαλονίκη ο Δημήτρης ο Τσορμπατζόγλου και ο Νίκος ο Κουλιανός.

Είναι τρομερός ατακαδόρος, πάντως ο μικρός  και σίγουρα θα έχει μέλλον, ειδικά στο ραδιόφωνο. Έχει μια αμεσότητα.

Όταν τους ρώτησα για το αν έχουν μιλήσει με το Μητσοτάκη είπε:

«Εγώ το απέφυγα να σου πω την αλήθεια. Είμαι ΠΑΣΟΚος. Έχω και σημαία του ΠΑΣΟΚ στο σπίτι. Δεν τον πάω… Όταν με είδε μου είπε ότι σε παρακολουθώ και σε θαυμάζω. Ήθελε να τον ρωτήσει η μάνα μου τι θα γίνει με την προσβασιμότητα στο σχολείο, αλλά…», είπε γελώντας, τον πρόλαβε ο αδερφός του ο Ευθύμης και μου λέει: «Αυτό μην το βάλεις». Να και η λογοκρισία…

Ο Λέανδρος είναι πιο… σοβαρός. «Πήγαμε στην Αθήνα με το σχολείο μου και του είχε γράψει μια επιστολή και την έδωσαν στον πρωθυπουργό. Είχα κάνει και ένα βίντεο στο ίνσταγκραμ και έκανα μια πρόταση για τα σχολεία, να έχει κάθε σχολείο ένα χωρο στάθμευσης για άτομα με αναπηρία. Με πήρε τηλέφωνο ο Μητσοτάκης και μου είπε ευχαριστώ για τις ωραίες σου ιδέες».

Ο Λέανδρος θα γίνει ό,τι και ο μπαμπάς. Φιλόλογος. «Καλύτερα όμως να διδάσκεις σε σχολείο γιατί ο μπαμπάς μου που διδάσκει στο φροντιστήριο δεν έχει πολύ χρόνο», τον ακούω να λέει στον Γιάννη, συζητώντας.

Οι πιο δυνατές στιγμές, εκεί που λύγισα, δεν ήταν μόνο οι πανέξυπνες και σοφές ατάκες, αλλά παρακολουθώντας την γλώσσα του σώματος των δύο παιδιών.

Μιλούν και πιάνουν ο ένας το χέρι του άλλου.

Ο Λέανδρος λέει ξανά στο Γιάννη:

«Ό,τι χρειαστείς θα είμαι εδώ για να βοηθήσω. Όταν γυρίσεις θα ξαναβρεθούμε. Να βάλω κάρτα πρώτα, όμως.

Γ: «Ό,τι θέλεις η μαμά μου δουλεύει στην Καλαμαριά σε εταιρία κινητής τηλεφωνίας.  Έχω σχέδια για το χειμώνα. Θα κάνω πολλές βόλτες. Δεν σκέφτομαι το σχολείο. Είμαι Σαλλλονίκη, με το λάμδα». 

Λ: «Το καλό με την Α’ Γυμνασίου όπως μου είπε η αδερφή μου, είναι ότι τις πρώτες μέρες έχουμε 4ωρο και φεύγουμε πιο νωρίς. Καλό το σχολείο, παίζω και ποδόσφαιρο στο διάλειμμα, με μπάλα που έχει κουδουνάκια πάνω. Γιατί όμως πρέπει να έχουμε μαθήματα για το σπίτι;».

Υπήρξαν πολλές συγκινητικές στιγμές σε αυτή την κουβέντα. Τόσο γεμάτος δεν ένιωσα σε καμία άλλη, ποτέ και ευχαριστώ αυτά τα δύο υπέροχα παιδιά και τους γονείς τους.