Τα πρόσωπα που σημάδεψαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο πέτυχαν κάτι μοναδικό, αφού δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι θεωρήθηκαν ιστορικοί πριν καν ξεκινήσουν.

Το προγραμματισμένο για τις 24 Ιουλίου 2020, κορυφαίο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη, έπεσε θύμα της πανδημίας με αποτέλεσμα στις 24 Μαρτίου να αποφασιστεί η αναβολή τους για έναν χρόνο.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι η 32η διοργάνωση Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων πραγματοποιήθηκε το 2021, το Τόκιο διατήρησε το επίσημο όνομα της διοργάνωσης, δηλαδή «Τόκιο 2020», όπως ακριβώς συνέβη και με το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου.

Η ιαπωνική πόλη υποδέχτηκε τους αγώνες ξανά μετά από το 1964, φιλοξενώντας κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες και μπροστά σε άδειες εξέδρες, περισσότερους από 11.000 αθλητές από 205 χώρες.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι μόνο τα ρεκόρ και τα μετάλλια. Είναι τα πρόσωπα και οι ιστορίες που τα συνοδεύουν και γι’ αυτό το λόγο ξεχωρίζουν.

Ποιοι και ποιες είναι λοιπόν αυτοί/αυτές που κατάφεραν να στρέψουν πάνω τους τα βλέμματα στο Τόκιο και αξίζει να τους θυμόμαστε.

Τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη

Όσοι έχουν γνώση από ερασιτεχνικό αθλητισμό στην Ελλάδα δεν έπεσαν από τα σύννεφα με την κατάθεση ψυχής του αρσιβαρίστα Θοδωρή Ιακωβίδη. Χιλιάδες αθλητές στη χώρα μας προσπαθούν να συνδυάσουν τις σπουδές, την βιοπάλη, την καθημερινότητα τους με την αγάπη τους για τον αθλητισμό, όμως πέφτουν μπροστά στον τοίχο της αδιαφορίας της Πολιτείας και των Ομοσπονδιών γι’ αυτούς. Τα δάκρυα του Ιακωβίδη έφεραν στην επιφάνεια όλα αυτά τα ζητήματα. «Συγγνώμη εάν κάποιοι νομίζουν πως το βάζω στα πόδια. Έχω κουραστεί από αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ λυπηρό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή, επειδή ξέρει την κατάστασή σου. Δεν το αντέχω άλλο αυτό. Θέλω να σταματήσω, θέλω να ηρεμήσω και θέλω να γυρίσω στους δικούς μου. Την οικογένειά μου, τους φίλους μου και να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που ήταν το κίνητρό μου να συνεχίσω όλα αυτά τα χρόνια». Αυτά ήταν τα συγκλονιστικά λόγια του Έλληνα αθλητή που προκάλεσαν μια τεράστια κινητοποίηση και τελικά τον έπεισαν να αλλάξει την αρχική του απόφαση και να συνεχίσει να δίνει τις μάχες του.

Η «χρυσή» 14χρονη που άγγιξε το το τέλειο δεκάρι

Τη δική της ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο έγραψε η 14χρονη Χόνγκτσαν Κιουάν. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η αθλήτρια από την Κίνα άγγιξε το τέλειο δεκάρι με την προσπάθεια της στις καταδύσεις από βατήρα δέκα μέτρων. Συγκεντρώνοντας 466.20 βαθμούς ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και έγινε η η δεύτερη νεότερη αθλήτρια από την Ασία που παίρνει το χρυσό στις καταδύσεις. Στη Βαρκελώνη το 1992, η Φου ήταν χρυσή στα 13 της.

Η πρώτη transgender αθλήτρια είναι γεγονός

Μπορεί να θεωρηθεί ως πρόσωπο των Ολυμπιακών Αγώνων μια αθλήτρια που ακυρώθηκε και δεν έλαβε κατάταξη; Φυσικά και ναι! Άλλωστε, είπαμε, το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού δεν είναι μόνο τα μετάλλια, οι επιδόσεις και τα ρεκόρ, αλλά τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους. Έτσι, η Λόρελ Χάμπαρντ κατάφερε να γίνει η πρώτη transgender αθλήτρια που έγινε δεκτή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και με τη συμμετοχή της στην κατηγορία 87+ κιλών της άρσης βαρών πέρασε στην ιστορία. Η 43χρονη έκανε τρεις αποτυχημένες προσπάθειες στο αρασέ, ακυρώθηκε, αλλά είναι σίγουρό ότι άνοιξε έναν δρόμο που ήταν ερμητικά κλειστός και δημιουργεί νέα δεδομένα στον χώρο του αθλητισμού, που οφείλει να συμβαδίζει με την κοινωνία. Η ίδια πάντως δε θεωρεί ότι έκανε κάτι ξεχωριστό.

Ο «τελευταίος χορός»

Στα 51.4” για το τέλος του αγώνα με την Αυστραλία, ο Λουίς Σκόλα αποσύρθηκε στον πάγκο και δάκρυσε κατά την αποθέωση που γνώρισε από συμπαίκτες και αντιπάλους. Το παιχνίδι αυτό ήταν το τελευταίο του Αργεντινού μπασκετμπολίστα με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας του. Η υπόκλιση στον 41χρονο διεθνή αθλητή ήταν μια από τις ομορφότερες εικόνες των Ολυμπιακών Αγώνων. Για έναν μπασκετμπολίστα ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται μέσα στο παρκέ αποτέλεσε μια σταθερή αξία και μετατράπηκε σε σύμβολο για τη χώρα του, αλλά και για το άθλημα γενικότερα. Ακόμα και οι δυνατοί, λυγίζουν.

Τέλος εποχής

Ένας παίκτης «θρύλος» της εθνικής Ισπανίας στο μπάσκετ ο Πάου Γκασόλ αποφάσισε να ρίξει τίτλους τέλους στην καριέρα του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Ωστόσο, στην απόφαση του αυτή τον ακολουθεί και ο αδελφός του, Μαρκ, με αποτέλεσμα να κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο για μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια σάρωσε στις διεθνείς διοργανώσεις. O Πάου έχει 2 ασημένιο και 1 χάλκινο σε Ολυμπιακούς, 3 χρυσά, 2 ασημένια και 2 χάλκινα σε Eurobasket, αλλά και ένα χρυσό το Παγκόσμιο του 2006 με την Ισπανία, όπου δεν έπαιξε στον τελικό κόντρα στην Εθνική μας λόγω τραυματισμού. O Μαρκ έχει 2 ασημένια σε Ολυμπιακούς, 2 χρυσά, 1 ασημένιο και 2 χάλκινα σε Eurobasket, αλλά και δύο χρυσά στα Παγκόσμια του 2006 με την Ισπανία, αλλά και του 2019.

Το κορίτσι που έσπαγε όλα τα όρια, έμαθε να τα θέτει

Καθημερινό θέμα των μεγάλων ξένων δικτύων που μετέδιδαν τις εξελίξεις από το Τόκιο ήταν τι συμβαίνει με την Σιμόν Μπάιλς. Από τη στιγμή που το αστέρι της ενόργανης γυμναστικής αποφάσισε να αποσυρθεί από τον τελικό του σύνθετου ομαδικού, επικαλούμενη προβλήματα ψυχικής υγείας, κάθε μέρα όλοι περίμεναν την απόφασή της για το αν θα συμμετάσχει στα υπόλοιπα αγωνίσματα του προγράμματος. Η Αμερικανίδα Ολυμπιονίκης αποχώρησε από το σύνθετο ατομικό, μετά από τους τελικούς σε άλμα και ασύμμετρους ζυγούς και μία ημέρα αργότερα από τις ασκήσεις εδάφους. Τι ήταν που την οδήγησε στην απόφαση αυτή; «Δεν είχα ιδέα πού βρισκόμουν στον αέρα» είπε η ίδια. Στους περισσότερους φάνηκε ασυνήθιστο. Όχι όμως σε όσους ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα. Τα λεγόμενα «twisties» είναι ένα φαινόμενο όπου η μυική μνήμη κλείνει στον αέρα κατά τη διάρκεια της περιστροφής. Η πρώην αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής και καταδύσεων Κάθριν Μπερνς, σε σειρά αναρτήσεων της στο Twitter, προσπάθησε να δώσει ένα απλό παράδειγμα από την καθημερινότητα μας. «Η οδήγηση αυτοκινήτου είναι ένα καλό παράδειγμα. Ξαφνικά, ενώ οδηγείτε στον αυτοκινητόδρομο, καθώς πρέπει να ολοκληρώσετε μια δύσκολη αλλαγή λωρίδας, έχετε χάσει εντελώς τη μυϊκή σας μνήμη για το πώς να οδηγείτε ένα αυτοκίνητο. Πρέπει να εστιάσετε στο να κάνετε το πόδι σας να πατήσει το πεντάλ στη σωστή γωνία, να περιστρέψετε το τιμόνι όσο χρειάζεται, να αλλάξετε ταχύτητα. Είναι τρομακτικό. Κινείστε πολύ γρήγορα, είστε εντελώς χαμένοι, προσπαθείτε να ΣΚΕΦΤΕΤΕ αλλά ξέρετε ότι συνήθως δεν χρειάζεται να σκεφτείτε για να κάνετε αυτούς τους ελιγμούς, απλά τους νιώθετε και τους κάνετε». Τελικά, η Μπάιλς αγωνίστηκε τον τελικό της δοκού ισορροπίας, όπου κατέλαβε την τρίτη θέση. Η ίδια δήλωσε ότι αυτό το χάλκινο μετάλλιο είναι πιο σημαντικό από τα τέσσερα χρυσά που κατέκτησε το 2016 στο Ρίο.

Κυρίαρχος

Τη δική του ξεχωριστή ιστορία έγραψε στο Τόκιο ο Μιγιάιν Λόπες. Ο Κουβανός είναι η απόδειξη του ότι να φτάσεις στην κορυφή είναι εύκολο, αλλά το δύσκολο είναι να διατηρηθείς σε αυτήν. Ένας αθλητής που είναι ο ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος στην κατηγορία των 130κ. της ελληνορωμαϊκής πάλης και αναδείχτηκε χρυσός Ολυμπιονίκης για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Μετά το Πεκίνο, το Λονδίνο και το Ρίο, ο Λόπες θριάμβευσε και στο Τόκιο και έγινε ο τέταρτος αθλητής στην ιστορία με τέσσερα χρυσά μετάλλια στο ίδιο αγώνισμα, μετά τους Αμερικανούς Καρλ Λιούις (μήκος), Αλ Ερτερ (δισκοβολία) και Μάικλ Φελπς (200μ. μικτή ατομική).

Το «μεγάλο βάρος»

Δεν ήταν μόνο η Σιμόν Μπάιλς η οποία μίλησε ανοιχτά για τα ζητήματα της ψυχικής πίεσης που αντιμετωπίζουν οι αθλητές στις κορυφαίες διοργανώσεις. Με τη φράση «Ήταν λίγο… πολύ, για εμένα», η Ναόμι Οσάκα συνόψισε όσα βίωσε τους τελευταίους μήνες. Η γνωστή τενίστρια αποχώρησε από το Ρολάν Γκαρός στα τέλη Μαΐου, αφού αρνήθηκε να εμφανισθεί μπροστά στον Tύπο, προκειμένου να «διατηρήσει την ψυχική υγεία της», ενώ αποσύρθηκε και από το Γουίμπλεντον, αφού δήλωσε πως ήθελε να ξεφύγει από τα κορτ και την αγωνιστική πίεση, πριν από την κορυφαία διοργάνωση. Η Γιαπωνέζα αθλήτρια εμφανίστηκε «αναζωογονημένη» και «χαρούμενη ξανά» πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς είχε την τιμή να επιλεγεί από την οργανωτική επιτροπή, ως η τελευταία λαμπαδηδρόμος και ήταν αυτή που άναψε τον Ολυμπιακό Βωμό. Όλα αυτά, σύμφωνα με τα ξένα μέσα ενημέρωσης, φάνηκαν να αποτελούν «μεγάλο βάρος» για την Οσάκα με αποτέλεσμα να αποκλειστεί στους «16» του Ολυμπιακού τουρνουά Τσέχα, Μαρκέτα Βοντρουσόβα.

Ιστορικό χρυσό για μια 13χρονη

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο, όπως και αυτοί που θα ακολουθήσουν το 2024 στο Παρίσι, προσπαθούν να κάνουν ένα άνοιγμα προς τη νεολαία, εντάσσοντας στο πρόγραμμα τους, αγωνίσματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν θα περιμέναμε να δούμε στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Ένα από αυτό ήταν το σκέιτμπορντ, με την 13χρονη Μομίζι Νισίγια να παίρνει το χρυσό μετάλλιο που αποδεικνύεται ιστορικό για αρκετούς λόγους. Η μόλις 13 ετών και 330 ημερών αθλήτρια κέρδισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία της διοργάνωσης για τις γυναίκες. Το κατάφερε μέσα στην πατρίδα της και έγραψε ιστορία για έναν ακόμη λόγο. Έγινε η δεύτερη νεαρότερη χρυσή ολυμπιονίκης στην ιστορία, καθώς μόνο η Μάρτζορι Γκέστρινγκ (καταδύσεις, 1936) κατάφερε σε νεαρότερη ηλικία αυτό το επίτευγμα (13 ετών και 268 ημερών).

Μια σπρίντερ προκάλεσε διπλωματικό αναταραχή

Η… περιπέτεια της Λευκορωσίδας, Κριστσίνα Τσιμανούσκαγια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο θα είναι ένα από τα γεγονότα που θα μείνουν από την κορυφαία διοργάνωση. Η Τσιμανούσκαγια αρνήθηκε να επιβιβαστεί σε πτήση για τη χώρα της αργά την Κυριακή (01.08.2021), αφού είπε ότι η ομάδα της την πήγε στο αεροδρόμιο παρά τη θέλησή της. Στη συνέχεια η αθλήτρια ζήτησε προστασία στην πρεσβεία και αναμενόταν να πάει στην Πολωνία, καθώς η Βαρσοβία της πρόσφερε ανθρωπιστική βίζα. Το γεγονός όμως, ότι πληροφορίες για την πτήση της Λευκορωσίδας σπρίντερ Κριστίνα Τσιμανούσκαϊα από το Τόκιο έγιναν ευρέως γνωστές προκάλεσε ορισμένες ανησυχίες ως προς την ασφάλεια, δήλωσε πηγή της πολωνικής κυβέρνησης. Η Λευκορωσίδα αθλήτρια αναχώρησε τελικά στις 4/8 από το αεροδρόμιο του Τόκιο για την Βιέννη. «Αντιληφθήκαμε ότι πολλοί άνθρωποι γνώριζαν για την πτήση… το πρόβλημα ήταν ότι οι πληροφορίες διαδόθηκαν ευρέως και αυτό προκάλεσε ορισμένες ανησυχίες ως προς την ασφάλεια». Η πολωνική κυβερνητική πηγή εξήγησε ότι η Βαρσοβία πρέπει να είναι πολύ προσεκτική έπειτα από αυτό που συνέβη στο αεροσκάφος της Ryanair από την Αθήνα προς το Βίλνιους, όταν πετούσε στον λευκορωσικό εναέριο χώρο και εξαναγκάσθηκε να προσγειωθεί στο Μινσκ ώστε να συλληφθεί ο αντιφρονών δημοσιογράφος Ρομάν Προτασέβιτς από το καθεστώς Λουκασένκο.

Δύο χρυσοί Ολυμπιονίκες; Και όμως συνέβη!

Ο απίθανος τελικός στο άλμα εις ύψος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο δεν θα μπορούσε να έχει μόνο έναν νικητή. Ο Ιταλός Τζιανμάρκο Ταμπέρι και ο Καταριανός Εσα Μουτάζ Μπασίρ θα πάρουν από ένα χρυσό μετάλλιο, με άλμα στα 2 μέτρα και 37 εκατοστά. Για τον πρώτο αποτελούσε μια λύτρωση, αφού το 2016, είχε χάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, με σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Από την άλλη ο Καταριανός αθλητής δεν ήθελε και αυτός να χάσει την ιστορική ευκαιρία να πανηγυρίσει ένα χρυσό μετάλλιο για την χώρα του. Έτσι, όταν ρωτήθηκαν από τους κριτές εάν θέλουν να κάνουν έξτρα προσπάθεια μετά τις τρεις αποτυχημένες τους ή εάν θα μοιραζόντουσαν το μετάλλιο, αποφάσισαν με τα μάτια το δεύτερο, πανηγυρίζοντας έξαλλα.

Τι Ρίο, τι Τόκιο!

Ο αγώνας στη σφαιροβολία ανδρών έμεινε στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Ράιαν Κράουζερ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, καθώς σημείωσε τρία ολυμπιακά ρεκόρ και με βολή στα 23.30 μ. ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Ο Αμερικανός σφαιροβόλος έκανε το repeat και άφησε στη δεύτερη θέση το συμπατριώτη του Τζο Κόβακς (22.65 μ.), ενώ χάλκινος ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο Νεοζηλανδός Τόμας Γουόλς (22.47 μ.). Οι τρεις αθλητές έγραψαν ιστορία, καθώς πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες τρεις αθλητές σε ένα αγώνισμα μοιράστηκαν για δεύτερη διαδοχική διοργάνωση τις τρεις θέσεις του βάθρου και ακριβώς με την ίδια σειρά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ο Κράουζερ είχε κατακτήσει το χρυσό με 22.52 μ., ο Κόβακς είχε καταταγεί δεύτερος με 21.78 μ. και ο Γουόλς τρίτος με 21.36 μ. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι δεν έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα ρεκόρ χρόνια δεν κοιτούν

Το ρεκόρ της Ότι με τις επτά συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες ανήκει πια στο παρελθόν. Εκείνος που της το πήρε ήταν ο σπουδαίος Χεσούς Άνχελ Γκαρσία. Στα 51 του χρόνια ο Ισπανός πήρε μέρος στα 50χλμ βάδην και μάλιστα τερμάτισε στην 35η θέση σε έναν αγώνα κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Αυτή ήταν η όγδοη συμμετοχή του Γκαρσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πλέον είναι ο αθλητής του στίβου με τις περισσότερες συμμετοχές. Το απόλυτο ρεκόρ συμμετοχών ανήκει στον Ίαν Μιλάρ (ιππασία) με δέκα συμμετοχές και τη δεύτερη θέση με εννιά μοιράζονται οι Αφανάσις Κούζμινς (σκοποβολή), Νίνο Σαλουκβάντζε (σκοποβολή) και Ουμπέρ Ραουντάστσι (ιστιοπλοΐα).

Θα τα καταφέρει στο Παρίσι;

Το παραπάνω ρεκόρ του Ίαν Μιλάρ φιλοδοξεί να ισοφαρίσει στο Παρίσι η Γεωργιανή Νίνο Σαλουκβάτζε. Σε ηλικία 52 ετών η Σαλουκβάτζε κατετάγη 25η στα 25 μέτρα σπορ πιστόλι και 31η στα 10 μέτρα αεροβόλο πιστόλι, έγραψε Ιστορία, καθώς μετείχε στο Τόκιο στην ένατη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων της καριέρας της, επίτευγμα που αποτελεί ρεκόρ για γυναίκα. Η πολύπειρη αθλήτρια, η οποία έκανε ντεμπούτο σε Ολυμπιακούς Αγώνες το… μακρινό 1988 στη Σεούλ, κατακτώντας μάλιστα το χρυσό μετάλλιο στα 25 μέτρα πιστόλι και το ασημένιο στα 10 μέτρα αεροβόλο πιστόλι, απέχει πλέον μια… διοργάνωση από το σχετικό ρεκόρ του Καναδού αναβάτη, Ίαν Μίλαρντ που μετείχε σε δέκα «εκδόσεις» Ολυμπιακών Αγώνων. Η Σαλουκβάτζε θα μπορούσε κάλλιστα να συνεχίσει για μια Ολυμπιάδα και να δώσει το «παρών» στους δέκατους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της. «Ο γιός μου, ο οποίος ασχολείται με τη σκοποβολή, απαίτησε από μένα να μετάσχω στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν σε μόλις τρία χρόνια. Εάν δεν το κάνω, θα σταματήσει τη σκοποβολή. Και δεν θέλω να σταματήσει…» δήλωσε. Ο γιός της, Τσότνε Ματσαβαριάνι, μετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, σε ηλικία 18 ετών, αλλά αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να πάρει την πρόκριση για το Τόκιο. Έχοντας λοιπόν ως κίνητρο τον γιό της και με την καθοδήγηση του 90χρονου πατέρα της, η Νίνο Σαλουκβάτζε ενδέχεται να μην έχει τελειώσει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Υπόκλιση

Η πορεία της Εθνικής μας πόλο των ανδρών στο Ολυμπιακό τουρνουά του Τόκιο ήταν ονειρική. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα απέδειξε ότι διαθέτει ένα σύνολο ικανό να γράψει την δική του ιστορία στο άθλημα, κοντράροντας στα ίσια παραδοσιακές δυνάμεις του παρελθόντος και οι αθλητές του να φορέσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος τους. Η υπόκλιση όμως στους αθλητές του Θοδωρή Βλάχου δεν ήρθε μόνο για την αγωνιστική πυγμή που έδειξαν στις πισίνες του Τόκιο, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν την επιτυχία τους αυτή, την ώρα που η Ελλάδα δοκιμάζεται από την πύρινη λαίλαπα. Η δήλωση του αρχηγού Γιάννη Φουντούλη «Ζητάμε συγγνώμη από τους Έλληνες για την χαρά μας» μετά την πρόκριση στον τελικό δείχνει το ήθος που έχουν τα παιδιά αυτά, που αποφάσισαν μάλιστα να παραχωρήσουν στους πυρόπληκτους το μισό ποσό από το πριμ των 200.000 ευρώ που τους δόθηκε από τον Β. Μαρινάκη.

Έκανε ένα έθνος περήφανο

Ο Ινδός ακοντιστής, Νεεράτζ Τσόπρα, έβγαλε εκατομμύρια συμπατριώτες του στον δρόμο, καθώς, με βολή στα 87 μέτρα και 58 εκατοστά, έγινε ο πρώτος αθλητής του στίβου που κατακτά χρυσό μετάλλιο για την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη. Ο μοναδικός αθλητής του στίβου από την Ινδία, ο οποίος είχε κατακτήσει μετάλλια (σ.σ. δύο αργυρά) στην κορυφαία διοργάνωση, είναι ο -βρετανικής καταγωγής- Νόρμαν Πρίτσαρντ στα 200μ και στα 200μ με εμπόδια της διοργάνωσης του 1900.

Ποδόσφαιρο, κικ μπόξινγκ, ταξί, χρυσή Ολυμπιονίκης

Σαν στόρι ταινίας. Η Λόρεν Πράις κέρδισε τον τίτλο στα 69-75κ. της πυγμαχίας κερδίζοντας κατά κράτος την Κινέζα Κιάν Λι. Η Πράις, είναι από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα στην Βρετανία καθώς η ιστορία της έχει συναρπάσει. Ήταν διεθνής παίκτρια της εθνικής ποδοσφαίρου της Ουαλίας, ενώ νωρίτερα στην καριέρα της είχε κερδίσει τίτλους στο κικ μπόξινγκ, με τον πρώτο να έρχεται στην Αθήνα το 2007, σε ηλικία 13 ετών. Μετά το κικ μπόξινγκ και το ποδόσφαιρο, αποφάσισε να ασχοληθεί με την πυγμαχία, αλλά επειδή δεν τα έβγαζε πέρα, αναγκαζόταν να δουλέψει και σαν οδηγός ταξί, κάνοντας παράλληλα προπόνηση για να κατέβει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Θρίαμβος ζωής

Η νίκη της Σαν Μπράσπενιξ στο κέιριν της ποδηλασίας πίστας αποτελεί έναν θρίαμβο της ίδιας της ζωής. Η Ολλανδή αθλήτρια είχε υποστεί έμφραγμα το 2015, κατά τη διάρκεια προετοιμασίας στις ΗΠΑ, και για πολύ καιρό δεν γνώριζε αν θα μπορούσε να επανέλθει στους αγώνες. «Πίστευα ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει. Χρειάστηκε να περιμένω 6-7 μήνες για να μάθω αν μπορώ να ξανατρέξω σε υψηλό επίπεδο, αλλά ακόμη και τότε, ήταν πολύ δύσκολο να επανέλθω στο παλιό μου επίπεδο» δήλωσε η 30χρονη Μπράσπενιξ μετά τη νίκη της.

*με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ / gazzetta.gr / sport24.gr