Atlantic: Αυτή είναι η αποφασιστική στιγμή του πολέμου στην Ουκρανία

Η Μόσχα προειδοποιεί για ανάπτυξη πυρηνικών στη Βαλτική, αν το ΝΑΤΟ δεχθεί ως μέλη του τη Σουηδία και τη Φινλανδία. 

Parallaxi
atlantic-αυτή-είναι-η-αποφασιστική-στιγμή-το-904553
Parallaxi

Ο αιματηρός ‎πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται στην τέταρτη φάση του. Στην πρώτη, η Ρωσία προσπάθησε να καθαιρέσει την κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και να σαρώσει τη χώρα σε μια τριήμερη εκστρατεία. Στη δεύτερη, επιχείρησε να κατακτήσει την Ουκρανία, ή τουλάχιστον το ανατολικό της μισό, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας του Κιέβου με επιθέσεις αρμάτων μάχης. Στη τρίτη, ηττημένη στο βορρά, απέσυρε τις δυνάμεις της, συγκεντρώνοντάς τις στις νοτιοανατολικές και νότιες περιοχές για την κατάκτηση αυτών των τμημάτων της Ουκρανίας. Τώρα πρόκειται να ξεκινήσει η τέταρτη, και ενδεχομένως πιο αποφασιστική φάση.

‎Για όσους από εμάς γεννήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτός είναι ο πλέον σημαντικός πόλεμος της ζωής μας. Από την έκβασή του θα εξαρτηθεί το μέλλον της ευρωπαϊκής σταθερότητας και ευημερίας. Εάν η Ουκρανία κατορθώσει να διατηρήσει την ελευθερία και την εδαφική της ακεραιότητα, η Ρωσία υποβαθμισμένη πλέον θα περιοριστεί.

Εάν αποτύχει, θα αυξηθούν οι πιθανότητες πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας όπως και η προοπτική ρωσικής επέμβασης σε άλλες περιοχές της δυτικής και νότιας περιφέρειας. Νίκη της Ρωσίας θα ενεθάρρυνε την Κίνα η οποία μέχρι τώρα αξιολογεί με ψυχραιμία τη δυτική ευστροφία και τη στρατιωτική ικανότητα. Μια ρωσική ήττα θα προκαλούσε μια σωτήρια προειδοποίηση στο Πεκίνο. ” Η ωμή βαρβαρότητα και η εντελώς αδικαιολόγητη επιθετικότητα της Ρωσίας, που γίνεται χειρότερη με απειλητικά και αστεία ψέματα έχουν θέσει σε κίνδυνο ό,τι απέμεινε από την παγκόσμια τάξη και τους κανόνες της διακρατικής συμπεριφοράς.

Εάν μια τέτοια συμπεριφορά οδηγήσει σε ταπείνωση στο πεδίο της μάχης και οικονομικό χάος στο εσωτερικό, αυτοί οι κανόνες μπορεί να ξαναχτιστούν σε κάποιο βαθμό. Αν η κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν τη γλιτώσει, η αποκατάστασή τους θα διαρκέσει μια γενιά ή περισσότερο.‎

‎Θα υπάρξει αρκετός χρόνος για αλληλοκατηγορίες και αντεγκλήσεις. Η Γερμανία από καιρό ισχυριζόταν ότι έτεινε χέρι συμφιλίωσης στη Ρωσία, ενώ στην πραγματικότητα επέλεξε να ακολουθήσει μια πολιτική βασισμένη στην απληστία και την αφέλεια.

Δεν ήταν όμως η μόνη με αυταπάτες και υποκρισία. Για περισσότερο από μια δεκαετία, η αμερικανική ηγεσία αποδείχθηκε ανίκανη, γεμάτη με κόκκινες γραμμές που ξέφτισαν και αδιαφορία για την διάλυση των εθνών στην Ευρώπη, την ισοπέδωση των πόλεων και την δηλητηρίαση αμάχων με αέρια στη Συρία. Η αυτάρεσκη ρητορική της στο παρασκήνιο δείχνει τώρα ιδιαίτερα αξιοκατάκριτη καθώς βλέπουμε πώς μοιάζει ένας κόσμος χωρίς αμερικανική ηγετική ικανότητα.

‎Τα επόμενα χρόνια, οι ένοχοι πολιτικοί θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν αυτές τις τρέλες και οι ιστορικοί θα τις εξετάσουν σαρκαστικά. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να κρίνουμε σωστά την παρούσα στιγμή. Και εδώ, πάλι, η Δύση μπορεί να βρεθεί απέναντι σε μεγάλο φιάσκο. Αυτοί που μιλούν για αδιέξοδο στο πεδίο της μάχης, που ίσως διαρκέσει χρόνια, είναι πιθανό να κάνουν τόσο μεγάλο λάθος όσο όταν απέρριψαν το ενδεχόμενο αποτελεσματικής ουκρανικής αντίστασης πριν από δύο μήνες. Απαιτείται επειγόντως αποφασιστική δράση για να ανατραπεί η ισορροπία μεταξύ μιας ακριβής επιτυχίας και μιας καταστροφής.‎

‎Στις πιο έντονες συγκρούσεις αυτού του είδους, οι στρατοί επιδίδονται σε ένα είδος ανταγωνιστικής κατάρρευσης, η νίκη πηγαίνει στην πλευρά που μπορεί να αντέξει περισσότερο. Οι Ουκρανοί διατήρησαν τις δικές τους απώλειες και την εξάντληση, τα καλά φυλαγμένα μυστικά, όπως θα έπρεπε, αλλά με την υπεροπλία τους, και βλέποντας τους πολίτες τους να σφαγιάζονται και να βασανίζονται, πρέπει να αισθάνονται την πίεση. Καθώς οι μάχες μετατοπίζονται σε ανοικτές περιοχές όπου οι τακτικές των ανταρτών, τα εύχρηστα αντιαρματικά και οι πύραυλοι εδάφους-αέρος δεν θα είναι πλέον τόσο αποτελεσματικοί, οι πιθανότητες αποτελεσματικής αντίδρασης είναι ελάχιστες αν όχι αδύνατες.

Οσο κίνητρο μπορεί να έχουν οι στρατιώτες, και όσο δημιουργικοί στην τακτική μπορεί να είναι δεν είναι υπεράνθρωποι, και χρειάζονται απεγνωσμένα όλα όσα μπορούν να τους παρέχουν τα οπλοστάσια της Δύσης.‎ ‎Ο ρωσικός στρατός που αποκαλύπτεται ως ανίκανος σε τακτικές, χωρίς φαντασία στον επιχειρησιακό σχεδιασμό, αργός στη στρατηγική και ανίκανος στη βασική υλικοτεχνική υποστήριξη και συντήρηση, μπορεί να κάνει μόνο δύο πράγματα καλά: να ξεράσει τεράστιες ποσότητες δύναμης πυρός και να κακοποιήσει αμάχους.

Μπορούμε να δούμε τους δείκτες στις αναφορές από το πεδίο της μάχης: εγκαταλελειμμένος εξοπλισμός, αξιωματικοί που σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους άνδρες τους, απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαναγκάσουν νεαρούς άνδρες στη στρατιωτική θητεία και εξαναγκασμός μονάδων να πυροβολήσουν λιποτάκτες. Ο ρωσικός στρατός δεν έχει επιβάλλει, πόσο μάλλον να διατηρήσει, τον έλεγχο του αέρα. Η Ρωσία έριξε τα τρία τέταρτα των χερσαίων μάχιμων δυνάμεών της στην Ουκρανία, όπου εκδιώχθηκαν από λίγους μαχητές ενώ είχαν σοβαρές απώλειες, και τώρα δεν έχει αποθέματα για να αντλήσει.‎

‎Γιατί, λοιπόν, η επικείμενη κλιμάκωση του πολέμου στα ανατολικά και νότια; Τι εξηγεί την απελπισμένη κίνηση από τη ρωσική ανώτατη διοίκηση; Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ούτε ο Πούτιν, ούτε οι ανώτεροι σύμβουλοί του, ούτε ακόμη και οι ανώτεροι υφιστάμενοι διοικητές έχουν ακριβή εικόνα της κατάστασης επί τόπου. Ξέρουν ότι έχουν ταπεινωθεί, αλλά δεν έχουν αίσθηση του πεδίου μάχης. Σε ένα σύστημα που βασίζεται σε ψέματα και διαφθορά, λαμβάνουν ή μεταδίδουν ψευδώς αισιόδοξες πληροφορίες. Έχοντας προσπαθήσει να ανατρέψουν την έννοια της αλήθειας στη Δύση, τώρα πέφτουν θύματα των δικών τους επίμονων ψεμάτων.‎

‎Και έτσι ο Πούτιν θα διατάξει επιθέσεις που, αν βρεθούν αντιμέτωπες με έναν καλά οργανωμένο ουκρανικό εχθρό, μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο του τον στρατό. Η πρόκληση για τη Δύση είναι να διασφαλίσει ότι αυτή είναι η μοίρα της.‎

‎Οι Ευρωπαίοι, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν εμφανίστηκαν συγκροτημένοι στις αντιδράσεις τους: στο εσωτερικό της Γερμανίας, ο υπουργός Εξωτερικών του Πράσινου Κόμματος είναι σταθερός, ο καγκελάριος είναι ασταθής. Κάποια μέλη του κόμματός του είναι δειλά. Η Βρετανία είναι εξαιρετικά δυναμική. Η Πολωνία και κράτη της Βαλτικής είναι θετικά ηρωικά, ενώ η Ουγγαρία, η Αυστρία και μερικές ακόμη χώρες είναι διφορούμενες ή και αρνητικές.‎

‎Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν πολλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Έχουν παράσχει πολλούς φορητούς πυραύλους και drones. Διευκόλυναν τη μεταφορά βαρύτερου εξοπλισμού, όπως οι σλοβακικοί πύραυλοι εδάφους-αέρος S-300, τους οποίους συμπλήρωσαν με συστήματα Patriot. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ορισμένοι από τους βασικούς βοηθούς του έχουν πει τα σωστά πράγματα για το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει ελεύθερα εντός των νομίμων συνόρων της. Αλλά από άλλες απόψεις, η Αμερική απέτυχε.‎

‎Στην Ουάσιγκτον, ο μετρονόμος του πολέμου χτυπάει πολύ αργά. Η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε την σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη προς την Ουκρανία στο Κογκρέσο, ένα θαύμα του δικομματισμού, σε αυτή την αμφιλεγόμενη περίοδο της αμερικανικής πολιτικής ώστε να πιέσει για πολύ μεγαλύτερα ποσά (σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια) για τον ουκρανικό στρατό. Κινήθηκε αργά για να ενισχύσει την Ουκρανία με τα βαρύτερα είδη όπλων που γνωρίζει ότι χρειάζονται. Περισπάται σε μια εγχώρια ατζέντα που είχε πρόβλημα πριν από τον πόλεμο, και αυτό ωχριά σε σημασία τώρα. Δεν φαίνεται να έχει ανώτερους ηγέτες που να πιέσουν για να ξεπεραστούν γραφειοκρατικά εμπόδια. Είναι σαν δουλειά ρουτίνας στο Πεντάγωνο. Σε ορισμένες ρωσικές τράπεζες έχουν επιβληθεί κυρώσεις αλλά σε άλλες όχι. Και οι πολυεθνικές εταιρείες δεν έχουν ακόμη βρεθεί αντιμέτωπες με ένα απλό τελεσίγραφο που να λέει: Μπορείτε να δραστηριοποιηθείτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στη Ρωσία, αλλά όχι και στις δύο.‎

‎Οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν να αναλάβουν πολλές από τις συμβολικές ενέργειες που έχουν σημασία εν καιρώ πολέμου. Αν ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον μπορεί να επισκεφθεί το Κίεβο (όπως και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και αρχηγοί κυβερνήσεων η ανώτεροι αξιωματούχοι από άλλα έθνη), το ίδιο μπορεί να κάνει και ο υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν ή η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις.

Εάν άλλες χώρες μπορούν να ανοίξουν ξανά πρεσβείες στην Ουκρανία, το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι ΗΠΑ οι οποίες δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν κλείσει τις δικές τους.

Οι ΗΠΑ θα πρέπει να βρίσκουν τρόπους, σε καθημερινή βάση, να εξάρουν το θάρρος του Ζελένσκι και του λαού του, και να υπενθυμίζουν συνεχώς στον αμερικανικό λαό τι διακυβεύεται εδώ. Μέρος της ηγεσίας εν καιρώ πολέμου είναι το θέατρο, και η διοίκηση πρέπει να το αγκαλιάσει. Η στιγμή απαιτεί λίγο από ‎‎τον Ερρίκο Ε’‎‎ του Σαίξπηρ, αλλά αυτό που βρίσκεται πάρα πολύ στην επικαιρότητα είναι κάτι από ‎‎το “Περιμένοντας τον Γκοντό‎‎” του Μπέκετ.‎

‎Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν απρόθυμες να λάβουν κάποια μέτρα λόγω των δικών τους αυτο-αποτρεπτικών πεποιθήσεων σχετικά με τη ρωσική συμπεριφορά. Θα πρέπει να αποδεχθούν ότι οι Ουκρανοί είναι τώρα οι ειδικοί του κόσμου στην καταπολέμηση των Ρώσων και όχι εμείς. Έχουν αποδείξει με τις ικανότητες και την επιτυχία τους ότι μπορούν να χειριστούν πολύ περισσότερα από ό, τι αυτά για τα οποία τους δίνουμε τα εύσημα. Έτσι, αντί να αναρωτιούνται αν χρειάζονται αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας ή μπορούν να χρησιμοποιήσουν δυτικό στρατιωτικό υλικό, οι ΗΠΑ θα πρέπει να “παραστρατήσουν” στην πλευρά της γενναιοδωρίας. Και αν χρειαστεί αμερικανική εμπειρογνωμοσύνη, αυτή μπορεί να παρασχεθεί χωρίς οι ΗΠΑ να εισέλθουν απευθείας στον πόλεμο. Πριν από το Περλ Χάρμπορ, η Αμερικανική Εθελοντική Ομάδα, γνωστή ως Ιπτάμενες Τίγρεις, στάλθηκε στην Κίνα για να πετάξει μαχητικά P-40 εναντίον της Ιαπωνικής Πολεμικής Αεροπορίας εκεί. Η ομάδα το έκανε με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Κάτι παρόμοιο μπορεί να γίνει και στην Ουκρανία, αν υπάρχει η βούληση να γίνει.‎

‎Εάν η Σοβιετική Ένωση μπορούσε να αναπτύξει χιλιάδες συμβούλους στο Βόρειο Βιετνάμ εν μέσω του πολέμου, χωρίς να προκαλέσει πυρηνική σύγκρουση, οι ΗΠΑ μπορούν να αναπτύξουν συμβούλους στη δυτική Ουκρανία, ή τουλάχιστον στην Πολωνία, για να εκπαιδεύσουν Ουκρανούς στρατιώτες. Αντ’ αυτού, στέλνουμε ουκρανικά στρατεύματα στο Μπιλόξι του Μισισιπή, για να μάθουν πώς να λειτουργούν το τηλεκατευθυνόμενο drone Switchblade, με τα συγχαρητήριά τους να προέρχονται από τον υπουργό Άμυνας σε μια κλήση ζουμ από το γραφείο του στο Πεντάγωνο.

‎Ο πόλεμος μπορεί να χειροτερέψει. Εάν οι Ρώσοι χρησιμοποιούν χημικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανεξετάσουν την απροθυμία τους να εισαγάγουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία. Η κυβέρνηση Ομπάμα, πολλοί από τους βετεράνους της οποίας υπηρετούν σε αυτόν τον Λευκό Οίκο, απέτυχε παταγωδώς όταν κήρυξε κόκκινη γραμμή για τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία και στη συνέχεια αποχώρησε από αυτήν. Τόσο οι Ουκρανοί όσο και οι Σύριοι πλήρωσαν σκληρά για αυτή τη λιποψυχία. Αλλά αυτό δεν καθιστά σοφό ή ηθικό να μην ενεργήσουμε εδώ στο όνομα της δειλής συνέπειας. Η χρήση χημικών όπλων ανοίγει το δρόμο για τη σφαγή αμάχων σε κλίμακα που είναι πράγματι γενοκτονική. Αν συμβεί, ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να το σταματήσει.‎

‎Πάνω σε αυτό που θα κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους τις επόμενες εβδομάδες κρίνονται περισσότερα από όσα ο αμερικανικός λαός συνειδητοποιεί. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ρωσικά στρατεύματα μπορούν, εάν αντιμετωπιστούν από μια καλά εξοπλισμένη ουκρανική δύναμη, να ηττηθούν πλήρως. Ενώ η ίδια η Ρωσία πιθανότατα θα παραμείνει μια παρανοϊκή και απομονωμένη δικτατορία μετά από αυτόν τον πόλεμο,

Ομως ο πόλεμος είναι πόλεμος, και το μέλλον είναι πάντα αβέβαιο.

Το μόνο που είναι σαφές αυτή τη στιγμή είναι ότι η αποτυχία επαρκούς στήριξης της Ουκρανίας θα έχει τρομερές συνέπειες, και όχι μόνο για αυτό το ηρωικό και βασανισμένο έθνος.‎

Η Μόσχα προειδοποιεί για ανάπτυξη πυρηνικών στη Βαλτική, αν το ΝΑΤΟ δεχθεί ως μέλη του τη Σουηδία και τη Φινλανδία

Ένας από τους στενότερους συμμάχους του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν προειδοποίησε σήμερα το ΝΑΤΟ πως, αν η Σουηδία και η Φινλανδία ενταχθούν στην υπό τις ΗΠΑ στρατιωτική συμμαχία, τότε η Ρωσία θα πρέπει να ενισχύσει τις άμυνές της στην περιοχή, κάτι που περιλαμβάνει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.

Η Φινλανδία, η οποία έχει σύνορα με τη Ρωσία μήκους 1.300 χιλιομέτρων, και η Σουηδία εξετάζουν αν θα ενταχθούν ή όχι στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Η Φινλανδία θα λάβει απόφαση μέσα στις λίγες επόμενες εβδομάδες, δήλωσε χθες, Τετάρτη, η πρωθυπουργός Σάνα Μαρίν.

Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, δήλωσε πως, εάν η Σουηδία και η Φινλανδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, τότε η Ρωσία θα πρέπει να ενισχύσει τις χερσαίες, τις ναυτικές και τις αεροπορικές δυνάμεις της στη θάλασσα της Βαλτικής για να αποκαταστήσει τη στρατιωτική ισορροπία.

Ο Μεντβέντεφ έθεσε επίσης ρητά το ζήτημα της πυρηνικής απειλής λέγοντας πως δεν θα μπορεί πλέον να γίνεται λόγος για μια «αποπυρηνικοποιημένη» Βαλτική – όπου η Ρωσία διατηρεί το ρωσικό θύλακο του Καλίνινγκραντ ανάμεσα στην Πολωνία και τη Λιθουανία.

«Δεν μπορεί να γίνεται πλέον λόγος για οποιοδήποτε αποπυρηνικοποιημένο καθεστώς για τη Βαλτική – η ισορροπία πρέπει να αποκατασταθεί», δήλωσε ο Μεντβέντεφ, ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος της Ρωσίας από το 2008 ως το 2012.

«Μέχρι σήμερα, η Ρωσία δεν έχει λάβει τέτοια μέτρα και δεν επρόκειτο να λάβει», δήλωσε ο Μεντβέντεφ.

«Αν μας υποχρεώσουν, τότε… σημειώστε πως δεν ήμασταν εμείς που προτείναμε αυτό», πρόσθεσε.

‎Πηγή: The Atlantic/AΠΕ

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα