Αλλαγή ώρας: Γιατί πάγωσε στην Ελλάδα η κατάργηση της – Τι συμβαίνει σε άλλες χώρες
Τον Μάρτιο του 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της κατάργησης της πρακτικής των αλλαγών της ώρας, απόφαση που ακόμα δεν έχει τεθεί σε ισχύ.
Την Κυριακή, 29 Οκτωβρίου, οι δείκτες των ρολογιών θα γυρίσουν μία ώρα πίσω, δηλαδή από 04:00 π.μ. σε 03:00 π.μ. καθώς θα εφαρμοστεί για μία ακόμη φορά η αλλαγή της ώρας. Και αυτή όπως φαίνεται δε θα είναι η τελευταία φορά, καθώς θα περάσουμε στη θερινή ώρα ξανά τον Μάρτιο, αφού η κατάργηση της αλλαγής έχει μπει στον «πάγο», χωρίς κάτι νεότερο.
Τι συνέβη όμως κι από εκεί που παντού “έπαιζε” η είδηση κατάργησης της αλλαγής της ώρας, φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για “πάγωμα”;
Τον Μάρτιο του 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της κατάργησης της πρακτικής των αλλαγών της ώρας, δίνοντας στα κράτη-μέλη την αρμοδιότητα να επιλέξουν αυτά τα ίδια την επίσημη ώρα τους από τον Μάρτιο του 2021. Ωστόσο, η εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού και τα έκτακτα μέτρα που επιβλήθηκαν, ανέστειλαν την εφαρμογή αυτής της απόφασης. Έως σήμερα, δεν έχει γίνει σαφές αν και πότε ακριβώς θα τεθεί σε ισχύ αυτή η απόφαση.
Ως εκ τούτου, το φετινό φθινόπωρο δεν αναμένεται να φέρει αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, και η χώρα θα μεταβεί στη χειμερινή ώρα κανονικά, όπως συνήθως.
Πολλοί Ευρωπαίοι έτσι θα αλλάξουν τα ρολόγια τους στις 29 Οκτωβρίου, μετακινώντας τα κατά μία ώρα πίσω, ενώ παρόμοια προσαρμογή θα γίνει για τους περισσότερους Αμερικανούς στις 5 Νοεμβρίου, δηλαδή μια βδομάδα αργότερα. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν τη μειοψηφία όσον αφορά την εφαρμογή της αλλαγής της ώρας, δηλαδή της περιοδικής προώθησης και αντιστροφής των ρολογιών την άνοιξη και το φθινόπωρο. Η πλειονότητα των χωρών παγκοσμίως δεν τηρεί αυτή την πρακτική.
Τι συμβαίνει ανά τον κόσμο
Περίπου το ένα τρίτο των χωρών του κόσμου τηρούν τη θερινή ώρα (δηλαδή την αλλαγή της ώρας), με την πλειονότητά τους να βρίσκεται στην Ευρώπη. Εντός της Ευρώπης, σύμφωνα με τον ορισμό των Ηνωμένων Εθνών, μόνο λίγες χώρες, όπως η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Λευκορωσία, η Γεωργία, η Ισλανδία, η Ρωσία και η Τουρκία, δεν τηρούν τη θερινή ώρα.
Εκτός Ευρώπης, η θερινή ώρα είναι πιο διαδεδομένη στη Βόρεια Αμερική, όπου την εφαρμόζουν ορισμένες περιοχές και πολιτείες στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, καθώς και σε διάφορα μέρη της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Νησιά του Πάσχα, Παραγουάη) και της Καραϊβικής.
Ειδικότερα, η Αίγυπτος είναι το μοναδικό αφρικανικό κράτος που εφαρμόζει τη θερινή ώρα.
Σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, η θερινή ώρα εφαρμόζεται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές. Στις Η.Π.Α., η Χαβάη και το μεγαλύτερο μέρος της πολιτείας της Αριζόνα, καθώς και ορισμένα εδάφη, δεν ακολουθούν τη θερινή ώρα. Ομοίως, η Αυστραλία, η Βραζιλία και ο Καναδάς έχουν περιοχές που δεν τηρούν τη θερινή ώρα. Για παράδειγμα, στην Αυστραλία, το Κουίνσλαντ, η Βόρεια Επικράτεια, η Δυτική Αυστραλία, η Νήσος των Χριστουγέννων και οι Νήσοι Κόκος (Keeling) δεν συμμετέχουν στην αλλαγή θερινής ώρας.
Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες χώρες έχουν προβεί σε αλλαγές στις ζώνες ώρας τους για πολιτικούς ή οικονομικούς λόγους. Για παράδειγμα, το 2016, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο αποφάσισε να ανακαλέσει την αλλαγή της ζώνης ώρας του προκατόχου του, η οποία αρχικά είχε ως στόχο να επιτρέψει στα παιδιά να ξυπνούν για το σχολείο με το φως της ημέρας, λόγω ανησυχιών σχετικά με την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας.
Το 2018, ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, προσάρμοσε τα ρολόγια της χώρας του σε αυτά της Νότιας Κορέας πριν από μια ιστορική σύνοδο κορυφής, ανατρέποντας την απόφασή του το 2015 να καθιερώσει μια μοναδική ζώνη ώρας, που ονομάστηκε ώρα Πιονγκγιάνγκ.
Από το 2018, το Μαρόκο έχει υιοθετήσει ένα μόνιμο πρόγραμμα θερινής ώρας, μετατοπίζοντας ουσιαστικά τη ζώνη ώρας του. Αντί να αλλάζει τα ρολόγια του για τη θερινή και τη χειμερινή ώρα, το Μαρόκο προσαρμόζει πλέον την ώρα του με βάση τη χρονική στιγμή του Ραμαζανιού. Η κίνηση αυτή επέφερε μια πιο συνεπή προσέγγιση της χρονομέτρησης στη χώρα, σύμφωνα με την κυβέρνηση.
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό η μεγάλη πλειονότητα των χωρών που εφαρμόζουν ακόμα αυτήν πρακτική, αποτελούν την “Δύση”. Μένει να δούμε αν θα “ενσωματώσουν” αυτό το μέτρο και σε άλλες χώρες ή θα υποχωρήσουν στην πρακτική των υπολοίπων.
