Αποκαλυπτική ανάλυση DW για την «προσωρινή έξοδο» της Ελλάδας από το Ευρώ – Γιατί δεν είχε δίκαιο ο Σόιμπλε

Ακόμα και μετά το θάνατό του, το όνομα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξακολουθεί να στρέφει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας για τα πεπραγμένα αλλά και τις απόψεις του για την Ελλάδα, με αφορμή το βιβλίο με τα απομνημονεύματα του.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει μία ανάλυση της Deutsche Welle για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την Ελλάδα και συγκεκριμένα, για την «προσωρινή έξοδό» της από το Ευρώ.

Το επιχείρημά του: «Ένα σοκ είναι πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί από τα χρόνια προγράμματα λιτότητας». Ή, όπως λέει ένα παραδοσιακό γερμανικό ρητό, «καλύτερα ένα τέλος με τρόμο, παρά ένας τρόμος χωρίς τέλος».

Σύμφωνα με την ανάλυση ο Σόιμπλε δεν είχε δίκιο για την προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ καθώς αυτή, σύμφωνα με την ανάλυση, δε θα ήταν ούτε ανακουφιστική για την ελληνική οικονομία, αλλά ούτε και προσωρινή.

«Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι σε περιόδους έξαρσης της πανδημίας ή σε εποχές γεωπολιτικής σύγχυσης λόγω Ουκρανίας, με τις αμυντικές δαπάνες να πιέζουν ασφυκτικά τους κρατικούς προϋπολογισμούς, θα έσπευδαν οι Ευρωπαίοι εταίροι να δώσουν προτεραιότητα στην επανένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη;

Και αν η Ελλάδα όντως παρέμενε εκτός ευρωζώνης: Πιστεύει κανείς ότι θα μπορούσε να ανταγωνιστεί στον τουρισμό και την ελαφρά βιομηχανία τους γείτονές της (Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Αίγυπτο) με κύρια όπλα το χαμηλό κόστος και τη συνεχή υποτίμηση του εθνικού νομίσματος; Δηλαδή την ανακύκλωση της οικονομικής εξαθλίωσης, ιδιαίτερα για τα χαμηλότερα εισοδήματα»;

«Η συμμετοχή στην ευρωζώνη προσφέρει προνομιακή πρόσβαση σε πολύτιμα κεφάλαια. Αρκεί τα κεφάλαια αυτά να κατευθύνονται στην παραγωγή και στην καινοτομία, όχι στην ανέμελη κατανάλωση. Ας μη λησμονείται αυτό σε μία εποχή που η Ελλάδα ανακάμπτει μεν από την κρίση, αλλά επιμένει στο παραγωγικό μοντέλο που ακολουθούσε πριν από την κρίση, απολύτως ευάλωτο στις διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου. Και με την απειλή του χρέους να καραδοκεί, το αργότερο από το 2033, οπότε καθίστανται ληξιπρόθεσμοι και απαιτητοί οι τόκοι παλαιότερων δανείων που είχαν «παγώσει» στα πλαίσια ευνοϊκών ρυθμίσεων για το ελληνικό δημόσιο χρέος».

Στην ανάλυση πάντως, αναφέρεται ότι ο Σόιμπλε δεν είχε άδικο για το «κούρεμα» του 2011 απέναντι στους ιδιώτες πιστωτές (PSI) που έβαλε για πρώτη φορά σε τροχιά βιωσιμότητας το ελληνικό χρέος.

Κι αυτό γιατί, παρά τις παράπλευρες απώλειες για μικροομολογιούχους και ασφαλιστικά ταμεία, το «κούρεμα» δια χειρός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Ευάγγελου Βενιζέλου πέτυχε να «ελαφρύνει» το ελληνικό χρέος κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να εκλαμβάνεται ως πιστωτικό γεγονός η ουσιαστική αδυναμία εξόφλησης.

Πηγή: Deutsche Welle