Αργεντινή: Η αστάθεια των αγορών έρχεται τη χειρότερη στιγμή για τον Μιλέι
Ο Χαβιέ Μιλέι αντιμετωπίζει δύσκολες μέρες
Μια σειρά από πολιτικές ήττες, αδικαιολόγητα λάθη και αρνητικές οικονομικές στροφές έχουν φέρει τον σκληροπυρηνικό πρόεδρο της Αργεντινής στη δυσκολότερη φάση των 16 μηνών της θητείας του.
Μετά την ατυχή ομιλία του Ιανουαρίου στο Νταβός και το σκάνδαλο με τα κρυπτονομίσματα τον Φεβρουάριο ακολούθησε η ντροπιαστική ήττα στο Κογκρέσο την περασμένη εβδομάδα, όταν η αντιπολίτευση καταψήφισε τους δύο υποψηφίους του για το Ανώτατο Δικαστήριο. Η ψηφοφορία διεξήχθη ενώ ο φιλελεύθερος πρόεδρος βρισκόταν στις ΗΠΑ, προσπαθώντας να συναντήσει τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στο περιθώριο ενός λαμπερού event στο Mar-a-Lago, την ώρα που οι παγκόσμιες αγορές κατέρρεαν. Όμως η συνάντηση δεν έγινε ποτέ και ο Μιλέι επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες χωρίς την πολυπόθητη φωτογραφία – αλλά αντιμέτωπος με νέα ερωτήματα για τις χρονοβόρες διεθνείς του εξορμήσεις.
Ακόμα σημαντικότερο είναι ότι ο ολοκληρωτικός εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας έχει καταστήσει ακόμα πιο δύσκολη τη σταθεροποίηση της εύθραυστης οικονομίας της Αργεντινής. Αν υπάρχει μία χώρα που παραδοσιακά υφίσταται τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής αστάθειας στη Λατινική Αμερική, αυτή είναι η Αργεντινή (ακολουθούμενη αυτή τη φορά από τη Βολιβία και πιθανόν τον Ισημερινό).
Είναι αλήθεια πως οι εντυπωσιακές επιδόσεις του Μιλέι κατά τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και η σημαντική επιβράδυνση του πληθωρισμού, η δημοσιονομική πειθαρχία, η ταχύτερη από το αναμενόμενο ανάπτυξη και η αξιοσημείωτη μείωση των δεικτών φτώχειας έθεσαν την οικονομία σε σχετικά καλύτερη βάση. Ωστόσο, οι δείκτες κινδύνου της χώρας έχουν εκτοξευθεί τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς τα διεθνή αποθέματα και τα κρατικά ομόλογα έχουν καταρρεύσει. Η αβεβαιότητα γύρω από το συναλλαγματικό σύστημα της χώρας αποτελεί την κύρια αδυναμία στο μεγάλο σχέδιο του Μιλέι, με τους επενδυτές να στοιχηματίζουν ολοένα και περισσότερο στην υποτίμηση του πέσο.
Η ανακοίνωση της Τρίτης για μια συμφωνία ύψους 20 δισ. δολαρίων με το προσωπικό του ΔΝΤ, για ένα πρόγραμμα διάρκειας 48 μηνών, αν εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο αυτή την εβδομάδα όπως αναμένεται, αποτελεί επομένως κρίσιμο βήμα για τη στήριξη της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Νότιας Αμερικής. Ο Μιλέι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτή τη σανίδα σωτηρίας για να ανοικοδομήσει τα αποθέματα της κεντρικής τράπεζας, να χαλαρώσει κάποιους από τους περιορισμούς στην αγορά συναλλάγματος και να ανακτήσει την πρωτοβουλία, την οποία έχει χάσει λόγω των διαχειριστικών αδυναμιών της κυβέρνησής του.
Πράγματι, η κάποτε ασταμάτητη πολιτική του «μηχανή» τώρα μοιάζει αλλοπρόσαλλη και μπερδεμένη, άποψη που ενισχύεται από τις συνεχείς αλλαγές προσώπων. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό ήταν προβλέψιμο: ο Μιλέι εξακολουθεί να ηγείται μιας άπειρης, μειοψηφικής κυβέρνησης. Με τις ενδιάμεσες εκλογές να πλησιάζουν, η αντιπολίτευση προσπαθεί να υπονομεύσει την αποδοχή του προέδρου, εγκαταλείποντας τη στάση συνεννόησης που είχε επιδείξει το 2024. Η αποτυχία επίτευξης συμμαχίας με το κεντροδεξιό κόμμα του πρώην προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι σημαίνει ότι η ψήφος υπέρ των επιχειρήσεων θα μοιραστεί στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου στο Μπουένος Άιρες, το πρώτο μεγάλο τεστ των φετινών εκλογικών αναμετρήσεων.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μικρή πτώση στη δημοτικότητα του Μιλέι, ο οποίος παραμένει διχαστική φιγούρα: σε πρόσφατη έρευνα της AtlasIntel, το 47% ενέκρινε τον πρόεδρο, ενώ το 49% τον αποδοκίμαζε. Όμως το κρίσιμο στοιχείο είναι πως ο πρόεδρος εξακολουθεί να έχει τη μεγαλύτερη καθαρή αποδοχή από όλους τους βασικούς πολιτικούς ηγέτες της Αργεντινής (-3 ποσοστιαίες μονάδες, έναντι -13 για την πρώην πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρτσνερ, -26 για τον κυβερνήτη του Μπουένος Άιρες Άξελ Κιθίλοφ και -41 για τον Μάκρι).
Με τους τρεις κύριους αντιπάλους του να συμμετέχουν στην προεκλογική εκστρατεία, ο πρόεδρος έχει την ευκαιρία να παρουσιαστεί ως ο ανατρεπτικός υποψήφιος που μάχεται τη φθαρμένη παλαιά πολιτική ελίτ. Αυτό το μήνυμα μπορεί να έχει απήχηση, εφόσον ο Μιλέι συνεχίσει να παράγει οικονομικά αποτελέσματα. Εάν διατηρήσει τους βασικούς άξονες του οικονομικού του σχεδίου, δημοσιονομική λιτότητα, νομισματική πειθαρχία και φιλελεύθερη απορρύθμιση, εξακολουθεί να έχει πιθανότητες επιτυχίας, ακόμη και εν μέσω διεθνών αναταράξεων και ενός απαιτητικού εκλογικού κλίματος.
Όμως ο Μιλέι αυταπατάται αν νομίζει ότι έχει ήδη κερδίσει τη μάχη. Πολλοί ηγέτες κατάφεραν προσωρινά να τιθασεύσουν την οικονομία της Αργεντινής. Κανείς, όμως, δεν πέτυχε να βρει το Άγιο Δισκοπότηρο: τη διαρκή μακροοικονομική σταθερότητα που οδηγεί σε μακροπρόθεσμη ευημερία.
«Τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα με τους δασμούς του Τραμπ», μου είπε ο οικονομολόγος Μάρκος Μπουσκάλια, συνιδρυτής της εταιρείας συμβούλων Alberdi Partners με έδρα το Μπουένος Άιρες. «Τώρα πρέπει να γίνει ό,τι πρέπει, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ένα ασθενέστερο συναλλαγματικό σύστημα – κάτι που θα επηρεάσει την οικονομική δραστηριότητα».
Γι’ αυτό ο Μιλέι πρέπει να αφιερώσει λιγότερο χρόνο στο να φουσκώνει το εγώ του ή να κυνηγά χίμαιρες, όπως μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ, και περισσότερο στα βασικά: στη διάσωση της οικονομίας και στο να κερδίσει μια σκληρή εκλογική αναμέτρηση. Το μέλλον της κυβέρνησής του θα κριθεί στο Μπουένος Άιρες, όχι στο Mar-a-Lago.
Πηγή: The Washington Post / skai.gr
