Αυτές είναι οι χώρες με υψηλά εισοδήματα και λιγότερες ώρες εργασίες

Το να είσαι πλούσιος δεν σημαίνει απλώς να κερδίζεις περισσότερα.

Οι τιμές διαφέρουν από χώρα σε χώρα και ένας μέτριος μισθός μπορεί να έχει μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη εκεί όπου το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο.

Οι ώρες εργασίας διαφέρουν επίσης και ορισμένα μέρη καταφέρνουν να έχουν υψηλά εισοδήματα με λιγότερες ώρες εργασίας.

Ποιες χώρες λοιπόν είναι πραγματικά πλούσιες;

Την απάντηση αυτή δίνει ο Economist αφού πρώτα κατέταξε 178 χώρες σύμφωνα με τρία κριτήρια:

1.ΑΕΠ ανά κάτοικο σε τρέχουσες τιμές συναλλάγματος.

Είναι απλό, κατανοητό και συχνά χρησιμοποιείται. Αλλά αγνοεί τις διαφορές στις τιμές μεταξύ των χωρών.

2.ΑΕΠ ανά κάτοικο προσαρμοσμένο για την αγοραστική δύναμη (PPP).

Παρέχει καλύτερη ένδειξη του βιοτικού επιπέδου, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τον χρόνο εργασίας.

3.ΑΕΠ προσαρμοσμένο τόσο για τις τοπικές τιμές όσο και για τις ώρες εργασίας.

Δηλαδή, εισόδημα ανά ώρα εργασίας με βάση το τοπικό κόστος ζωής.

Οι τρεις χώρες που βρίσκονται στην κορυφή των καταλόγων μας είναι η Ελβετία, η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία. Σε όρους δολαρίου, η Ελβετία βρίσκεται στην κορυφή, με μέσες αποδοχές άνω των 100.000 δολαρίων πέρυσι. Ακολουθούν η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία, με 90.700 και 86.800 δολάρια αντίστοιχα. Αλλά η Ελβετία είναι επίσης μία από τις πιο ακριβές χώρες στον κόσμο, οπότε οι υψηλοί μισθοί της δεν επαρκούν πολύ μακριά. Προσαρμοσμένη για το τοπικό κόστος, προηγείται η Σιγκαπούρη προηγείται. Και προσαρμοσμένη για τις ώρες εργασίας, η Νορβηγία καταλαμβάνει την πρώτη θέση, όπως και πέρυσι, ακολουθούμενη από το Κατάρ και τη Δανία.

Η Αμερική, η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου με βάση το ΑΕΠ, κατατάσσεται 4η, 7η και 6η στις τρεις μετρήσεις. Η Βρετανία κατατάσσεται στη 19η, 27η και 25η θέση.

Τι αποκαλύπτουν οι μεταβολές στη σειρά κατάταξης;

Χώρες με λιγότερες εργαζόμενες γυναίκες (π.χ. Σαουδική Αραβία, Τουρκία) εμφανίζονται πιο ψηλά σε εισόδημα ανά ώρα, επειδή το εισόδημα συγκεντρώνεται σε λιγότερους ανθρώπους.

Χώρες με γηρασμένους ή πολύ νεανικούς πληθυσμούς (π.χ. Ιταλία και Νιγηρία): Μικρό ποσοστό του πληθυσμού εργάζεται και στηρίζει τους υπόλοιπους.

Από πέρυσι τη μεγαλύτερη συνολική άνοδο σημείωσε η Γουιάνα, η οποία κέρδισε κατά μέσο όρο 17 θέσεις σε όλες τις κατατάξεις. Η άνθηση του πετρελαίου αύξησε το μέσο εισόδημα κατά περισσότερο από 40% σε ετήσια βάση. Η Αμερική ανέβηκε κατά μέσο όρο κατά 1,6 θέσεις, αν και οι δασμοί της αποτελούν επίθεση στο βιοτικό της επίπεδο.

Στον πάτο της κατάταξης βρίσκεται το Μπουρούντι, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι κάτω των 17 ετών. Τα εισοδήματα είναι μόλις το 0,15% του εισοδήματος της Ελβετίας. Ακόμη και προσαρμοσμένο στις τιμές, ένα ελβετικό εισόδημα θα μοιραζόταν μεταξύ 100 Μπουρουντιανών.

Ορισμένα μέρη αποκλείονται. Μικροσκοπικά εδάφη όπως οι Βερμούδες είναι πολύ μικρά για να καταταγούν. Ο δείκτης αφήνει επίσης εκτός την Ιρλανδία, όπου οι υπολογισμοί του ΑΕΠ μολύνονται από το φορολογικό αρμπιτράζ, και το Λουξεμβούργο, όπου τα εισοδήματα διογκώνονται από τους διασυνοριακούς μετακινούμενους.

Η κατάταξη δεν λαμβάνει υπόψη την ανισότητα ή την αξία των περιουσιακών στοιχείων. Και σε ορισμένες χώρες που περιλαμβάνονται στον πίνακα ενδέχεται να λείπουν επίσημα στοιχεία ή να είναι αναξιόπιστα, λέει Economist Κανένα μέτρο δεν μπορεί να αποτυπώσει πόσο καλά ζουν οι άνθρωποι. Αλλά συνολικά, οι αριθμοί προσφέρουν έναν χρήσιμο οδηγό

Πηγή: In.gr