Φρανσουάζ Αρντί: Έφυγε από τη ζωή η θρυλική μορφή της γαλλικής κουλτούρας

Συγκίνηση στη Γαλλία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, προκαλεί η είδηση του θανάτου της Φρανσουάζ Αρντί σε ηλικία 80 ετών.

Η τραγουδίστρια, ηθοποιός και μούσα της μόδας έβαλε τη δική της σφραγίδα στη γαλλική κουλτούρα, καθώς θεωρούνταν μία από τις κορυφαίες ποπ σταρ στη χώρα της.

Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή ο γιος της και επίσης μουσικός Thomas Dutronc, με μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram. «Maman est partie», δηλαδή «η μαμά έφυγε».

Η Αρντί αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τα τελευταία 20 χρόνια όταν διαγνώστηκε με λεμφικό καρκίνο. Το 2015 η κατάσταση της επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να χρειαστεί να μπει σε τεχνητό κώμα, ενώ άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την ομιλία της και την αναπνοή της.

Η ίδια είχε ταχθεί υπέρ της ευθανασίας σημειώνοντας ότι είναι «απάνθρωπο» που δεν επιτρέπεται.

Η επαφή της με την ποπ μουσική της εποχής ξεκίνησε στις αρχές της εφηβείας της, όταν άκουγε φανατικά τα βράδια τον αγγλόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού «Radio Luxembourg». Μέσα από αυτόν αγάπησε καλλιτέχνες όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Cliff Richard, οι Everly Brothers και οι Shadows.

Πίστευε πως δεν ήταν καθόλου καλή στο τραγούδι και για να το επιβεβαιώσει αποφάσισε να συμμετάσχει στις οντισιόν που διοργάνωνε η δισκογραφική Vogue. Όχι μόνο δεν την απέρριψαν, αλλά το 1961 υπέγραψε συμβόλαιο και κυκλοφόρησαν το πολύ επιτυχημένο single της, το οποίο όμως η ίδια η Hardy θεωρούσε «μια πολύ μέτρια δουλειά». Στο πλευρό της είχε τον δημοφιλή φωτογράφο Jean-Marie Périer, ο οποίος είναι υπεύθυνος για όλα τα κλασικά εξώφυλλα των δίσκων που κυκλοφόρησε στα ’60s.

Στις 30 Οκτωβρίου 1962, την ώρα που η Γαλλία περίμενε να παρακολουθήσει στην τηλεόραση τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γίνεται ένα μουσικό διάλειμμα. Μια 18χρονη εμφανίζεται και ερμηνεύει το “Τous les garçons et les filles’’. Από τότε, η Γαλλία αλλά -και όλος ο υπόλοιπος κόσμος- δεν την ξέχασε ποτέ. Η επιτυχία του τραγουδιού αυτού ήταν πρωτοφανής.

Μέσα στην ίδια δεκαετία ράγισε καρδιές, με τον Bob Dylan να είναι ερωτευμένος μαζί της χωρίς να τη γνωρίζει, απαιτώντας μάλιστα σε ένα live του στο Παρίσι το 1966 να έρθει να τον συναντήσει, αλλιώς δεν θα έβγαινε στη σκηνή. Με την πάροδο των χρόνων η Françoise Hardy παρέδωσε μερικές ακόμη εξαιρετικές, διαφορετικού ύφους δουλειές και αναδείχτηκε σε είδωλο της πoπ κουλτούρας, όπως και του γαλλικού πολιτισμού. Ιερά τέρατα της μουσικής, όπως ο Ίγκι Ποπ, ο Mικ Τζάγκερ και ο Τζον Λένον, μαγεύτηκαν από τον μεθυστικό της μύθο, ο οποίος μέχρι σήμερα παραμένει το ίδιο γοητευτικός.

Τη δεκαετία του 60′ βρέθηκε στη χώρα μας για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Une Balle au Cœur, ελληνικό Μια Σφαίρα στην Καρδιά, που ήταν σκηνοθετημένη από τον Jean-Daniel Pollet (1936-2004), η μουσική της ήταν του Μίκη Θεοδωράκη, συμμετείχαν σ’ αυτήν πολλοί Έλληνες ηθοποιοί, ενώ στο γύρισμά της είχαν συμβάλλει επίσης πολλοί Έλληνες τεχνικοί.

Ελληνικά περιοδικά της δεκαετίας του 60′ κυκλοφορούσαν με την Αρντί στο εξώφυλλό τους.

Η Αρντί είχε ήδη κάνει επιτυχία στην Ελλάδα ως τραγουδίστρια, καθώς από το 1963 κυκλοφορούσαν σε δικές μας εκτυπώσεις τα δισκάκια της (σε ετικέτα Disques Vogue κυρίως, που τότε ανήκε στην Music-Box), μα ακόμη EP και LP, τα οποία αποτύπωναν όλες τις επιτυχίες της. Να μερικές: “Tous les garçons et les filles”, “J’ suis d’accord”, “Le premier bonheur du jour”, “Le temps de l’amour”, “Va pas prendre un tambour”, “Maison où j’ai grandi”, “Voilà” και πολλές άλλες.

Ήταν χαρακτηριστική εκπρόσωπος της γαλλικής μουσικής – (γιέ γιέ). Η μουσική γιέ- γιέ, είναι ένα στυλ ποπ μουσικής προερχόμενο από Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο όρος γιέ- γιέ προέρχεται από το αγγλικό “yeah! yeah!”, που έγινε γνωστό από διάφορα συγκροτήματα και κυρίως από τους Μπιτλς.

Η ίδια έχει πει: «Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως ένα ιδιαιτέρως θλιμμένο άτομο. Όταν γράφω, πάντα έρχεται πρώτα η μελωδία και απλώς τυχαίνει οι πιο όμορφες μελωδίες να είναι λυπητερές. Και ο στίχος ακολουθεί τη διάθεση της μελωδίας».

*με πληροφορίες από Guardian / loukini.gr