Γιατί τη δεκαετία του 1960 η λέξη παχυσαρκία ήταν σχεδόν άγνωστη σε όλους;
Το 2024 το 43% των Αμερικανών θεωρούνταν παχύσαρκοι, σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1960 που το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 13%
Τη δεκαετία του 1960 η λέξη παχυσαρκία ήταν σχεδόν άγνωστη, κάτι που ακούγεται παράξενο σήμερα καθώς αυξάνονται τα ποσοστά των ανθρώπων με αυξημένο βάρος.
Για του λόγου το αληθές το 2024, το 43% των Αμερικανών θεωρούνταν παχύσαρκοι, σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1960 που το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 13%.
Βασική αιτία σύμφωνα με τους ειδικούς είναι η αυξημένη πρόσληψη υπερ-επεξεργασμένων τροφών και γευμάτων με περισσότερες θερμίδες, γεγονός που οδηγεί στην παχυσαρκία και σε μια σειρά από προβλήματα υγείας, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη, ηπατική νόσο και υπνική άπνοια.
Η διατροφολόγος Autumn Bates από την Καλιφόρνια μιλώντας στην Daily Mail βρήκε όπως υποστηρίζει, την αιτία που οδηγεί την επιδημία της παχυσαρκίας, αναλύοντας τέσσερις λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι ήταν πιο αδύνατοι τις προηγούμενες δεκαετίες παρά το γεγονός ότι ασκούνταν λιγότερο ή δεν είχαν πρόσβαση σε οθόνες γυμναστικής όπως τα Apple Watches και τα FitBits.
Όπως εξηγεί η ίδια, αποφάσισε να διερευνήσει αυτό το φαινόμενο όταν παρακολούθησε ταινία μικρού μήκους στο YouTube που έθετε το ερώτημα γιατί ήμασταν τόσο αδύνατοι τη δεκαετία του 1960.
«Από το 2025, έχουμε ένα ποσοστό παχυσαρκίας που πλησιάζει το 43% και όλα αυτά είναι κάπως εξωφρενικά, επειδή οι άνθρωποι δεν ήταν γνωστοί τη δεκαετία του ’60 για τις υγιεινές διατροφικές τους επιλογές».
«Γιατί λοιπόν είχαμε τόσο χαμηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους τη δεκαετία του ’60;»
Συνοπτικά οι λόγοι:
- Μείωση των σπιτικών γευμάτων
- Αύξηση του fast food
- Τα παιδιά στο σχολείο έτρωγαν γεύματα πιο ισορροπημένα σε σύγκριση με σήμερα.
- Αύξηση στις μερίδες φαγητού.
Η διατροφή τη δεκαετία του 1960, σύμφωνα με την κα Bates περιλάμβανε ψητό κοτόπουλο, ρολό κιμά, μοσχαρίσιο στιφάδο, μπριζόλα και πατάτες.
Υπήρξε ελάχιστη αναφορά στο fast food, το οποίο έχει δει μια αύξηση στις μερίδες – με τον αριθμό των θερμίδων να φτάνει σχεδόν τις 2.000 για μια μερίδα μπιφτεκιών με πατάτες.
Τα οφέλη των γευμάτων που παρασκευάζονται στο σπίτι περιλαμβάνουν χαμηλότερη πρόσληψη ζάχαρης, επιπλέον πρωτεΐνη και αυξημένη ποσότητα λαχανικών.
Μια προηγούμενη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που μαγειρεύουν συχνά τα γεύματά τους στο σπίτι τείνουν να καταναλώνουν λιγότερους υδατάνθρακες, λιγότερη ζάχαρη και λιπαρά σε σύγκριση με εκείνους που δεν μαγειρεύουν τόσο συχνά.
Στη συνέχεια, η κα Bates λέει ότι ένας άλλος λόγος για τον οποίο η σημερινή κοινωνία είναι πιο παχιά από ποτέ είναι η έκρηξη των υπερεπεξεργασμένων τροφίμων.
Τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα, ή UPF, είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να καλύψει οτιδήποτε έχει μια μακρά λίστα συστατικών ή παρασκευάζεται με τεχνητά πρόσθετα όπως χρωστικές, γλυκαντικά και συντηρητικά που παρατείνουν τη διάρκεια ζωής.
Τα έτοιμα γεύματα, το παγωτό και η κέτσαπ είναι μερικά από τα προϊόντα που εμπίπτουν στον όρο UPF, ο οποίος πλέον είναι συνώνυμος με τρόφιμα που προσφέρουν μικρή θρεπτική αξία.
Διαφέρουν από τα επεξεργασμένα τρόφιμα, τα οποία έχουν υποστεί τροποποιήσεις για να διαρκέσουν περισσότερο ή να βελτιώσουν τη γεύση τους, όπως το αλλαντικό, το τυρί και το φρέσκο ψωμί.
Εξηγώντας η διατροφολόγος γιατί τα UPF είναι κακά, τονίζει: «Η εξαιρετικά επεξεργασμένη τροφή μειώνει τον κορεσμό και μας κάνει να τρώμε ακόμη περισσότερο».
Τι τρώνε οι Αμερικανοί
Η κα Bates σημειώνει ότι το 70% της διατροφής των Αμερικανών σήμερα αποτελείται από UPF και «ορισμένες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι αυτά τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα μπορούν να μας κάνουν να τρώμε περίπου 800 θερμίδες περισσότερες την ημέρα, επειδή είναι πολύ λιγότερο χορταστικά».
Η ίδια συμβουλεύει να αποφεύγονται οι τροφές αυτές και να αντικαθίστανται από πιο υγιεινές εναλλακτικές λύσεις – τα συσκευασμένα σνακ με πρόσθετα συστατικά μπορούν να αντικατασταθούν από φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και σπόρους.
Το τρίτο πράγμα που συνέβαλε σε μια πιο αδύνατη κοινωνία τη δεκαετία του 1960, λέει η κα Bates, είναι ότι οι άνθρωποι είχαν πιο απαιτητικές σωματικά εργασίες.
Η κα Bates σημειώνει ότι με την άνοδο της τεχνολογίας, οι άνθρωποι είναι κολλημένοι στις οθόνες τους, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερη σωματική δραστηριότητα.
Επιπλέον, συνιστά τρεις έως τέσσερις ημέρες δομημένης άσκησης την εβδομάδα, όπως προπόνηση δύναμης.
Τέλος, η κα Bates επισημαίνει την έλλειψη ύπνου ως ένα ακόμη πρόβλημα που οδηγεί στην επιδημία παχυσαρκίας στην Αμερική.
Σήμερα, ο μέσος Αμερικανός ενήλικας κοιμάται περίπου 7 ώρες και 10 λεπτά κάθε βράδυ και επιτυχημένα άτομα της σύγχρονης εποχής, όπως ο συνιδρυτής του Twitter, Τζακ Ντόρσεϊ, και ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ισχυρίζονται ότι οι 4 ώρες είναι η βέλτιστη ποσότητα ύπνου.
Αυτό συγκρίνεται με τη δεκαετία του 1960, όταν μελέτες δείχνουν ότι ο μέσος όρος ήταν πιο κοντά στις 8,5 ώρες.
Σχολιάζοντας αυτή την αλλαγή στα πρότυπα ύπνου, η κα Bates λέει: «Ο λιγότερος ύπνος συνδέεται σημαντικά με την παχυσαρκία και την αύξηση βάρους».
«Ο λίγος ύπνος προκαλεί αυξημένες ορμόνες της πείνας, επομένως θα νιώθετε πολύ πιο πεινασμένοι την επόμενη μέρα».
«Αυξάνει επίσης τις προτιμήσεις μας για γλυκά τρόφιμα και αυξάνει τις προτιμήσεις μας για μεγαλύτερες μερίδες».
«Πρέπει να βάλουμε πρόγραμμα στον εαυτό μας, καθώς υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί πειρασμοί να μείνουμε ξύπνιοι μέχρι αργά, είτε πρόκειται για το να παρακολουθούμε ασταμάτητα μια σειρά στο Netflix είτε απλώς να σκρολάρουμε στο τηλέφωνό μας».
