Η αποκάλυψη Τσίπρα για Πούτιν: «Προτιμώ να δώσω τα λεφτά σε ορφανοτροφείο»

Με χαρακτηριστικό τρόπο περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του «Ιθάκη» τα όσα ειπώθηκαν ανάμεσα στον ίδιο και τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν η Ελλάδα αναζητούσε οικονομική βοήθεια.

Ο κ. Τσίπρας τονίζει ότι ο Πούτιν με ξεκάθαρο τρόπο «ξέκοψε» την όλη συζήτηση παροτρύνοντάς τον να «τα βρει με την Μέρκελ». Ενδεικτικό, μάλιστα, της συζήτησης ότι οι δύο ηγέτες κατέληξαν να συζητούν για τις σφαίρες επιρροής που συμφωνήθηκαν στη Διάσκεψη της Γιάλτας.

Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα: 

Η απάντηση του ήταν όχι απλώς ειλικρινής, αλλά θα έλεγα ωμή. Θα προτιμούσε, μου είπε, εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο, διότι, αν τα έδινε στην Ελλάδα, θα ήταν σαν να τα πετούσε σε έναν σκουπιδοτενεκέ. Γιατί η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη και δεν θα σωζόταν με 300 εκατομμύρια ευρώ. Είχε ανάγκη από 300 δισ. και όχι από 300 εκατομμύρια. Η Ρωσία, συνέχισε, είναι μια πλούσια χώρα, αλλά όχι τόσο πλούσια ώστε να μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος της Ελλάδας. Εντέλει, κατέληξε, πως θα έπρεπε να φτάσω σε μια Συμφωνία με τους εταίρους μας. «Να τα βρεις με τη Μέρκελ», μου είπε απλά και καθαρά.

Μου εξήγησε ύστερα, μετά από μικρή σιωπή που έδειξε ότι σκεφτόταν τα λόγια του. «Κοίταξε», είπε, «θέλω να έχω με την Ελλάδα και ειδικά με τη δική σας Κυβέρνηση μια πολύ καλή σχέση. Αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να σου ομολογήσω ότι και με τη Μέρκελ έχω επίσης μια πολύ καλή σχέση. Η Γερμανία είναι μια χώρα με την οποία διατηρούμε ανέκαθεν μια πολύ στενή σχέση, έχουμε αυτή τη στιγμή δύο αγωγούς που μεταφέρουν εκεί φυσικό αέριο. Έχουμε κοινά συμφέροντα. Θέλω να έχω εξαιρετικές σχέσεις με την Ελλάδα και πιστεύω ότι μαζί σας θα κάνουμε πολύ σημαντικά βήματα, και αυτή τη σχέση θα πρέπει να την ενισχύσουμε. Αλλά η Ελλάδα, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, ανήκει σε μια άλλη σφαίρα επιρροής».

«Εννοείς το ΝΑΤΟ;» τον διέκοψα.

«Ναι ανήκει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βρίσκεται στη γερμανική σφαίρα επιρροής».

Ήταν ξεκάθαρος και αφοπλιστικά ειλικρινής. Του ξεκαθάρισα πως κι εγώ από την πλευρά μου επεδίωκα τη σύσφιγξη των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία. «Αντιλαμβάνομαι», του απάντησα, «ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει σε συμμαχίες του δυτικού κόσμου, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, αλλά από την άλλη μπορεί να συνομιλεί με όλους. Να έχει καλές σχέσεις με πολλές χώρες στην Ανατολή και στον Παγκόσμιο Νότο και όχι μόνο με χώρες της Δύσης και του Βορρά. Και εντέλει να ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική».

Στο τέλος της συζήτησης, πιο χαλαροί, καταλήξαμε να κάνουμε αναδρομή στην Ιστορία του Ψυχρού Πολέμου, που φαίνεται πως άρεσε και στους δυο μας. «Έτσι όπως μου τα λες», του είπα, «ισχύει ακόμη η Γιάλτα, τότε που ο Στάλιν, ο Ρούσβελτ και ο Τσόρτσιλ μοίρασαν τις σφαίρες επιρροής». «Ναι, έχεις δίκιο, έτσι είναι, βεβαίως και ισχύει». «Το ξέρεις, φαντάζομαι, ότι κάποιοι λένε πως το σε ποιες σφαίρες επιρροής θα ανήκε η Ελλάδα και οι άλλες Βαλκανικές χώρες το συμφώνησαν ο Τσόρτσιλ με τον Στάλιν στη Μόσχα τον Οκτώ βριο του 1944, γράφοντάς το, μάλιστα, πάνω σε μια χαρτοπετσέτα», πρόσθεσα.

«Όχι σε μια χαρτοπετσέτα, σε ένα τσιγαρόχαρτο», με διόρθωσε χαμογελώντας.