Kihnu: Το μητριαρχικό νησί της Ευρώπης
Οι γυναίκες του νησιού μέσα από τον φακό της Anne Helene Gjelstad
Ένα μικρό νησί της Εσθονίας θεωρείται η τελευταία μητριαρχική κοινωνία στην Ευρώπη. Στο νησί υπάρχει μια ξεκάθαρη ιεραρχία: τα παιδιά, η κοινότητα και, τελευταίοι, οι άνδρες.
Η Anne Helene Gjelstad πριν γίνει φωτογράφος, σπούδασε σχέδιο μόδας και είχε το δικό της στούντιο, δουλεύοντας ως σχεδιάστρια για 25 χρόνια. Αργότερα, ταξίδεψε στο εσθονικό νησί Hiiumaa «θέλοντας να χρησιμοποιήσει τις ικανότητες της και να δημιουργήσει κάτι για άνεργες γυναίκες», όπου έφτιαξε τη δική της εταιρεία πλεξίματος.
Καθώς χρειαζόταν φωτογραφίες για να μπορέσει να πουλήσει τα σχέδια της και ήταν δύσκολο οικονομικά να προσλάβει φωτογράφο, αποφάσισε να φωτογραφίζει η ίδια τα προϊόντα της, κάτι που τελικά αποδείχτηκε ότι της άρεσε και το 2005 αποφάσισε να ασχοληθεί με την φωτογραφία ντοκιμαντέρ.
Την ίδια χρονιά επισκέφθηκε το νησί Kihnu στην Εσθονία για επαγγελματικούς λόγους. Όπως λέει και η ίδια «εντυπωσιάστηκε από τις γυναίκες και τα χειροποίητα υφάσματα τους» και αποφάσισε να επιστρέψει 3 χρόνια αργότερα για να τα φωτογραφήσει.
Η κοινωνία του Kihnu αποτελείται από 300 μόνιμους κατοίκους, από τους οποίους οι περισσότερες είναι γυναίκες, και θεωρείται η τελευταία μητριαρχική κοινωνία στην Ευρώπη. Οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για όλα, καθώς οι σύζυγοι τους έπρεπε να δουλεύουν μακριά από το σπίτι, είτε στο εξωτερικό.
Από το 2008 έως το 2009, το φωτογραφικό project συνεχιζόταν και μετατράπηκε σε βιβλίο, ένα βιβλίο 11 χρόνων δουλειάς, με τίτλο Big Heart, Strong Hands. Η Anne περιγράφει πόσο εύκολα την αποδέχτηκαν στο νησί και πόσο δυνατές ήταν οι σχέσεις που έχουν χτιστεί μεταξύ των γυναικών, σε μια κοινωνία παραδοσιακή, χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς από τον υπόλοιπο κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της εκεί, οι γυναίκες την προσκάλεσαν στην κηδεία μιας φίλης τους για να φωτογραφήσει την τελετή. «Αυτό άλλαξε τα πάντα και αποφάσισα να επικεντρωθώ στις ηλικιωμένες γυναίκες. Πάντα με γοήτευαν και με ενέπνεαν, έτσι ήθελα να μάθω την ιστορία τους», λέει η Anne.
Εν μέσω της τελετής, έντυσαν την φωτογράφο με μια μπλε ενδυμασία – το χρώμα του πένθους για την κουλτούρα τους – και συνέχισαν με τραγούδια και μοιρολόγια. Αυτή ήταν και μια από τις πιο έντονες συναισθηματικά στιγμές για την φωτογράφο, «σαν να πήγαινε πίσω στον χρόνο, αλλά ταυτόχρονα να βρίσκεται και στο παρόν».
Ο γάμος και η μητρότητα εκτιμώνται ιδιαίτερα. Μια ποδιά που φοριέται πάνω από την παραδοσιακή πολύχρωμη φούστα του νησιού, υποδηλώνει ότι η γυναίκα είναι παντρεμένη. Τα μωρά γεννιούνται συνήθως μέσα στη σάουνα και τα παιδιά πηγαίνουν παντού με τις μητέρες τους.
Η διάλεκτος τους, παρόμοια με τα φινλανδικά, είναι πλούσια σε λέξεις που περιγράφουν τα καιρικά φαινόμενα, και ειδικότερα την επίδραση που αυτά έχουν στη θάλασσα και τους πάγους.
Ως γυναίκα στο Kihnu, κυριαρχεί η αίσθηση ότι τα πάντα είναι δυνατά. Η Mare Matas, πρόεδρος του πολιτιστικού κέντρου του νησιού λέει, «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το να είναι οι γυναίκες υπεύθυνες είναι κάποιου είδους δήλωση, αλλά αυτή είναι η κουλτούρα μας», εξηγεί. «Δεν μπορούμε να το φανταστούμε αλλιώς».
Οι φωτογραφίες σκιαγραφούν τις ζωές των κατοίκων μιας όχι και τόσο γνωστής περιοχής του κόσμου, που βρήκαν την ευκαιρία μέσα από έναν φακό να κάνουν γνωστή την ιστορία τους.
Πηγές: theguardian.com
nytimes.com
itsnicethat.com
