Met Opera: Τρέχει για να ανοίξει ξανά μετά από μήνες σιωπής λόγω της πανδημίας

Η Tera Willis βρισκόταν στα παρασκήνια της Metropolitan Opera, προσθέτοντας με κόπο μια προς μια τις τρίχες σε μια μισοτελειωμένη περούκα – μια από τα δεκάδες που αυτή και η ομάδα της τρέχουν να ολοκληρώσουν εγκαίρως για το άνοιγμα της Όπερας αργότερα αυτό το μήνα.

«Θα μου άρεσε να έχουμε περίπου έξι μήνες», λέει η κα Willis, επικεφαλής του τμήματος περούκων και μακιγιάζ της εταιρείας. «Έχουμε μόνο έξι εβδομάδες.»

Στις υπόγειες αίθουσες πρόβας του Met, τα μέλη της χορωδίας προσπαθούσαν να εκφραστούν μέσα από τις μάσκες που πρέπει να φορούν, μερικοί τραβώντας το ύφασμα λίγα εκατοστά από το πρόσωπό τους για μερικές στιγμές. Ακριβώς έξω από το επιχρυσωμένο αμφιθέατρο, το οποίο ήταν άδειο από τότε που η πανδημία ανάγκασε την όπερα να κλείσει πριν από ενάμιση χρόνο, οι μηχανικοί σκηνής άλλαζαν ταπετσαρία σε μερικά φθαρμένα κόκκινα βελούδινα καθίσματα. Κάτω από την τοξωτή είσοδο στην όπερα, ένας ηλεκτρολόγος εγκαθηστούσε καλωδιώσεις για να κάνει μερικές από τις βαριές μπροστινές πόρτες να ανοίγουν χωρίς να χρειάζεται να τις αγγίξει κάποιος.

Η επαναλειτουργία μετά το μακροχρόνιο κλείσιμο δεν θα ήταν ποτέ εύκολη για τη Metropolitan Opera, τη μεγαλύτερη εταιρεία παραστάσεων στις ΗΠΑ. Σε αντίθεση με ένα θέατρο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο πρέπει να φέρει πίσω με ασφάλεια μια μόνο παράσταση, το Met, μια επιχείρηση 300 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, σχεδιάζει να ανεβάσει αυτή τη σεζόν 196 παραστάσεις 22 διαφορετικών έργων, αλλάζοντας ό, τι παρουσιάζεται στην τεράστια σκηνή του σχεδόν κάθε βράδυ.

Τα οικονομικά διακυβεύματα είναι υψηλά: Το Met, το οποίο έχασε έσοδα 150 εκατομμυρίων δολαρίων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πρέπει τώρα να φέρει το κοινό πίσω στην όπερα των 3.800 θέσεων εν μέσω νέων ανησυχιών για την εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα. Θα επιστρέψουν οι άνθρωποι δυναμικά, ενώ έχουν κόψει τη συνήθεια να περνούν τις βραδιές στην όπερα; Θα καταφέρει η αυστηρή οδηγία του Met να δέχεται μόνο εμβολιασμενους – θα απαγορεύσει ακόμη σε άτομα κάτω των 12 ετών, τα οποία δεν μπορούν ακόμη να εμβολιαστούν, την είσοδο – να καθησυχάσει τους λάτρεις της όπερας, ειδικά τους μεγαλύτερους; Πόσο θα επηρεάσουν το ταμείο οι απαγορεύσεις ταξιδιών, όταν οι διεθνείς επισκέπτες αποτελούσαν έως και το 20 τοις εκατό των αγοραστών των εισιτηρίων;

Το Met παρακολουθεί θερμά τις πωλήσεις. Όπως δήλωσε η εταιρεία, έχει πουλήσει μέχρι στιγμής εισιτήρια αξίας περίπου 20 εκατομμυρίων δολαρίων για τη σεζόν, τη στιγμή που αυτή την περίοδο της σεζόν πριν την πανδημία θα είχε πουλήσει εισιτήρια αξίας 27 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι συνδρομές, οι οποίες τα τελευταία χρόνια μειώνονταν σταθερά στις αμερικανικές συμφωνικές ορχήστρες και τις όπερες, μειώθηκαν κατά περίπου ένα τέταρτο σε σχέση με πριν την πανδημία, αλλά οι αξιωματούχοι αναμένουν περισσότερους συνδρομητές να ανανεώσουν τις συνδρομές τους όταν αισθανθούν ασφαλείς να παρακολουθήσουν. Οι έντονες πρόσφατες πωλήσεις και η ταχύτητα με την οποία το Met ξεπούλησε μια οικονομικά προσιτή παράσταση του Requiem του Verdi για να τιμήσει την 20η επέτειο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, προσέφερε ελπίδα ότι το κοινό θα επιστρέψει.

Η χρηματοπιστωτική αβεβαιότητα οδήγησε το Met σε αναζήτηση παραχωρήσεων από τα συνδικάτα του, ορισμένα από τα οποία θα αποκατασταθούν εάν και όταν το ταμείο πλησιάσει τα προπανδημικά επίπεδα. Οι επακόλουθες εργασιακές διαμάχες περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την επαναλειτουργία: Η εταιρεία δεν κατέληξε σε συμφωνία με τους με τους μηχανικούς σκηνής της μέχρι τον Ιούλιο, καθυστερώντας τις καλοκαιρινές τεχνικές πρόβες, και επέλυσε μια άλλη διαμάχη, αυτή με την ορχήστρα της, στα τέλη του περασμένου μήνα, αφαιρώντας το τελευταίο μεγάλο εμπόδιο στην επαναλειτουργία.

Έτσι, τώρα η εταιρεία ετοιμάζεται γρήγορα, προετοιμάζοντας να επιστρατεύσει τις δυνάμεις περίπου 1.000 τραγουδιστών, παικτών ορχηστρών, διευθυντών, χορευτών και ηθοποιών που έχουν κανονίσει να εμφανιστούν αυτήν τη σεζόν. Ξεκίνησε με δύο δωρεάν παραστάσεις της Συμφωνίας Νο 2 του Μάλερ, «Ανάσταση», σε εξωτερικούς χώρους στο Λίνκολν Σέντερ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Θα παρουσιάσει το Ρέκβιεμ του Verdi το Σάββατο, την πρώτη της παράσταση μέσα στο κτήριο της όπερας, μια συναυλία που θα μεταδοθεί στο PBS και θα ανοίξει τελικά τη σεζόν στις 27 Σεπτεμβρίου με το «Fire Shut Up in My Bones» του Terence Blanchard, την πρώτη της όπερα από έγχρωμο συνθέτη. Η εταιρεία ελπίζει ότι το “Fire” και μια άλλη σύγχρονη όπερα – η “Eurydice” του Matthew Aucoin – θα προσελκύσουν νέο κοινό.

Όλος ο οργανισμός ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά. Ο Keith Narkon, πωλητής εισιτηρίων, κάθεται με τους συναδέλφους του πίσω από τα ταμεία των εισιτηρίων και βάζει εισιτήρια σε φακέλους, όντας χαρούμενος που επέστρεψε αφού ο ιός του είχε στερήσει τη δουλειά του για περισσότερο από ένα χρόνο.

«Ήταν αυτό ακριβώς το μούδιασμα», λέει για το κλείσιμο ο κ. Νάρκον που είναι μεγάλος φαν της όπερας.

Καθώς η όπερα βουίζει από την προσδοκία της προετοιμασίας, υπάρχουν ακόμα άσχημα συναισθήματα από τις εργασιακές μάχες, αλλά υπάρχει επίσης μια αισθητή ανακούφιση των εργαζομένων που επέστρεψαν τελικά στο κτίριο και να εργάζονται ξανά μετά από τόσους μήνες αβεβαιότητας και επιδομάτων ανεργίας.

“Δεν συνειδητοποιείς πόσο σέβεσαι τη δουλειά σου μέχρι που να μην την έχεις πια”, δήλωσε καθώς έκοβε το φθαρμένο βελούδο από ένα μαξιλάρι καθίσματος ο Phillip D. Smith, ένας μηχανικός σκηνής που εργάζεται στο Met για πάνω από 20 χρόνια.

Αλλά η ζωή στα παρασκήνια απέχει πολύ από την κανονικότητα, καθώς οι υπεύθυνοι της εταιρείας παρακολουθούν στενά τη μετάλλαξη Δέλτα και τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν για να κρατήσουν την εταιρεία και το κοινό ασφαλή.

Η πολιτική του υποχρεωτικού εμβολιασμού της εταιρείας είναι τόσο αυστηρή που ένας μη εμβολιασμένος εργαζόμενος τηλεπικοινωνιών που θέλησε να επιστρέψει στη δουλειά απολύθηκε. Ένας χώρος εισόδου μετατράπηκε σε κέντρο διεξαγωγής τεστ, όπου όσοι συμμετέχουν στις πρόβες πρέπει να υποβάλλονται σε εξετάσεις συλλογής σάλιου δύο φορές την εβδομάδα. Ακόμη, οι δύο πρώτες σειρές καθισμάτων στο αμφιθέατρο θα αποκλειστούν μέχρι το τέλος του έτους για να κρατήσουν τα μέλη του κοινού μακριά από τους ερμηνευτές.

“Από τη μία πλευρά, είναι τρομακτικό και απογοητευτικό να βλέπεις το ποσοστό μόλυνσης”, δηλώνει ο Peter Gelb, γενικός διευθυντής του Met. «Αλλά είναι τόσο συναρπαστικό να βλέπεις τη δυνατότητα μέσα από την πραγματική έναρξη των παραστάσεων».

Υπάρχει ακόμη κάποια πικρία για τις εργασιακές διαφορές, οι οποίες επιλύθηκαν όταν τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα της εταιρείας συμφώνησαν σε νέες συμβάσεις που μείωσαν τις αποδοχές τους, εξοικονομώντας χρήματα από την εταιρεία μεταφέροντας μερικούς εργαζόμενους σε διαφορετικό πρόγραμμα υγειονομικής περίθαλψης και μειώνοντας τον αριθμό των εγγυημένων πλήρους απασχόλησης μελών της ορχήστρας και της χορωδίας.

Στο τμήμα κατασκευής των σκηνικών αντικειμένων (props), όπου καλλιτέχνες της σκηνής δούλευαν για να δημιουργήσουν ψητό καλαμπόκι και ένα κομμάτι βούτυρο για ένα δείπνο των Ευχαριστιών στην επερχόμενη παραγωγή “Fire”, ο Ryan Hixenbaugh, ένας καλλιτέχνης, διαμαρτύρεται ότι μέρος της δουλειάς έχει ήδη ολοκληρωθεί στην Καλιφόρνια, όπου η διοίκηση της Met ανέθεσε την εργασία σε εξωτερικούς συνεργάτες κάνοντας ανταπεργία στον αγώνα που έδωσαν για τις περικοπές μισθών οι μηχανικοί σκηνής τον Δεκέμβριο.

“Είχαμε τη δυνατότητα να φτιάξουμε όλο το σκηνικό για όλες αυτές τις όπερες εδώ”, λέει ο Hixenbaugh.

Κατά τη διάρκεια των lockdowns κάποιοι μηχανικοί σκηνής έβγαζαν τα προς το ζην χτίζοντας υπαίθρια καταφύγια για τα νέα υπαίθρια εστιατόρια της πόλης. Άλλοι έπιασαν δουλειά σε τηλεοπτικές παραγωγές, η οποίες ξεκίνησαν πριν αρχίσουν οι ζωντανές παραγωγές.

Όταν επέστρεψαν στο Met τον Ιούλιο, οι μηχανικοί σκηνής βρήκαν τεράστιο όγκο δουλειάς. Για περισσότερο από ένα χρόνο, η όπερα είχε μείνει ακίνητη, σαν να είχε παγώσει στο χρόνο. Τα μηχανήματα δεκαετιών που ζωντανεύουν τη σκηνή του Met δεν είχαν κατασκευαστεί για τέτοια αδράνεια.

Δύο backdrops της σκηνής που κρέμονταν εδώ και μήνες έχουν πέσει πια στο έδαφος. Οι τροχοί στο σύστημα βαγονιών του Met-το οποίο είναι αρκετά δυνατό για να μεταφέρει γρήγορα τα τεράστια σκηνικά της Αρχαίας Αιγύπτου, της Αυτοκρατορικής Κίνας ή του Fin-de-Siècle του Παρισιου εντός και εκτός σκηνής- καταστράφηκαν από το βάρος των σετ που είχαν μείνει πάνω τους. Και μέρη του συστήματος ανύψωσης, που αποτελούνταν από συρματόσχοινα και αρματωσιές, είχαν σκουριάσει.

«Το να αφεθούν να κάθονται έτσι για τόσο καιρό ήταν τρομακτικό», δήλωσε ο David Feheley, τεχνικός διευθυντής του Met. «Πολλά από αυτά τα συστήματα έχουν διαρκέσει όσο έχουν λόγω της συνεχούς προσοχής».

Για να εξυπηρετηθούν όλες οι επείγουσες εργασίες συντήρησης, οι τεχνικές πρόβες του Met μεταφέρθηκαν από τις αρχές Αυγούστου έως το τέλος του μήνα. Μια όπερα, η «Iphigénie en Tauride» του Γκλουκ, ακυρώθηκε.

Σύμφωνα με την επιτροπή ορχήστρας, η οποία διαπραγματεύεται εργασιακά ζητήματα για λογαριασμό των μουσικών, η ορχήστρα είδε 11 από τα 96 τακτικά πλήρους απασχόλησης μέλη της να συνταξιοδοτούνται ή να εγκαταλείπουν τη δουλειά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πολλοί βετεράνοι μηχανικοί σκηνής συνταξιοδοτήθηκαν επίσης.

Η εταιρεία ελπίζει ότι ο ενθουσιασμός του να δουλεύουν ξανά όλοι μαζί θα υπερβεί κάθε υπολειπόμενη δυσαρέσκεια.

«Το Met είναι ίσως ελαφρώς διασπασμένο,αλλά είναι μια οικογένεια» λέει ο κ. Gelb.

Σε αυτό το στάδιο της πανδημίας, είναι μια οικογένεια που δεν μπορεί να έχει μέλη κάτω των 12 ετών και αυτό δεν αφορά μόνο το κοινό. Ούτε οι ερμηνευτές του Met μπορούν να είναι νέοι. Στο «Μπόρις Γκοντούνοφ», το οποίο έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις 28 Σεπτεμβρίου, ένα μέρος που συχνά τραγουδιέται από ένα αγόρι σοπράνο θα δοθεί σε έναν ενήλικα μεσο-σοπράνο. Και στο “Fire”-το οποίο βασίζεται σε απομνημονεύματα του Charles Blow, αρθρογράφου των New York Times- ένας 13χρονος, ο Walter Russell III, θα παίξει το ρόλο του νεαρού Charles, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι 7.

«Προσπαθώ να μπω στο μυαλό ενός 7χρονου παιδιού», είπε ο κ. Russell.

Για να ανοίξει η όπερα ξανά ομαλά, τα μέλη του προσωπικού του Met έχουν ακόμα πολλές μάχες να δώσουν.

Τα πάντα, από τα υφάσματα για τα κοστούμια έως τα μηχανήματα για τα φώτα σκηνής έως και τα βασικά υλικά όπως κόντρα πλακέ και χάλυβας, αποδεικνύονται δύσκολο να αποκτηθούν λόγω πανδημικών προβλημάτων στην αλυσίδα εφοδιασμού. Την ίδια στιγμή, το “κλεισιμο” διεθνών ερμηνευτών στους οποίους στηρίζεται η όπερα έχει αποδειχθεί να είναι ένα χάος απρόβλεπτης γραφειοκρατίας, που περιλαμβάνει προβλήματα με τις βίζες και ταξιδιωτικούς περιορισμούς λόγω του ιού.

Μία από τις ελάχιστες φορές που οι ερμηνευτές μπορούν να βγάλουν τις μάσκες τους αυτές τις μέρες είναι όταν δοκιμάζουν τα ρούχα στο τμήμα των κοστουμιών, για να βγάλουν φωτογραφίες που λαμβάνονται για να βοηθήσουν τους σχεδιαστές να επιτύχουν το αποτέλεσμα κάθε κοστουμιού.

“Εάν υπήρχε ένα άρρητο συναίσθημα, κανονικά θα μπορούσα να το δω στο πρόσωπο ενός ερμηνευτή, αλλά τώρα δεν μπορώ να έχω πρόσβαση σε αυτό”, δήλωσε ο Paul Tazewell, ο βραβευμένος με Tony ενδυματολόγος του “Fire”.

Αλλά, στις 27 Σεπτεμβρίου – αν όλα πάνε όπως είχε προγραμματιστεί – οι μάσκες θα βγουν, οι πολυέλαιοι και η αυλαία θα ανέβουν, και η ζωντανή όπερα θα επιστρέψει στη σκηνή.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μετάφραση του άρθρου “The Met Opera Races to Reopen After Months of Pandemic Silence” της Julia Jacobs που δημοσιεύτηκε στις 10/09/2021 στους New York Times.

Πηγή: New York Times

Δείτε επίσης: