Ο Τραμπ ανοίγει ξανά την περιβόητη φυλακή του Αλκατράζ

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε χθες Κυριακή ότι έδωσε διαταγή στην κυβέρνησή του και αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες να ανοικοδομηθεί και να ανοίξει ξανά η διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ, στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, ώστε να οδηγούνται εκεί οι πιο «βίαιοι» και «υπότροποι» κακοποιοί.

«Για πολύ καιρό, η Αμερική είναι αντιμέτωπη με μάστιγα εγκληματιών, άγριων, βίαιων, υπότροπων, κατακαθιών της κοινωνίας που δεν φέρνουν ποτέ τίποτε άλλο πέρα από δυστυχία και δεινά», ανέφερε ο Ρεπουμπλικάνος μέσω Truth Social.

«Γι’ αυτό διέταξα σήμερα την υπηρεσία φυλακών, καθώς και το υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI και το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας να ξανανοίξουν, να μεγεθύνουν κατά πολύ και να ανοικοδομήσουν το Αλκατράζ για να οδηγούνται εκεί οι πιο επικίνδυνοι και βίαιοι εγκληματίες της Αμερικής», συνέχισε.

Ανέφερε εξάλλου στην ίδια ανάρτηση πως η κυβέρνησή του δεν θα γίνει «όμηρος» δικαστών που την εμποδίζουν να απελαύνει «εγκληματίες» και «τραμπούκους» που «ήρθαν στη χώρα μας παράνομα» — χωρίς να εξηγήσει αν, η ποια, σχέση έχει η διαταγή του να ανοίξει ξανά αυτή η φυλακή με την αντιμεταναστευτική πολιτική του.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο Τραμπ, η επαναλειτουργία της φυλακής, η οποία είχε κλείσει τον Μάρτιο του 1963, θα αποτελέσει «σύμβολο του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης».

Η φυλακή του Αλκατράζ, όπου είχαν οδηγηθεί άλλοτε αρχηγοί της μαφίας, ιδίως ο Αλ Καπόνε, έκλεισε μόλις 29 χρόνια αφότου άνοιξε, εξαιτίας του υπέρογκου κόστους λειτουργίας της, σύμφωνα με την αμερικανική υπηρεσία φυλακών.

Δυο χιλιόμετρα από την ακτή, η άλλοτε φυλακή είναι σήμερα αξιοθέατο που προσελκύει πολλούς τουρίστες στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια.

Ο Ρεπουμπλικάνος έχει μετατρέψει την πάταξη της εγκληματικότητας σε στοιχείο κλειδί της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο.

Η ιστορία της περιβόητης φυλακής

Το Ομοσπονδιακό Σωφρονιστήριο Αλκατράζ (αγγλικά: United States Penitentiary Alcatraz‎‎) (συχνά αναφέρεται και ως «ο Βράχος», που υποδηλώνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται σε έναν βραχώδη τόπο) ήταν μια φυλακή υψίστης ασφάλειας στο νησί Αλκατράζ, περίπου 2 χλμ. από την ακτή του Σαν Φρανσίσκο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, που λειτουργούσε από τις 11 Αυγούστου 1934 έως τις 21 Μαρτίου 1963.

Στο νησί Αλκατράζ υπήρχε ένα στρατιωτικό φρούριο από το 1850, προτού μετατραπεί σε φυλακή υψίστης ασφαλείας το 1934, με τις κύριες εγκαταστάσεις του να έχουν χτιστεί μεταξύ 1910 και 1912 όπου λειτουργούσε η στρατιωτική φυλακή για τον αμερικανικό στρατό. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ απέκτησε τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις στο νησί Αλκατράζ στις 12 Οκτωβρίου 1933 και άνοιξε εκεί μια ομοσπονδιακή φυλακή τον Αύγουστο του επόμενου έτους μετά τον κατάλληλο εκσυγχρονισμό του συγκροτήματος. Η απομόνωση του τόπου, η παρουσία παγωμένων ρευμάτων στα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο καθώς και η παρουσία δομών υψίστης ασφάλειας, κατέστησαν την φυλακή του Αλκατράζ ως την πιο σκληρή και την πιο συμπαγή φυλακή σε όλη την Αμερική.

Το Αλκατράζ χρησιμοποιήθηκε για τη φυλάκιση εκείνων των κρατουμένων που θεωρήθηκαν προβληματικοί σε άλλες φυλακές. Έχοντας γίνει μία από τις πιο διαβόητες φυλακές στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα χρόνια που λειτούργησε στέγασε 1576 κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους χειρότερους Αμερικανούς εγκληματίες όπως ο Αλ Καπόνε, ο Ρόμπερτ Φράνκλιν Στράουντ (γνωστός ως ο «ορνιθολόγος του Αλκατράζ»), ο Τζορτζ «Πολυβόλο» Κέλι, ο Μπάμπι Τζόνσον, ο Ραφαέλ Μιράντα,[1] ο Μίκυ Κοέν και άλλοι. Εκτός από τις εγκαταστάσεις φυλακών στο νησί υπήρχαν τα σπίτια του προσωπικού της φυλακής και των οικογενειών τους. Συνολικά 36 κρατούμενοι έκαναν 14 απόπειρες διαφυγής στην 29ετή ιστορία της φυλακής, με την πιο διάσημη από αυτές να είναι η απόπειρα του Μαΐου 1946 που ονομάστηκε « Η Μάχη του Αλκατράζ» και η περίφημη απόδραση του Ιουνίου 1962 από τους Φρανκ Μόρις, Τζον Άνγκλιν και Κλάρενς Άγκλιν. Λόγω του υψηλού κόστους συντήρησης, η φυλακή Αλκατράζ έκλεισε οριστικά στις 21 Μαρτίου 1963.

Η φυλακή χωρίστηκε σε τέσσερις τετράγωνες πτέρυγες κελιών (A, B, C, D), το γραφείο του διευθυντή, την αίθουσα επισκεπτών, τη βιβλιοθήκη και το κουρείο. Τα κελιά των φυλακών είχαν μέγεθος 2,7 x 1,5 μέτρα και ύψος 2,1 μέτρα και ήταν πρωτόγονα και δεν είχαν καμία ιδιωτικότητα, με βασικά έπιπλα που αποτελούνταν από ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι, έναν νεροχύτη και την τουαλέτα που ακουμπούσε στον πίσω τοίχο. Οι Αφροαμερικανοί κρατήθηκαν χωριστά από άλλους κρατούμενους για να μην υπάρξει φυλετική κακοποίηση.

Η πτέρυγα D φιλοξένησε τους χειρότερους παραβάτες όπου διέθετε πέντε κελιά απομόνωσης, τα οποία ονομάστηκαν «Η Τρύπα» όπου οι πιο επαναστατικοί κρατουμένοι στελνόνταν εκεί για ορισμένες περιόδους και υπέστησαν βάναυση μεταχείριση. Η τραπεζαρία και η κουζίνα ήταν παρακλάδια του κεντρικής πτέρυγας. Οι κρατούμενοι και το προσωπικό έτρωγαν μαζί μεσημεριανό τρεις φορές την ημέρα. Το νοσοκομείο της φυλακής βρισκόταν πάνω από την τραπεζαρία.

Οι διάδρομοι της φυλακής είχαν τα ονόματα των πιο διάσημων δρόμων στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το «Μπρόντγουεϊ» και η «Λεωφόρος Μίτσιγκαν». Η εργασία για τους κρατούμενους του Αλκατράζ θεωρούνταν προνόμιο στο οποίο θα μπορούσαν να το έχουν μόνο όσοι έδειχναν καλή συμπεριφορά και πολλοί από αυτούς απασχολούνταν στο «Κτήριο Βιομηχανικών Μοντέλων» (Model Industries Building) και στο «Κτήριο Νέων Βιομηχανιών» (New Industries Building), ενώ άλλοι απασχολούνταν σε χειρωνακτικές δουλειές στη φυλακή, όπως στη διαχείριση πλυντηρίων.

Σήμερα, το Αλκατράζ είναι ένα δημόσιο μουσείο και ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα στο Σαν Φρανσίσκο, με 1.500.000 επισκέπτες ετησίως. Επί του παρόντος, η πρώην φυλακή συντηρείται και διαχειρίζεται από την Εθνική Περιοχή Αναψυχής Γκόλντεν Γκέητ της Εθνικής Υπηρεσίας Πάρκου.

Η φυλακή Αλκατράζ έγινε διάσημη μεταξύ των αμερικανικών φυλακών καθώς θεωρήθηκε μια από τις πιο διαβόητες φυλακές στον κόσμο εκείνη την εποχή. Ορισμένοι πρώην κρατούμενοι παρακολούθησαν πολλά περιστατικά βίας μεταξύ κρατουμένων και τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, ιδίως λόγω της έλλειψης επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης και πρόληψης.

Ο Εντ Βούτκε ήταν ο πρώτος κρατούμενος που αυτοκτόνησε στη φυλακή του Αλκατράζ. Ο Ρουφ Πέρσφουλ ανέπτυξε μια μορφή σχιζοφρένειας και έκοψε τέσσερα δάχτυλα από το ένα του χέρι, και σκόπευε να κόψει και τα άλλα.

Την φήμη της φυλακής σίγουρα δεν βοήθησε η άφιξη των χειρότερων εγκληματιών της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Ρόμπερτ Στράουντ, ο «ορνιθολόγος του Αλκατράζ», το 1942, ο οποίος πέρασε 17 χρόνια στο Αλκατράζ. Παρά τη φήμη του, με πολλούς πρώην τρόφιμους να το αποκαλούν «Χελκατράζ» (από την αγγλική λέξη Hell που σημαίνει κόλαση), πολλοί κατέθεσαν πώς οι συνθήκες διαβίωσης ήταν γενικά καλύτερες από άλλες φυλακές της χώρας, ειδικά για την ποιότητα του φαγητού.

Στις 3 Δεκεμβρίου 1940, ο Χένρι Γιανγκ σκότωσε τον συγκρατούμενο του Ρούφους Μακέιν. Τρέχοντας τις σκάλες στο εργαστήριο ραπτικής της φυλακής όπου εργαζόταν ο Μακέιν, ο Γιανγκ μαχαίρωσε βίαια τον Μακέιν στο λαιμό. Ο Μακέιν πέθανε πέντε ώρες αργότερα. Ο Γιανγκ πέρασε 22 μήνες στην απομόνωση, αλλά αργότερα αφέθηκε να εργαστεί. Ο νεαρός δικάστηκε το 1941, όπου κατά τη διάρκεια του δίκης του οι δικηγόροι του ισχυρίστηκαν ότι ήταν άμεσα ένοχος για το γεγονός και ότι είχε υποστεί αδικαιολόγητα «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία» από τους φρουρούς της φυλακής πριν από το γεγονός. Η δίκη συνέβαλε στην κακή φήμη του Αλκατράζ. Ο Γιανγκ καταδικάστηκε τελικά.

Πηγές: protothema.gr / Φυλακή Αλκατράζ wikipedia