Πώς η Ασία έγινε το επίκεντρο της μετάλλαξης Δέλτα

Λίγο αφότου ο Jarrett Wrisley έφτασε στη Bangkok το 2008, η παγκόσμια οικονομική κρίση έπληξε τη βιομηχανία των Μέσων, αναγκάζοντας τα να περιορίσουν τα budgets τους. Ο Wrisley, ένας ταξιδιωτικός ρεπόρτερ και ρεπόρτερ φαγητού, είδε τις ευκαιρίες του ως συντάκτης να μειώνονται ταχύτατα, έτσι στράφηκε στο άλλο μοναδικό πράγμα που ήξερε να κάνει: τη μαγειρική.

Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Wrisley άνοιξε το Soul Food Mahanakorn, που σέρβιρε βόρεια και βορειοανατολικά ταϊλανδέζικα πιάτα στη μοντέρνα γειτονιά Thonglor της πρωτεύουσας. Το εστιατόριο βοήθησε τη Bangkok, η οποία ήταν πάντοτε γνωστή για το street food της, να γίνει ένας γεμάτος ζωή αντίπαλος για καλό φαγητό σε άλλους καθιερωμένους για τοπικό φαγητό προορισμούς όπως το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη. Σποραδικές αναταραχές, συμπεριλαμβανομένων ενός πραξικοπήματος, επαναστάσεων και περιστασιακών πλημμυρών, δεν παρεμπόδισε τη φαινομενικά ασταμάτητη ροή επισκεπτών στη χώρα. Το 2019, η Ταϊλάνδη δέχτηκε 40 εκατομμύρια ξένους τουρίστες.

Αλλά στις 13 Ιανουαρίου 2020, ένας ταξιδιώτης από τη Γιουχάν που επισκεπτόταν την Ταϊλάνδη βρέθηκε θετικός στον COVID-19 και έγινε το πρώτο κρούσμα εκτός Κίνας.

Τα εστιατόρια της Μπανγκόκ, έχοντας αντιληφθεί ότι η ασθένεια θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο αρνητικό γεγονός για τη βιομηχανία, υπάκουσαν στους περιορισμούς, περιμένοντας να ξανανοίξουν σε λίγους μήνες, λέει ο Wrisley. Αλλά καθώς οι μήνες περνούσαν τα μηνύματα από την κυβέρνηση “έγιναν όλο και πιο ακατονόητα”.

Υπήρχαν lockdowns, ασυνάρτητες απαγορεύσεις στο αλκοόλ, και σχεδόν ελάχιστη στήριξη προς τη βιομηχανία της εστίασης, αφήνοντας του ιδιοκτήτες εστιατορίων να πρέπει εκείνοι να πάρουν τα μέτρα τους για τις επιχειρήσεις τους. Αυτό το καλοκαίρι, ο Wrisley, ένας πρώην αρθρογράφος του Atlantic, έκλεισε οριστικά το Soul Food Mahanakorn. “Η γυναίκα μου και εγώ βάλαμε τα πάντα στην επιχείρησή μας, για να αφήσουμε τελικά το προσωπικό που ήταν μαζί μας για μια δεκαετία να κλείσουν την πόρτα για τελευταία φορά,” είπε , “Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το συναίσθημα”.

Από την οικονομική κρίση του 1997 στην Ασία, που κατέστρεψε πολλές από τις οικονομίες της νοτιοανατολικής Ασίας, η ανάπτυξη και η πρόοδος στην περιοχή, αν και διστακτική και ανόμοια, έχει υπάρξει δυνατή. Τα κράτη-μέλη της Ένωσης Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, ένα τοπικό μπλοκ χωρών, έχουν συνδυαστικά ένα μεγάλο πληθυσμό (περίπου 650 εκατομμυρίων ανθρώπων) και εντυπωσιακό αθροιστικό ΑΕΠ ( 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια). Επίσης, ο νεαρός μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού των κατοίκων, αλλά και οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας στην Ινδονησία, αναβαθμίζουν τα επιχειρήματα για είσοδο στην εποχή του διαδικτύου.

Ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, αν και δεν θα μπορούσε ποτέ να στρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ασία, όπως οραματιζόταν, ήταν συχνός επισκέπτης της περιοχής, αφηγούμενος συχνά τα νιάτα του στην Ινδονησία. Αφού η νοτιοανατολική Ασία αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την κυβέρνηση Τραμπ, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν άρχισε να δίνει μεγαλύτερη προσοχή σε αυτή: η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις ξεκίνησε μια επίσκεψη στη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ αυτό το Σαββατοκύριακο. Όσοι ζητούσαν από καιρό οι ΗΠΑ να εμπλακούν στην περιοχή ελπίζουν ότι μετά την απότομη αποχώρηση της Αμερικής από το Αφγανιστάν, αυτός ο στόχος μπορεί επιτέλους να υλοποιηθεί.

Ωστόσο, ακόμη και αν αυτό συμβεί, η ιστορία που μπορούν να παρουσιάσουν οι υποστηρικτές για αυτό το μέρος του κόσμου δεν είναι πια και τόσο ρόδινη. Μια περιοχή που βρισκόταν σε μια τόσο προφανή αδιάλειπτη ανοδική τροχιά έχει δει τις προοπτικές της για πρόοδο να καταστρέφονται από τον κορονοϊό.

Στα πρώτα στάδια της πανδημίας πέρυσι, πολλές χώρες σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία σημείωσαν αξιοζήλευτη επιτυχία, αποφεύγοντας επιδημίες μεγάλης κλίμακας και μαζικό θάνατο. Αλλά η άφιξη της πολύ πιο μεταδοτικής μετάλλαξης Δέλτα αυτό το καλοκαίρι και η έλλειψη διαθεσιμότητας εμβολίου αύξησε τα κρούσματα. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με την κακή παρακολούθηση και την εύκολη μετακίνηση μεταξύ των χωρών, συχνά ανεπίσημα, σημαίνουν ότι η Νοτιοανατολική Ασία «γίνεται μια νέα περιφερειακή εστία στον παγκόσμιο αγώνα κατά της COVID-19», έγραψε μια ομάδα ειδικών αυτήν την εβδομάδα στο ιατρικό περιοδικό Nature Medicine. Προειδοποίησαν ότι αυτό το μέρος του κόσμου «θα μπορούσε να κρατήσει πίσω την παγκόσμια επιτυχία ελέγχου του COVID-19 στην τελική ευθεία».

Αυτή η αυξανόμενη κρίση υγείας συγκρούστηκε και, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιδεινώθηκε από την ταραχώδη πολιτική δυσαρέσκεια. Ο στρατός της Μιανμάρ σκότωσε περισσότερους από 1.000 ανθρώπους από τότε που πραγματοποίησε ένα καταστροφικό πραξικόπημα τον Φεβρουάριο που επιδείνωσε περαιτέρω το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της χώρας. Ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας παραιτήθηκε εν μέσω εκτεταμένης κριτικής για τον χειρισμό της πανδημίας. Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά στην Ταϊλάνδη για την απόκριση της κυβέρνησης στην COVID-19. Τέλος, η αλλαγή κυβέρνησης του Βιετνάμ επιβράδυνε τα σχέδια εμβολιασμού εκεί.

Οικονομικά, το νέο κύμα μολύνσεων και οι επακόλουθοι περιορισμοί που επέβαλαν οι κυβερνήσεις για να σταματήσουν την εξάπλωση του ιού, καθυστερούν τις ανακάμψεις, σύμφωνα με τον Roland Rajah, επικεφαλής οικονομολόγο και διευθυντή του διεθνούς-οικονομικού προγράμματος στο Ινστιτούτο Lowy, ενός think-tank με έδρα την Αυστραλία. Αν και η τελευταία έξαρση δεν θα εκτροχιάσει εντελώς την περιοχή, «σίγουρα θα την κρατήσει πίσω με μεγάλη διαφορά», λέει. «Πολλοί άνθρωποι που είχαν προηγουμένως βγει από τη φτώχεια και είχαν γίνει όλο και περισσότερο καταναλωτές της μεσαίας τάξης, θα χάσουν τις δουλειές τους και τα μέσα επιβίωσης τους και θα ωθηθούν προς τα πίσω».

Η Μιανμάρ προσφέρει ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα αυτής της αλλαγής. Η χώρα ξεκίνησε μια πορεία οικονομικής απελευθέρωσης και μερικής δημοκρατικής ανάπτυξης το 2011. Επανασυνδέθηκε με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από δεκαετίες αντιμετώπισης της ως παρία, μια εξέλιξη που προωθήθηκε ως χαρακτηριστική νίκη εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Ομπάμα. Αλλά οι κατηγορίες σε βάρος του στρατού για γενοκτονία, το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου και η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του COVID-19 ανέτρεψαν σχεδόν όλα τα κέρδη της περασμένης δεκαετίας, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά. Μια έρευνα παρατήρησης που δημοσιεύτηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα τον περασμένο μήνα προειδοποίησε για συρρίκνωση 18 % στην οικονομία της χώρας. Σε συνδυασμό με την αδύναμη ανάπτυξη κατά το προηγούμενο έτος, η οικονομία είναι περίπου 30% μικρότερη από ό, τι θα ήταν εάν δεν είχε εξαπλωθεί ο COVID-19 και δεν είχε ανέβει ο στρατός στην εξουσία. Περίπου 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας μπορεί να χαθούν.

Μια σιγοβράζουσα τραπεζική κρίση από το πραξικόπημα και μετά, σημαίνει ότι οι άνθρωποι περιμένουν για ώρες, συχνά άκαρπα, για να λάβουν ένα περιορισμένο ποσό μετρητών από τράπεζες και ΑΤΜ. Μερικοί άνθρωποι, βλέποντας την ευκαιρία να κερδίσουν χρήματα από την εξελισσόμενη κρίση, λειτουργούν ως χρηματιστές συναλλάγματος (εσοδεύοντας μια μεγάλη προμήθεια), ψαρεύοντας δουλειές σε μια ομάδα Facebook που δημιουργήθηκε για άτομα που διατηρούν τα χρήματά τους κατατεθειμένα σε μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας. Ταυτόχρονα, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που ήταν ήδη εξαιρετικά αδύναμο από δεκαετίες υπο-επενδύσεων, έχει αγωνιστεί για να συμβαδίσει με τη μετάλλαξη Δέλτα. Οι εκκλήσεις για οξυγόνο και οι δημοσιεύσεις μεταπώλησης φαρμάκων ήταν συνηθισμένες στα social media κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πρόσφατης αύξησης των κρουσμάτων.

Άλλα μέρη της περιοχής αντιμετωπίζουν διαφορετικές προκλήσεις, αλλά φαίνεται ότι θα υποφέρουν την ίδια μοίρα. Ο Νίκολας Μάπα, οικονομολόγος στην ING Bank Manila, λέει ότι περίμενε ότι η οικονομική ανάπτυξη στις Φιλιππίνες θα σταματήσει και θα αντιστραφεί λόγω των μέτρων του lockdown που επανήλθαν από τον Απρίλιο έως τα μέσα Μαΐου. Η χώρα εξαρτάται από τα εμβάσματα, τον τουρισμό και τη βιομηχανία υπηρεσιών, κλάδοι που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την πανδημία.

Η Ινδονησία, η οποία είχε 3,8 εκατομμύρια κρούσματα COVID-19 και περισσότερους από 118.833 θανάτους (αμφότεροι οι αριθμοί πιστεύεται ότι υποτιμώνται), πέρυσι σημείωσε συρρίκνωση της οικονομίας της για πρώτη φορά από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν χτύπησε η χρηματοπιστωτική κρίση. Η ανάκαμψη που ακολουθεί είναι τώρα πιθανό να επιβαρυνθεί από το νέο κύμα που προκαλεί η Δέλτα. Στο Βιετνάμ, οι αναταραχές που προκαλούνται από τα τρέχοντα μέτρα πρόληψης έγιναν ιδιαίτερα αισθητές στους επιχειρηματικούς κόμβους του Ανόι και του Χο Τσι Μινχ, όπου η βιομηχανία έχει επηρεαστεί, οδηγώντας σε περικοπές και απώλειες θέσεων εργασίας. Η κυβέρνηση της χώρας, που επαινέθηκε στα αρχικά στάδια της κρίσης του κορονοϊού για την επιτυχία της στον περιορισμό των λοιμώξεων και των θανάτων, «έχει εφαρμόσει σχεδόν τα ίδια μέτρα, όχι πολύ διαφορετικό από ότι έκανε στις πρώτες φάσεις της πανδημίας – που αποτελεί το πρόβλημα », λέει ο Linh Nguyen, αναπληρωτής διευθυντής στο Consultancy Control Risks. Το Βιετνάμ θα έπρεπε να έχει προμηθευτεί και να χορηγήσει πιο επιθετικά εμβόλια, λέει.

Η Ταϊλάνδη, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, έχει δοκιμάσει μια σειρά από δημιουργικά προγράμματα σε μια προσπάθεια να αναβιώσει τον τομέα που έχει πληγεί πολύ. Μετά από ένα πρόγραμμα “καραντίνας γκολφ” που επέτρεψε στους παίκτες του γκολφ να περιμένουν να τελειώσει η περίοδος απομόνωσης τους σε ένα θέρετρο, η χώρα τον περασμένο μήνα ξεκίνησε μια “ταξιδιωτική φούσκα” στο Πουκέτ, το μεγαλύτερο νησί της χώρας, που επρόκειτο να είναι το πρώτο βήμα προς την κανονικότητα. Το “Phuket sandbox” όπως ονομάστηκε, είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα στον τουρισμό για έναν κόσμο που έχει αλλάξει από την ασθένεια: Εμβολιασμένοι ταξιδιώτες από χώρες που θεωρούνται χαμηλού κινδύνου μπορούν να παραλείψουν την καραντίνα 14 ημερών που επιβάλλεται σε άλλα μέρη της Ταϊλάνδης και να περιπλανηθούν ελεύθερα στο νησί. Παρόλο που είναι σε εξέλιξη, τα αποτελέσματα αναμφίβολα μπερδεμένα, περιπλέκονται από μια πρόσφατη αύξηση ρεκόρ στα κρούσματα της COVID-19 και τους σχετικούς θανάτους.

Υπήρξε κάποια ανοδική τάση στις επιχειρήσεις, μου είπε ο Arthon Uengprasert, ο οποίος διαχειρίζεται μια αλυσίδα σπα σε όλο το νησί, αλλά η κυκλοφορία των πεζών δεν έχει επιστρέψει στους δρόμους. Τα φθηνότερα ξενοδοχεία υποφέρουν καθώς τα πολυτελή θέρετρα προσφέρουν μειωμένες τιμές, είπε. Οι Κινέζοι τουρίστες, ιδίως, οι οποίοι εκτίμησε ότι αντιπροσώπευαν το 60 έως 70 τοις εκατό των πελατών του, δεν επέστρεψαν. (Το Πεκίνο συνεχίζει να ακολουθεί μια «COVID-Zero» στρατηγική για τη διαχείριση της πανδημίας, μια πολιτική που κράτησε τη χώρα σε μεγάλο βαθμό κλειστή, και ακόμη και εσωτερικά ταξίδια κατά καιρούς αναστάλθηκαν και βιαστικά lockdown ανακοινώθηκαν.) Η αύξηση των πελατών που έχει δει ο Arthon τους τελευταίους δύο μήνες είναι “καλύτερη από το τίποτα”, λέει, αλλά νέα κρούσματα απειλούν το πρόγραμμα και “πολλοί άνθρωποι στο Πουκέτ δεν αισθάνονται ότι αυτό το σχέδιο sandbox βοήθησε πραγματικά”.

Αυτές οι οικονομικές δυσκολίες θα έχουν επιπτώσεις. “Η ανεργία δεν είναι μόνο ένα οικονομικό ζήτημα αλλά δημιουργεί και σοβαρά κοινωνικά ζητήματα”, δήλωσε ο Nguyen, του Control Risks. Αναφερόταν στο Βιετνάμ, αλλά το επιχείρημα ισχύει ευρύτερα. Στη Μπανγκόκ, οι διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης, που κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα το 2014, αναζωπυρώθηκαν μετά από μια παύση. Οι διαδηλωτές ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού. Μεγάλο μέρος του θυμού στρέφεται προς τις αρχές και την ασταθή απάντησή τους στο ξέσπασμα της πανδημίας. Τις τελευταίες εβδομάδες, διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία, η οποία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κανόνια νερού για να τους διαλύσει.

“Αυτή η κυβέρνηση είναι βαθιά κυνική και εντελώς ανίκανη και δεν έχει την πίστη του κόσμου”, μου είπε ο Wrisley, ο εστιάτορας. «Υπάρχει μια πολύ σοβαρή και ανησυχητική ποσότητα δυσαρέσκειας».

Το παρόν άρθρο αποτελεί μετάφραση του άρθρου “How Asia Became a Delta Hot Spot” του Timothy McLaughlin που δημοσιεύτηκε στο The Atlantic στις 22 Αυγούστου 2021.

Πηγή: The Atlantic

Δείτε επίσης: