Πώς η κατάσταση με τον ιό χειροτέρεψε στις ΗΠΑ

Ο χρωματικά κωδικοποιημένος χάρτης του κορωνοϊού του CDC, αν μπορείτε να τον βρείτε, είναι αρκετά ευανάγνωστος. Είναι μια εικόνα μετάδοσης του ιού από κομητεία σε κομητεία -και αποτελεί το νέο εφεδρικό μέσο της υπηρεσίας για τη συμβουλή των πλήρως εμβολιασμένων ατόμων για το αν πρέπει να φορούν μάσκα σε εσωτερικούς χώρους.

Οι περιοχές που είναι βαμμένες με τις αποχρώσεις του πορτοκαλί ή του κόκκινου είναι περιοχές σημαντικής ή υψηλής μετάδοσης, αντίστοιχα. Είναι τα μέρη όπου οι Αμερικάνοι πρέπει να φορούν μάσκα σε εσωτερικούς χώρους, ανεξάρτητα από το πόσο ενισχυμένο είναι το ανοσοποιητικό τους σύστημα.

Σύμφωνα με την υπηρεσία, δεν χρειάζεται να φορέσουν όλοι ξανά τις μάσκες, οπότε ο χάρτης είναι, θεωρητικά, κάτι που οι εμβολιασμένοι Αμερικανοί μπορούν να ελέγχουν σαν μια πρόγνωση καιρού για να αποφασίσουν αν θα φορέσουν μάσκα ή όχι. “Χρησιμοποιήστε τον χάρτη. Ανανεώνεται καθημερινά”, συνέστησε η Rochelle Walensky,διευθύντρια του CDC, σε συνέντευξη Τύπου αυτήν την εβδομάδα.

Το CDC δημοσίευσε δεδομένα τα οποία καταδεικνύουν τους αυξημένους κινδύνους της μετάλλαξης Δέλτα, μια εκδοχής του κορονοϊού που μπορεί να συσσωρευτεί σε μεγάλες ποσότητες στους αεραγωγούς ακόμη και πλήρως εμβολιασμένων ατόμων, ενδεχομένως καθιστώντας τους ικανούς να τη μεταδώσουν και σε άλλους γύρω τους.

Και ενώ η Δέλτα είναι ακόμα λιγότερο πιθανό να προσβάλει κάποιον που έχει ανοσοποιηθεί, όταν το κάνει μπορεί να είναι καλύτερα εξοπλισμένη από άλλες μεταλλάξεις στο να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα. Η Δέλτα είναι λοιπόν ένας πολύ πιο τρομερός εχθρός από τους προκατόχους της, γεγονός που κάνει έναν χάρτη σαν αυτόν να φαίνεται ακόμα πιο απαραίτητο εργαλείο.

Και αυτός είναι ένας τρόπος για να σκεφτεί κανείς την πανδημία στην Αμερική αυτή τη στιγμή:

Εάν κάποιος είναι ανοσοποιημένος, ρίχνει μια γρήγορη ματιά στο χάρτη πριν βγει από την πόρτα και αποφασίζει αν θα πάρει μια μάσκα από το χωλ, όπως θα έπαιρνε μια ομπρέλα σε μια συννεφιασμένη μέρα. (Οι μη εμβολιασμένοι άνθρωποι πρέπει να φορούν μάσκα σε δημόσιους εσωτερικούς χώρους όπου κι αν βρίσκονται, αυτή η σύσταση δεν έχει αλλάξει).

Αλλά αυτή η στρατηγική του στυλ “τσέκαρε την πρόγνωση” έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το συνολική εθνική Αμερικανική εικόνα της πανδημίας:

Σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί δεν είναι ακόμη εμβολιασμένοι και η υπερ-μεταδοτική μετάλλαξη Δέλτα πλημμυρίζει κάθε γωνιά της χώρας.

Το εσωτερικό έγγραφο του CDC υποδηλώνει ότι η Δέλτα θα μπορούσε να είναι το ίδιο μεταδοτική με τον ιό της ανεμοβλογιάς, ένα χαρακτηριστικό μεταδοτικότητας που μπορεί να ξεπεράσει αυτό των άλλων γνωστών ανθρώπινων κορωνοϊών, συμπεριλαμβανομένου του αρχικού ιού SARS και των ιών της γρίπης (αν και τέτοιου είδους δηλώσεις είναι πολύ δύσκολο να επιβεβαιωθούν χωρίς περισσότερα δεδομένα).

Οι εμβολιασμένοι άνθρωποι, με άλλα λόγια, αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για τους γύρω τους από ό, τι περίμενε το CDC τον Μάιο, όταν είπε ότι θα μπορούσαν να βγάλουν τις μάσκες τους στις περισσότερες περιπτώσεις.

Σύμφωνα με την Washington Post, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ίδιο έγγραφο ζητά ρητά την καθολική χρήση μάσκας για να σταματήσει η εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα.

Ωστόσο, δημόσια, το κάλεσμα της υπηρεσίας για χρήση της μάσκας με βάση το χάρτη στέλνει ένα διαφορετικό μήνυμα. Σε μια περίοδο δημόσιας κρίσης, που τόσοι άνθρωποι αναζητούν καθοδήγηση από μια κεντρική αρχή, το CDC έχει ρίξει τη λήψη αποφάσεων στις τοπικές κυβερνήσεις και στα ίδια τα άτομα. «Προφανώς δεν σκεφτόμαστε τη μεγαλύτερη εικόνα», λέει η Krutika Kuppalli, λοιμωξιολόγος στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας.

Αρκετοί ερευνητές συμφωνούν: Η επαναφορά της χρήσης μάσκας είναι δικαιολογημένη και ο χάρτης του CDC έχει καλή πρόθεση, και είναι έως και χρήσιμος για κάποιους σκοπούς.

Αλλά ως προσωπικό εργαλείο εκτίμησης κινδύνου, είναι απογοητευτικό και μπερδεμένο και συμβολίζει πόσο μπερδεμένα έχουν γίνει τα μηνύματα σχετικά με τη χρήση μάσκας την περίοδο που εμβολιαζόμαστε. Για άλλη μια φορά, στη δημόσια υγεία οι άνθρωποι καλούνται να ακολουθήσουν μια προσέγγιση του στυλ «επιλέξτε τη δική σας περιπέτεια».

Ο ίδιος ο χάρτης, μετά από εβδομάδες που κινούνταν σε μια σχεδόν ομοιόμορφη απόχρωση του γαλάζιου, αναδεικνύει τώρα μέσα από τις φλογερές αποχρώσεις του το πόσο δύσκολη έχει γίνει η κατάσταση σε εθνικό επίπεδο.

Τα ποσοστά των περιπτώσεων θα ποικίλλουν αναπόφευκτα γεωγραφικά. «Υπάρχει νομοτελειακά υψηλότερος κίνδυνος σε ορισμένα μέρη από άλλα», λέει η Whitney Robinson, επιδημιολόγος στη σχολή Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας.

Ο χάρτης ζητά από τους ανθρώπους να λάβουν υπόψη τις συνθήκες γύρω τους, κάτι που αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά αυτό το συναίσθημα μπορεί να μην φτάνει αρκετά μακριά.

Ούτε οι ιοί ούτε οι άνθρωποι είναι εύκολο να περιοριστούν μέσα στα όρια της κομητείας, ούτε φυσικά ο κίνδυνος θα υπακούσει σε αυτά τα σύνορα. Οι άνθρωποι που εργάζονται και ζουν σε διαφορετικές κομητείες με ασύμβατο μεταξύ τους προφίλ μετάδοσης μπορεί να δυσκολευτούν να προσαρμοστούν.

Όσοι βρίσκονται σε περιοχές “χαμηλού κινδύνου”, που όμως περιτριγυρίζονται από περιοχές “σημαντικής” και “υψηλής μετάδοσης”, μπορεί να χρησιμοποιούν τη μάσκα πιο χαλαρά από όσο θα έπρεπε. «Πολύ συχνά επικεντρωνόμαστε μόνο στην κομητεία στην οποία ζούμε», λέει η Saskia Popescu, επιδημιολόγος και ειδικός πρόληψης λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο George Mason. «Σκεφτείτε πού εργάζεστε, τη γενική κατάσταση και την περιοχή.»

Το σύστημα κωδικοποίησης χρωμάτων, επίσης, ορίζει κάποια ψευδή όρια. Μια κομητεία για να πληροί τις προϋποθέσεις για «σημαντική» μετάδοση πρέπει να καταγράψει εντός επτά ημερών 50 νέα κρούσματα κορονοϊού ανά 100.000 άτομα ή να αναφέρει ότι πάνω από το 8% των τεστ για τον ιό είναι θετικά.

Η κατηγορία “υψηλού κινδύνου” ανεβάζει αυτό το όριο: 100 νέα κρούσματα ή 10% θετικά τεστ. Οι ειδικοί δεν θεωρούν ότι αυτά τα όρια είναι παράλογα και φυσικά συμφωνούν ότι τα όρια πρέπει να οριστούν κάπου.

Αλλά αυτά τα όρια καταλήγουν να μετατρέπουν ένα φάσμα σε δυαδικό (σε μια λογική του στυλ “πάνω από 50 νέες περιπτώσεις είναι κακό, κάτω από αυτό είναι καλό”) και είναι ασαφή όταν μια κομητεία βρίσκεται στα πρόθυρα ανόδου σε μια κατηγορία υψηλότερου κινδύνου.

«Τι είναι ασφαλές; Τι δεν είναι; Το πώς βάζεις έναν αριθμό σε αυτό είναι πολύ δύσκολο», λέει η Robinson. Επίσης, αυτοί οι αριθμοί αλλάζουν συχνά και χωρίς προειδοποίηση.

Προσφέρουν μια ματιά στην περασμένη εβδομάδα, αλλά δεν προβλέπουν το μέλλον, πράγμα που κάνει την ανάλυση τους πιο δύσκολη από ότι την ανάλυση των καιρικών προβλέψεων. (Ο τρόπος για να μετατραπεί μια κίτρινη κομητεία σε πορτοκαλί είναι φυσικά επιτρέποντας στον ιό να εξαπλωθεί.)

«Αυτή τη στιγμή, λέω στους περισσότερους ανθρώπους της χώρας να φορούν μάσκα σε εσωτερικούς χώρους», λέει η Μέγκαν Ράννεϊ, ιατρός επειγόντων περιστατικών στο Μπράουν. «Εάν δεν είστε περιοχή με υψηλή ή σημαντική μετάδοση σήμερα, πιθανότατα θα είστε αύριο ή μεθαύριο, δεδομένου του ρυθμού εξάπλωσης της μετάλλαξης Δέλτα».

Αρκετοί εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένης της Kuppalli, πιστεύουν ότι η νέα οδηγία για τη χρήση μάσκας του CDC έπρεπε να έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, να παραλείψει τα γεωγραφικά όρια και να ζητήσει από όλους τους εμβολιασμένους να ξαναρχίσουν να φορούν μάσκα σε εσωτερικούς χώρους (όπως ζητούσε το εσωτερικό έγγραφο της υπηρεσίας).

Αυτό θα είχε δημιουργήσει κάποια αντίδραση, λέει η Kuppalli, αλλά θα ήταν τουλάχιστον πιο απλό. Θα μπορούσε να έχει σηματοδοτήσει μια πιο συλλογική κίνηση, προς έναν κοινό στόχο. Ως έχει, η νέα οδηγία του οργανισμού είναι θολή.

Όπως αναφέρει, ακόμη και οι εμβολιασμένοι Αμερικανοί σε περιοχές χαμηλής και μέτριας μετάδοσης, θα πρέπει να σκεφτούν τη χρήση μάσκα σε εσωτερικούς χώρους εάν αυτοί ή κάποιος στο σπίτι τους είναι ανοσοκατεσταλμένος, σε κίνδυνο σοβαρής νόσου, ή μη εμβολιασμένος. Αυτή η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει όλα τα παιδιά κάτω των 12 ετών- δηλαδή περίπου 50 εκατομμύρια Αμερικανών που δεν έχουν ακόμη πάρει το πράσινο φως για να εμβολιαστούν. Η ανακοίνωση του CDC την Τρίτη περιλάμβανε επίσης μια πρόσκληση για καθολική χρήση μάσκας σε σχολεία σε εθνικό επίπεδο.

«Αυτό συνεχίζει να είναι εξαντλητικό», μου είπε η Ariangela Kozik, μικροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Το 5χρονο παιδί της Kozik παραμένει ανεμβολίαστο και αυτή μας λέει ότι αγωνίζεται να καθοδηγήσει μια κοινότητα όπου οι στάσεις απέναντι στον εμβολιασμό και τη μάσκα είναι εξαιρετικά διχασμένες.

Οι κοινότητες είναι, άλλωστε, εκεί όπου πολλοί άνθρωποι θα αποκτήσουν τις ενδείξεις τους και θα διαμορφώσουν γνώμη για τον κίνδυνο (σίγουρα περισσότερο από έναν χάρτη με κωδικοποίηση χρωμάτων). Οι άνθρωποι θα κοιτάξουν τους γείτονές τους, τις οικογένειές τους, τους φίλους τους, τους ξένους που συναντούν έξω από τα μαγαζιά, λέει η Ranney. Η χρήση μάσκας θα ενθαρρύνει περισσότερους να αρχίσουν να φορούν μάσκα – και αντίστροφα.

Εδώ και ενάμιση χρόνο η προσέγγιση της χώρας στην πανδημία είναι ένα συνονθύλευμα στάσεων και τώρα πια είναι αρκετά εύκολο να δούμε το κενό που αυτό έχει δημιουργήσει.

Τα εμβόλια έχουν προστατεύσει τις κοινότητες από τη μετάλλαξη Δέλτα. Ενδεικτικά, όπου τα ποσοστά ανοσοποίησης είναι υψηλά, η μετάδοση είναι χαμηλή. Αλλά τα μέρη όπου οι άνθρωποι διστάζουν να προχωρήσουν στον εμβολιασμό, είναι επίσης συχνά μερικά από τα μέρη όπου οι μάσκες σνομπάρονται.

Το κίνητρο μπορεί επίσης να μειωθεί όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι χάνουν προνόμια που άλλοι μπορούν να απολαύσουν. Εάν οι πλήρως εμβολιασμένοι άνθρωποι σε άλλα μέρη της χώρας δεν χρειάζεται να φορούν μάσκες σε εσωτερικούς χώρους, δεν θα πρέπει να απαλλαγούν όλοι όσοι έχουν κάνει το εμβόλιο τους, και ακόμη και κάποιοι που δεν το έχουν κάνει; Στο άλλο άκρο, ένας λανθασμένα ερμηνευμένος χάρτης μπορεί να κάνει τους εμβολιασμένους ανθρώπους σε περιοχές χαμηλού κινδύνου να πιστέψουν ότι είναι ελεύθεροι να εξαιρεθούν από την κρίση που βιώνουν όλοι οι άλλοι. Ένας ιός ταξιδεύει καλύτερα όταν οι άνθρωποι ξεχνούν να είναι προσεκτικοί ο ένας για τον άλλον.

Όπως τονίζει η Robinson και άλλοι ερευνητές, τα γενικά μηνύματα για μάσκες υπεραπλουστεύονται και με άλλους τρόπους. Οι εκκλήσεις για περισσότερους εμβολιασμούς -που για την ώρα αποτελούν την καλύτερη μακροπρόθεσμη λύση μας για την καταπολέμηση του κορονοϊού – έχουν πνιγεί από συζητήσεις για την προσωπική ελευθερία.

Λίγη προσοχή δίνεται στην ποιότητα των μασκών και στους τύπους μασκών υψηλού φιλτραρίσματος που εμποδίζουν πιο αποτελεσματικά τον ιό. Οι συζητήσεις σχετικά με την χρήση εξαερισμού, την πρόσβαση σε τεστ, την ιχνηλάτηση επαφών και άλλα προληπτικά μέτρα έχουν επίσης εγκαταλειφθεί. Ακόμα και άνθρωποι που είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να φορέσουν ξανά τις μάσκες σε κλειστούς χώρους αγωνίζονται να καταλάβουν τι θεωρείται «δημόσιος χώρος» και ποιες ομάδες ομάδες ανθρώπων θεωρούνται «μικρές».

Ο χάρτης είναι ένα απλό εργαλείο, ένα εργαλείο που φαίνεται να ταιριάζει καλύτερα στην εκτίμηση της εθνικής κατάστασης παρά της υπερτοπικής. Το μεγαλύτερο μέρος της Νέας Αγγλίας, όπου μένω, είναι ακόμα κίτρινο. Αλλά αυτές οι περιοχές είναι μειοψηφία. Περίπου το 70 τοις εκατό των αμερικανικών κομητειών, σύμφωνα με τον χάρτη, βρίσκονται σήμερα στην κατηγορία του “υψηλού κινδύνου” .

Αυτό το ποσοστό πιθανότατα θα αυξηθεί πριν μειωθεί ξανά. Προς το παρόν, παρακολουθώ τις συνθήκες της “δικής μου πανδημίας”. Αλλά τα όριά της «κοινότητάς» μου είναι μεγαλύτερα από αυτά που λέει ο χάρτης ότι είναι. Δεν σταματούν στη γραμμή του νομού μου, ή στην πολιτειακή μου γραμμή. Φτάνουν μέχρι εκεί που φτάνει ο ιός, δηλαδή παντού.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μετάφραση του άρθρου “How Did It Come to This?” της Katherine J. Wu.

Πηγή: The Atlantic