Τα κυρίαρχα συναισθήματα της Κυριακής στη Γαλλία: Φόβος και οργή
Η Γαλλία ψηφίζει από το πρωί με την καρδιά σφιγμένη.
Του απεσταλμένου του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο Παρίσι Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Φόβος και Θυμός κυριαρχούν στα συναισθήματα των Γάλλων και η σημερινή προεδρική εκλογή δεν θα είναι μόνο η επικράτηση του ενός επί του άλλου υποψηφίου, θα είναι επίσης και η επικράτηση του ενός επί του άλλου συναισθήματος!
Η υποστήριξη στον Μακρόν προέρχεται κυρίως από τον φόβο της Μαρίν Λεπέν. Η υποστήριξη στη Λεπέν από την οργή κατά του «συστήματος» που εκφράζει ο Μακρόν.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα μιας εκτεταμένης έρευνας που δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα Monde, σχεδόν το 70% των Γάλλων διακατέχονται σήμερα από φόβο και το 67% από θυμό για το πολιτικό σύστημα!
Μόνο το 34% εκφράζει ελπίδα και μόνο το 26% ενθουσιασμό, αναφερόμενοι στο γαλλικό πολιτικό σύστημα.
Δεν είναι ο φόβος, όπως πιστεύεται ευρέως αλλά εσφαλμένα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αλλά η οργή που σπρώχνει στα «άκρα», στους «λαϊκισμούς», όπως είναι της «μόδας» να χαρακτηρίζονται ριζοσπαστικά, αντισυστημικά ρεύματα, εκτιμούν οι ερευνητές.
Ο φόβος, σημειώνουν, αυξάνει τον υπολογισμό του κινδύνου και κάνει τους ανθρώπους λιγότερο ριψοκίνδυνους στην αναζήτηση λύσεων και άρα πιο συντηρητικούς.
Αν το παραπάνω συμπέρασμα είναι σωστό, η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, την παραμονή του α’ γύρου των προεδρικών εκλογών, είτε ήταν αυθεντική είτε προβοκάτσια, είχε μάλλον ως αποτέλεσμα να κινητοποιήσει υπέρ του Μακρόν και του Φιγιόν ανθρώπους που δεν είχαν καν την πρόθεση να ψηφίσουν, βοηθώντας ίσως στον αποκλεισμό του Μελανσόν. Γνωρίζουμε από τα γκάλοπ π.χ. ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του Μακρόν αποφάσισε τελευταία στιγμή να τον ψηφίσει, ενώ και το ποσοστό του Φιγιόν που εξελισσόταν μειούμενο, σταθεροποιήθηκε μετά την επίθεση. Δεν μπορούμε επομένως να αποκλείσουμε ότι η επίθεση επηρέασε αποφασιστικά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου και, κατ’ επέκτασιν, του δεύτερου.
Αντίθετα με τον φόβο, ο θυμός συνδέεται με συναίσθημα αυτοπεποίθησης και αυτοελέγχου, που οδηγεί τους ανθρώπους, «που δεν έχουν να χάσουν τίποτα», σε στρατηγικές επιδίωξης ριζοσπαστικής αλλαγής.
Από την έρευνα προέκυψε ότι η επικράτηση του θυμού, αυξάνει την πιθανότητα οποιουδήποτε ψηφοφόρου, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, επαγγέλματος ή εισοδήματος, να ψηφίσει Λεπέν ή Μελανσόν.
Το άγχος έσπρωξε τους ψηφοφόρους στον συντηρητικό Φιγιόν. Αντίθετα, η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός τους έσπρωξε στον Μακρόν.
Οι ψηφοφόροι χαμηλής μόρφωσης, νέοι, που ανήκουν στις δυστυχείς, κοινωνικά υποβαθμισμένες (και όχι πάντα λαϊκές) τάξεις και που, υπό άλλες συνθήκες θα απείχαν, έχουν τώρα τάση να μεταμορφώσουν τον θυμό τους σε ψήφο υπέρ του Εθνικού Μετώπου. Αυτή η ψυχολογική κατάσταση εξηγεί και την αδιαφορία που επιδεικνύουν για τις δικαστικές περιπέτειες της Λεπέν, σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους του Φιγιόν που είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητοι στις κατηγορίες εναντίον του υποψηφίου τους. Δεν έχουν καμιά διάθεση να αποσπασθούν από τη διαδικασία οργανωμένης εκδήλωσης του θυμού τους. Οι εκκλήσεις της Μαρίν Λεπέν στη «Γαλλία των ξεχασμένων» τής προσφέρει μεγάλη συνοχή μεταξύ των υποστηρικτών της.
