Τα πρόσωπα που ξεχώρισαν στο γεμάτο κρίσεις 2025

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της, με πολλές προσωπικότητες να έχουν ξεχωρίσει και τις περισσότερες όχι απαραίτητα για καλό λόγο.

Μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε, κυρίως, από αυξανόμενη αβεβαιότητα, κλιματική, οικονομική και γεωπολιτική, θα έχει αναπόφευκτα και άτομα με αντίστοιχη επίδραση στη χρονιά. Βέβαια, υπήρχαν και ορισμένα πρόσωπα που παρά την ζοφερή κατάσταση στην οποία μας αφήνει η χρονιά κατάφεραν να διακριθούν με τη δράση τους, είτε δίνοντας ελπίδα σε συλλογικό επίπεδο είτε με επιτεύγματα σε προσωπικό επίπεδο.

Σε ποια πρόσωπα, λοιπόν, και με ποια αφορμή εστίασε ο φακός των φετινών εξελίξεων;

Λάουρα Κοβέσι

“Απαράδεκτη!”, έτσι χαρακτήρισε η Σοφία Βούλτεψη σε τηλεοπτικό πάνελ την Ευρωπαία Εισαγγελέα Λάουρα Κοβέσι, ενδεικτικό του πανικού και της ανησυχίας που έχει προκαλέσει τη φετινή χρονιά η Κοβέσι στην ελληνική κυβέρνηση. Χρονιά έντονης δράσης για την ίδια, ξεκινώντας από τη διερεύνηση της δικογραφίας για τα Τέμπη, και, μέσω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάνοντας αναφορά πως το άρθρο 86 περί μη ευθύνης υπουργών παρεμπόδισε την έρευνά της. Η χρονιά κλείνει, ωστόσο, με την θητεία της ως η πρώτη Γενική Ευρωπαία Εισαγγελέας να φτάνει στο τέλος και τον  Αντρές Ρίτερ, αναπληρωτής εισαγγελέας της ΕΕ, να ψηφίζεται ως ο αντικαταστάτης της. Η εξαετής θητεία της θα λάβει τέλος τον Σεπτέμβριο του 2026.

Η Λάουρα Κοβέσι γεννήθηκε το 1973 στο Σφάντου Γκεόργκε της Τρανσιλβανίας στη Ρουμανία. Στα εφηβικά της χρόνια έπαιξε στην εθνική  ομάδα μπάσκετ νέων, και στις σπουδές της ακολούθησε την πορεία του πατέρας της που ήταν εισαγγελέας, σπουδάζοντας νομική με ειδίκευση το ποινικό δίκαιο. Στην επαγγελματική της σταδιοδρομία αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, όντας γυναίκα, χωρίς να πτοείται από αυτές. Έγινε η νεότερη γενική εισαγγελέας της Ρουμανίας, στα 33 της χρόνια, ακολουθώντας μια δυναμική πορεία, στην οποία από το 2013 έγινε  επικεφαλής εισαγγελέας κατά της διαφθοράς.

Τον Σεπτέμβριο του 2019 εξελέγη ως Γενική Εισαγγελέας της Ε.Ε., η οποία ξεκίνησε τις λειτουργίες της 21 μήνες μετά, με τη συμμετοχή 24 χωρών της Ένωσης.

”Η διαφθορά σκοτώνει”, μια φράση που συμπυκνώνει όλη τη φιλοσοφία της, και που προσπάθησε να εφαρμόσει και στην περίπτωση των πολλαπλών σκανδάλων της Ελλάδας.

Ενδεικτικά η θέασή της για τα σκάνδαλα στην Ελλάδα εγγράφεται στην ακόλουθη δήλωση: “Κάποιοι για πολλά χρόνια έκλεβαν ευρωπαϊκά λεφτά που έπρεπε να βοηθούν τίμιους αγρότες για να καλλιεργούν την υπέροχη αυτή χώρα, όχι για βίλες και ακριβά αμάξια. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ έγινε συνώνυμο της διαφθοράς. Τα άσχημα νέα είναι ότι, όπως στην υπόθεση των Τεμπών, η έρευνα δεν μπόρεσε να φτάσει έως εκεί που μπορούσε λόγω Συντάγματος. Τα καλά νέα ότι το Κοινοβούλιο μπορεί να τροποποιήσει το άρθρο 86”.

Λάρι Έλισον

Μεγάλος τιτάνας της τεχνολογίας και όχι δεν είναι ο Ίλον Μασκ, αλλά ο Λάρι Έλισον, συνιδρυτής της Oracle και, σύντομα, κάτοχος του αλγορίθμου του TikTok και των προσωπικών δεδομένων 170 εκατομμυρίων Αμερικανών. Ποιος είναι, όμως, ο μεγιστάνας της τεχνολογίας και  των ΜΜΕ Λάρι Έλισον;

Όντας ο πέμπτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο – για λίγο έγινε ο πρώτος ξεπερνώντας προς στιγμήν τον Ίλον Μασκ- ο 81χρονος μεγιστάνας έπαιξε, και αναμένεται στο 2026 να παίξει, μεγάλο ρόλο στην φρενίτιδα επενδύσεων και ανάπτυξης στην τεχνολογία και ειδικότερα στην τεχνητή νοημοσύνη. Η αυτοκρατορία του στα ΜΜΕ μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή του Μέρντοχ, όπως αναφέρουν το BBC και το Politico.

Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι λένε, και στη προκειμένη περίπτωση οι φίλοι του Έλισον μπορούν να χακτηρακτηριστούν το λιγότερο ως αμφιλεγόμενες προσωπικότητες. Η λίστα ξεκινάει με το πρόεδρο των Η.Π.Α. Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος του έδωσε και τα κλειδιά για να αγοράσει το ΤικΤοκ στην Αμερική, ο καταζητούμενος από το Διεθνές ποινικό δικαστήριο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, με τον Έλισον να αποτελεί τον υψηλότερο ιδιώτη χρηματοδότη του Ισραηλινού στρατού και τον Τόνι Μπλερ, στο ίδρυμα του οποίου έχει δωρίσει πάνω από 300 εκατομμύρια.

Σαμ Άλτμαν

«Η OpenAI ξέρει πώς να αναπτύξει γενική τεχνητή νοημοσύνη», «Αγαπάμε τα τρέχοντα προϊόντα μας, αλλά είμαστε εδώ για το ένδοξο μέλλον. Τα υπερέξυπνα εργαλεία θα μπορούσαν να επιταχύνουν μαζικά την επιστημονική ανακάλυψη και την καινοτομία πολύ πέρα ​​από αυτό που είμαστε σε θέση να κάνουμε μόνοι μας και με τη σειρά τους να αυξήσουν μαζικά την αφθονία και την ευημερία». Με τέτοιες εκφράσεις ο Άλτμαν, CEO από το 2019 της OpenAI, δυναμιτίζει το “Hype” για την τεχνητή νοημοσύνη. Βέβαια, εντός της ίδιας χρονιάς θα επιστήσει την προσοχή του κόσμου και των επενδυτών για την υπαρκτή πιθανότητα να δημιουργείται μια φούσκα γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη, καθώς «Όταν δημιουργούνται φούσκες, οι έξυπνοι άνθρωποι ενθουσιάζονται υπερβολικά με μια μικρή δόση αλήθειας».

Χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου, μπήκε από νωρίς στο χώρο των επιχειρήσεων , μόλις στα 19 του χρόνια, με μια εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης για κινητά που βασίζεται στην τοποθεσία, συγκεντρώνοντας περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια σε επιχειρηματικά κεφάλαια. Έκτοτε, μέσα από επιχειρηματικές και επενδυτικές δραστηριότητες έχει καταφέρει να συγκεντρώσει 2.1 δισεκατομμύρια δολάρια περιουσία και πρωτοστατεί στην καλλιέργεια των υψηλών προσδοκιών για την τεχνητή νοημοσύνη.

Στενή φιλία με τον Ντόναλντ Τραμπ, έντονη διαμάχη με τον Ίλον Μασκ, ο Σαμ Άλτμαν αποτελεί πλέον τον ηγέτη στο τεραστίων  διαστάσεων ενθουσιασμού, επενδυτικού και μη, γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έντονης πολιτικής παρουσίας αυτού του πρώην Δημοκρατικού CEO αποτελεί η παρουσία του δίπλα στον πρόεδρο των Η.Π.Α. όταν ανακοίνωσε ένα έργο κέντρου δεδομένων 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από το οποίο θα έβγαινε κερδισμένη αρκετά η OpenAI, αλλά και η έντονη διεθνή παρουσία του όπως η συνάντηση με τον πρόεδρο της Σαουδικής Αραβίας την φετινή άνοιξη, έχοντας ταξιδέψει με την προεδρική αποστολή.

Τέλος, η εταιρία του ανακοίνωσε αρχές Αυγούστου ότι κυκλοφόρησε το πολυδιαφημιζόμενο GPT-5, με το οποίο ο Άλτμαν συνέκρινε την αλληλεπίδραση με τη συνομιλία με έναν «ειδικό σε επίπεδο διδακτορικού», λέγοντας πως αισθάνθηκε τελείως άχρηστος στην αλληλεπίδραση μαζί του. Υπερβολική αισιοδοξία; Ο χρόνος θα δείξει.

Ντόναλντ Τραμπ

Σε μια χρονιά όπου έγινε για δεύτερη φορά πρόεδρος των Η.Π.Α. και είδε την περιουσία του να αυξάνεται από 4 σε 7,3 δισεκατομμύρια δολάρια δεν την λες και άσχημη σε προσωπικό επίπεδο.

Άσχημη μπορεί να τη πει κανείς για τις ΗΠΑ και τον πληθυσμό, εν γένει, της ανθρωπότητας.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, στη δεύτερη θητεία του, αναδεικνύεται ως μια προσωπικότητα που χαρακτηρίζεται από έντονη αυτοαναφορικότητα, συγκρουσιακή λογική και τάση αυταρχικού ελέγχου όσων διαφωνούν με τις στρατηγικές και τις πολίτικες του.

Στην εξωτερική πολιτική υιοθετεί επιθετική στάση ακόμη και απέναντι σε παραδοσιακούς συμμάχους, ενώ η ανάγκη του για αυτοπροβολή τον οδηγεί σε αντιφατικές δηλώσεις, όπως η αυτοανακήρυξή του σε «ειρηνοποιό», παρά την έμπρακτη στήριξη σε πολεμικές συγκρούσεις και την αδυναμία υλοποίησης υπερφιλόδοξων υποσχέσεων, όπως ο άμεσος τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία.

Στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, οι δασμοί αποτελούν κεντρικό εργαλείο, παρουσιασμένο με θεατρικό τρόπο, που λειτουργεί λιγότερο ως αναπτυξιακή στρατηγική και περισσότερο ως μέσο πίεσης για την επίτευξη συμφωνιών ευνοϊκών προς τον ίδιο.

Στο εσωτερικό, η ενίσχυση της  οικονομικής ισχύος της ψηφιακής ολιγαρχίας που τον στήριξε, οι μαζικές απελάσεις μεταναστών και η παραχώρηση υπερεξουσιών σε κατασταλτικούς μηχανισμούς φανερώνουν μια βαθιά εχθρική στάση απέναντι σε κοινωνικά δικαιώματα. Παράλληλα, η σύγκρουση με τα πανεπιστήμια, η κατασκευή ενός «εσωτερικού εχθρού» και η χρήση της εθνοφρουράς σε συνθήκες κοινωνικής έντασης συγκροτούν ένα μοντέλο διακυβέρνησης που βασίζεται στον φόβο, την πειθάρχηση και τον αυταρχισμό. Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, σε συνεργασία με οικονομικά ισχυρά πρόσωπα, ολοκληρώνουν την εικόνα ενός ηγετικού προφίλ βαθιά ταξικού, όπου η εξουσία ασκείται συγκεντρωτικά και εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών και ατομικών ελευθεριών της χώρας.

Γκρέτα Τούνμπεργκ

Γνωστή για την κλιματική ακτιβιστική της δράση, η Γκρέτα Τούνμπεργκ, την φετινή χρονιά τράβηξε τα βλέμματα με αφορμή την έντονη παρουσία και συμμετοχή της στο φιλοπαλαιστινιακό κίνημα και στο Global Shumud Flotilla. Έχοντας επεκτείνει και διευρύνει την γκάμα των αιτημάτων της και συνδυάζοντας πολλά και, φαινομενικά, διαφορετικά μεταξύ τους αιτήματα.

Ξεκίνησε το 2018 με σχολικές απεργίες υπέρ του κλίματος, δημιουργώντας το Fridays for Future και εμπνέοντας εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο. Τον Δεκέμβριο του 2025, στα 22 της, συνεχίζει να διευρύνει το πεδίο του ακτιβισμού της υπέρ της κοινωνικής και ανθρωπιστικής δικαιοσύνης.

Το 2025 συμμετείχε ενεργά στην Global Sumud Flotilla, έναν στολίσκο που επιχείρησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια. Το πλοίο Madleen αναχαιτίστηκε από τις ισραηλινές αρχές και εκείνη, μαζί με εκατοντάδες άλλους ακτιβιστές, κρατήθηκε και τελικά απελάθηκε από το Ισραήλ στη Σουηδία τον Ιούνιο.

Μετά την απελευθέρωσή της, κατήγγειλε ότι υπήρξε κακοποιητική μεταχείριση κατά τη διάρκεια της κράτησης, δηλώνοντας, ωστόσο, πως δεν είναι ήρωας, και αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι το τι βιώνουν οι κάτοικοι της Γάζας.

Στα πιο πρόσφατα, στις 23 Δεκεμβρίου 2025, η Τούνμπεργκ συνελήφθη στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια διαδήλωσης υπέρ των Παλαιστινίων, υποστηρίζοντας απεργούς πείνας που συνδέονται με την οργάνωση Palestine Action, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική» από τη βρετανική κυβέρνηση. Κρατούσε πλακάτ υπέρ των απεργών και η κράτησή της έγινε υπό τον νόμο περί τρομοκρατίας, αν και αργότερα αφέθηκε ελεύθερη με εγγύηση.

Οι ενέργειες της Τούνμπεργκ αυτά τα χρόνια, ειδικά οι προσπάθειές της να συνδέσει την κλιματική δικαιοσύνη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις σε διεθνή ΜΜΕ, με πολλούς υποστηρικτές και αρκετούς, πλέον, επικριτές, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται με την πλευρά των ισχυρών του πλανήτη.

Ζοχράν Μαμντάνι

Ο Ζοχράν Μαμντάνι γεννήθηκε το 1991 στην Καμπάλα της Ουγκάντας, μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και ανήκει σε μια γενιά πολιτικών που δεν προέρχονται από τους παραδοσιακούς διαδρόμους της εξουσίας.

Στις 4 Νοεμβρίου 2025, ο Μαμντάνι εξελέγη 111ος Δήμαρχος της Νέας Υόρκης, με περίπου πάνω από το 50% των ψήφων, επικρατώντας επί του πρώην κυβερνήτη Andrew Cuomo και του Ρεπουμπλικανού Curtis Sliwa. Η νίκη του σηματοδοτεί το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής σε δημοτικές εκλογές της πόλης από το 1993 και μια ιστορική αλλαγή στην πολιτική της Νέας Υόρκης. Πριν εκλεγεί δήμαρχος της Νέας Υόρκης το 2025, είχε ήδη ξεχωρίσει ως βουλευτής της Πολιτείας με σαφή ταυτότητα: δημοκρατικός σοσιαλιστής, μουσουλμάνος, παιδί μεταναστών και ανοιχτός επικριτής της οικονομικής ανισότητας.

Είναι o πρώτος σοσιαλιστής και μουσουλμάνος δήμαρχος της πόλης, καθώς και ένας από τους νεότερους στην ιστορία της πόλης (34 χρονών).

Κατά την εκστρατεία του, ο Μαμντάνι υποστήριξε ένα τολμηρό προοδευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει: πάγωμα ενοικίων σε μεγάλο τμήμα της πόλης, δωρεάν δημόσια λεωφορεία, καθολική παιδική φροντίδα, υψηλότερους φόρους στις εταιρείες και τα ανώτερα εισοδήματα για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών.

Δέχτηκε πόλεμο από τους ισχυρούς των Η.ΠΑ., με τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει πως σκεφτόταν σε περίπτωση εκλογής του να σταματήσει να δίνει ομοσπονδιακά χρήματα, καθώς δεν θα ήθελε “ένας κομμουνιστής να τα σπαταλά”.

Τέλος, άξιο αναφοράς είναι πως σε αντίθεση με τον αντίπαλό του Κουόμο, η καμπάνια του δεν στηρίχθηκε από τους δισεκατομμυριούχους της πόλης, αλλά από τα κάτω, μικρές χιλιάδες δωρεές και εθελοντές σε όλη την πόλη, καθώς και μια έξυπνη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η εκλογή του αποτέλεσε ιστορικό ορόσημο. Η νίκη του Mamdani δεν αφορά μόνο τη Νέα Υόρκη αλλά ολόκληρο το αμερικανικό πολιτικό τοπίο, καθώς αποτυπώνει τη ρήξη με το κατεστημένο των Δημοκρατικών και την κόπωση των ψηφοφόρων από το τεχνοκρατικό κέντρο.

Ίλον Μασκ

Το 2025 ήταν, για τον πλουσιότερο άνθρωπο στον πλανήτη, η χρονιά στην οποία έγινε και επίσημα πολιτικός παίκτης: Όχι μόνο μέσα από την τοποθέτησή του από τον Ντόναλντ Τραμπ ως υπεύθυνο στο υπουργείο «αποτελεσματικότητας», απολύοντας χιλιάδες ανθρώπους στο δημόσιο των Η.Π.Α., αλλά και μέσα από τις παρεμβάσεις του υπέρ της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και όχι μόνο. Μόνο τον Ιανουάριο μήνα ήρθε σε σύγκρουση με δύο αρχηγούς ανεξάρτητων χωρών, της Γερμανίας και της Μεγάλη Βρετανίας, στηρίζοντας την ακροδεξιά των συγκεκριμένων χωρών.

Οι επιπτώσεις για την δημοκρατία φυσικά τεράστιες, καθώς τόσο μέσα από την πλατφόρμα “X” (πρώην Twitter) που έχει υπό την κατοχή του και ρυθμίζει απόλυτα τους κανόνες του διαλόγου σε αυτή, όσο και μέσα από τις δημόσιες παρεμβάσεις του υπονομεύει τα θεμέλια των σύγχρονων δημοκρατιών. Έφτασε σε σημείο, μάλιστα, μετά από έντονη διαμάχη με τον Ντονλαντ Τραμπ να ανακοινώσει στο X την ίδιρυση κόμματος με την ονομασία “People’s Party”, το οποίο αποδείχθηκε πυροτέχνημα. Οι δύο άνδρες τα βρήκαν για καλή τους, και όχι δική μας, τύχη.

Βέβαια, αυτή η διαδικασία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, το 2024 ξόδεψε 290 εκατομμύρια δολάρια το 2024 για να βοηθήσει στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και άλλων Ρεπουμπλικανών υποψηφίων. Φέτος καρπώθηκε τα οφέλη.

Βλαντιμίρ Πούτιν

Με τον πόλεμο ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία να συνεχίζεται για ακόμη μία χρονιά, κοντεύοντας τα 4 χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κλείνει την χρονιά σε πιο ισχυρή θέση στο εσωτερικό, αλλά και στο διεθνές πολιτικό στερέωμα.

Στο εσωτερικό γιατί το καθεστώς του έχει αυξήσει την αυταρχικότητά του, κάμπτοντας τις όποιες αντιδράσεις του ρωσικού λαού απέναντι στον πόλεμο, με πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, αλλά και γιατί η ρωσική οικονομία δεν έχει χτυπηθεί τόσο πολύ από τις δυτικές κυρώσεις, όπως περίμεναν πολλοί αναλυτές.

Στο εξωτερικό γιατί, πλέον, στις συζητήσεις για ειρήνη στον ρωσοουκρανικό πόλεμο έχει τον πρώτον λόγο, μαζί με τον Ντόναλντ Τραμπ, αφού στις μάχες ο ρωσικός στρατός κερδίζει, και η βοήθεια της Δύσης προς την Ουκρανία δεν παρουσιάζεται με τρόπο συμπαγή. Τέλος, όντας ηγέτιδα δύναμη, μαζί με την Κίνα, των Brics και του λεγόμενου «Παγκόσμιου Νότου», αυξάνεται η επιρροή της σε διεθνές επίπεδο και η όλο και περισσότερο απεξάρτηση από τη Δύση.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας βρίσκει τη φετινή χρονιά σε δυσμενέστερη θέση από ότι την αρχή της. Ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο πως με την εκλογή Τραμπ τα όρια για τη συνέχιση του πολέμου και την στήριξη της Ουκρανίας από τις Η.Π.Α. θα στένευαν. Αυτό φάνηκε και από την συνάντηση του Ζελένσκι με τους Τραμπ και Βανς στον Λευκό Οίκο στις 28 Φεβρουαρίου, η οποία κατέληξε σε μια έντονη διαμάχη και τους δεύτερους να τον κατηγορούν ότι ρισκάρει με την έναρξη ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο εσωτερικό της χώρας, με τη συνέχιση του πολέμου, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η ανθρωπιστική κρίση αυξάνεται, με εκατομμύρια εκτοπισμένους, χιλιάδες νεκρούς και καταστροφές κρίσιμων υποδομών. Όπως αναφέρει η ActionAid για το πως κυλάει η καθημερονότητα στην Ουκρανία «Μια διαρκής απειλή από βομβαρδισμούς, μια αναζήτηση καταφυγίου σε υπόγεια και σταθμούς του μετρό, συνεχείς διακοπές ρεύματος και δυσλειτουργίες στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση».

Επιπλέον, σημαντικό πλήγμα για τον ίδιο ήταν  η παραίτηση του επικεφαλή του επιτελείου του, αποκαλούμενου πολλές φορές και ως «αντιπρόεδρος», Άντρί Γέρμακ για σκάνδαλο διαφθοράς. Η απομάκρυνση του ανθρώπου, ο οποίος ηγείτο της ουκρανικής ομάδας διαπραγμάτευσης για το σχέδιο ειρήνης που πρότεινε η κυβέρνηση των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του έτους και πολλοί αναλυτές τόνισαν πως ίσως δυσχεράνει τη θέση της Ουκρανίας στις διαπραγματέυσεις με τη Ρωσία.

Βέβαια, η χρονιά θα κλείσει με την δέσμευση για στήριξη 90 δις ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την συνάντηση, στη Φλόριντα, στα τέλη Δεκεμβρίου με τον πρόεδρο των Η.Π.Α. με τον Ζελένσκι να δηλώνει πως το σχέδιο των 20 σημείων ειρήνης του Ντόναλντ Τραμπ συζητήθηκε και έχει «συμφωνηθεί κατά 90%». Το πόσο ευνοϊκό ή μη για την Ουκρανία και τι υποχωρήσεις χρειάστηκε να κάνει θα το δείξει το άμεσο μέλλον.

Σι ΤζινΠίνγκ

Είναι Μάρτιος του 2023 και ο Σι ΤζινΠίνγκ εξασφαλίζει την τρίτη του συνεχόμενη θητεία στο τιμόνι της Κίνας, καθιστώντας τον τον πιο ισχυρό ηγέτη της χώρας, μετά τον Μάο Τσε Τουνγκ, σε επίπεδο συγκέντρωσης εξουσίας. Αν και πέρασε δύσκολα παιδίκα χρόνια, βλέποντας τον πατέρα του από ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας να διαπομπέυεται  και να εξορίζεται την περίοδο της Πολιτιστικής Επανάστασης, ο ίδιος έγινε πιο σκληρός και κατάφερε με μεθοδικές κινήσεις να αναρριχηθεί στην ηγεσία του ΚΚΚ.

Φτάνοντας στο σήμερα, ως πρόεδρος της  Κίνας οδηγεί τη χώρα στη μετατοπίση της ισχύος όλο και περισσότερο προς τον “Παγκόσμιο Νοτο”, με την οικονομική και στρατιωτική εμβάθυνση των σχέσεων με χώρες όπως η Ρωσία ή η Ινδία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κοινή συνάντηση του Σι με τους προέδρους της Ρωσίας, της Ινδίας και της Βόρεια Κορέας στον 80 εορτασμό από το τέλςο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην επιβλητική στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο.

Ενδεικτικό της οικονομικής δύναμης της χώρας είναι η επίτευξη συμφωνίας με τις Η.Π.Α. και τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μείωσε τους αρχικά υψηλούς δασμούς προς την Κίνα κατά 10%, από 47% σε 57%. Τέλος, οι όλο και πιο έντονες στρατιωτικές ασκήσεις γύρω από την Ταιβάν, με πιο πρόσφατη αυτή της Τρίτη (29/12) με τη χρήση «πραγματικών πυρών εναντίον θαλάσσιων στόχων βόρεια και νοτιοδυτικά της Ταϊβάν», δείχνουν πως η Κίνα του Σι θέλει να δείξει στην πράξη την στρατιωτική της υπεροχή και την πάγια θέση πως η Ταϊβάν είναι αναπόσπαστο μέρος της επικράτειάς της, και για την επανένωσή της με την Κίνα δεν έχει αποκληστεί η στρατιωτική βία.

Αρμάντ Ντουπλάντις

Αφήσαμε για το τέλος ένα όνομα το οποίο, για καλή του τύχη, δεν έχει εμπλοκή με τα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα ή με κάποια άλλη συνθήκη πολιτικής, οικονομικής ή κοινωνικής. Τα πράγματα που έκανε το 2025, ωστόσο, είναι εντυπωσιακά. Δεν θα μπορούσε να λείπει, λοιπόν, από τη συγκεκριμένη λίστα ο Αρμάντ Ντουπλάντις.

Ο Αρμάντ Ντουπλάντις, είναι Σουηδός αθλητής επί κοντώ και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα, πλέον, στην ιστορία του στίβου.

Μετά από ακόμη μία εξαιρετική σεζόν, κατά την οποία ανανέωσε το παγκόσμιο ρεκόρ τέσσερις φορές, ο Αρμάντ Ντουπλάντις αναδείχθηκε Καλύτερος Αθλητής της Χρονιάς, συγκεντρώνοντας 1.182 βαθμούς στην καθιερωμένη ετήσια ψηφοφορία της AIPS . Στη φετινή σεζόν σημείωσε τέσσερα παγκόσμια ρεκόρ: 6,27 μ. στο Κλερμόν-Φεράν, 6,28 μ. στη Στοκχόλμη, 6,29 μ. στη Βουδαπέστη. Τέλος, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ επί κοντώ για 14η φορά, κάνοντας άλμα στα 6.30 μέτρα και κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Τόκιο.