Έφυγε από τη ζωή ο εικαστικός Χρήστος Σαρακατσιάνος
Ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.
Έφυγε από τη ζωή ο σημαντικός εικαστικός καλλιτέχνης Χρήστος Σαρακατσιάνος ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ναός Αγίων Θεοδώρων, την Πέμπτη (20.01.2022) στη 1.00 το μεσημέρι.
Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης ο Χρήστος Σαρακατσιάνος γεννήθηκε το 1937 στη Μεγάλη Γότιστα Ιωαννίνων. Πρώτοι του δάσκαλοι στην τέχνη ήταν ο αγιογράφος Γιώργος Καζάκος και ο Πάνος Σαραφιανός. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, αρχικά στο εργαστήριο γλυπτικής του Θανάση Απάρτη και στη συνέχεια κοντά στον Γιάννη Μόραλη, με υποτροφία του ΙΚΥ.
Έκανε επίσης σπουδές σκηνογραφίας και διακοσμητικής. Αποφοίτησε το 1967. Την περίοδο 1967 – 1973 ταξίδεψε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης όπου επισκέφτηκε μουσεία και μελέτησε τα ρεύματα της σύγχρονης τέχνης. Μελέτησε επίσης την αρχαία ελληνική, τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη.
Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1982. Τόσο στο ζωγραφικό όσο και στο χαρακτικό του έργο, κύριο θεματικό στοιχείο είναι το γυμνό γυναικείο σώμα ενώ σπανιότερα συναντάται το ανδρικό σώμα. Στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ακρυλικά και λάδια. Οι μορφές αποδίδονται μερικές φορές αποσπασματικά ή με ανατομικές αυθαιρεσίες. Έχουν ζωηρά επίπεδα χρώματα και καθαρά σχήματα, όπου κυριαρχούν οι καμπύλες. Οι φιγούρες συχνά συνοδεύονται από αφαιρετικά στοιχεία με έντονο γεωμετρικό χαρακτήρα, που καθορίζουν το φόντο.
Η προσωπική γραφή του καλλιτέχνη έχει διαμορφωθεί με την αφομοίωση κυβιστικών, εξπρεσιονιστικών και σουρεαλιστικών στοιχείων, αλλά εμπεριέχει και αναφορές στη γεωμετρική αφαίρεση, καθώς και στην αγγειογραφία της αρχαιότητας. Το περιεχόμενο των έργων του, προβάλλει κυρίως έναν προβληματισμό για το φαινόμενο της ζωής της γονιμότητας και του θανάτου. Στα ασπρόμαυρα χαρακτικά του έργα συναντάμε μια συγγενική θεματολογία και τους ίδιους κώδικες που χρησιμοποιεί στη ζωγραφική του. Ιδιαίτερα στις ξυλογραφίες του αναδεικνύει την σκληρότητα, την τραχύτητα αλλά και τη ζεστασιά που μπορεί να δώσει το υλικό του.
Στο πλαίσιο της ευρύτερης καλλιτεχνικής του δραστηριότητας ασχολήθηκε με την εικονογράφηση εντύπων και την επιμέλεια εκδόσεων. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Χαλκογραφίας (1977 – 1980) και είναι ενεργό μέλος πολλών συλλογικών φορέων σχετικών με την τέχνη.
Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ιταλία, Βέλγιο, Αυστραλία, Βουλγαρία, Γερμανία, Κύπρο). Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και πινακοθήκες (Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Βορρέ, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Άνδρος, Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, Ηρακλείου κ.α.) καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία.
Ατομικές εκθέσεις
1982, Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο, Αθήνα 1984, Αίθουσες Τέχνης Επίπεδα, Αθήνα 1984, Αίθουσα Τέχνης Σταυρακάκη, Ηράκλειο, Κρήτη 1985, Αίθουσα Τέχνης Εποχή, Γιάννενα 1985, Αίθουσα Τέχνης Σταυρακάκη, Ηράκλειο, Κρήτη 1985, Delphi Gallery of Fine Arts, Δελφοί 1986, Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, Αθήνα 1986, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Αρχαιολογικό Μουσείο Άνδρου, Άνδρος 1987, Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης, Σπάρτη 1988, Gallerie F, Αθήνα 1989, Αίθουσα Τέχνης Σταυρακάκη, Ηράκλειο, Κρήτης 1990, Μουσείο Βορρέ, Παιανία, Αττική 1990, Victoria Artists Society, Μελβούρνη, Αυστραλία 1996, The Union League Club, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α. 1999, Stavros Mihalarias Art, Αθήνα 2000, Χώρος Σύγχρονης Τέχνης Αμυμώνη, Ιωάννινα 2002, Gallery Polychromo, Άνδρος 2005, Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, Ιωάννινα 2009, Χώρος Σύγχρονης Τέχνης Αμυμώνη, Ιωάννινα 2010, Πολυχώρος Απόλλων, Πειραιάς
