«Έφυγε» ο σπουδαίος Αράτα Ισοζάκι – Είχε σχεδιάσει το Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Ένας από τους πιο επιφανείς αρχιτέκτονες στον κόσμο, έχοντας κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία.
Ο βραβευμένος με Pritzker Ιάπωνας αρχιτέκτονας Αράτα Ισοζάκι, γνωστός για το avant garde στυλ του και τα έργα του που αψηφούν τις κατηγορίες, πέθανε σε ηλικία 91 ετών, όπως έγινε γνωστό από την εταιρεία του.
Ο Ισοζάκι εργάσθηκε για τον Κένζο Τάνγκε πριν την ίδρυση της δική του εταιρείας το 1963. Τα πρώτα του έργα σύμφωνα με τον Ρέινερ Μπάνχαμ είχαν ευρωπαϊκές αναφορές με ένα στυλ μεταξύ “Νέο Μπρουταλισμού” & “Μεταβολικής Αρχιτεκτονικής” (Κτίριο Ιατρικής της Όιτα, 1959-1960).
Το στυλ του συνέχισε να εξελίσσεται με κτίρια όπως το Fujimi Country Club (1973-74) και την Κεντρική Βιβλιοθήκη στο Κιτακιούσου (1973-74). Αργότερα ανέπτυξε ένα πιο μοντερνιστικό ύφος με κτίρια όπως ο Πύργος Τέχνης του Mito (1986-90) και το Domus-Casa del Hombre (1991-1995).
Στα πιο γνωστά έργα του Ισοζάκι περιλαμβάνονται το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Λος Άντζελες, το Palau Sant Jordi στη Βαρκελώνη, το οποίο σχεδιάστηκε για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, και το Εθνικό Συνεδριακό Κέντρο στο Κατάρ (2011).
Ήταν επίσης πίσω από το Team Disney Building, τη διοικητική έδρα της Walt Disney Company στη Φλόριντα, μεταξύ άλλων εμβληματικών κατασκευών.
Ο Ισοζάκι έχει σχεδιάσει κτίρια εντός και εκτός Ιαπωνίας. Θεωρούνταν ένας από τους πιο επιφανείς αρχιτέκτονες στον κόσμο, έχοντας κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία.
Το κτήριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο και αποτελεί δείγμα του μοντέρνου αρχιτεκτονικού ρεύματος.
“Ο Ισοζάκι υπήρξε πρωτοπόρος στην κατανόηση του γεγονότος ότι η αρχιτεκτονική είναι ταυτόχρονα παγκόσμια και τοπική, και ότι αυτές οι δύο δυνάμεις αποτελούν την ίδια πρόκληση”, είχε σχολιάσει ο πρόεδρος της επιτροπής του βραβείου Pritzker, ο Αμερικανός Στίβεν Μπράιερ.
Ο αρχιτέκτονας υλοποίησε έργα του σε τέσσερις ηπείρους, από αθλητικά κέντρα έως κτίρια γραφείων και μουσεία.
Εκτός από τον κοσμοπολιτισμό του, ο Αράτα Ισοζάκι είναι γνωστό ότι ουδέποτε προσπάθησε να διεκδικήσει ένα αναγνωρίσιμο στιλ, επιδιώκοντας να εντάξει την αρχιτεκτονική του στους τόπους όπου υλοποιούσε τα έργα του.
“Η ευχαρίστησή μου είναι να δημιουργώ διαφορετικά πράγματα, όχι να επαναλαμβάνω τα ίδια”, εξηγούσε τον Νοέμβριο του 2017, στον ιστότοπο ArchDaily.
