Το παράξενο είδος ψαριού που χρησιμοποιεί τα πόδια του για να πιάσει τα θηράματά του!

Ένα παράξενο είδος ψαριού με εξαρτήματα που μοιάζουν με πόδια χρησιμοποιεί τα άκρα του όχι μόνο για να μετακινείται αλλά και για να «δοκιμάζει» τον πυθμένα της θάλασσας για να βρίσκει θαμμένη λεία, διαπίστωσαν ερευνητές.

Οι θαλάσσιοι κοκκινολαίμηδες ή αλλιώς, θαλασσοκόρακες έχουν έξι δομές που μοιάζουν με πόδια και σχηματίζονται από τροποποιημένα πτερύγια. Είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν τις δομές αυτές,  για να περπατούν στον πυθμένα της θάλασσας, ακόμη και για να αναποδογυρίζουν κοχύλια στο κυνήγι της λείας τους.

Οι ερευνητές υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι τα πόδια τους θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν τα ψάρια να εντοπίζουν την τροφή με άλλους τρόπους. Τώρα, επιστήμονες στις ΗΠΑ έδωσαν στη δημοσιότητα δύο μελέτες που αποκαλύπτουν τα γονίδια που δημιουργούν τα πόδια των θαλασσοκόρακα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα εν λόγω άκρα.

Γράφοντας στο περιοδικό Current Biology, η ομάδα αναφέρει πώς τοποθέτησε μεμονωμένα, θαλάσσιους κοκκινολαίμηδες, σε δεξαμενές που περιείχαν νερό και άμμο. Κάτω από την άμμο ήταν θαμμένα είτε μύδια, είτε κάψουλες που περιείχαν εκχύλισμα μυδιών, είτε κάψουλες που περιείχαν θαλασσινό νερό.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι ένα είδος γνωστό ως Prionotus carolinus, ανέσυρε τακτικά όλα τα αντικείμενα που σχετίζονταν με τα θηράματα, αλλά όχι τις κάψουλες του θαλασσινού νερού.

Περαιτέρω εργασίες αποκάλυψαν ότι τα νεύρα στα άκρα αυτών των ψαριών πυροδοτούνταν όταν τα πόδια εκτίθεντο σε διάφορες χημικές ουσίες που σχετίζονται με την τροφή, όπως αμινοξέα, ενώ οι θαλασσοκόρακες μπορούσαν να εντοπίσουν θαμμένες κάψουλες που περιείχαν τέτοιες ουσίες.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι η ικανότητα των ψαριών να εντοπίζουν τα μύδια μειωνόταν με το βάθος, στο οποίο ήταν θαμμένα τα μαλάκια, όπως θα αναμενόταν αν οι θαλασσοκόρακες χρησιμοποιούσαν τα άκρα τους για να ανιχνεύουν χημικές ουσίες που απελευθερώνονταν από το θήραμα.

Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα πόδια αυτών των θαλάσσιων κοκκινολαίμηδων, ήταν καλυμμένα με μικρά εξογκώματα, παρόμοια με αυτά που βλέπουμε στην ανθρώπινη γλώσσα και έφεραν υποδοχείς γεύσης. Οι ερευνητές προτείνουν ότι τα εξογκώματα θα μπορούσαν να ενισχύσουν τόσο την ευαισθησία στην αφή όσο και τη χημική ευαισθησία.

Ο Δρ Corey Allard, συν-συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, δήλωσε: «Είναι σαν να έχουν επαναχρησιμοποιήσει κάποια από τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στη γεύση, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο και για πολύ διαφορετικό λόγο».

Η ομάδα διαπίστωσε ότι ένα άλλο είδος θαλασσοκόρακα, γνωστό ως Prionotus evolans, δεν έσκαβε και δεν έβρισκε θαμμένη λεία, ενώ τα νεύρα στα πόδια του δεν ανταποκρίνονταν στην ίδια σειρά χημικών ουσιών που σχετίζονται με την τροφή και τα άκρα του δεν ήταν καλυμμένα με εξογκώματα.

Μελετώντας άλλα είδη θαλασσοκόρακων, η ομάδα υπέδειξε ότι τα πόδια των πλασμάτων χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για την κίνηση και ότι άλλες ιδιότητες – όπως η μεγαλύτερη ευαισθησία και η ικανότητα γεύσης – εμφανίστηκαν αργότερα στην εξέλιξη.

Ο Allard δήλωσε ότι οι θαλάσσιοι κοκκινολαίμηδες θα μπορούσαν να προσφέρουν στους επιστήμονες μια ευκαιρία να μελετήσουν πώς εμφανίζονται νέα μέρη του σώματος κατά τη διάρκεια της εξέλιξης και πώς διαμορφώνονται νέα χαρακτηριστικά, καθώς και πώς εξελίσσονται οι εγκέφαλοι και πώς προσαρμόζονται σε τέτοιες αλλαγές.

Ο ίδιος κατέληξε ότι: «Αυτά τα τρελά μικρά παράξενα ψάρια έχουν να μας πουν πολλά πράγματα που πιθανώς δεν θα μπορούσαμε να μάθουμε από έναν πιο συμβατικό ερευνητικό οργανισμό όπως ένα ποντίκι».

*Με πληροφορίες από Guardian