Επίτιμη διδάκτορας του Α.Π.Θ αναγορεύτηκε η Νίκη Αναστασιάδη

“Γνωρίστε την Ελλάδα μέσω της λογοτεχνίας της”, προέτρεπε και εξακολουθεί να προτρέπει επί 55 αδιάλειπτα χρόνια η Νίκη Αναστασιάδη- Eideneier , η “εξέχουσα προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, με ιδιαίτερη συμβολή στις ελληνογερμανικές σχέσεις, στον τομέα του πολιτισμού εν γένει και της γραμματείας ειδικότερα» – σύμφωνα με το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ που την αναγόρευσε απόψε σε επίτιμο διδάκτορα.

“Τα βιβλία μας δεν έχουν ημερομηνία λήξεως”, “Η λογοτεχνία των λαών μπορεί να δράσει ως πολιτιστική διπλωματία” , “Γνωρίστε την Ελλάδα μέσα απ τη λογοτεχνία της , κι όχι μέσα απ τις στερεοτυπικές εικόνες της τουριστικής βιομηχανίας” επανέλαβε στην αντιφώνηση της ως – “μότο ζωής ” η “εξ Ελλάδος ορμώμενη” Νίκη Αναστασιάδη από το Κιλκίς – απόφοιτος και η ίδια του ΑΠΘ , όπου επέστρεψε απόψε στην αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής, να τιμηθεί ως διδάκτωρ του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας .

Σύζυγος ενός από τους σημαντικότερους βυζαντινολόγους και νεοελληνιστές φιλολόγους – του ομότιμου σήμερα καθηγητή Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου Hans Eideneier, εκπροσώπησε και υπηρέτησε την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στη Γερμανία -όσο ίσως κανείς άλλος.

Εκδότης (ίδρυσε το 1982 τον εκδοτικό οίκο “Ρωμιοσύνη” (Romiosini Verlag), για τη διάδοση της νεοελληνικής λογοτεχνίας στον γερμανόφωνο χώρο) και μεταφράστρια, (έχει μεταφράσει έργα της σύγχρονης γερμανικής λογοτεχνίας στα ελληνικά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στα γερμανικά) , η 78χρονη σήμερα Νίκη Αναστασιάδη – Eideneier, συνέδεσε από τα νεανικά της χρόνια το όνομα και τη δράση της με την ελληνική διασπορά και ειδικότερα με τον ελληνισμό της Γερμανίας. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε το 1963. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο κοντά στον καθηγητή Η. G. Beck, στον κλάδο Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία. Εργάστηκε από το 1964 ως το 1971 στο ελληνικό πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας της Βαυαρίας για τους Έλληνες της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1974 ανέλαβε ως εντεταλμένη λεκτόρισσα για νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης όπου εργάστηκε ως το 1983. Με τη βοήθεια του συζύγου της, καθηγητή της Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και σήμερα ομότιμου καθηγητή Hans Eideneier, ίδρυσε το 1982 τον εκδοτικό οίκο “Ρωμιοσύνη” για τη διάδοση της νεοελληνικής λογοτεχνίας στον γερμανόφωνο χώρο, έως το 2014, όταν το Κέντρο Νέου Ελληνισμού της Έδρας Νέων Ελληνικών του Freie Universität Berlin ανέλαβε τη συνέχιση της λειτουργίας του εκδοτικού οίκου με το όνομα «Edition Romiosini».

Η Νίκη Eideneier ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της «Πολιτιστικής Ομάδας Πρωτοβουλίας ΠΟΠ», ενός μη κερδοσκοπικού συλλόγου, που ιδρύθηκε το 1983 στην Κολωνία, για την υποστήριξη των αδελφοποιημένων πόλεων Θεσσαλονίκης και Κολωνίας, με σκοπό την προώθηση της αλληλοκατανόησης των δύο λαών. Διετέλεσε πρόεδρος επί πολλά χρόνια και υπεύθυνη για την ποικίλη πολιτιστική δράση του συλλόγου στη Γερμανία. Το 2001 ίδρυσε μαζί με άλλους συγγραφείς την «Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων στη Γερμανία», με έδρα το Ντίσελντορφ, και διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της επί σειρά ετών.

Τον Φεβρουάριο του 2018 ίδρυσε το ηλεκτρονικό περιοδικό «Λογογραφία» για την προβολή του λογοτεχνικού και πολιτισμικού έργου των Ελλήνων της Γερμανίας. Η Νίκη Eideneier-Αναστασιάδη παραμένει αέναα δραστήρια και συνεχίζει να συμβάλλει με το εκδοτικό και μεταφραστικό της έργο στην εμβάθυνση των ελληνογερμανικών σχέσεων.

Στην ομιλία -αντιφώνηση της στην κατάμεστη (περισσότερο από φίλους, συγγενείς και Γερμανούς συναδέλφους της – ακόμα και τον γενικό πρόξενο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη κ. Βάλτερ Στέχελ ) αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, η κ. Νικη Αναστασιάδη- Eideneier , αναφέρθηκε στο προσωπικό της ταξίδι στη Γερμανία (με αφορμή τη γνωριμία και το γάμο της με τον συμφοιτητή της τότε – υπότροφο στο ΑΠΘ Hans Eideneier, το …χαμένο σανδάλι στη στάση του τρένου στο…Βελιγράδι, το…”σταθμό του Μονάχου – άχου..”- κατά το λαϊκό τραγούδι της εποχής, τη ρήση του αείμνηστου καθηγητή Λίνου Πολίτη στο γάμο της – σύμφωνα με τον οποίο “Με τη Νίκη τους…νικήσαμε τους Γερμανούς”-) ως το ταξίδι της “Ρωμιοσύνης” (του εκδοτικού οίκου που ίδρυσε στη Γερμανία , τις μεταφράσεις 134 έργων Ελλήνων λογοτεχνών στα Γερμανικά με πρώτο το “Διπλό βιβλίο” του Δημήτρη Χατζή και τελευταίο μια συλλογή ποιημάτων της Κικής Δημουλά).

Στην ίδια ομιλία η τιμώμενη μίλησε για τη μεταναστευτική λογοτεχνία , την …”γλωσσική αφασία” της πρώτης γενιάς μεταναστών, τη μεταναστευτική λογοτεχνία που μπερδεύτηκε με την λεγόμενη “λογοτεχνία της εξορίας” ( τους … “ταλαίπωρους Οδυσσείς του Βορρά”) μέχρι τη δίγλωσση λογοτεχνική γραφή με διεθνή διάσταση της τρίτης γενιάς μεταναστών-λογοτεχνών . Μίλησε επίσης για τις δυσκολίες διάδοσης της ελληνικής λογοτεχνίας λόγω της γλώσσας (“η ελληνική αλφάβητος ακόμα κι όταν προστίθεται διακοσμητικά στις σελίδες των βιβλίων αποτελεί εμπόδιο στις εκδόσεις” είπε ) , για την “παγκοσμιοποίηση που έφερε μαζί της και τα “event” στις παρουσιάσεις βιβλίων- προϊόντων”, το πιθανολογούμενο και πολυσυζητημένο “τέλος του βιβλίου”, αλλά και την …ελπίδα και το όραμα της για την αναγέννηση του βιβλίου.

Και έκλεισε παραποιώντας τον τίτλο που της πρότεινε ο βαθειά ελληνομαθής σύζυγος της για την ομιλία της (“Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαίς” ) προτιμώντας να παραποιήσει τους στίχους του δημοτικού τραγουδιού του Πόντου («Η ..”Ρωμιοσύνη” κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ