Γιαννάκης για Γκάλη: Με στεναχωρούσε που δεν ήταν το ίδιο ομαδικός
Aποκάλυψε πως οι σχέσεις τους πέρασαν από διάφορα στάδια
Στην εκπομπή “Ενώπιος Ενωπίω” φιλοξενήθηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος έκανε μία αναδρομή στην ξεχωριστή και πλούσια καριέρα του, ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί και στη συνύπαρξη με τον Νίκο Γκάλη στον Άρη, αλλά και την Εθνική ομάδα.
Μάλιστα, αποκάλυψε πως οι σχέσεις των δύο ανδρών πέρασαν από διάφορα στάδια, αφού πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, με τον ίδιο να στεναχωριέται μερικές φορές επειδή ο Γκάλης δεν ήταν “το ίδιο ομαδικός”, όπως τόνισε. Ωστόσο, υπήρχε και υπάρχει αλληλοσεβασμός λόγω και των πολλών επιτυχιών που σημείωσαν μαζί τόσο στον Άρη όσο και στην Εθνική.
“Είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Νίκος είχε ένα εκπληκτικό ταλέντο. Ήταν χαρισματικός σκόρερ. Μπορούμε να βάλει την μπάλα στο καλάθι με όποιον τρόπο ήθελε, αλλά παράλληλα να είναι ελκυστικός και για τον κόσμο, για την τηλεόραση, ακόμα και για εμάς. Ήταν showman.
Εμένα με ενδιέφερε η ουσία. Πολλές φορές, δεν σου κρύβω, πως στεναχωριόμουν που δεν ήταν το ίδιο ομαδικός. Πάντα πίστευα πως δεν είχε κανένα λόγο να μην συμπαραστέκεται. Είχε την ικανότητα, άλλωστε, να σκοράρει με υψηλά ποσοστά. Απλά ίσως του έβγαινε ενδόμυχα απ’ τον τρόπο που έμαθε το μπάσκετ στην Αμερική.
Από εκεί και πέρα, μπορεί κάποιες φορές, επειδή δεν είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα, να αισθανόμασταν άβολα μεταξύ μας. Ωστόσο, μέσα στο γήπεδο υπήρχε αλληλοσεβασμός και γι’ αυτό το λόγο βγήκαν μεγάλα αποτελέσματα και τρομερές επιτυχίες.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε βρεθεί πολλές φορές γιατί ο Νίκος δεν έχει μεγάλη επικοινωνία με τους υπόλοιπους, αλλά υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός, καθώς μας ενώνουν υπέροχες στιγμές”, σχολίασε ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, ενώ αποκάλυψε και πως βγήκε το παρατσούκλι “Δράκος”.
Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη μίλησε και ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος τον είχε προπονητή τόσο στο Μαρούσι, στα πρώτα του βήματα, όσο και στην Εθνική ομάδα, με την οποία κατέκτησαν το Eurobasket του 2005.
“Ήμουν πολύ τυχερός που σε γνώρισα πάνω απ’ όλα ως άνθρωπο και μετά ως προπονητή. Ήταν τιμή μου που συνεργάστηκα μαζί σου. Στη διαδρομή μου και στην πορεία μου, σε μικρή ηλικία, με βοήθησες τόσο πολύ να εξελιχθώ τόσο ως άνθρωπος όσο κι ως παίκτης. Είναι πράγματα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ και τα εκτιμώ απεριόριστα. Το μεγαλύτερο κέρδος είναι η ανθρώπινη σχέση που έχω κρατήσει μαζί σου και πάντα θα είμαι ευγνώμων γι’ αυτό”.
Επίσης, μίλησε για το γεγονός πως επιλέχθηκε το 1982 στο ντραφτ του NBA από τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά και για το σοβαρό τραυματισμό που είχε λίγους μήνες νωρίτερα κι ενώ βρισκόταν στην Αμερική, με τον γιατρό της ομάδας να του λέει πως δεν θα ξαναπαίξει μπάσκετ.
