Αποσπάσματα και αποκαλύψεις από το βιβλίο του Τσίπρα – Τι λέει για Βαρουφάκη, Καμμένο, Κωνσταντοπούλου

Κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία το νέο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο «Ιθάκη», ένα εκτενές έργο 762 σελίδων που ήδη δημιουργεί θύελλα πολιτικών αντιδράσεων.

Το βιβλίο καλύπτει την περίοδο από το 2015 έως το 2024, περιλαμβάνοντας τόσο την θητεία του ως πρωθυπουργού, όσο και την περίοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τελικά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας παραθέτει την προσωπική του οπτική για πολιτικές αποφάσεις, πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν μία δεκαετία, από τις διαπραγματεύσεις του 2015 μέχρι τις εσωκομματικές κρίσεις που ακολούθησαν.

Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται στο δημοψήφισμα του ’15, στη συμμαχία με τον Πάνο Καμμένο, στον Γιάνη Βαρουφάκη, στον Παύλο Πολάκη, αλλά και στη συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα:

Η διαπραγμάτευση

Ο πρώην πρωθυπουργός μέσα στις 760 σελίδες του βιβλίου του εξιστορεί την δύσκολη περίοδο της διαπραγμάτευσης και τις σχέσεις που ανέπτυξε με τους Ευρωπαίους ηγέτες. Είχε, όπως περιγράφει, σχεδόν καθημερινές επαφές με την Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ.

Στην πρώτη επίσκεψή του στο Παρίσι, σύμφωνα με το βιβλίο, ανέφερε στον Γάλλο πρόεδρο: ‘’Του ξεκαθάρισα ότι δεν επιθυμούσα την έξοδο από το ευρώ, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω τη λάθος συνταγή και για την οικονομία και για την κοινωνία, που βίωνε μια κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης’’.

Για το τηλεφώνημα με τον τότε Αμερικανό πρόεδρο τονίζει: «Στις Βρυξέλλες δέχθηκα τηλεφώνημα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Ήμουν στο ξενοδοχείο, λίγο πριν αναχωρήσω για τη Σύνοδο. Αφού μου έδωσε συγχαρητήρια για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, μου είπε:

«Έχω ένα καλό και ένα κακό νέο να σου μεταφέρω».

«Να ξεκινήσουμε από το καλό;»

«Το καλό είναι ότι μετά τη νίκη σου στο δημοψήφισμα, είσαι ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα».

«Και το κακό;»

«Το κακό νέο είναι ότι έχουν συσπειρωθεί απέναντι σου δυνάμεις που θέλουν σήμερα να τορπιλίσουν τη διαπραγμάτευση και τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Υπάρχει ένα ισχυρό μπλοκ, που θέλει, για λόγους κυρίως πολιτικούς, να μην ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση σήμερα και να οδηγηθείτε στο εθνικό νόμισμα. Δεν μπορώ να σου πω λεπτομέρειες, αλλά ένα πράγμα που ζητώ, να είσαι ψύχραιμος. Και να ξέρεις ότι εμείς θα είμαστε καθ’ όλη τη διάρκεια on board, θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και παρασκηνιακά θα παρέμβουμε αν χρειαστεί»…

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται ειδικά στον ρόλο που έπαιξε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως υπέρμαχος του «Όχι» για το οποίο «πάλεψε» ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και μετά το καλοκαίρι του 2016 κατά τη διάρκεια των αξιολογήσεων. Αναφέρει χαρακτηριστικά: ‘’Έπλασε για τον εαυτό του συνειδητά την εικόνα του σκληρού Γερμανού, εκείνου που «βάζει στους Έλληνες τα δυο πόδια σ΄ ένα παπούτσι». Μόνο, που στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό το αφήγημα κρυβόταν η απροθυμία του να αναμετρηθεί με τα πραγματικά αίτια της κρίσης: τις αδυναμίες του ευρωσυστήματος, τις κοινωνικές ανισότητες, τις αστοχίες των μνημονιακών προγραμμάτων. Αντί για αυτοκριτική, διάλεξε την ηθικολογία. Αντί για λύση, την τιμωρία’’.

Με δραματικό τόνο ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει στην «Ιθάκη» τις συνεχείς αποχωρήσεις του από τη Σύνοδο Κορυφής κατά τη διαπραγμάτευση των 17 ωρών στις 13 Ιουλίου του 2015: ‘’Στάθηκα απέναντί τους και τους είπα με ορθωμένη φωνή και χωρίς καμιά διάθεση για παζάρια: «Εντάξει, μπορείτε να γυρίσετε πίσω και να πείτε πως πήρατε την απόφαση να διώξετε την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Αλλά να το πείτε καθαρά: ήταν δική σας η ευθύνη. Γιατί αυτό που ζητάτε δεν είναι συμφωνία· είναι εξευτελισμός. Και δεν είμαστε μια χώρα που ηττήθηκε σε πόλεμο, είμαστε μια χώρα που διαπραγματεύεται με αξιοπρέπεια. Μην το ξεχνάτε αυτό» (…).

Δεν άντεξα άλλο. Σηκώθηκα και έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Ανέβηκα στον επάνω όροφο, κοίταξα τους δικούς μου στα μάτια και τους είπα, απλά, κουρασμένα: «Τελείωσε».

Θυμάμαι ακόμη καθαρά, σαν να ήταν χθες, τη σκηνή μέσα στο ασανσέρ. Ήμασταν αμίλητοι, εγώ, οι αστυνομικοί και η Ελένη, η γραμματέας μου, με ένα βλέμμα γεμάτο αγωνία. Έσπασα τη σιωπή: «Αυτή τη στιγμή είμαστε στη δραχμή, παιδιά. Έχουν τελειώσει όλα» δεν ήταν απόγνωση. Ήταν πικρή συνείδηση. Ήξερα τι σήμαινε…

Μπήκα στο γραφείο της ελληνικής αντιπροσωπείας. Εκεί διαμόρφωσα μια πρώτη εικόνα για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα που ήταν στη γραμμή «Μην κάθεσαι άλλο, σήκω και φύγε, this is a coup». Στην αίθουσα ήταν ο Δραγασάκης. Καθόταν σκυφτός σε μια καρέκλα, με τους αγκώνες στηριγμένους στο τραπέζι και τα χέρια να κρατάνε το κεφάλι του. Ήταν αποκαμωμένος και ψυχικά διαλυμένος. Του λέω: «Γιάννη, θα αντέξουν οι τράπεζες;» «Δεν ξέρω», μου απάντησε. Ο Παππάς, πιο ενθουσιώδης και εύφλεκτος από χαρακτήρα, είπε: «Πάμε να φύγουμε, να τους ξεφτιλίσουμε εμείς» (…)

Ξανακατεβαίνω κάτω. Αρχίζουν και μαζεύονται όλοι και όταν ξαναρχίζει η συνεδρίαση παίρνω τον λόγο. «Είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι. Έχετε άλλη πρόταση ή να φύγουμε;». Αυτοί ξανά τα ίδια. «Αυτό είναι ντροπή», τους λέω, «δεν έχει κανένα νόημα να το συνεχίσουμε» – και φεύγω ξανά. «Σταματάμε εδώ. Γεια σας!» Για δεύτερη φορά έφυγα από την αίθουσα (…)

Όπως κατευθυνόμουν για το γραφείο μας, περπατώντας στον διάδρομο, αισθάνθηκα να με ακολουθεί κάποιος τρέχοντας. Ήταν ένας εύσωμος Γάλλος αστυνομικός, που ερχόταν ασθμαίνοντας προκειμένου να με σταματήσει και από πίσω του ακολουθούσε ο Ολάντ. Μπήκαμε μαζί στο γραφείο της ελληνικής αποστολής. Καθίσαμε αποκαμωμένοι στον μικρό καναπέ, ο ένας στη μια άκρη και ο άλλος στην άλλη, και άρχισε να μου λέει: «Όχι, Αλέξη, δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό. Πρέπει να μείνουμε να ανατρέψουμε αυτή την απόφαση» (…)

Μετά τον Ολάντ, ήρθε στο γραφείο μας ο Τουσκ, για να μου πει πως θα έπαιρνε άμεσα πρωτοβουλία να γεφυρώσει τις διαφορές και να καταλήξουμε σε συμφωνία. «Δεν πρόκειται να φύγουμε», μου είπε, «αν δεν κλείσουμε τη συμφωνία» (…)

Όταν τελείωσαν οι διαπραγματεύσεις και καταφέραμε να φτάσουμε σε συμφωνία, ήρθε η Μέρκελ στο γραφείο της ελληνικής αντιπροσωπείας, αποκαμωμένη και χλομή από την κούραση και μου είπε: «Αλέξη, έχω κάνει στη ζωή μου χιλιάδες ώρες διαπραγματεύσεων. Έχω βρεθεί σε διαπραγμάτευση για την Ουκρανία, έξω να έχει βομβαρδισμούς, διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν… αυτό το πράγμα όμως δεν το έχω ξαναζήσει».’’

Κεφάλαιο: Γιάνης Βαρουφάκης

Σημαντικό μέρος του βιβλίου αναφέρεται στη συνεργασία με τον Γιάνη Βαρουφάκη και τα γεγονότα του 2015. Ο πρώην πρωθυπουργός παραδέχεται ότι η επιλογή του για το υπουργείο Οικονομικών υπήρξε λανθασμένη.

«Πολύ γρήγορα ο Βαρουφάκης από «asset» μετατράπηκε σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Που δεν τον άντεχαν στο Eurogroup όχι μόνο οι απέναντι, αλλά ούτε οι πιθανοί μας σύμμαχοι, ακόμα και οι ίδιοι του οι συνεργάτες».

«Παιδί μου, καλά τα πας, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς Υπουργό Οικονομικών. Χρειάζεσαι έναν κανονικό Υπουργό Οικονομικών», του είχε πει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για τον Βαρουφάκη, όπως αφηγείται στο βιβλίο του.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, σύμφωνα με όσα αναφέρει στην «Ιθάκη», ήταν η φωτογράφιση του ζεύγους Βαρουφάκη στο Paris Match. «Το δημοσίευμα περιαλέμβανε φωτογραφίες του ίδιου και της συζύγου του Δανάης Στράτου στο σπίτι τους στην Αθήνα σε ένα σκηνικό που παρέπεμπε περισσότερο σε glossy lifestyle παρά σε έναν υπουργό Οικονομικών μιας Αριστερής κυβέρνησης σε μια χώρα που περνούσε περίοδο εθνικής δοκιμασίας. Η φωτογραφία που προκάλεσε τις πιο έντονες αντιδράσεις ήταν εκείνη με τον Γιάνη και τη Δανάη μπροστά σε ένα τραπέζι στρωμένο με ψάρια και θαλασσινά και με φόντο την Ακρόπολη».

Για το Υπουργείο Οικονομικών, είχα αρχικά συζητήσει με τον Γιάννη Δραγασάκη. Του είχα κάνει την πρόταση, πολύ νωρίτερα από τη νίκη μας στις εκλογές, σχεδόν έξι μήνες πριν, αλλά δεν δέχτηκε”, όπως επισημαίνει. Μολονότι δεν υπήρξε η πρώτη επιλογή του πρώην Πρωθυπουργού για την “ηλεκτρική καρέκλα” του ΥΠΟΙΚ, εντούτοις αρχικά ο Γιάνης Βαρουφάκης έμοιαζε ως ο πλέον κατάλληλος για το ρόλο, αφού ο πρώην Πρωθυπουργός φέρεται να είχε σχεδιάσει μια υψηλής έντασης αρχική διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, αφού όπως λέει “σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Βαρουφάκης, όταν τον επέλεξα για Υπουργό, δεν ήταν υποστηρικτής της εξόδου από το ευρώ. Κι εγώ ήθελα μια έντιμη συμφωνία εντός του ευρώ. Αυτό άλλωστε το είχαμε κατ’ επανάληψη τονίσει. Αλλά, από την άλλη, δεν κρύβαμε ότι επιδιώκαμε ριζικές αλλαγές στην Ευρώπη. Θέλαμε να σταματήσει η επιβολή του οικονομικού παραλογισμού του νεοφιλελευθερισμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά απ’ άκρη σ’ άκρη στην ήπειρο. Να σταματήσουν οι πολιτικές της λιτότητας”.

Εντούτοις, στην πορεία της διαπραγμάτευσης είχε αρχίσει να ξεδιπλώνεται η στρατηγική Βαρουφάκη και μαζί η διαφαινόμενη αποτυχία της τακτικής του, με τον Αλέξη Τσίπρα να περιγράφει πως “o Βαρουφάκης δεν ήταν απλώς ένας οικονομολόγος με θεωρίες ήταν ένας άνθρωπος που είχε την απέραντη αυτοπεποίθηση να θέλει να αποδείξει με κάθε τρόπο πως οι θεωρίες που ασπαζόταν ήταν σωστές. Ήθελε, με άλλα λόγια, να δοκιμάσει τα μαθηματικά του μοντέλα και τις θεωρίες παιγνίων, που δίδασκε στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα, στο πεδίο της μάχης. Συνοπτικά, υπήρχε σε αυτόν μια επιστημονική εμμονή, μια διάθεση να φτάσει μέχρι το τέλος, ακόμα και αν αυτό θα προκαλούσε την κατάρρευση του σχεδιασμού μας, την κατάρρευση της Κυβέρνησης ή ακόμα και της χώρας.

Ως προς το “σχέδιο Βαρουφάκη”, ο κύριος Τσίπρας περιγράφει πως “θα τυπώναμε, έλεγε, κάποια κουπόνια αντί να δώσουμε χρήματα στους συνταξιούχους και στους μισθωτούς, θα δίναμε κουπόνια και με αυτά θα μπορούσαν να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες. Όταν το άκουσα, δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω. Αντέδρασα: “Καλά, είσαι με τα καλά σου; Πως θα δίνουμε κουπόνια αντί για συντάξεις; Δεν θα σταθούμε ούτε μια μέρα. Ποιος συνταξιούχος θα δεχθεί να πάρει κουπόνια αντί για συντάξεις;”. Μετά άρχισε να μου λέει ότι υπήρχε και η εναλλακτική να μην τυπώσουμε κουπόνια, αλλά να τα κάνουμε όλα ηλεκτρονικά με το κινητό. Να συναλλάσσονται οι συνταξιούχοι με το κινητό, το 2015! Με την προχειρότητα αυτή τέλειωσε για μενα η συζήτηση” κατέληξε ο κ. Τσίπρας.

Οι εσωτερικές κρίσεις και ο Παύλος Πολάκης

Στο βιβλίο γίνονται εκτενείς αναφορές και στον Παύλο Πολάκη, με τον οποίο ο Τσίπρας σημειώνει πως χρειάστηκε πολλές φορές να συγκρουστεί.

«Πριν προλάβει όμως να καταλαγιάσει το θέμα Παππά, στις 26 Φεβρουαρίου, έκανε ένα ακόμα «θαύμα» ο Πολάκης. Παίρνοντας θάρρος από το κλίμα κομματικού πατριωτισμού που είχε δημιουργηθεί, θεώρησε πως έπρεπε να πει τα δικά του, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Έκανε λοιπόν μια ανάρτηση, στοχοποιώντας δεκατρείς δικαστές και δεκαπέντε δημοσιογράφους. Όλους με τις φωτογραφίες των προσώπων τους και λεζάντα: «Το βαθύ κράτος… αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς δεν θα είναι αλλιώς τη άλλη φορά»…

Εξοργίστηκα. Έβγαλα μια ανακοίνωση με την οποία τον έθεσα εκτός ψηφοδελτίων, με αποτέλεσμα αντιδράσεις από όλες τις πλευρές μέσα στο κόμμα. Όχι μόνο οι συνοδοιπόροι του Πολάκη, αλλά και οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, αντιτάχθηκαν με σφοδρότητα στην απόφαση αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Ομπρέλα» την καταδίκασε. Με δυο λόγια, το ατόπημα Πολάκη ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία της Ν.Δ. να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση που τον έθετε εκτός ψηφοδελτίων ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία των τάσεων να πλήξουν εμένα».

Οι συγκρούσεις και η Ζωή Κωνσταντοπούλου

Σχεδόν δυο σελίδες αφιερώνει ο πρώην πρωθυπουργός στη σχέση του με την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, καταλογίζοντάς της κωλυσιεργία στις κρίσιμες διαδικασίες της Βουλής τον Αύγουστο του 2015. ‘’Είχα ήδη μετανιώσει για την πρόταση που της είχα απευθύνει να αναλάβει τη θέση της Προέδρου της Βουλής, σε μια προσπάθεια να δώσουμε εικόνα ανανέωσης και μαχητικότητας …

Όταν την καλούσα να συζητήσουμε ρεαλιστικές εναλλακτικές για την περίπτωση πλήρους ρήξης με τους εταίρους, μου απαντούσε με μια αφοπλιστική αοριστία: «Θα πάμε στον ΟΗΕ». Κι όταν, σχεδόν απελπισμένος, την ρωτούσα «Κι αν πάμε, τι ακριβώς, θα αλλάξει; Δεν θα έχουν καταρρεύσει ήδη τα δημόσια ταμεία και οι τράπεζες;», επανερχόταν πεισματικά: «Το χρέος είναι επονείδιστο στον ΟΗΕ πρέπει να απευθυνθούμε». Επέμενε σε μια δική της, αυστηρά μονοδιάστατη αντίληψη για το πρόβλημα, αγνοώντας πλήρως τις επείγουσες ανάγκες της χώρας και τις πολιτικές προκλήσεις της συγκυρίας…

Συμπορεύτηκε με τους οπαδούς της εξόδου από το ευρώ και την Ευρώπη, τον Λαφαζάνη και όσους αποχώρησαν μαζί του, αξιοποιώντας τη θεσμική της θέση ως Προέδρου της Βουλής, στην οποία είχε εκλεγεί με δική μου πρόταση. Αντί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου, επέλεξε να παρεμποδίζει ενεργά τις διαδικασίες, προκαλώντας καθυστερήσεις σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Έτσι, εκτυλίχθηκαν γεγονότα που προσβάλλουν κάθε έννοια σοβαρότητας, με εξαντλημένους Βουλευτές να κοιμούνται στα έδρανα, γιατί οι συνεδριάσεις άρχιζαν εσκεμμένα τα μεσάνυχτα. Η ίδια καθυστερούσε σκόπιμα να ανέβει στην έδρα, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες να διαρκούν ως το επόμενο πρωί’’.

Πώς οδηγήθηκε στη συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο

Το βιβλίο περιγράφει και κρίσιμες στιγμές που οδήγησαν στη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει το ραντεβού των δύο, παραθέτοντας τη συζήτηση που είχαν: «Εγώ θέλω το Υπουργείο Άμυνας και δεν θα σου βάλω κανέναν όρο, δεν θέλω να είμαι Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Θέλω το Υπουργείο Άμυνας γιατί αυτό ήταν το όνειρό μου. Θέλω να συμμετέχω σε αυτή την προσπάθεια. Μαζί θα φτιάξουμε μια νέα εθνική ενότητα. Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης και εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας», ανέφερε ο Καμένος.

«Ηρέμησε Πάνο! Σ’ ευχαριστώ και μου ακούγεται πολύ ωραίο όλο αυτό για την εθνική συμφιλίωση, αλλά τώρα χρειάζομαι τη μέγιστη δυνατή στήριξη και πλειοψηφία. Καταλαβαίνεις γιατί. Σκέφτομαι, λοιπόν, να προτείνω και στον Θεοδωράκη να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση», του απάντησε ο Τσίπρας.

«Μην τον φέρεις αυτόν. Θα μας διαλύσει, θα τα δίνει όλα στους έξω».

Ο Νίκος Παππάς

Έξω από το «κάδρο» δεν έμεινε ούτε ο Νίκος Παππάς. Μετά την καταδικαστική απόφαση που είχε στη διαμάχη του με τον επιχειρηματία Καλογρίτσα αναφέρει: «Επικοινώνησα αμέσως με τον Νίκο, αναμένοντας να δω ποια στάση θα κρατούσε ο ίδιος. Φανερά πληγωμένος από την απόφαση, δεν έδειξε καμία διάθεση να θέσει ζήτημα παραίτησης, προσωρινής αποχής ή έστω να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ενόψει εκλογών».

Και συνεχίζει λέγοντας πως «εκ των υστέρων, εκτιμώ ότι έπρεπε τότε να του ζητήσω να διευκολύνει, κυρίως το κόμμα αλλά και τον εαυτό του, αποσύροντας ο ίδιος την υποψηφιότητά του. Κι αυτό, γιατί είχε επιδείξει σε όλη αυτή τη διαδικασία απαράδεκτη επιπολαιότητα».

Οι πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης και το σοκ των αγορών

Ο Τσίπρας στο βιβλίο περιγράφει την απειρία ορισμένων στελεχών μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης.

«Το πιο σοβαρό, όμως πρόβλημα δεν ήταν η ενδυμασία, αλλά οι δηλώσεις τους πριν και μετά την ορκωμοσία. Μέχρι να προσέλθουν στο Υπουργικό Συμβούλιο, ορισμένοι πρέπει να είχαν ανεβάσει ο καθένας τους από μια μονάδα τουλάχιστον τα spreads των ελληνικών ομολόγων. Ο ένας κοινωνικοποιούσε υπηρεσίες, ο άλλος προσλάμβανε απολυμένους, ο τρίτος έδιωχνε τους Κινέζους από τον Πειραιά. Επικρατούσε η αισιοδοξία της βούλησης και απουσίαζε η απαισιοδοξία της νόησης».

Ο διάλογος με τον Πούτιν

Από το βιβλίο του δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα την περίοδο της διαπραγμάτευσης και την σκληρή απάντηση του Ρώσου προέδρου στο αίτημα να αγοράσει η Ρωσία έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου 200-300 εκατομμύρια.

«Η απάντησή του ήταν όχι απλώς ειλικρινής, αλλά θα έλεγα ωμή. Θα προτιμούσε, μου είπε, εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο γιατί αν τα έδινε στην Ελλάδα θα ήταν σαν να τα πετούσε σε έναν σκουπιδοντενεκέ».

Κεφάλαιο Κασσελάκης

Για τον διάδοχό του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «Ήταν ένα πρόεδρος απολύτως ανάρμοστος για το κόμμα του. Ένας πολύ φιλόδοξος άνθρωπος, που δεν είχε όμως καμία γνώση του κομματικού περιβάλλοντος, ούτε και της ελληνικής πραγματικότητας. Είχε μεγαλώσει στις ΗΠΑ. Δεν γνώριζε ούτε τα βασικά της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ούτε τα βασικά της σύγχρονης ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας.

Η εικόνα στην αρχή ήταν λίγο κωμικοτραγική…

Κάπως έτσι και η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, στην απελπισία της, εξέλεξε τον Στέφανο».

Εξιστορεί, μάλιστα και έναν διάλογο που είχε μαζί του η σύζυγός του Μπέτυ όταν τον συνάντησε μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2023: ‘’Παρά το τζετ λαγκ, τον δέχτηκα στο σπίτι μου μαζί με τον σύζυγό του Τάιλερ. Προς έκπληξή μου, γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είχε έρθει για να μου ανακοινώσει την απόφαση του να είναι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος… Προσπάθησα να τον αποθαρρύνω…

Κατά τη γνώμη μου, του τόνισα, ήταν μια παρακινδυνευμένη απόφαση, καθώς «θα έτρωγε πολύ ξύλο, χωρίς να έχει καμία ελπίδα να εκλεγεί». Ο ίδιος, όμως ήταν απολύτως βέβαιος ότι θα εκλεγεί. Μου φάνηκε υπερφίαλος. Είχε τη βεβαιότητα όχι μόνο ότι θα εκλεγεί Πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι σύντομα θα εκλεγεί και Πρωθυπουργός. Όταν έφυγαν, η Μπέττυ γυρίζει και μου λέει:

«Αυτός θα τα φάει τα μούτρα του!».

«Γιατί το λες;»

«Δεν άκουσες τι με ρώτησε; Σκοπεύουν να αποκτήσουν παιδιά και η αγωνία του είναι πως θα τα μεγαλώσουν στο Μαξίμου».

«Και τι του απάντησες;»

«Αγάπη να υπάρχει και όλα γίνονται. Τι να του απαντήσω;»

Τελικά έπεσα έξω στην εκτίμησή μου. Ο Κασσελάκης εξελέγη. Ή μάλλον οι υποψήφιοι και κυρίως η Αχτσιόγλου, κατάφεραν να χάσουν από τον Κασσελάκη. Και το «ξύλο» δεν το έφαγε τελικά αυτός. Άρχισε να το τρώει ο ΣΥΡΙΖΑ από την επόμενη μέρα της εκλογής’’.

Για τη στιγμή της παραίτησής του

Ο Αλέξης Τσίπρας αποκαλύπτει ότι είχε προτείνει στην Έφη Αχτσιόγλου να είναι η επόμενη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με εκείνη να του απαντά ότι νιώθει ανέτοιμη.

Με τον τίτλο του κεφαλαίου «το ναυάγιο» ο Αλέξης Τσίπρας δίνει και την δική του απάντηση για το ποτέ πήρε την απόφαση να φύγει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το σχέδιο ομαλής μετάβασης «εν πλω» που κράτησε μόλις ένα 24ωρο.

Είχε αποφασίσει ότι θα φύγει από την προεδρία μετά την ήττα κατά 20% από τη Νέα Δημοκρατία τον Μάιο του 2023, γράφει ο πρώην πρωθυπουργός στην «Ιθάκη» εξηγώντας τα βήματα που δείχνουν πως ποτέ δεν είχε πρόθεση να αφήσει το κόμμα ακυβέρνητο.

Αποφασίζοντας ο Αλέξης Τσίπρας να μην αφήσει το κόμμα χωρίς προσανατολισμό αρχίζει να επεξεργάζεται τις εναλλακτικές μέχρι και τις εκλογές του Ιουνίου. Όπως σημειώνει ήταν τα λόγια του Νίκου Μαραντζίδη που τον κινητοποίησαν πριν τις δεύτερες κάλπες: «Εσύ είσαι ήδη τελειωμένος. Είσαι σαν του Εβραίους κρατούμενους που τους πήγαιναν μεταγωγή στο Άουσβιτς. Και είσαι στο σταθμό πριν επιβιβαστείς στο τρένο. Έχεις δυο επιλογές. Ή να επιβιβαστείς, για να βρεθείς μετά από κάποιες μέρες στα κρεματόρια ή να επιχειρήσεις να το σκάσεις, που και πάλι οι περισσότερες πιθανότητες είναι να σε πυροβολήσουν».

Έτσι αποφασίζει να ενεργοποιήσει ένα μεταβατικό σχέδιο αποκαλύπτοντας στο βιβλίο ότι το «δαχτυλίδι» είχε σκοπό να δώσει στην Έφη Αχτσιόγλου. «Η σκέψη μου αρχικά πήγε στην Έφη Αχτσιόγλου» τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός και δίνοντας λεπτομέρειες για το πως κινήθηκε σημειώνει πως μαζί με τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου Μιχάλη Καλογήρου αρχίζει, μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των εκλογών του 2023, να κάνει τα βήματα. «Θα ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός για τον Μητσοτάκη» εξηγεί ο Αλέξης Τσίπρας μιας και στις επαναληπτικές εκλογές «θα είχε μπροστά του ένα νέο πρόσωπο. Μια σοβαρή νέα πολιτικό, με σημαντική απήχηση τότε στο εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και πέρα από αυτό».

Ο κ.Τσίπρας την καλεί, όπως αναφέρει, στο γραφείο του στην Κουμουνδούρου για να συζητήσουν παρουσία και των κυρίων Καλογήρου και Μαραντζίδη. «Δεν έχασα χρόνο μπήκα κατευθείαν στο θέμα. Της παρουσίασα την ιδέα μου προσπαθώντας να εξηγήσω με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια το σκεπτικό της. Η αντίδραση της με ξάφνιασε» γράφει ο Αλέξης Τσιπρας και συνεχίζει: «Μου είπε πως ποτέ δεν της είχε περάσει από το μυαλό η προοπτική να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ και ότι ένιωθε ανέτοιμη για ένα τέτοιο βάρος. Ανέφερε επίσης την οικογένειά της και τις δυσκολίες που θα είχε να ισορροπήσει ανάμεσα στις απαιτήσεις του ρόλου και τις ανάγκες του μικρού της παιδιού». Εκείνος επέμεινε προκειμένου να τη μεταπείσει «Τη διαβεβαίωσα πως θα ήμουν συνεχώς δίπλα της. Αν μεν πηγαίναμε καλά στις εκλογές και ανεβάζαμε έστω και μια μονάδα τα ποσοστά μας σε σχέση με τον Μάιο, θα ήμασταν όλοι κερδισμένοι. Αν πάλι δεν πηγαίναμε καλά, η ευθύνη θα βάραινε αποκλειστικά εμένα». Η Έφη Αχτσιόγλου ζήτησε χρόνο να το σκεφτεί και την επόμενη ημέρα του τηλεφώνησε και του μετέφερε την οριστική της άρνηση στην πρόταση. Έτσι μέσα σε ένα 24ωρο το σχέδιο ναυάγησε.

Όπως σημειώνει ο πρώην πρωθυπουργός «η Έφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνης της, παίρνοντας αποστάσεις από εμένα, θα μπορούσε να πείσει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπό την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».

Στη συνέχεια στράφηκε στον Αλέξη Χαρίτση.

«Καθίσαμε στο μπαλκόνι, ήταν απόγευμα, την ώρα που δύει ο ήλιος, αλλά έκανε ακόμα πολλή ζέστη. Χωρίς περιστροφές του ανακοίνωσα την απόφασή μου να παραιτηθώ. Και του ζήτησα να δεχθεί να είναι υποψήφιος για επόμενος πρόεδρος του κόμματος. Του εξήγησα ότι θα ήταν μια επιλογή που θα μπορούσε να κρατήσει το κόμμα ενωμένο. Του εκμυστηρεύτηκα όσα είχαν συμβεί με την Έφη και κατέληξα: «μόνο η δική σου υποψηφιότητα μπορεί να βρει ευρύτερη αποδοχή».

Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμα περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ».

Πηγή: ieidiseis.gr / skai.gr / protothema.gr