Blue Horizon: Βίντεο από τη στιγμή της σύλληψης του πληρώματος

Το φως της δημοσιότητας βλέπει ένα ακόμη βίντεο από την αδιανόητη τραγωδία στον Πειραιά, με τον αδικοχαμένο 36χρονο Αντώνη, ο οποίος πνίγηκε όταν μέλη του πληρώματος του Blue Horizon τον πέταξαν στη θάλασσα.

Το βίντεο τραβήχτηκε από επιβάτιδα του Blue Horizon και δείχνει τη στιγμή της σύλληψης μελών του πληρώματος.

Μάλιστα το βίντεο συνοδεύεται από μια νέα συγκλονιστική μαρτυρία:

«Λοιπόν, εχθές το βράδυ ταξίδευα με το πλοίο Blue Horizon από Πειραιά προς Ηράκλειο Κρήτης δυστυχώς …

Κατά τις 9:15 επισκέφτηκα το μπαρ για να πάρω ένα μπουκαλάκι νερό. Μόλις είχαμε ξεκινήσει(με σχετική καθυστέρηση)

ακούω μία γυναίκα σχεδόν να ουρλιάζει και να φωνάζει “τον πνίξατε τον άνθρωπο, Μπράβο σας. Που είναι ο καπετάνιος”;

Μιλούσα με τη μάνα μου στο τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή, της κλείνω το τηλέφωνο απότομα λέγοντάς της, “κάποιος πνίγηκε”.

Βγαίνω έξω στο κατάστρωμα αμεσως … Δεν μπορεί, λέω, να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, μεταφορικά θα μιλούσε η γυναίκα… (σκεφτόμουν από μέσα μου και ευχόμουν)

Ο κόσμος ήταν μουδιασμένος…

Προσπαθούσα να διακρίνω τον άνθρωπο να επιπλέει αλλά ήταν τέτοια η αναταραχή του νερού (από την προπέλα και τις μηχανές που λειτουργούσαν στο φουλ και το πλοίο ξεμάκραινε αρκετά γρήγορα από το ντόκο), που ήταν δυσδιακριτο… δεν μπορούσα να ξεχωρίσω.

Σε κάθε περίπτωση δεν είδα κάποιον άνθρωπο ούτε να κολυμπάει ούτε να προσπαθεί να σωθεί με όλες του τις δυνάμεις κουνώντας χέρια και πόδια. Επέπλεε… που σημαίνει ότι είτε είχε χάσει τις αισθήσεις του, είτε είχε ήδη πνιγεί.

Στη στεριά ήταν δυο-τρεις άνθρωποι, αμέτοχοι εντελώς. Λιμενικός ούτε για δείγμα.

Δεν πέταξε κανείς σωσίβιο. Ούτε έγινε προσπάθεια από την στεριά για να τον σώσουν.

Και εμείς πάνω στο πλοίο να φωνάζουμε μην μπορώντας να κάνουμε κάτι.

Έτσι όπως ξεμάκραινε το πλοίο, και επειδή για αρκετά λεπτά είχαμε όλοι στο κατάστρωμα πλήρη ορατότητα, Δεν είδαμε να έρχεται το λιμενικό αλλά ούτε και καμία άλλη βοήθεια.

Εάν είχε σταματήσει το πλοίο και είχε ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης έτσι όπως προβλέπεται από το πρωτόκολλο, ο άνθρωπος πιθανότατα να είχε σωθεί!

Ρωτούσα τους μάρτυρες για να μάθω …άκουσα έναν κύριο να περιγράφει ότι είδε δύο μέλη του πληρώματος να σπρώχνουν έναν επιβάτη που πήγε να μπει τελευταία στιγμή…”μήπως δεν είχε εισιτήριο και δεν του επέτρεψαν την είσοδο”, Αναρωτιέται κάποιος. “Και εισιτήριο να μην είχε, του απαντάω, όλοι εμείς θα βάζαμε από ελάχιστα χρήματα ο καθένας για να του το πληρώσουμε και να ταξιδέψει. Είναι δυνατόν να πετάξουμε ένα άνθρωπο στη θάλασσα γι αυτό το λόγο”;

Μουδιασμενοι και σαστισμενοι όλοι μας!

Κάποιος άλλος κύριος, περιέγραφε και έδειχνε σαν να τον γνωρίζει… γιατί άκουσα που ανέφερε ότι είχε κάποια νοητικά προβλήματα… και είπαμε με έναν άλλο κύριο με ένα στόμα μία φωνή, “δύο φορές τότε παραπάνω Έπρεπε να του είχε επιτραπεί η είσοδος στο πλοίο”

Δύο φορές παραπάνω έπρεπε να φροντίσουμε αυτό τον άνθρωπο.

Το πλοίο συνέχισε κανονικά την πορεία του… ατάραχοι όλοι…κάνεις δεν έχει καταλάβει τίποτα.

Αναρωτιόμασταν όλοι, “και τώρα; τι θα γίνει;” Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα… δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που είχε συμβεί… είχαμε απίστευτη οργή για το πλήρωμα και για τον καπετάνιο που δεν σταμάτησε το πλοίο.

Μπαίναμε μέσα στο μπαρ μερικά άτομα, φωνάζαμε, πνίγηκε ενας άνθρωπος! Που είναι ο καπετάνιος; Θέλουμε να του μιλήσουμε. Η κυρία που έψαχνε προηγουμένως τον καπετάνιο, είπε ότι πήγε να τον βρει και εκείνος της έκλεισε την πόρτα και κλειδώθηκε στο γραφείο του. Τότε μία άλλη κυρία πήρε την αστυνομία τηλέφωνο και δηλώσε το γεγονός, ενώ οι υπόλοιποι επικοινώνησαμε με το λιμενικό και όποιος είχε κάποιο γνωστό λιμενικό ή καπετάνιο τον καλούσε προσωπικά στο τηλέφωνο.

Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, εντός του πλοίου σερβιτόροι, καμαρώτοι, οι άνθρωποι στη ρεσεψιόν, στο λογιστήριο… δεν είχαν πληροφορηθεί το γεγονός.

Μπαίνοβγαίναμε μέσα μερικά άτομα και φωνάζαμε, “πνίγηκε άνθρωπος, πρέπει να σταματήσει το πλοίο”

Μετά από περίπου ένα μισάωρο βγαίνει ανακοίνωση ότι το πλοίο σταματάει την πορεία του κατόπιν εντολής από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά. Μείναμε αρόδου, ανοιχτά της Αίγινας.

Εν τω μεταξύ, έξω στο κατάστρωμα, όσοι ήταν παρόντες στο περιστατικό, συζητούσαμε ο ένας με τον άλλον και καταγράφαμε τα προσωπικά μας στοιχεία ως αυτόκλητοι μάρτυρες για να βοηθήσουμε την αστυνομία και το λιμενικό στη διερεύνηση της υπόθεσης. Μία κυρία θυμάμαι, κρατούσε στυλό και έγραφε.

Κάποιος άλλος, είπε ότι είχε βίντεο και θα το έστελνε στην αστυνομία επιτόπου…δυο-τρεις άλλοι περιέγραφαν αναλυτικότατα το περιστατικό… μα να μην του πετάξουν ένα σωσίβιο; να του γυρίσουν την πλάτη; τέτοια ψυχρότητα;

Ψυχρή εκτέλεση ήταν αυτό.

Οι περισσότεροι επιβάτες στο πλοίο, δεν κατάλαβαν τίποτα. Επέστρεψα στην καμπίνα μου και ενημέρωσα τα δύο κορίτσια που ταξιδεύαμε μαζί Περί τίνος επρόκειτο. “Μα πήγαμε στη ρεσεψιόν και ρωτήσαμε για ποιο λόγο σταμάτησε το πλοίο και μας είπαν άλλα πράγματα”, απάντησε η μία κοπέλα. Η άλλη κοπέλα φοβήθηκε και πήρε τον πατέρα της να έρθει να την πάρει από το πλοίο. Κατέβηκε, δεν συνέχισε το ταξίδι.

Εγώ και η άλλη κοπέλα ζητήσαμε άδεια για να μεταβούμε στο γκαράζ όπου είχαμε αυτοκίνητα μας και δεν μας επετράπει η είσοδος. Μετά από περίπου μία ώρα, έρχεται η ανακοίνωση ότι κατόπιν εισαγγελικής εντολής Επιστρέφουμε πίσω στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί έγινε η σύλληψη του καπετάνιου, του ύπαρχου και 2-3 άλλων μελών του πληρώματος. Ανέβηκε η αστυνομία στο πλοίο και ξεκίνησε της ανακρίσεις.

03.31 τα ξημερώματα, ειδοποιηθήκαμε ότι ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων, μετέβη στο πλοίο νέο πλήρωμα και με αυτό θα ταξιδεύαμε για το λιμάνι του Ηρακλείου. Φτάσαμε στις 2:00 το μεσημέρι. Έξω μας περίμενε κόσμος και δημοσιογράφοι.

Πρόκειται για μια ακραία πράξη βίας και απεικονίζει την παρακμή της ανθρώπινης αξίας. Δεν θα μας καταστρέψει ως ανθρώπινο είδος καμιά τεχνητή νοημοσύνη. Εμείς οι ίδιοι καταστρέψαμε το είδος μας. Το διαφθείραμε. Αποκτηνωθηκαμε. Απευαισθητοποιηθήκαμε. Για ποια ενσυναίσθηση μιλάμε; εδώ δεν έχουμε πια καμιά αίσθηση λογικής και πράξης. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Με τι εξουσία, με τι λογική, με τι καρδιά το έκανε αυτό;

Το τέρας έχει πάρει σάρκα και οστά και μορφή. Κανένας σεβασμός δεν υπάρχει στον συν-άνθρωπο. Πρέπει να εξανθρωπιστούμε. Μόνο ντροπή».