Χαλκιδική – Λούνα παρκ: «Ήταν καρτέρι θανάτου για όποιο παιδί πήγαινε» λέει η μάνα του 19χρονου
«Μας εμπαίζουν και μας κοροϊδεύουν»
Οι γονείς του Γιάννη, του παιδιού που έχασε τη ζωή του στη Χαλκιδική στα 19 χρόνια του μετά από μια βόλτα στο λούνα παρκ, μίλησαν στο LiveNews για την τραγωδία που άλλαξε τη ζωή ολόκληρης της οικογένειας αλλά και για τις κινήσεις που έχουν κάνει οι ίδιοι, προσπαθώντας έστω να δικαιώσουν τη μνήμη του παιδιού τους…
«Κάνω κάθε μέρα 500 χιλιόμετρα για να βρεθεί μία άκρη. Βλέπω ότι υπάρχουν εισαγγελικοί λειτουργοί που προφυλάκισαν ανθρώπους… Εδώ είναι όλοι έξω στη γύρα τους. Λοιπόν, δε θα μείνει τίποτα που να μη βγει! Η δύναμη της οικογένειάς μας είναι ίσα με χίλιους σαν αυτούς» είπε στο LiveNews ο πατέρας του 19χρονου που «χάθηκε» στο λούνα παρκ της Χαλκιδικής.
Ο ίδιος μάλιστα αποκάλυψε ότι θα προσφύγει νομικά και για το δεύτερο παιδί του, που εκείνη την ημέρα ήταν μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του στο λούνα παρκ και τελικά γλίτωσε από τύχη.
«Μας εμπαίζουν και μας κοροϊδεύουν»
Σύμφωνα με τον πατέρα του Γιάννη, όταν πήγε στο Ειρηνοδικείο, διαπίστωσε ότι «δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο φάκελλο πέρα από μια βεβαίωση και κάτι υπεύθυνες δηλώσεις. Πήγαμε στο δήμο για να ζητήσουμε μόνοι μας τα χαρτιά που δεν υπάρχουν».
«Πριν 15 λεπτά παραλάβαμε την απάντηση: Όλα τα σχετικά έγγραφα πλην του ενός που το παραλάβαμε, όλα έχουν προσκομιστεί στην έρευνα και την προκαταρκτική εξέταση. Μας εμπαίζουν και μας κοροϊδεύουν. Η θα ξεκαθαριστεί από την πολιτεία το θέμα ή θα δώσω λύση μόνος μου».
Μητέρα Γιάννη: «Το μηχάνημα γυρνούσε και τα παιδιά δεν τα έβλεπα από τη φόρα» Η μητέρα που έχασε το παιδί της τόσο άδικα, εμφανίστηκε μπροστά στην κάμερα του LiveNews, με ένα μπλουζάκι με φωτογραφία του 19χρονου Γιάννη. «Τη φοράω όλη μέρα και όλη νύχτα» είπε στον Νίκο Ευαγγελάτο, πριν αρχίσει να περιγράφει την τραγωδία που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια της.
«Το μηχάνημα γυρνούσε και τα παιδιά δεν τα έβλεπα από τη φόρα, δε μπορούσα να ξεχωρίσω πού είναι. Ξεκίνησε ομαλά. Άρχισε να τρέχει υπερβολικά. Σηκώνω τα χέρια, ήμουν δίπλα και κρατούσα τον μικρότερο γιο μου. Του λέω τι κάνεις; Χαμήλωσε… Μου λέει: Καλά είναι, δε πειράζει! Και δεν το χαμήλωνε».
Και η μητέρα του Γιάννη κατέληξε: «Ήταν καρτέρι θανάτου για όποιο παιδί πήγαινε. Αν δεν ήταν το δικό μου παιδί, θα ήταν κάποιο άλλο».
