Ένα μουσείο στη μνήμη του Γιάννη Ρίτσου
Στην καστροπολιτεία της Μονεμβασίας
Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Δημοτικού Μουσείου Γιάννη Ρίτσου, στην καστροπολιτεία της Μονεμβασίας.
Τα εγκαίνια έγιναν παρουσία της υπουργού Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, η οποία απηύθυνε και χαιρετισμό.
Η μετατροπή της ιστορικής οικίας του Γιάννη Ρίτσου σε μουσείο, μετά την εξαγορά της από τον δήμο από την οικογένεια του ποιητή, υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού μέσω Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης με τον δήμο Μονεμβασίας και την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Σημαντική ήταν και η προσφορά της κόρης του ποιητή, Ερης, η οποία προίκισε το σπίτι με προσωπικά αντικείμενα του ποιητή.
Το έργο περιλάμβανε εργασίες έρευνας, καταγραφής και μουσειολογικής τεκμηρίωσης, τη μελέτη και τον σχεδιασμό της χωροθέτησης των εκθεσιακών χώρων, την οργάνωση και παραγωγή των εκθεσιακών μέσων, καθώς και την κατασκευή των τελικών υποστηρικτικών υποδομών. Μέσα από σύγχρονα εκθεσιακά μέσα, ψηφιακές εφαρμογές και διαδραστικές εμπειρίες, παρουσιάζονται το πολυσχιδές έργο, η προσωπικότητα και η ακατάλυτη σχέση του ποιητή με τη γενέτειρά του.
Η Ερη Ρίτσου παρευρέθηκε στα εγκαίνια, ενώ με ανάρτησή της στο Facebook ένωσε τη φωνή της με τους κατοίκους οι οποίοι αντιδρούν στην εγκατάσταση τελεφερίκ για την Ανω Πόλη. Οπως ανάφερε μεταξύ άλλων:
«Τελικά το ζουμί της υπόθεσης είναι η αύξηση του τουρισμού, νέτα σκέτα. Η διαπίστωση είναι πως ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που επισκέπτονται το Κάστρο ανεβαίνουν στον Γουλά. Και λογικό. Αλλοι βαριούνται το περπάτημα κι άλλοι ξέρουν πως εκτός απ’ τη θέα, τα τείχη και την Αγιά Σοφιά δεν έχει κάτι άλλο να δουν, οπότε πίνουν τα καφεδάκια τους με θέα τη θάλασσα στην Κάτω Πόλη. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Πώς θα διπλασιάσουμε τον τουρισμό; Απλό. Θα φτιάξουμε κτίσματα στο Γουλά. Θα “αναστηλώσουμε”. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζονται οικοδομικά υλικά. Πώς θα ανέβουν τα οικοδομικά υλικά; Με μουλάρια; Ανέφικτο. Αρα χρειαζόμαστε τελεφερίκ για να τα κουβαλήσουμε, το οποίο στη συνέχεια και όταν χτιστούν τα ανάλογα αναψυκτήρια, τουαλέτες, και το “Παλάτι των Παλαιολόγων”, θα ανεβάζει και τους τουρίστες που βαριούνται να περπατήσουν. Κι έτσι μου λύθηκε η απορία γιατί τόση επιμονή να καταστρέψει κανείς ένα μοναδικό ζωντανό βυζαντινό μνημείο, με την τοποθέτηση του τερατουργήματος με δυο καμπίνες των 15 ατόμων η κάθε μια στα 150 μέτρα απ’ την Πύλη του Κάστρου, με εκβραχισμούς που πρέπει να γίνουν για να στηριχτούν οι πυλώνες του τελεφερίκ (το οποίο αποκαλούν και “αναβατόριο” για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια)».
Πηγή – 902.gr
