Ένας εθελοντής αφηγείται όσα έζησε στις φωτιές της Αττικής

Η Αττική για ακόμη ένα καλοκαίρι έγινε κρανίου τόπος, μία φωτιά που εισέβαλλε στους οικιστικούς ιστούς αφήνοντας πίσω διαλυμένες ζωές και ανθρώπους. Στοιχεία για την έκταση της καταστροφής από την πύρινη λαίλαπα στις περιοχές της ΒΑ Αττικής εξέδωσε η ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus. Η ομάδα χαρτογράφησης της υπηρεσίας συμπέρανε από τις δορυφορικές καταγραφές ότι τα πύρινα μέτωπα εκτάθηκαν σε μήκος 23 χλμ με 168 ενεργά μέτωπα, καταστρέφοντας εν τέλει 85.000 στρέμματα.

Ενώ το θύμα της φωτιάς ήταν μία γυναίκα 65 ετών η οποία βρισκόταν σε βιομηχανία στο Πάτημα Χαλανδρίου και εκεί βρήκε τραγικό θάνατο. Ήταν ακόμη ένας Αύγουστος, που η οργή των κατοίκων για τον τραγικό κρατικό μηχανισμό ξεχείλισε και έφτασε απ’ άκρη σ’ άκρη. Ήταν ακόμη ένας Αύγουστος, που η Αθήνα σκεπάστηκε από καπνούς και στάχτη. Ήταν ακόμη ένας Αύγουστος, που νέα παιδία βρέθηκαν στα πύρινα μέτωπα.

“Αν ήμουν εγώ στην θέση όλων αυτών των ανθρώπων, που έχασαν τα σπίτια τους από την φωτιά, θα ήθελα να υπάρχει κάποιος να με βοηθήσει, αφού δεν αρκεί η βοήθεια του κράτους”. Ο Δαμιανός είναι εθελοντής πυροσβέστης, από το 2020 και τις τελευταίες δύο ημέρες βρέθηκε στα Βριλήσσια.

“Εγώ εχθές πήγα στα Βριλήσσια και στον Γέρακα, δέχθηκα μία κλήση το μεσημέρι από έναν φίλο που μένει εκεί, ο οποίος μου ζήτησε να του βρω ένα μεγάλο όχημα, διότι είχαν μαζέψει διάφορα αδέσποτα τα οποία κινδύνευαν οπότε έπρεπε να μεταφερθούν άμεσα στα παιδιά που δουλεύουν στο Dogsvoice ή στο Humanity of Greece. Όλα πήγαν καλά μεταφέραμε τα σκυλάκια με ασφάλεια. Όταν έφτασα στα Βριλήσσια, πήγα να βοηθήσω στα μέτωπα όπου είχαν σπεύσει κυρίως κάτοικοι διότι τα πυροσβεστικά οχήματα δεν επαρκούσαν. Προσπαθούσαμε λοιπόν, με λάστιχα στο χέρι και με κουβάδες νερό να περιορίσουμε την φωτιά, ώστε να μην εισβάλλει στον αστικό ιστό. Το μεγάλο ερώτημα σε όλο αυτό, είναι πως μία φωτιά η οποία ξεκίνησε από τον Βαρνάβα, πώς κατάφερε να διανύσει μία απόσταση 40 χιλιομέτρων και εντέλει να φτάσει τον αστικό ιστό. Αναρωτιέμαι ακόμη, πως είναι δυνατόν να μην υπήρξε η κατάλληλη οργάνωση έτσι ώστε να στηθούν κατάλληλες αντιπυρικές ζώνες για να μην περάσει η φωτιά. Στα Βριλήσσια επικρατούσε ο απόλυτος πανικός. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν από που να φύγουν. Το πιο τραγικό της υπόθεσης είναι πως δημιουργούντοσαν νέες εστίες από καλώδια της ΔΕΗ τα οποία σπάγανε, πάνω σε ξερά χόρτα, όσο συντονισμένη ήταν η προσπάθεια η δική μας και των κατοίκων με αυτές τις νέες εστίες ήταν αναπόφευκτο να καούν κάποιες εκτάσεις γης και σπίτια.

Η μάχη ήταν άνιση, είχαμε διαρκώς αναζωπυρώσεις, ήμασταν πολλά παιδιά ηλικίας 18-30 κάναμε ότι μπορέσαμε, μέχρι που η φωτιά πλησίασε ένα εργοστάσιο με εύφλεκτη ύλη και εκεί ξεκίνησαν οι εκρήξεις και ήταν αδύνατο να πλησιάσουμε. Ο κόσμος είχε αρχίσει να εκκενώνει, τα 112 έπεφταν βροχή. Αυτή η εικόνα ήταν τραγική, άνθρωποι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και η φωτιά πλησίαζε, λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της Αθήνας. Είδα ανθρώπους να ωρύονται και να τρέχουν πάνω κάτω για να σώσουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Πυροσβέστες κατάκοποι, γονατισμένοι στις γωνιές του δρόμου στεκόντουσαν για να πάρουν μία ανάσα και συνέχιζαν. Είναι ελάχιστοι οι πυροσβέστες αυτή την στιγμή για να ελέγξουν τέτοιου είδους καταστροφές, δεν αρκούν. Οι πιο έντονες στιγμές για εμάς τους εθελοντές έρχονται στο νου την επόμενη μέρα.

Θεωρώ πως έχουμε θέματα πρόληψης. Φέτος έγιναν κάποιες ενέργειες πρόληψης οι οποίες φανερά δεν αρκούν. Βγήκε ο Κικίλιας και περηφανεύτηκε για τα drown τα οποία μέχρι προχθές ήταν αποτελεσματικά, αλλά είδαμε πως δεν αρκεί μόνο αυτό. Ο καιρός ξέρουμε πως δεν θα βοηθήσει, μέρες πριν από τους μετεωρολόγους που χτυπάνε τον κώδωνα του κινδύνου. Ο κόσμος πρέπει να εκπαιδευτεί πρέπει, να μάθουμε να κινούμαστε όταν έρθει η πυρκαγιά, αν αργήσει ο κρατικός μηχανισμός μερικά λεπτά, αυτά τα λεπτά είναι καταδικαστικά. Οι περισσότεροι είναι ανενημέρωτοι, κοιτούν δυστυχώς μόνο τα σπίτια τους και τα οικόπεδα τους. Ο Βαρνάβας είχε ένα παρθένο δάσος, έπρεπε να υπάρξουν αντιπυρικές ζώνες.

Θα έπρεπε να έχει γίνει ένας καλός καθαρισμός, αυτό δεν συμβαίνει. Επίσης, η εύφλεκτη ύλη υπήρχε παντού στα Βριλήσσια και στον Γέρακα, αυτό ήταν τραγικό, λαμπάδιασε την κατάσταση. Οι αρμόδιες αρχές πρέπει να συντονιστούν μεταξύ τους, σε τέτοιες στιγμές είναι αναπόφευκτο να επικρατήσει χάος, αλλά να επικρατήσει χάος από τον κόσμο που κοντεύει να χάσει την ζωή του, όχι από τις αρμόδιες αρχές, αυτό το είδαμε να συμβαίνει, δεν μπορούσαν να συντονιστούν. Υπήρχε πυροσβεστική παντού, τουλάχιστον στα σημεία που πήγα εγώ.

Η συμβολή των αρχών δεν αρκεί, γι αυτό και υπάρχουμε εμείς οι εθελοντές. Το παν είναι η ανθρώπινη ζωή, όμως αν μείνουμε σε αυτό καίγονται σπίτια, ζώα και η φύση ολόκληρη. Είμαστε πολλοί οι εθελοντές και προσπαθούμε να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο, είτε πηγαίνοντας είδη πρώτης ανάγκης, είτε βοηθώντας στις αντιπυρικές ζώνες. Αυτό δεν είναι απλό, οι εθελοντές οφείλουν να είναι προετοιμασμένοι, με τα μάτια τους ανοιχτά, δεν πάμε γυμνοί στα αγκάθια είναι επικίνδυνο μπορεί να γυρίσουμε εγκαυματίες. Η προετοιμασία μας περιλαμβάνει, αντισφυξιογόνες μάσκες, γυαλιά και ρούχα μακριά, χειμωνιάτικα και μποτάκια. Αν οι εθελοντές βρίσκονται στις αντιπυρικές ζώνες πρέπει να δρουν οργανωμένα, όχι κατά μόνας.

Θέλω επίσης να πω πως η στάση των ρεπόρτερ σε τέτοιες καταστάσεις είναι όντως να μεταφέρουν την τελευταία εξέλιξη. Όμως, ακόμη κι αυτό χρειάζεται έλεγχο, δεν γίνεται να είναι μέσα στο πεδίο και να κάνουν ερωτήσεις  του στιλ “ποια είναι τα συναισθήματα σας” σε ανθρώπους που μόλις έχασαν τα πάντα. Η παρουσία τους αρκετές φορές είναι προκλητική για το συμφέρον της τηλεόρασης για να μπορέσει να αναπαραχθεί μία είδηση με φορτισμένο συναισθηματικό τρόπο, αλλά δεν έχουν χώρο σε τέτοιου είδους καταστάσεις.