Έρευνα δείχνει τους Θεσσαλονικείς δυσαρεστημένους με τον ΟΑΣΘ και να αναμένουν το μετρό

Σε αδημονία βρίσκονται οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης σχετικά με την ολοκλήρωση των έργων του μετρό, το οποίο αναμένουν να λύσει βασικά προβλήματα της καθημερινότητας και κυρίως όσα σχετίζονται με τη μετακίνηση στο πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης.

Οι απαντήσεις που έδωσαν οι Θεσσαλονικείς στην έρευνα της Prorata για την «Εφ.Συν.» είναι χαρακτηριστικές, καθώς δείχνουν ότι η μέχρι τώρα δυσαρέσκεια έχει δώσει τη θέση της στην ανυπομονησία.

Επίσης, για τους Θεσσαλονικείς είναι σαφές ότι η ευθύνη για τις καθυστερήσεις στα έργα βαρύνει τις προηγούμενες κυβερνήσεις και όχι τους αρχαιολόγους, όπως κάποιοι μέχρι σήμερα προσπαθούν να τους πείσουν.

Οπως φαίνεται, πάντως, από τα στοιχεία της έρευνας -συγκρίνεται παράλληλα με τις αντίστοιχες του 2016-, οι πολίτες στη Θεσσαλονίκη είναι δυσαρεστημένοι από τα ΜΜΕ και την ενημέρωση για την εξέλιξη των έργων, γι’ αυτό μάλλον και παραμένουν σε υψηλό βαθμό καχύποπτοι και στην πλειοψηφία τους θέλουν την επέκταση του μετρό προς το Αεροδρόμιο.

Αν για το μετρό η εικόνα είναι σαφώς βελτιωμένη, ο νέος ΟΑΣΘ φαίνεται να προβληματίζει τους πολίτες, καθώς η πλειονότητα θεωρεί ότι, μετά την αποϊδιωτικοποίηση, η κατάσταση χειροτέρεψε ή απλώς παρέμεινε στάσιμη.

Η έρευνα της Prorata διεξήχθη στο διάστημα 13 με 16 Φεβρουαρίου στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης (περιλαμβανομένων των Δήμων Θέρμης και Ωραιοκάστρου) και απάντησαν σε αυτήν 1.000 πολίτες.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, φαίνεται ότι οι Θεσσαλονικείς επιλέγουν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις σε ποσοστό 46% μέσο μαζικής μεταφοράς, το 45% κινείται με το ιδιωτικό του μέσο (αυτοκίνητο, μηχανάκι, ποδήλατο) και το 2% με ταξί. Το 7% δεν χρησιμοποιεί κάποιο όχημα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το στοιχείο που δείχνει ότι η πλειοψηφία όλων όσοι χρησιμοποιούν λεωφορείο είναι άνω των 55 ετών και οι νέοι μέχρι τα 34. Αντιθέτως, ιδιωτικό μέσο χρησιμοποιούν όσοι βρίσκονται σε ηλικία μεταξύ 35-54 ετών.

Αρνητική είναι η άποψη των ερωτηθέντων για τον ΟΑΣΘ και τις υπηρεσίες που παρέχει μετά την ιδιοκτησιακή αλλαγή, καθώς το 43% θεωρεί ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε, το 29% πιστεύει ότι παρέμεινε η ίδια και μόλις το 7% πιστεύει ότι βελτιώθηκε.

Οι προσδοκίες για την έλευση του μετρό στην καθημερινότητα της πόλης είναι μεγάλες, καθώς σε σχετική ερώτηση οι πολίτες δηλώνουν σε ποσοστό 75% ότι «είναι κάτι από το μέλλον που θα βοηθήσει κάποτε πολύ την πόλη», ποσοστό που τον Ιούλιο του 2016 έφτανε το 68%. Σαφώς έχει υποχωρήσει και το ποσοστό όσων διαμαρτύρονται, καθώς μόλις το 15% δηλώνει ότι το μετρό «είναι κάτι που ταλαιπωρεί την καθημερινότητά μου (σε αντίθεση με το 22% του 2016)».

Ενδεικτικό και το ποσοστό του 75% όσων πιστεύουν ότι «αξίζει η ταλαιπωρία», αφού σε λίγα χρόνια η πόλη θα έχει μετρό, αν και από αυτούς μόνο το 45% δηλώνει ότι θα το χρησιμοποιεί κιόλας.

Υπάρχει, πάντως, κι ένα ποσοστό 15% που πιστεύει ακόμη ότι η ταλαιπωρία δεν έχει νόημα, γιατί το έργο δεν θα τελειώσει ποτέ.

Περισσότερο δυσαρεστημένοι φαίνεται ότι είναι οι άνθρωποι της πόλης από τα Μέσα Ενημέρωσης, καθώς σε ποσοστό 55% δηλώνουν ότι δεν υπάρχει ενημέρωση για την πορεία υλοποίησης του έργου, ενώ άλλο ένα 30% δηλώνει ότι υπάρχει ενημέρωση, αλλά δεν είναι επαρκής.

Γι’ αυτό προφανώς και η καχυποψία, αφού το 60% δεν πιστεύει ότι το μεγαλύτερο τμήμα της βασικής γραμμής (Καλαμαριά – Σιντριβάνι) θα παραδοθεί στο τέλος του 2020, όπως ανακοίνωσε η «Αττικό Μετρό».

Βέβαια, και εδώ σε σχέση με προηγούμενες έρευνες φαίνεται ότι υπάρχει μια βελτίωση στις προσδοκίες, αφού σε ερώτηση που αφορούσε τη διαδρομή Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός – Νέα Ελβετία, τον Ιούλιο του 2016, το 68% δεν πίστευε στην ολοκλήρωση και, χειρότερα, τον Νοέμβριο του 2016 το ποσοστό των απογοητευμένων ήταν 73%.

Εντυπωσιακό, σε βαθμό προβληματισμού, το αποτέλεσμα στην ερώτηση «ποια περιοχή πιστεύετε ότι θα πρέπει να ενσωματωθεί νωρίτερα στην επέκταση της κεντρικής γραμμής», καθώς το 57% δηλώνει την κατεύθυνση ΙΚΕΑ-Αεροδρόμιο, ενώ 20% προκρίνουν τις περιοχές Νεάπολης, Σταυρούπολης, Ευκαρπίας και 15% την κατεύθυνση προς Αμπελοκήπους, Μενεμένη και Εύοσμο. Ανάλογες απαντήσεις είχαν δοθεί και τον Ιούλιο του 2016.

Εξίσου, αν όχι περισσότερο εντυπωσιακό είναι το στοιχείο που αφορά την εικόνα που έχουν οι πολίτες σε σχέση με τους υπεύθυνους για τις καθυστερήσεις και την παύση των εργασιών κατασκευής μέχρι τον Μάρτιο του 2016.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 39% πιστεύει ότι η κύρια ευθύνη βαραίνει τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μόλις το 17% ρίχνει το βάρος στους αρχαιολόγους και ελάχιστη ευθύνη αποδίδεται στην «Αττικό Μετρό» (4%) και τον δήμο (5%). Το 24% δήλωσε αυθορμήτως ότι όλοι μαζί έχουν την ευθύνη.

Η αμηχανία βασιλεύει στην ερώτηση σε ποιον πρέπει να πιστωθεί το «ξεκόλλημα» του έργου τον Μάρτιο του 2016.

Το 42% δεν ξέρει και δεν απαντά, το 17% αποδίδει τα εύσημα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, το 12% στον υπουργό Μεταφορών, Χρήστο Σπίρτζη, το 11% στον πρόεδρο της «Αττικό Μετρό», Γιάννη Μυλόπουλο, το 9% στον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη και άλλο ένα 9% στον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολο Τζιτζικώστα.

Ποικιλία, τέλος, απαντήσεων στο ερώτημα πόσο σημαντικό κρίνουν οι πολίτες τον παράγοντα εντοπιότητας του πρόεδρου της «Αττικό Μετρό», Γιάννη Μυλόπουλου, για την εξέλιξη του έργου.

Μπορεί το 35% να δηλώνει ότι η εξέλιξη σχετίζεται περισσότερο με άλλους παράγοντες, αλλά και το 24% που δηλώνουν «πολύ» μάλλον θα τον αφήνει ικανοποιημένο, παρότι υπάρχει ένα αντίστοιχο 24% που λέει ότι η εντοπιότητα δεν έπαιξε κανέναν ρόλο.

Σχόλιο του προέδρου της «Αττικό Μετρό» Γιάννη Μυλόπουλου

«Το ανέκδοτο που γίνεται πραγματικότητα»

Δεν πάει πολύς καιρός που το μετρό της Θεσσαλονίκης αποτελούσε το πιο σύντομο ανέκδοτο της πόλης, καθώς ήταν εδραιωμένη η συνείδηση στους Θεσσαλονικείς ότι το έργο δεν επρόκειτο να τελειώσει ποτέ. Και όχι αδικαιολόγητα. Από την τρύπα του Κούβελα στη δεκαετία του ’80 μέχρι την έναρξη του έργου με την ορθόδοξη μεν διαδικασία του δημόσιου και συγχρηματοδοτούμενου έργου το 2006, κατά τρόπο όμως που το φόρτωσε με πολλές και σοβαρές παθογένειες, αποτέλεσμα των οποίων ήταν οι μεγάλες καθυστερήσεις που προέκυψαν γρήγορα, αλλά και με την παύση του το 2014, χάθηκε η εμπιστοσύνη του κόσμου, που άρχισε να αντιμετωπίζει την υπόθεση της ολοκλήρωσής του με πικρό χιούμορ.

Σήμερα, δύο χρόνια μετά την επανεκκίνηση του έργου σε όλα τα επίπεδα και την επίλυση όλων των προβλημάτων που είχαν με τα χρόνια συσσωρευτεί, η στάση του κόσμου έχει αντιστραφεί πλήρως. Αυτό που προκύπτει από την ενδιαφέρουσα έρευνα της κοινής γνώμης είναι ότι η κοινωνία της Θεσσαλονίκης εκτιμά τόσο την πολιτική βούληση εδώ και μια διετία το έργο να μπει σε νέες βάσεις όσο και τη συστηματική και εντατική δουλειά που γίνεται, προκειμένου το έργο να βλέπει για πρώτη φορά στην ιστορία του ορίζοντα ολοκλήρωσης.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών