Για τις δολοφονημένες κι εκείνες που μένουν εγκλωβισμένες

Τέτοια ημέρα κάθε χρόνο οι ψυχές μας είναι πάντα με τα θύματα, οι σκέψεις μας είναι πάντα στις δολοφονημένες, το μυαλό μας τρέχει στο δίπλα σπίτι που ακούμε φωνές, στα έφηβα κορίτσια που ερωτεύονται και εγκλωβίζονται σε κακοποιητικές καταστάσεις. Όλες ταυτιζόμαστε, γιατί όλες κάποια στιγμή στην ζωή μας κακοποιηθήκαμε είτε ψυχικά είτε σωματικά. Παύουμε να ρωτάμε πλέον το θύμα “γιατί άργησε να μιλήσει”, σωπαίνουμε γιατί πια γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις, πόσο δύσκολο είναι να σε αποδεχτεί μία πατριαρχική κοινωνία, εάν είσαι κακοποιημένη. Κι αυτό γιατί οι κακοποιητές μας είναι “τα καλά παιδιά” κι αν δεν είναι τα καλά παιδιά, θα φταίμε εμείς που τους βγάλαμε εκτός εαυτού.

Παλιότερα, η 25η Νοέμβρη, η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών, μπορεί να ήταν αδιάφορη, να μην αναγνωρίζαμε την αξία της, να λέγαμε πως είναι ακόμη μία ανούσια παγκόσμια ημέρα, φέτος όμως την έχουμε ανάγκη, εμείς και όλες εκείνες που εγκλωβίζονται σε κακοποιητικά σκηνικά, ξεδιπλώνοντας καθημερινά το κουβάρι τους, δίχως να γνωρίζουν που και ποιο θα είναι το τέλος.

Γυναικοκτονίες στην Ελλάδα το 2022

Το 2022 στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 24 περιπτώσεις δολοφονίας γυναικών και η αναλογία ανά 100.000 κατοίκους έφτασε το 0,24 και το 0,5 ανά 100.000 γυναίκες, με βάση τις πληροφορίες που αναρτά το femicide.gr.

Από αυτές, σε τουλάχιστον 14 περιπτώσεις το θύμα στοχοποιήθηκε λόγω της σχέσης (συντρόφου, συζύγου, εν διαστάσει συζύγου, πρώην συζύγου) με τον δράστη:

• τον Φεβρουάριο στα Ιωάννινα με δράστη τον σύζυγο
• τον Μάρτιο στη Θεσσαλονίκη με δράστη τον πρώην σύντροφο
• τον Μάιο στην Καβάλα με δράστη τον σύζυγο
• τον Ιούνιο στην Προσοτσάνη Δράμας με δράστη τον σύζυγο και στο Κουκάκι (Αθήνα) με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο
• τον Ιούλιο στο Άνω Μαλάκι Ρεθύμνου με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο
• τον Αύγουστο στο Τσιλιβί Ζακύνθου με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο για τον οποίο υπήρχε εισαγγελική εντολή να μην προσεγγίζει την κατοικία, στο Περιστέρι (Αθήνα) με δράστη τον σύντροφο, στην Κυψέλη (Αθήνα) όπου ο δράστης δήλωσε ότι είχε σχέση με το θύμα (που ήταν σε γάμο),
• τον Σεπτέμβριο στη Λάρισα με δράστη τον σύντροφο, στην Κομοτηνή με δράστη τον σύζυγο, στην Λεκάνη Καβάλας με δράστη τον σύντροφο
• τον Νοέμβριο στη Μπούκα Μεσσήνης με δράστη τον σύζυγο
• τον Δεκέμβριο στον Πειραιά με δράστη τον σύντροφο

Σε άλλες δέκα περιπτώσεις, στις 8 υπάρχει είτε γνωστό ψυχιατρικό ιστορικό είτε υποδεικνύεται η ύπαρξή του αλλά σε κάθε περίπτωση το θύμα είναι μητέρα ή γιαγιά του δράστη, μία ακόμη στην οποία εικάζεται ότι ο δράστης είναι ο γιος του θύματος, καθώς και μία όπου ο δράστης είναι ανήλικη γυναίκα με ψυχιατρικό ιστορικό. Συγκεκριμένα:

• τον Μάρτιο στο Χρυσοχώρι Καβάλας με δράστη τον εγγονό, που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Μάιο στο Παλαιό Φάληρο με δράστη τον γιο για τον οποίο ζητήθηκε ψυχιατρική εξέταση και στην Σαλαμίνα με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Ιούνιο στην Αίγινα με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Ιούλιο στην Θεσσαλονίκη με δράστη τον γιο για τον οποίο ζητήθηκε ψυχιατρική εξέταση, στο Ηράκλειο με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό και στο Ξηροχώρι Χαλκηδόνας με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Αύγουστο στην Κέρκυρα, όπου ο δράστης εικάζεται ότι βρίσκεται στο κοντινό/οικογενειακό περιβάλλον
• τον Δεκέμβριο στο Μαρούσι (Αθήνα) όπου δράστης ήταν η σύντροφος, ανήλικη με ψυχιατρικό ιστορικό και στη Θεσσαλονίκη με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό.

Γυναικοκτονίες του 2021 στην Ελλάδα

Το 2021, ο αντίστοιχος αριθμός φόνων γυναικών ήταν 30 με την αναλογία ανά 100.000 κατοίκους στο 0,3 και στο 0,6 ανά 100.000 γυναίκες. Από αυτούς τους φόνους, σε 17 περιπτώσεις το θύμα στοχοποιήθηκε λόγω της σχέσης (συντρόφου, συζύγου, εν διαστάσει συζύγου, πρώην συζύγου, γιου) με τον δράστη:

• τον Ιανουάριο στα Μεσκλά Χανίων με δράστη τον σύντροφο
• τον Απρίλιο στη Μακρυνίτσα Πηλίου με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο, για τον οποίο είχε αιτηθεί ασφαλιστικά μέτρα
• τον Μάιο στα Γλυκά Νερά (η γνωστή υπόθεση δολοφονίας της Καρολάιν Κράουτς) με δράστη τον σύζυγο
• τον Ιούνιο στην Αγία Βαρβάρα (Αθήνα) με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο, μετά τη μήνυση εναντίον του από το θύμα
• τον Ιούλιο στην Φολέγανδρο (η γνωστή υπόθεση δολοφονίας της Γαρυφαλλιάς Ψαράκου) με δράστη τον σύντροφο και στην Δάφνη (Αθήνα) με δράστη τον σύζυγο
• τον Αύγουστο στην Σωτηρίτσα Αγιάς στη Λάρισα με δράστη τον εν διαστάσει σύζυγο, στον Πάνορμο Ρεθύμνου με δράστη τον σύντροφο/επίδοξο σύντροφο, στην Θεσσαλονίκη με δράστη τον πρώην ή εν διαστάσει σύντροφο
• τον Σεπτέμβριο στην Κυπαρισσία Μεσηνίας με δράστη τον σύντροφο και στο Ροδίνι Ρόδου από τον πρώην σύντροφο, για τον οποίο είχαν κινήσει νομικές διαδικασίες τόσο η πρώην σύζυγος όσο και πρώην σύντροφος
• τον Οκτώβριο στο Αιγάλεω (Αθήνα) με τον δράστη να είναι ο μικρότερος γιος και το θύμα να φέρεται να είχε επανηλειμμένα απειληθεί από τα 5 παιδιά του, στην Περιστερά Ιεράπετρας με δράστη τον πρώην σύζυγο, τον οποίο στο παρελθόν είχε καταγγείλει και μία από τις κόρες του
• τον Νοέμβριο στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης με δράστη τον σύζυγο
• τον Δεκέμβριο στο Βλαχιώτη Λακωνίας με δράστη τον σύζυγο μετά το αίτημα του θύματος να χωρίσουν, στην Αλεξανδρούπολη με δράστη το σύζυγο, στην Νέα Μάδυτο Βόλβης με δράστη τον σύζυγο

Σε άλλες 13 περιπτώσεις, στις 5 υπάρχει είτε γνωστό ψυχιατρικό ιστορικό είτε υποδεικνύεται η ύπαρξή του αλλά σε κάθε περίπτωση το θύμα είναι μητέρα ή γιαγιά του δράστη, σε τουλάχιστον 3 ο δράστης είναι γιος ή ανιψιός και το κίνητρο οικονομικό, επίσης υπάρχουν τουλάχιστον δύο με βία που ασκήθηκε κατά τη διάρκεια διάρρηξης, ενώ υπάρχει και περιστατικό φόνου/αυτοκτονίας σε ηλικιωμένο ζευγάρι με το θύμα να πάσχει από άνοια. Συγκεκριμένα:

• τον Ιανουάριο στο Βύρωνα (Αθήνα) με δράστη τον εγγονό (το θύμα είχε κακοποιηθεί και στο παρελθόν ενώ ο δράστης μετά από ψυχιατρική εξέταση είχε κριθεί μη επικίνδυνος και στην Καλλιθέα (Αθήνα) με δράστη τον εγγονό που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Μάρτιο στα Πατήσια (Αθήνα) με το θύμα να διαμένει περιοδικά με τον γιο της που κοιμόταν στο άλλο δωμάτιο και υποστήριξε ότι την βρήκε φιμωμένη και νεκρή από ασφυξία (από το σπίτι απουσίαζαν χρήματα και κοσμήματα)
• τον Μάιο στην Πτολεμαΐδα με δράστη τον γιο ο οποίος έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Ιούλιο στο Πογώνι Ιωαννίνων με δράστη ανιψιό, χρήστη ναρκωτικών που έκρυψε το πτώμα για συνεχίσει να εισπράττει την σύνταξή της
• τον Αύγουστο στην Μικρή Μαντίνεια Μεσσηνίας με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Σεπτέμβριο στον Βαθύλακκο Θεσσαλονίκης με δράστη διαρρήκτη
• τον Οκτώβριο στην Ερμιονίδα Αργολίδας με δράστη τον σύζυγο που αυτοκτόνησε αφήνοντας σημείωμα στο οποίο ανέφερε ότι προχώρησε σε φόνο και αυτοκτονία λόγω του Alzheimer που βασάνιζε το θύμα, στην Ιστιαία Ευβοίας με δράστη διαρρήκτη
• τον Νοέμβριο στην Νέα Ιωνία Βόλου με δράστη τον βαφτισιμίο της που συντηρούσε και στο Αγρίνιο με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό
• τον Δεκέμβριο στο Κοσμάτι Γρεβενών με δράστη τον γιο που έχει ψυχιατρικό ιστορικό, στην Πραιτωρία Ηρακλείου με δράστη τον γιο που χτύπησε και τον πατέρα του, ενώ το 2013 είχε τραυματίσει σοβαρά την αδερφή του

Το 2020 ο δείκτης γυναικοκτονιών ανά 100.000 γυναίκες στην Ελλάδα ήταν χαμηλότερος από την τελευταία διετία, στο 0,4 σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Την τελευταία τριακονταετία οι τρεις υψηλότερες τιμές είχαν σημειωθεί το 1996, το 2005 και το 2013.

Πατριαρχία το 2023

Αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν μέχρι σήμερα πως η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι, με τα παιδιά της, ή ας πούμε επιβεβαιώνουν την θεωρία του ό,τι οι γυναίκες πρέπει να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, ή ας πούμε οι γυναίκες είναι εκείνες που προκαλούν. Έτσι κάπως ριζώνει βαθιά εδώ και ατελείωτα χρόνια η θεωρία και ο όρος της πατριαρχίας, που στην αρχή είναι απλή και συσχετίζεται με τα πιστεύω και μετέπειτα περνά στις πράξεις. Η Πατριαρχία διαθέτει ισχυρή ιδεολογία, μηχανισμούς και πρακτικές προκειμένου να εξηγήσει και να δικαιολογήσει αυτή την κυριαρχία και να την αποδώσει στις εγγενείς φυσικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, αν και συχνά επικαλείται νομιμοποιητικά και τη μεταφυσική. Σήμερα είναι πλέον κοινά αποδεκτό πως η πατριαρχία όπως και οι άλλοι συναφείς σχηματισμοί αποτελούν κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές κατασκευές. Ιστορικά, η πατριαρχία εκδηλώθηκε στον κοινωνικό, νομικό, πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό οργανισμό μιας σειράς διαφορετικών πολιτισμών. Ακόμη και αν δεν ορίζεται ρητά από τα δικά τους συντάγματα και νόμους, οι περισσότερες σύγχρονες κοινωνίες εξακολουθούν να είναι, στην πράξη, πατριαρχικές. Σημειώνεται πως ο όρος χρησιμοποιήθηκε και ως αναλυτική κατηγορία από τον φεμινισμό του δευτέρου κύματος για την κατανόηση των πατριαρχικών κοινωνικών σχέσεων και την προοπτική της γυναικείας απελευθέρωσης από την ανδρική κυριαρχία.

Παγκόσμιος Συναγερμός για την αύξηση βίας κατά των γυναικών

Στην έκθεση του ΟΗΕ αναφέρετε ότι ο αριθμός των γυναικών και των κοριτσιών που δολοφονήθηκαν παγκοσμίως το 2022 έχει αυξηθεί στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών. Περίπου 89.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονήθηκαν σκόπιμα πέρυσι, ανέφεραν η UN Women που καλύπτει τα γυναικεία ζητήματα και η UNODC που είναι υπεύθυνη για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος.

Ο ανησυχητικός αριθμός των γυναικοκτονιών είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι η ανθρωπότητα εξακολουθεί να παλεύει με βαθιά ριζωμένες ανισότητες και βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών.

«Κάθε χαμένη ζωή είναι μια έκκληση για δράση, μια έκκληση για την επείγουσα αντιμετώπιση των δομικών ανισοτήτων, για τη βελτίωση των απαντήσεων της ποινικής δικαιοσύνης, ώστε καμία γυναίκα ή κορίτσι να μην φοβάται για τη ζωή της λόγω του φύλου της», δήλωσε η εκτελεστική διευθύντρια του UNODC, Γκάντα ​​Γουάλι.

Περισσότερες από τις μισές δολοφονίες όπου τα θύματα είναι γυναίκες και κορίτσια, περίπου το 55%, διαπράχθηκαν από μέλη της οικογένειας ή συντρόφους, σε σύγκριση με περίπου 12%, που αποδεικνύεται ότι είναι ο αριθμός των ανδρών θυμάτων από φόνους. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ο μεγαλύτερος αριθμός δολοφονιών γυναικών και κοριτσιών ήταν το 2022, περίπου 20.000, καταγράφηκε στην Αφρική και στην Ασία.

25η Νοεμβρίου

To 1991, η 25η Νοεμβρίου καθιερώνεται ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει υποστεί σωματική ή/και σεξουαλική κακοποίηση. Το 80% των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων στην ΕΕ είναι γυναίκες. Μία στις 10 γυναίκες αναφέρει ότι έχει υποστεί παρενόχληση στο διαδίκτυο ήδη από την ηλικία των 15 ετών, ενώ υψηλότερος είναι ο κίνδυνος για γυναίκες 18 έως 29 ετών.

Μαρτυρίες γυναικών στην Parallaxi

Mερικές αφηγήσεις των γυναικών-ηρώων που κατάφεραν να διαφύγουν και ενδεχομένως μέσα από αυτές να μπορέσουμε να σώσουμε κι άλλες. Θα είμαστε δίπλα τους! Τα στοιχεία των γυναικών παραμένουν ανώνυμα και στην διάθεση της Parallaxi.

Κατάφερα να φύγω το χρωστούσα στα παιδιά μου!

Όλα άρχισαν να εκδηλώνονται μετά τον ερχομό του δεύτερου από τα 3 παιδιά μου επειδή αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μας, δεν ήθελε να τις αναλάβει, ξεκίνησε να μου φωνάζει και να με σπρώχνει, μετά άρχισε να με χτυπάει. Την πρώτη φορά που το έκανε σκέφτηκε πως ήταν κουρασμένος από την δουλειά και ενδεχομένως να του περάσει, δεν φαντάστηκα πως όλο αυτό θα συνεχιστεί και όταν συνεχίστηκε ναι, ένιωθα πως φέρω εγώ την ευθύνη, με είχε πείσει ότι εγώ ήμουν η αιτία του εκνευρισμού του. Η τελευταία φασαρία που κινδύνεψε να τραυματιστεί ο τότε, 12χρονος, γιος μου στην προσπάθεια του να με σώσει από την απειλή του με μαχαίρι, ήταν η αφορμή για να φύγω. Προσπάθησα πολλές φορές να μιλήσω σε οικία πρόσωπα, δεν έβρισκα ανταπόκριση, σαν να μην ήθελαν να με ακούσουν. Όταν έφυγα και μέχρι σήμερα, αισθάνομαι δυνατή επειδή κατάφερα να το πετάξω από πάνω μου και να σώσω τα παιδιά μου. Στην αρχή απάλυνα τις πληγές μου με το θέατρο γιατί ήταν τρόπος να ξεφύγω και αργότερα έκανα και ψυχοθεραπεία, στα κορίτσια που βρίσκονται σε μία κακοποιητική σχέση, θέλω να πω πως πρέπει να μιλήσουν και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν, διότι δεν ξέρουν που θα καταλήξει όλο αυτό. Πρέπει να ξυπνήσουμε όλες, να μην ανέχεται καμία μας, καμιά μορφή βίας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βιάσει κανέναν με κανέναν τρόπο. Ειδικά όσες είναι μητέρες πρέπει να απεγκλωβιστούν από αυτές τις καταστάσεις το χρωστάνε στα παιδιά τους. Να μην νιώσουν ούτε για μια στιγμή αποτυχία, να ξέρουν ότι η ζωή επιφυλάσσει τα καλύτερα όταν αγαπήσουν τον εαυτό τους. Θύματα δεν γεννιόμαστε, γινόμαστε.

Κι όλα αυτά για να μεταμορφωθούν μετά σε ένα “Γιατί;”

Ήμουν στο σπίτι με τα αδέρφια μου κι εκείνον. Ήρθε μεθυσμένος και ξεκίνησε να σπάει αγαπημένα μας πράγματα. Όλα αυτά τα γυαλιά πέσαν πάνω στο κρεβάτι μου. Η αδελφή μου πήρε τηλέφωνο την μαμά, η οποία έλειπε για δουλειά, έπρεπε να επιστρέψει γρήγορα. Η μαμά όταν έφτασε στο σπίτι μας βρήκε τους τρεις μας πάνω στο κρεβάτι μου να κλαίμε. Μας κοίταξε μην έχουμε πάθει κάτι και εκείνος έφυγε στην κουζίνα. Όταν γύρισε στο δωμάτιο κρατούσε ένα μαχαίρι και πήγε να επιτεθεί στην μαμά. Ο αδελφός μου προσπάθησε να τον αποτρέψει. Εγώ τυλιγμένη στην αγκαλιά της αδελφής μου δεν έβλεπα πολλά. Ήμουν μόλις τεσσάρων όταν ο “πατέρας” μου έκανε αυτά τα απαίσια πράγματα στην μαμά μου και όχι μόνο. Έχω εικόνες στα παιδικά μάτια μου με γυαλιά από τα αγαπημένα μας αντικείμενα γύρω μου όσο καθόμουν στο κρεβάτι μου και την αδελφή μου να με αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά για να μην τραυματιστώ. Με την μαμά μου να κλαίει πάνω στο κρεβάτι που μόλις την είχε σπρώξει ο πατέρας μου μετά από ώρες φασαρίας. Τον αδελφό μου στα πατώματα μαζί με τον “πατέρα” μου επειδή προσπάθησε να μας σώσει υπό την απειλή του με μαχαίρι. Την αδελφή μου στα γόνατα να τον παρακαλάει να σταματήσει την φρίκη. Κι όλα αυτά για να μεταμορφωθούν μετά σε ένα “Γιατί;”. Και αργότερα σε, απλά, απαίσιες εικόνες και αναμνήσεις. Ευτυχώς φύγαμε πριν να είναι πολύ αργά. Το ίδιο να κάνετε και οσ@ κινδυνεύετε από κάτι τέτοιο. Μπορείτε!

Η πρώτη φορά δεν ήταν ποτέ τελευταία

Στα τέλη του Γυμνασίου γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα, ένα αγόρι περίπου 2 χρόνια μεγαλύτερο μου, έρωτας κεραυνοβόλος, αλητάκος, πήγαινε σε επαγγελματικό Λύκειο, παλιότερα έκλεβε, που και που έκανε και χασίς. Εγώ σε έναν άλλον κόσμο μεγαλωμένη μαθήτρια του 18, σε καλό σχολείο, με τις φίλες μου. Γνωριστήκαμε και καταλήξαμε να είμαστε μαζί 5 χρόνια. Στην Δευτέρα Λυκείου άλλαξα σχολείο, εκεί ξεκίνησε η τοξική ζήλεια, ερχόταν κάθε μέρα να με πάρει με την πρόφαση του ότι δεν με βλέπει αρκετά, επιστρέφαμε μαζί στο σπίτι, και το απόγευμα ερχόταν ξανά να με πάει στο φροντιστήριο, τότε όχι δεν είχα κατανοήσει πως όλο αυτό ήταν ένας ξεκάθαρος έλεγχος.

Στα μέσα της Δευτέρας Λυκείου ξεκίνησα να κάνω φίλους στο νέο μου σχολείο, η παρέα μας περιλάμβανε και αγόρια, εκείνος ζήλευε έναν συγκεκριμένο. Πλησίασαν τα Χριστούγεννα και ήρθε η πρόταση του σχολείου για την καθιερωμένη τριήμερη, ήθελα πολύ να πάω. Έτσι την ίδια μέρα βρεθήκαμε σπίτι του για να του το πω, εκείνος θύμωσε, άρχισε να μου φωνάζει να μου λέει πως αν πάω σημαίνει πως ψάχνομαι για ερωτική επαφή και διάφορα τέτοια χυδαία σχόλια. Όσο φώναζε, εγώ δυνάμωνα, δεν τον είχα ξαναδει ποτέ έτσι του είπα ”ό,τι και να πεις εγώ στην εκδρομή θα πάω.” Με έπιασε από τα μπράτσα, με κόλλησε στον τοίχο, άρχισε να με πιέζει, εγώ του έλεγα ”άσε με με πονάς, τι κάνεις,” κι εκείνος συνέχιζε να ασκεί δύναμη στα χέρια μου, του φώναξα ”άσε με να φύγω,” και τότε μου έριξε ένα χαστούκι. Τον έσπρωξα, έβαλα τα παπούτσια μου και του είπα πως τελειώσαμε, εκείνος έκλαιγε καθισμένος στο κρεβάτι, εγώ έφυγα. Ακολούθησαν χιλιάδες κλήσεις για μία εβδομάδα, δεν σήκωνα το τηλέφωνο, δεν είχα πει τίποτα στις φίλες μου και στους γονείς μου για το περιστατικό και έτσι το πισωγύρισμα ήταν αναμενόμενο.

Μετά από λίγες μέρες τα βρήκαμε μου ζήτησε συγγνώμη και είπε πως δεν θα το ξανακάνει ποτέ, εκείνη τη νύχτα τον πίστεψα φαινόταν μετανιωμένος. Μία εβδομάδα όμως μετά είχαμε έναν καβγά σε μία βόλτα μας και μου έριξε αγκωνιά στα πλευρά, την δέχτηκα, η αγκωνιά γύρισε πάλι σε ένα ακόμη χαστούκι και το χαστούκι μετατράπηκε σε μελανιές.

Ένα βράδυ πριν φύγω τριήμερη, πήγα στο σπίτι του λίγο πριν πάω προπόνηση για να τον χαιρετήσω, εκείνος είχε τόσο θυμό μέσα του, ο τρόπος που μου μιλούσε ήταν ξεκάθαρα ένας ψυχολογικός βιασμός, τον φίλησα και έφυγα, κατεβαίνοντας τις σκάλες μου είπε ”περίμενε θα σε πάω εγώ στην προπόνηση”, νόμιζα πως όλο αυτό του πέρασε, και ότι θα του έλειπα, και χιουμοριστικά του είπα ”δεν έχεις πια νεύρα επειδή θα πάω στην εκδρομή;” εκείνη την στιγμή ένιωσα το πόδι του με δύναμη στην μέση μου με έσπρωξε από τις σκάλες. Αποτέλεσμα αυτού ένα ατύχημα σοβαρό στο πόδι, και αμέτρητα ψέματα για τις εξηγήσεις που έδωσα στους γονείς μου.

Ένα βράδυ στο νοσοκομείο και μία χαμένη σχολική εκδρομή. Από εκείνο το βράδυ και μετά πήρα την απόφαση να χωρίσουμε, δεν με άφησε ποτέ, οι φωνές δυνάμωναν, ερχόταν τα βράδια κάτω από το σπίτι μου και μου έστελνε απειλητικά μηνύματα πως θα αυτοκτονήσει με την μηχανή αν δεν κατέβω και έτσι μείναμε μαζί. Ένας ατελείωτος ψυχολογικός πόλεμος που σταματούσε μόνο τα καλοκαίρια όποτε και έφευγε σε νησί για σεζόν. Έφτασε η Τρίτη Λυκείου, διάβαζα δεν είχα χρόνο, και 5 ημέρες πριν δώσω, είχαμε έναν μεγάλο καβγά για την επιλογή των σπουδών μου έτσι μου είπε πως θα αποτύχω, πως είμαι άχρηστη, πως και να χωρίσουμε δεν θα βρω κανέναν, πως είμαι πουτ@@@ επειδή φοράω σορτσάκια και χίλια δυο. Αυτό ήταν το τέλος, το οποίο και δεν ειπώθηκε ποτέ από κοντά, τον μπλόκαρα από παντού και εξαφανίστηκα.

Πριν περίπου 3 μήνες τον είδα στο δρόμο, η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει. Από αυτή την ιστορία μου έμειναν αρκετά τραύματα, δεν εμπιστεύομαι και δεν αφήνομαι, αν κάποιος φέρει το χέρι του κοντά στο πρόσωπο μου εγώ θα αρχίσω να τρέμω. Οι φίλες μου δεν τα έμαθαν ποτέ όλα, ντράπηκα να τα μοιραστώ, κυρίως για εκείνον, φαινόμασταν ιδανικό ζευγάρι 5 ετών. Μα πίσω από αυτόν τον τίτλο κρυβόταν μία κόλαση, το παιδί αυτό, προέρχεται από μία κακοποιητική οικογένεια, από την οποία και δεν μπόρεσε ποτέ να φύγει, πίστευα πως θα τον βοηθήσω μα αντ’αυτού βίωσα κι εγώ όλα εκείνα που βιώνει τόσα χρόνια. Για εκείνους που ρωτάτε γιατί μίλησε τώρα. Η απάντηση κρίνεται από το πόσο χρόνο μας πήρε να κλείσουμε το τραύμα και να αποφορτίσουμε των ευθυνών μας. Και πιστέψτε με θέλει πολύ χρόνο, ενδεχομένως να μην το ξεπεράσουμε και ποτέ.

Με χτύπησε δυνατά επειδή ζήτησα να χωρίσουμε

Ήμουν Β’ Λυκείου. Χριστούγεννα και μου ήρθε μήνυμα στο κινητό από άγνωστο αριθμό, ότι και καλά ΚΕΡΔΙΣΑ σε έναν διαγωνισμό. Ήταν αυτός. Όταν τα φτιάξαμε, ήταν στρατό οπότε δεν βρισκόμασταν και πολύ. Βγήκε από στρατό και τότε «βγαίναμε». Συνολικά στα 3 χρόνια δεν είχαμε βγει ποτέ μα ποτέ. Η μόνη μας βόλτα ήταν μέχρι τα σκουπίδια. Όσο πήγαινα σχολείο και φροντιστήριο/ιδιαίτερα, έκανε τρομερό θέμα τις ώρες που διάβαζα ή πήγαινα φροντιστήριο. Θεωρούσε ότι έβγαινα με άλλους ή ότι μιλούσα με άλλους, κλπ. Εμένα αυτό μου δημιουργούσε φόβους.

Όταν έδωσα πανελλήνιες, απέτυχα, και η πρώτη του κουβέντα ήταν «Άρα όταν έλεγες ότι διαβάζεις, έλεγες ψέματα και έβγαινες με άλλους». Ράκος εγώ. Έδωσα και δεύτερη φορά πανελλήνιες. Δυστυχώς «δεν με άφηνε» να δηλώσω για εκτός πόλης. Αν δήλωνα, θα περνούσα εκεί που ήθελα. Αυτός ήταν γνωστός οπαδός του ΠΑΟΚ και συνδεσμίτης. Πολλές μέρες τον έχανα γιατί κρυβόταν εκεί. Μισό μήνα ήταν Αθήνα, είχε αλλάξει αριθμό και δεν τον έβρισκα (ενώ αν το έκανα εγώ αυτό, θα με έσφαζε).

Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο ένας άγνωστος αριθμός, ήταν άτομο από την φυλακή που τον έψαχνε. Μου έστειλε ο ίδιος και στο facevook. Άλλαξα αριθμό… Στα 2,5 χρόνια άρχισα να ξυπνάω. Το «χτύπημα» ήταν η βία. Με χτύπησε δυνατά επειδή ζήτησα να χωρίσουμε. Του είπα να χωρίσουμε, πήγα να φύγω και έκλεισα την πόρτα. Άνοιξε την πόρτα, φώναξε και με απείλησε ότι αν χωρίσουμε και αν ξαναχτυπήσω την πόρτα έτσι, θα κάνει κακό στην οικογένεια μου. Φοβήθηκα. Ευτυχώς έφυγε σεζόν 2 μήνες μετά. Μέχρι να φύγει βέβαια, εγώ είχα απομακρυνθεί.

Έκανα ότι είμαι άρρωστη, ότι δεν θελω να κάνουμε κάτι, δεν κοιμόμουν σε αυτόν. Έφυγε σεζόν και Ιούνιο, μια μέρα πριν φύγω κατασκήνωση για δουλειά, τον χώρισα. Έλα όμως που δούλευε 1χλμ μακριά από την κατασκήνωση.. Δε το γνώριζα. Ήρθε και φώναζε από έξω.  Γύρισα από κατασκήνωση, μάζεψα τα πράγματα που μου είχε δώσει (τίποτα αγορασμένο -όλα από άλλους ή ότι έδινε η εκκλησία στην μαμά του) και τα έδωσα στην γιαγιά του, η οποία μου είπε «Καιρός ήταν. Χαραμιζόσουν».

Εγώ 3 χρόνια δεν είχα φίλους. Ο κολλητός μου φοβόταν να μου μιλάει. Γιατί; Γιατί σε μια φωτογραφία, έκανε και καλά ότι με χουφτώνει (αέρα έπιανε απλώς η σκιά φαινόταν έτσι). Πήγε ο πρώην και τον απείλησε. Μέχρι Ιανουάριο (μετά τον χωρισμό) με ενοχλούσε. Λίγους μήνες μετά επικοινώνησε μαζί μου για να δει αν είχα φωτογραφία της αδερφής του επειδή την έψαχναν. Από τότε, πηγαίνει σε κάποια μέρη που πηγαίνω κι εγώ αλλά δεν με ενόχλησε ξανά.

Εκδηλώσεις και δράσεις

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του parallaximag.gr στο Google News