Γιατί οι άνεργοι κουράστηκαν να ψάχνουν εργασία

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βιώνουν εργασιακό burnout. Τα δεδομένα από τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι η ασταθής αγορά εργασίας, οι μαζικές μειώσεις του αριθμού των εργαζομένων, οι περικοπές και το «πάγωμα» των προσλήψεων επηρεάζουν τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους νεότερους. Όμως, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι άνεργοι και αναζητούν ενεργά δουλειά που επίσης νιώθουν αυτό την εξουθένωση.

Συνήθως αναζητούν εργασία και έρχονται αντιμέτωποι με το να στέλνουν βιογραφικά και αιτήσεις, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αφιερώνουν χρόνο στο διαδίκτυο αναζητώντας, πηγαίνοντας πολλές φορές σε συνεντεύξεις – με τους επιχειρηματίες να τους απορρίπτουν ή να μην απαντούν καθόλου.

Για κάποια άτομα, η απώλεια της εργασίας μπορεί να βιωθεί, κυριολεκτικά, ως πραγματικό σοκ, σύμφωνα με τους ειδικούς.  Ακόμα η ανεργία συνδέεται πέρα από την έλλειψη εισοδήματος, με μία σοβαρή ματαίωση που μπορεί να πλήξει το άτομο σε πολλούς τομείς της ζωής του. Συμπτώματα κατάθλιψης, το να νιώθει κάποιος αχρείαστος, δυσκολίες οργάνωσης του χρόνου, αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον είναι συνήθεις καταστάσεις για κάποιον που ψάχνει και δεν μπορεί να βρει με τίποτα εργασία.

Για όλα αυτά και το πως το έχουν βιώσει την ανεργία και δυσκολία εύρεσης εργασίας μίλησαν τέσσερις νέοι άνθρωποι. Στη συνομιλία μαζί τους μας περιέγραψαν το τι αντιμετώπισαν σε συνεντεύξεις, την “απόρριψη” που δέχτηκαν καθώς το πως ξεπέρασαν αυτή την κατάσταση.

«Έχω μείνει άνεργη για μεγάλα διαστήματα, έψαχνα εργασία έναν ολόκληρο χρόνο. Έστελνα βιογραφικά κυριολεκτικά παντού και όλοι ζητούσαν προϋπηρεσία και όπου πήγαινα για συνεντεύξεις “εσύ τι ήρθες εδώ μ’ αυτά τα πτυχία” ενώ αυτοί με κάλεσαν για συνέντευξη. Μάλλον μου το έλεγαν γιατί έχω κάνει και μεταπτυχιακό αλλά προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι στον τομέα μου, την Ιστορία και Αρχαιολογία, είναι δύσκολο να βρω δουλειά. 

Επίσης πολλές φορές έπαιρνα εγώ για να δω αν καλύφθηκε η θέση αφού είχε τελειώσει η περίοδος των συνεντεύξεων και μου έλεγαν “ναι, είναι τεράστιος ο ανταγωνισμός, είχαμε πολλά βιογραφικά κλπ.” ή μπορεί να πήγαινα σε συνέντευξη ως γραμματεία και να ζητούσαν χίλια-δυο πράγματα τα οποία ήθελαν να ξέρεις αλλά στην αγγελία δεν τα γράφανε. 

Κάπως έτσι αφού δεν έβρισκα δουλειά, ξεκίνησα να φτιάχνω και να πουλάω κοσμήματα για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι. Ευτυχώς είχα φίλες που με στήριζαν. Πέρασα συμπτώματα κατάθλιψης και εννοείται έκανα ψυχοθεραπεία. Όμως δεν σταμάτησα ποτέ να κάνω πράγματα που με γέμιζαν, όπως η γυμναστική γιατί ήξερα πως δεν έπρεπε να αφεθώ. Επειδή όταν δεν βρίσκεις δουλειά θεωρώ ότι η μόνη λύση είναι να ξεκινήσεις κάτι δικό σου έτσι σκέφτηκα να ξεκινήσω τα κοσμήματα αλλιώς δεν θα έβγαινες ο μήνας»

*Ελένη

«Ο μαραθώνιος των άσκοπων συνεντεύξεων»

«Ήμουν από τους τυχερούς που βρήκα δουλειά χωρίς προϋπηρεσία πολύ εύκολα. Στη δεύτερη συνέντευξη που πέρασα, με επέλεξαν και έτσι έμαθα τη δουλειά του service. Επομένως πίστευα ότι όταν θα φύγω, γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνω και τις ικανότητες μου, πως θα μου είναι πολύ εύκολο να βρω μία άλλη εργασία στον ίδιο τομέα. Κι όμως έκανα λάθος. Μετά από έναν χρόνο και αφού παραιτήθηκα από την ταβέρνα που απασχολούμουν, ξεκίνησε ένα μαραθώνιος συνεντεύξεων και ακυρωμένων βιογραφικών. 

Πέρασα από πολλές συνεντεύξεις για να καταλάβω πως η κατάσταση στην εστίαση είναι ένα χάος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά είχα στείλει βιογραφικό σ’ ένα cafe-bar, με είχαν καλέσει για συνέντευξη στις 11:00 και περίμενα τουλάχιστον μιάμιση ώρα τον ιδιοκτήτη να φανεί μόνο και μόνο για να μου πει ότι θα με καλέσουν μέσα στη βδομάδα για δοκιμαστικό, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ. Ακόμα δεν θα ξεχάσω στις πολλές συνεντεύξεις που πέρασα, τις ακραίες απαιτήσεις που είχαν οι εκάστοτε επιχειρήσεις, όπως π.χ όταν με ρώτησαν ποιο είναι το αγαπημένο μου smoothie και τι υλικά χρησιμοποιούν αυτοί σε εκείνα που έχουν στο κατάλογο. Εκεί μάλλον έχασα την θέση γιατί δεν ήξερα απέξω αν βάζουν μήλο ή αχλάδι στο smoothie τους»

*Μάρκος

«Μήπως δεν είμαι αρκετός;»

«Είμαι ένας άνθρωπος που έχει συνηθίσει να δουλεύει μια ζωή. Όμως έχει υπάρχει ένα διάστημα 4 μηνών που πραγματικά δεν έβρισκα τίποτα. Ήταν η περίοδος μετά την πρώτη καραντίνα. Είχα φύγει από την προηγούμενη εργασία μου γιατί ένιωθα πως δεν υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη και μετά πέρασαν 4 μήνες που σε όποια συνέντευξη με καλούσαν, ενώ φαινόταν πως υπήρχε διάθεση να με προσλάβουν, τελικά δεν χτυπούσε ποτέ το τηλέφωνο και εγώ περίμενα. 

Όλο αυτό μου δημιούργησε τρελά προβλήματα με το άγχος μου. Πέρασα πολλές κρίσεις και απευθύνθηκα σε ειδικό για να με βοηθήσει. Δυστυχώς τα έτοιμα χρήματα τελειώνουν και όταν δεν έχεις κάποιον να σε βοηθήσει, τότε πρέπει να βρεις επειγόντως μία εργασία. Επίσης είναι το ζήτημα της αυτοπεποίθησης. Όταν σε “ακυρώνουν” απανωτά από όλες τις δουλειές που περνάς συνέντευξη, θέλοντας και μην νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός, πως δεν κάνεις ενδεχομένως, πράγμα που δεν ισχύει γιατί οι λόγοι που μπορεί να μην σε επέλεξαν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί. Όμως εκείνη την ώρα δεν μπορείς να σκεφτείς την μεγαλύτερη εικόνα και απογοητεύεσαι»

*Άννα

«Από το Facebook μέχρι και χαρτιά αγγελιών σε βιτρίνες…»

«Αναζήτηση εργασίας στη Θεσσαλονίκη…Έχω ελάχιστη προϋπηρεσία, οπότε όπως είναι φυσικό οι αρνητικές απαντήσεις έρχονται βροχή! Άπειρες αιτήσεις, στις οποίες οι μόνες απαντήσεις είναι από πολυκαταστήματα-αλυσίδες που σε καλούν για συνέντευξη μεταξύ πολλών άλλων ατόμων. Κάθε φορά λες, έλα τώρα είναι η ευκαιρία μου! Τελειώνει η συνέντευξη και αρχίζει το άγχος, τα είπα καλά; Του φάνηκαν “κάπως” οι απαντήσεις μου; “Θα λάβεις απάντηση μόνο αν έχω θετικά νέα για τη συνεργασία μας”, οπότε περιμένεις…

Στο μεταξύ, η μόνιμή μου σκέψη είναι “και τι θα γίνει αν μου τηλεφωνήσει κάποιος από τη δουλειά που δεν ήθελα τόσο, την κλείσω κι έπειτα με καλέσουν από μια καλύτερη ευκαιρία;” Βέβαια, εν τέλει δεν καλεί κανένας, οπότε βγαίνεις απ’ τη δύσκολη θέση! Και ξεκινάει πάλι η αναζήτηση σε όποιο site υπάρχει, σε σχετικές σελίδες στο fb, ενώ ακόμα και σε κάθε βόλτα το μάτι πέφτει στα κολλημένα χαρτιά αγγελιών στις βιτρίνες των καταστημάτων»

*Μαρία