Ιστορίες εργασιακής τουριστικής «τρέλας»: Αθετήσεις συμφωνιών, ρεπό που… αγνοούνται

Το φετινό Πάσχα σηματοδότησε την έναρξη της τουριστικές σεζόν για τα περισσότερα καταλύματα στους δημοφιλείς προορισμούς της χώρας.

Η πρώτη εικόνα δείχνει ένα καλοκαίρι που θα μοιάζει αρκετά στο περσινό όσον αφορά τις αφίξεις ξένων τουριστών στη χώρα μας.

Και όλα αυτά την ώρα που ο τουριστικός κλάδος αντιμετωπίζει και φέτος την πρόκληση των κενών θέσεων, αφού μετά την πανδημία, πολλοί νέοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους στα… καλοκαιρινά επαγγέλματα.

Οι κενές θέσεις δεν αποκλείεται να ξεπεράσουν τις 70.000 με 8 στις 10 επιχειρήσεις να έχουν πρόβλημα εξεύρεσης υπαλλήλων ενώ πολλές παράκτιες επιχειρήσεις, όπως εστιατόρια και beach bar, σε ποσοστό 60% δεν βρίσκουν προσωπικό για το service και την κουζίνα.

Οι άνθρωποι του κλάδου θεωρούν ότι οι νέοι δεν πηγαίνουν να δουλέψουν σεζόν, όχι λόγω συνθηκών ή απολαβών, αλλά λόγω εποχικότητας

«Οι εργαζόμενοι σίγουρα προτιμούν την 12μηνη εργασία ή προσπαθούν να κάνουν κάτι δικό τους», τονίζει και σημειώνει ότι δεν βοηθά και το ταμείο ανεργίας που είναι διάρκεια τριών μηνών. «Το επίδομα ανεργίας πρέπει να πάει στο 5μηνο και να μην είναι 300 και 400 ευρώ. Δηλαδή στους 3 μήνες θα πάρει ένα μισθό. Εργάστηκε και 5-6 μήνες βάλε και τα δώρα, άντε να πάρει συνολικά 9 μισθούς. Πως θα τα βγάλει πέρα το 3μηνο που μένει;» είχε σημειώσει στην parallaxi ο κ. Τριαντάφυλλος Παπαιωάννου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τουριστικών Καταλυμάτων Χαλκιδικής “Αριστοτέλης”.

Με τη σεζόν να έχει ξεκινήσει δεν λείπουν οι νέοι που πήγαν σε νησιωτικούς προορισμούς για να πιάσουν δουλειά και ήρθαν αντιμέτωποι με απρόοπτα.

Αθετήσεις συμφωνιών, αλλαγή όρων, ρεπό που… αγνοούνται, ξενοδοχεία που δήλωναν ότι θα είναι έτοιμα, αλλά οι εργαζόμενοι τα αντίκρυσαν στα… μπετά!

Μια «βόλτα» στα social media και σε σελίδες που οι νέοι και οι νέες που εργάζονται στον κλάδο μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, δείχνουν μια εικόνα ορισμένων τραγελαφικών καταστάσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι σε διάφορους δημοφιλείς ελληνικούς προορισμούς που έχουν ήδη αρχίσει να δέχονται τουρίστες.

«Πήγα στη Νάξο για δουλειά. Στο λιμάνι δεν μας υποδέχτηκε κανένας από την επιχείρηση. Μας έβαλαν να πληρώσουμε από την τσέπη μας το ταξί για να πάμε στο ξενοδοχείο όπου θα δουλεύαμε. Μας άφησαν χωρίς φαγητό για μια εβδομάδα» αναφέρει νεαρός.

«Οι καμαριέρες γίνονται… γενικών καθηκόντων και κάνουν ακόμα και λάντζα. Τα ωράρια εργασίας καθημερινά μπορεί να φτάνουν έως και τις 12 ώρες και εννοείται μιλάμε για 7 στα 7» λέει νεαρή εργαζόμενη στη Μύκονο.

«Είχαμε συμφωνήσει με τον εργοδότη να πάω για δουλειά στις αρχές Μαΐου στην Κρήτη. Πηγαίνω και βλέπω κάποια μέρη του ξενοδοχείου να είναι ακόμα στα μπετά! Μου είπαν για 10 Μαΐου και έχουμε φτάσει 15 και ακόμη ούτε φωνή ούτε ακρόαση…» σημειώνει άλλος νεαρός.

Πέρα από το θέμα της διαμονής, των ωραρίων και των χρημάτων, ένα ακόμα ζήτημα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι γυναίκες που εργάζονται στον τουριστικό κλάδο, έχει να κάνει και με τις στολές που φοράνε.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που μας μεταφέρει κοπέλα η οποία εργάζεται φέτος για πρώτη φορά σεζόν.

«Κατανοώ ότι πρέπει να φοράμε όλοι μια ενιαία στολή εργασίας, αλλά θα έπρεπε να έχουμε ευελιξία στο μέγεθος που θα επιλέξουμε. Δε νιώθω άνετα με αυτό που μου έχουν δώσει να φοράω».

Ενώ άλλος νεαρός που βρίσκεται ήδη σε νησί και έχει ξεκινήσει να εργάζεται, μας λέει:

«Τις στολές μας είπαν ότι τις πλένουμε μόνοι μας. Ενώ για τα ρεπό μας είπαν μέχρι να ξεκαθαρίσει ο τελικός αριθμός του προσωπικού που θα έχει η επιχείρηση να βάλουμε όλοι… πλάτη για να βγαίνει το πρόγραμμα και ότι δε θα τα χάσουμε, αλλά θα τα πάρουμε αργότερα».

Πολλές είναι οι αναφορές που γίνονται από νέους και νέες που ενώ είχαν προετοιμαστεί να ταξιδέψουν για να πιάσουν δουλειά μένουν «ξεκρέμαστοι», λόγω αθέτησης της συμφωνίας που είχε γίνει από πλευράς εργοδότη. Έτσι, ψάχνουν εναγωνίως για πόστο σε άλλη επιχείρηση, προκειμένου να μην πάει στράφι ο προγραμματισμός τους, καθώς κάποιοι έχουν πληρώσει ακόμα και από την τσέπη τους τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια για να μεταβούν στον προορισμό που -υποτίθεται- ότι είχαν συμφωνήσει για να ξεκινήσουν δουλειά.

Παρά τα… στραβά και ανάποδα, χιλιάδες νέοι και νέες επιλέγουν και φέτος να «θυσιάσουν» το καλοκαίρι τους για να δουλεύουν χωρίς ανάσα, κάποιες φορές κάτω από τον καυτό ήλιο, έχοντας πολλές φορές να αντιμετωπίσουν και τις… τρελές απαιτήσεις αφεντικών και πελατών.

«Κάθε χρόνο λέω ότι θα είναι η τελευταία φορά, αλλά κάθε χρόνο το μετανιώνω και έρχομαι ξανά. Τα ωράρια όντως μπορεί να είναι εξαντλητικά, αλλά αν υπολογίσεις ότι μπορείς να βγάλεις ένα καλό ποσό από μισθούς και tips για 6 μήνες για δουλειά και τους υπόλοιπους 6 θα μπορείς να κάθεσαι χωρίς να σκέφτεσαι πώς θα βγει ο μήνας, τότε ναι αξίζει να δουλέψεις σεζόν. Βέβαια, αυτό προϋποθέτει και να βρεις καλό εργοδότη, να μην υπάρχουν προβλήματα και φυσικά να υπάρχει συνεννόηση» μας λέει η Αριάδνη που έχει ξεκινήσει δουλειά στην Κέρκυρα το φετινό καλοκαίρι.

Στον αντίποδα, υπάρχουν και εκείνοι που ενώ τα προηγούμενα χρόνια δούλευαν σε ελληνικά νησιά την τουριστική σεζόν, αποφασίζουν πλέον να γυρίσουν την πλάτη.

«Οι λόγοι είναι πολλοί. Και σωματικοί και ψυχικοί και οικονομικοί. Ο ανταγωνισμός πλέον στις θέσεις εργασίας στην εστίαση είναι μεγάλος. Δε σου εγγυάται κανείς ότι εάν λείψεις τρεις μήνες για να δουλέψεις σεζόν όταν επιστρέψεις θα βρεις αμέσως δουλειά πάλι σε ένα καφέ. Και το επίδομα ανεργίας μη γελιόμαστε αλλά δεν αρκεί» λέει η Αναστασία.