Μάγδα Φύσσα – Μαρία Καρυστιανού: Θα αγωνιζόμαστε όρθιοι και σε δημόσια θέα

Στη Μάγδα Φύσσα –μάνα του δολοφονημένου από μαχαίρι φασίστα Παύλου-, τη Μαρία Καρυστιανού – μάνα της Μάρθης που σκοτώθηκε στο έγκλημα των Τεμπών- και τον Γερμανό αριστερό φιλειρηνιστή Χέλμουτ Σόλτς, συνεργάτη του Μανώλη Γλέζου στο ευρωκοινοβούλιο και γνωστό για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από την Γερμανία, απονεμήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας (22/9), το Βραβείο Ειρήνης «Νίκος Νικηφορίδης».

Στην εκδήλωση που φιλοξενήθηκε στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στο Αμφιθέατρο Μιλτιάδης Έβερτ, παρούσα ήταν η Μάγδα Φύσσα με την κόρη της Ειρήνη και την εγγονή της Αριάδνη, ενώ το βραβείο της Μαρίας Καρυστιανού παρέλαβε ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος της Μαρίας Εγούτ, θύματος των Τεμπών, ενώ η Φοίβη Δαλιάνη εκ μέρους του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ παρέλαβε το βραβείο του Χέλμουτ Σόλτς.

Θλιβερή η μικρή παρουσία βουλευτών, όπως επεσήμανε με νόημα ο Πάνος Τριγάζης, πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης. Παρόντες ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, η δήμαρχος Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη, ο πρώην δήμαρχος Καισαριανής Χρήστος Βοσκόπουλος, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής, ο Διονύσης Τεμπονέρας, η Ράνια Σβίγγου, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Κώστας Ζώρας και ο Κωστής Παπαϊωάννου από το «Σημείο Μελέτης και Αντιμετώπισης της Ακροδεξιάς αλλά και της «Τεχνόπολης» και ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Κοινότητας στην Ελλάδα.

Ποιο είναι το κοινό που συνδέει τις δυο γυναίκες εκτός το ότι τα παιδιά τους δολοφονήθηκαν είτε από την κρατική αδιαφορία, είτε μπροστά στα μάτια των αρχών; Οι γυναίκες αυτές την οδύνη και τον θρήνο τους τον μεταβόλησαν σε καταγγελία για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης και δημιούργησαν ένα κίνημα που ζητά Δικαιοσύνη.

«Ήρθαν αντιμέτωπες με την μοίρα, σήκωσαν  αυτό το βάρος και έγιναν πρόσωπα μνήμης  σε ένα αγώνα ενάντια στην λήθη, επιμένοντας στον καθημερινό αγώνα και την αντιφασιστική δράση στην εποχή των μαύρων τεράτων. Ο αγώνας τους είναι ο αγώνας του απεργού πείνας Ρούτσι, του Βασίλη Μάγγου, της οικογένειας του Ζακ» η επισήμανση του Κωστή Παπαϊωάννου που μίλησε για τον ρόλο των προσώπων στο κίνημα.

Αυτά είναι τα λόγια της Μάγδας Φύσσα παραλαμβάνοντας με συγκίνηση το βραβείο Ειρήνης «Νίκος Νικηφορίδης» που καθιερώθηκε το 2018 και έχει απονεμηθεί μέχρι σήμερα από την Ελλάδα στον Γιάννη Μπουτάρη, τον Ανδρέα Θεοφίλου, τον Νίκο Κιάο του «Συνδέσμου Μπέρτραντ Ράσσελ», την κίνηση «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο» της Λέσβου, τον Αλέξη Τσίπρα, στην ηγετική μορφή του ευρωπαϊκού αντιπυρηνικού κινήματος (END) Λουτσιάνα Καστελίνα, στον πρώην δήμαρχο της Άγκυρας Μπουλέντ Τάνικ και στους δύο πρωτεργάτες της επανένωσης της Κύπρου, Ελληνοκύπριο Γιώργο Λιασή και Τουρκοκύπρια Νεσέ Γιασίν.

Μάγδα Φύσσα: «Θα αγωνιζόμαστε όρθιοι και σε δημόσια θέα» 

«Ευχαριστώ για την τιμή να συμπεριληφθώ στα πρόσωπα που λαμβάνουν το βραβείο που φέρει το όνομα ενός αγωνιστή για την ελευθερία και την ειρήνη. Ο δικός μας αγώνας δίνεται σ έναν άτυπο πόλεμο με το ίδιο το κράτος που προσπάθησε να μας πείσει ότι πρέπει να αρκεστούμε στα ψίχουλα δικαιοσύνης που αρχικά επιχείρησαν να μας δώσουν, προκειμένου  να πάψουμε να παλεύουμε  για την αλήθεια…

Είχαμε απέναντι μας την συγκάλυψη που χρόνια παρείχε η αστυνομία στην εγκληματική οργάνωση Χ.Α, τα μέσα ενημέρωσης που είχαν χτίσει το αντισυστημικό προφίλ των βουλευτών της οργάνωσης αλλά και την αρχική προσπάθεια από πολλές πλευρές να πειστούμε ότι η υπόθεση του Παύλου έπρεπε  να δικαστεί ξεχωριστά από αυτήν την εγκληματικής οργάνωσης, δήθεν για γρηγορότερη απονομή της δικαιοσύνης. Για την οικογένειά μας ήταν αυτονόητο ότι θα δίναμε και την τελευταία ρανίδα  του αίματός μας για να δικαιώσουμε τον Παύλο συνολικά, όπως θα έκανε και εκείνος για μας ή για όποιον αγαπούσε , εάν ήταν στην θέση μας.. Συνεπώς το μόνο που κάναμε ήταν να ακολουθήσουμε τον δρόμο που εκείνος μας  έδειξε. Η υπόθεση του Παύλου ήταν υπόθεση της κοινωνίας από την αρχή, παρά τον πόνο του που ποτέ δεν μας αφήνει. Θεωρούμε χρέος να κάνουμε μια τομή στον δημόσιο λόγο ώστε να γίνει αντιληπτό απ’ όλους ότι τα παιδιά που χάνονται άδικα, είναι παιδιά όλων μας και πρέπει να παλεύουμε για την δικαίωσή τους ενωμένοι.

Η δίκη για την δολοφονία του Παύλου και τα υπόλοιπα εγκλήματα  της οργάνωσης θα ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες , όμως εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε  ως γονείς και μέλη της κοινωνίας, με που έχουμε δημιουργήσει, για να τιμήσουμε όλα αυτά που ήθελε να κάνει και δεν πρόλαβε.. Όλα αυτά που δεν τον άφησαν να κάνει. Θα συνεχίσουμε, όπως θα ήθελε εκείνος: ΟΡΘΟΙ και σε ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΑ»

Μαρία Καρυστιανού: «Ο Π. Ρούτσι παλεύει για όλα τα παιδιά που χάθηκαν» 

Η Μαρία Καρυστιανιού σε μήνυμά της που διάβασε ο Θοδωρής Ελευθεριάδης μεταξύ άλλων  επεσήμανε ότι η ειρήνη είναι ένας καθημερινός αγώνας από ανθρώπους που δεν φοβούνται να μπουν μπροστά, που σέβονται την ζωή και προσπαθούν να την προφυλάξουν από τους σκοτεινούς αφεντάδες της ζωής μας. «Ο Ρούτσι παλεύει για όλα τα παιδιά που χάθηκαν και είναι προς τιμήν του» τα καταληκτικά λόγια της Μαρίας Καρυστινού.

Ο δήμαρχος Αθηναίων ευχαρίστησε  τις δύο γυναίκες- σύμβολο «που αποφάσισαν να μην σιωπήσουν αν δεν αποδοθεί η Δικαιοσύνη, που ξεβόλεψαν πολλούς με τα συλλαλητήρια που οργάνωσαν, που δίνουν το «παρών» καθημερινά για την Δημοκρατία. Είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του Πάνου Ρούτσι, είναι αναφαίρετο το δικαίωμα της εκταφής του παιδιού του και η πολιτεία οφείλει  να μην αρνηθεί, να μην σιωπήσει»

Ο Πάνος Τριγάζης επικεφαλής του ΠΑΠΟΔ επέμενε πως  «είμαστε λίγοι αλλά είμαστε αγωνιστές, έχουμε ιδέες που κινητοποιούν τον κόσμο, που ενώνουν τους λαούς»

Ποιος είναι ο Νίκος Νικηφορίδης

Ο Νίκος Νικηφορίδης γεννήθηκε στον Βύρωνα και διετέλεσε γραμματέας της ΕΠΟΝ στο Παγκράτι.

Εξορίστηκε στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο, όπου από τα βασανιστήρια παρέλυσε το ένα του πόδι και για ένα διάστημα είχε χάσει την όρασή του ενώ πάθαινε και επιληπτικές κρίσεις.

Ως μέλος της παράνομης ΕΠΟΝ, συμμετείχε στην ίδρυση του Δημοκρατικού Φιλειρηνικού Μετώπου Νέων και στη συγκέντρωση υπογραφών για την Έκκληση της Στοκχόλμης για τον πυρηνικό αφοπλισμό.

Το μετεμφυλιακό κράτος εκτέλεσε τον Νίκο Νικηφορίδη, για τις ανατρεπτικές ιδέες του, δηλαδή την ειρήνη.

«Ο Νίκος Νικηφορίδης συνελήφθη και καταδικάστηκε επειδή επιδίωξε εφαρμογή ανατρεπτικών ιδεών δια της συλλογής υπογραφών δια την ειρήνη. Εκτελέστηκε στις 5 Μαρτίου 1951, πίσω από το Γεντί Κουλέ, παρά τις εκκλήσεις από όλο τον κόσμο, να μην προχωρήσει η εκτέλεση της θανατικής ποινής. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής ο Νικηφορίδης εκτελέστηκε φωνάζοντας: «Ζήτω η ειρήνη και η πανανθρώπινη λευτεριά». Μαζί του εκτελέστηκαν έξι αντάρτες του εμφυλίου: ο Θοδ. Ορφανίδης, Μόσχος Στογιάννης, Κ. Σπρίντζος, Κ. Μήτσου, Χαρ. Παπαδόπουλος, και Ρήγας Παραθύρας.»

Μερικές μέρες μετά την εκτέλεση έφθασε στο σπίτι του, η χάρη που του είχε απονείμει το Παλάτι. Αναγνωρίστηκε το 2017 ως μάρτυρας του παγκόσμιου αντιπυρηνικού κινήματος. Στον Βύρωνα έχει μείνει ένα ταπεινό μνημείο να θυμίζει τον Νικηφορίδη και τους αγώνες του. Οι περισσότεροι το προσπερνούν αδιάφορα.