Μελισσοκόμοι: Ποια είναι τα ουσιαστικά προβλήματα του αθέατου κλάδου της ελληνικής υπαίθρου
«Είμαστε διαρκώς σε μια κατάσταση ημιπαρανομίας» - Τι καταγγέλλουν στην Parallaxi μελισσοκόμοι που βρίσκονται δίπλα στον αγώνα των αγροτών
Ανυποχώρητοι, δίπλα στα τρακτέρ που φράζουν τους δρόμους της χώρας, στέκονται οι εργαζόμενοι της ελληνικής υπαίθρου, αποφασισμένοι να μην κάνουν βήμα πίσω, εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.
Την ίδια ώρα, στη Νικήτη Χαλκιδικής, έχει στηθεί το μοναδικό μπλόκο μελισσοκόμων, με τους τελευταίους να εκφράζουν την ενεργή στήριξή τους, στον αγώνα και τις διεκδικήσεις των αγροτών, επισημαίνοντας μάλιστα, πως τα προβλήματα είναι κοινά και αφορούν όλους όσους εργάζονται στον πρωτογενή τομέα. «Έχουμε κλείσει το δρόμο συμβολικά και κάνουμε κάθε μέρα μια δράση διαμαρτυρίας», διευκρινίζει ο Βασίλης Γιοβανέκος, μελισσοκόμος.
«Εμείς εδώ πέρα έχουμε πολλά προβλήματα, γιατί έχουμε το δάσος της Σιθωνίας, στο οποίο μας απαγορεύεται η πρόσβαση, όταν έχει άνεμο και επιπλέον δεν μας αφήνουν να τοποθετήσουμε τα μελίσσια μας, στο Δασαρχείο. Μεγάλο πρόβλημα έχουμε επιπλέον, με το κόστος παραγωγής. Το πετρέλαιο, οι τροφές κτλ είναι δύσκολο να τα καλύψουμε οικονομικά», συμπληρώνει.
Το μεγάλο ζήτημα της ελληνοποίησης του εισαγόμενου μελιού
«Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ελληνική μελισσοκομία και δεν πιστεύουμε ότι θα λυθεί, είναι οι “ελληνοποιήσεις”. Έχουμε, δηλαδή, μέλια εισαγόμενα, τα οποία δεν πληρούν τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εισάγονται σε τιμές εξευτελιστικές, των 0,80-1 ευρώ/το κιλό. Ο τρόπος που ελληνοποιούνται είναι αφαιρώντας τους γυρεόκοκκους από το εισαγόμενο μέλι, σαν να αφαιρούμε δηλαδή, την ταυτότητα από έναν άνθρωπο. Έτσι, δεν έχει πλέον ταυτότητα το μέλι, για να πούμε από πού προέρχεται, και παίρνοντας χίλια κιλά εισαγόμενο μέλι κατώτερης ποιότητας, ρίχνοντας μέσα δύο κιλά από το ελληνικό, βρίσκουμε μέσα ελληνικούς γυρεόκοκκους, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λέμε ότι είναι ελληνικό μέλι», αναφέρει αρχικά ο Παναγιώτης Αχτσής, μελισσοκόμος, τονίζοντας πως για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει κατατεθεί φάκελος από τους μελισσοκόμους και από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πάνω από μια δεκαετία, με λύσεις και προτάσεις, ωστόσο έχει παραμείνει στα συρτάρια.
«Προφανώς δεν συμφέρει. Εμείς ζητάμε να θεωρείται ένα μέλι ελληνικό με πολύ περισσότερους γυρεόκοκκους ανά ποσότητα. Πλέον, δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε ένα μέλι Ινδονησίας των 80 λεπτών που καταγράφεται ως ελληνικό, όταν έχουμε κόστος παραγωγής τουλάχιστον 4 ευρώ», προσθέτει.
«Είμαστε διαρκώς σε μια κατάσταση ημιπαρανομίας»
«Εάν τηρήσουμε κατά γράμμα αυτό που λέει ο Νόμος, όπως τα ερμηνεύουν η Πυροσβεστική ή το Δασαρχείο, ουσιαστικά είναι σαν να απαγορεύεται να ασκήσουμε το επάγγελμά μας», υπογραμμίζει ο κ.Αχτσής, αναδεικνύοντας τις αντικρουόμενες προσεγγίσεις των δύο υπηρεσιών. «Η Πυροσβεστική ζητάει ένα πράγμα και το Δασαρχείο κάτι άλλο. Διαφορετικά πράγματα, για αυτό εσύ ό,τι και να κάνεις είσαι παράνομος».
«Παραδείγματος χάρη, μέχρι πριν από περίπου 4 χρόνια, δεν είχαμε θέμα με το καπνιστήρι. Αυτή τη στιγμή, με το που θα έχει λίγο αέρα, το πρόστιμο είναι 3.000 ευρώ, ποσό αρκετά υψηλό για έναν μελισσοκόμο. Οπότε, είμαστε συνεχώς σε μια κατάσταση ημιπαρανομίας, να πέσουμε στην καλή διάθεση του Πυροσβέστη ή του Δασάρχη. Δεν ισχύουν αυτά πουθενά στην Ευρώπη. Το καπνιστήρι για τον μελισσοκόμο, δεν είναι μια πολυτέλεια, είναι ο τρόπος προφύλαξής μας», σημειώνει.
«Μας διώχνουν από το δάσος»
Την ίδια ώρα, οι μελισσοκόμοι καταγγέλλουν τα προβλήματα στην πρόσβασή τους στα δάση. «Στην Τουρκία μέχρι το 2030, θα έχουν ολοκληρωθεί 500 μελισσοκομικά πάρκα. Πρόκειται για δάση με μελισσοκομικού ενδιαφέροντος, όπου προτεραιότητα έχει ο μελισσοκόμος. Στην Ελλάδα, μας λένε ότι έχει κάποιους περιπατητές και μας διώχνουν από δάσος. Και έτσι, έχει καταφέρει η Τουρκία, παρόλο που δεν έχει ολοκληρωθεί αυτό το έργο ακόμα, να είναι η δεύτερη σε παραγωγή μελιού χώρα, στον κόσμο μετά την Κίνα.
Εμείς έχουμε τα δάση, που έχει απομείνει και δεν έχει καεί. Ζητάμε από το δασαρχείο να φτιαχτούν παρκίδες, όπου θα πάμε και θα είμαστε συντεταγμένα, οριοθετημένα, οπότε θα έχει ο καθένας την ευθύνη της καθαριότητας του χώρου και για την πυρκαγιά. Φυσικά δεν γίνεται τίποτα από όλα αυτά», συμπληρώνει ο κ.Αχτσής.
Υποχρηματοδοτούμενος ο κλάδος των μελισσοκόμων
«Στα σχέδια βελτίωσης, είμαστε πάντα οι τελευταίοι, στην αγροτική οικονομία», δηλώνει στη συνέχεια. «Οι επιδοτήσεις που παίρνει ένας μελισσοκόμος, με 300 μελίσσια, εκείνος που προσπαθεί δηλαδή να ζήσει την οικογένειά του, είναι γύρω στα 2.000 ευρώ το χρόνο. Καμία σχέση με συνδεδεμένες ενισχύσεις και άλλα δικαιώματα που έχει ο υπόλοιπος αγροτικός τομέας».
Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο, οι μελισσοκόμοι αυτή τη στιγμή, έχουν τον πιο γερασμένο στόλο οχημάτων, καθιστώντας τις μετακινήσεις τους επικίνδυνες, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους υπόλοιπους, αλλά και το περιβάλλον.
«Είναι μια κατάσταση τραγική στον εξοπλισμό. Κινούμαστε με φορτηγά 40 τόνων και σε συνδυασμό με την απαγόρευση κίνησης στους παράδρομους, αντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα».
Επιπλέον, ο κ.Αχτσής αναφέρεται και στο κόστος που έχει επωμιστούν οι κτηνοτρόφοι και οι μελισσοκόμοι που ήθελαν να ασκήσουν βιολογικές πρακτικές στην παραγωγή τους, καθώς το αντίστοιχο πρόγραμμα πιστοποίησης, εν τέλει καταργήθηκε. «Γραφτήκαμε σε εταιρείες πιστοποίησης, αλλάξαμε τρόπο παραγωγής, που σημαίνει πως μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό η παραγωγή μας και τελικά καταργήθηκε το πρόγραμμα, λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ».
