Η συγκλονιστική εικόνα που ανήρτησε το παρατηρητήριο Πειραϊκής στο Facebook κάνει φανερή την έλλειψη της ζώνης buffer, δηλαδή της ζώνης προστασίας, μεταξύ της πρωτεύουσας και του λιμανιού, καθώς μοιάζει σουρεαλιστική – ένα γιγαντιαίο κρουαζιερόπλοιο πίσω από τις πολυκατοικίες του Πειραιά.
Στη συνέχεια της ανάρτησης, το Παρατηρητήριο Πειραϊκής εξηγεί γιατί τι ακριβώς είναι η ζώνη προστασίας και γιατί η έλλειψή της πνίγει τον Πειραιά.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
Τι είναι η ζώνη buffer ζώνη προστασιας μεταξύ πόλης και λιμανιού- και γιατί η έλλειψή της πνίγει τον Πειραιά
Η εικόνα μοιάζει σχεδόν σουρεαλιστική: ένα γιγάντιο κρουαζιερόπλοιο δεσπόζει πίσω από τις πολυκατοικίες του Πειραιά, τόσο κοντά που τα μπαλκόνια δείχνουν να αγγίζουν τα κατάρτια του. Η κίτρινη καμινάδα με το μπλε «C» φωτίζεται από το ζεστό φως της δύσης, ενώ γύρω της η πόλη συνεχίζει τους δικούς της ρυθμούς — κεραίες, δορυφορικά πιάτα, κλιματιστικά. Το πλοίο μοιάζει να έχει παρεισφρήσει στον αστικό ιστό, καταργώντας την απόσταση ανάμεσα στο λιμάνι και την καθημερινότητα των κατοίκων.
Μια ζώνη buffer είναι ένας ενδιάμεσος χώρος προστασίας — συνήθως με πράσινο, χαμηλή δόμηση ή άλλες χρήσεις χαμηλής όχλησης — που λειτουργεί ως φυσικό και περιβαλλοντικό ανάχωμα ανάμεσα σε βαριά βιομηχανική ή λιμενική δραστηριότητα και σε περιοχές κατοικίας. Ο ρόλος της είναι τριπλός:
• Μείωση ρύπων και θορύβου πριν αυτοί φτάσουν στις κατοικίες. • Δημιουργία οπτικής απόστασης και αισθητικού φιλτραρίσματος. • Παροχή δημόσιου χώρου για αναψυχή και οικολογική ισορροπία.
Στον Πειραιά, αυτή η ζώνη απουσιάζει. Η συνέπεια είναι ότι οι θόρυβοι, οι ρύποι και η έντονη κίνηση των πλοίων φτάνουν κυριολεκτικά μέχρι τις πολυκατοικίες, χωρίς κανένα προστατευτικό φίλτρο.
Τι κάνουν αλλού
• Στη Βαρκελώνη, η περιοχή του Port Vell αναδιαμορφώθηκε με πράσινους χώρους, πεζόδρομους και ήπια τουριστική χρήση, απομακρύνοντας τη βαριά λιμενική δραστηριότητα από τις κατοικίες. • Στο Ρότερνταμ, εκτεταμένες ζώνες πρασίνου και αποθήκες χαμηλής όχλησης χωρίζουν το κέντρο της πόλης από το κυρίως λιμάνι, μειώνοντας την έκθεση των κατοίκων σε ρύπους και θόρυβο. • Στο Σίδνεϊ, το Darling Harbour μετατράπηκε σε δημόσιο χώρο με πάρκα και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, κρατώντας τις βαριές λειτουργίες πιο μακριά.
Η φωτογραφία δεν είναι απλώς μια όμορφη στιγμή δειλινού∙ είναι μια υπενθύμιση της ασφυκτικής γειτνίασης ανάμεσα σε μια πόλη και σε μια βιομηχανία που λειτουργεί δίπλα της χωρίς επαρκή όρια. Και όσο ο Πειραιάς μένει χωρίς ζώνες απομόνωσης, τόσο το όριο ανάμεσα στην πόλη και το λιμάνι θα σβήνει — εις βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
