Οι περιπτώσεις απεργών πείνας που συγκλόνισαν την Ελλάδα

«Έδωσα μία υπόσχεση στο παιδί μου». Αυτές τις μέρες, όλοι στεκόμαστε πλάι στον Πάνο Ρούτσι, τον πατέρα του 22χρονου Ντένις που δολοφονήθηκε στις ράγες των Τεμπών.

Ο Πάνος Ρούτσι, βρίσκεται σε απεργία πείνας και δίψας από τις 15 Σεπτεμβρίου, απαιτώντας την εκταφή του γιου του έτσι ώστε να διερευνηθούν τα αίτια θανάτου του. Δίπλα στο μνημείο που έχει στηθεί στο Σύνταγμα, στο όνομα του παιδιού του, δηλώνει πως δεν πρόκειται να υποχωρήσει αν δεν δικαιωθεί.

Εκεί, ένας πατέρας τον πλησίασε και του είπε πως ως ένδειξη συμπαράστασης, θα ξεκινήσει και αυτός απεργία πείνας.

Η απεργία πείνας είναι μία μέθοδος μη βίαιης αντίστασης στην οποία οι συμμετέχοντες νηστεύουν με τη θέλησή τους ως μία μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας.

Οι απεργίες πείνας αποδεικνύονται συχνά «μονόδρομος» για τη δικαιοσύνη και έχουν γραφτεί στην ιστορία ξανά και ξανά.

Αυτές είναι οι απεργίες πείνας που έχουν συγκλονίσει την Ελλάδα. 

Χρήστος Ρούσσος (1976)

Ο Χρήστος Ρούσσος ήταν το πρόσωπο που πρωταγωνίστησε σε ένα «έγκλημα πάθους» που συγκλόνισε την Ελλάδα κατά τη δεκαετία του ’70 και στάθηκε αναφορά για ζητήματα δικαιοσύνης, ομοφυλοφιλίας και μεταχείρισης κρατουμένων.

Το 1976, ο 19χρονος τότε ναύτης Χρήστος Ρούσσος δολοφόνησε τον εραστή του Ανέστη Παπαδόπουλο.

Το περιστατικό απασχόλησε τα ελληνικά ΜΜΕ όχι μόνο λόγω της δολοφονίας αλλά και λόγω της αντίδρασης της κοινωνίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία.

«Τόσο ο δράστης, όσο και το θύμα χαρακτηρίζονται ως ανώμαλοι, μ’ όλα εκείνα τα ψυχοπαθολογικά γνωρίσματα των ανθρώπων του είδους», έγραφαν τα ΝΕΑ στις 8 Απριλίου του 1976.

Μία άλλη εφημερίδα στην είδηση της δολοφονίας έβαλε τίτλο «Ναύτης σκότωσε συνάδελφό του» και υπότιτλο «Ήσαν και οι δύο ανώμαλοι!»

Τον Οκτώβρη του 1976, ο Χρήστος Ρούσσος καταδικάστηκε από το Διαρκές Ναυτοδικείο Πειραιά με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αλλά ούτε και το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας. Έτσι, οδηγήθηκε στην πιο σκληρή φυλακή της εποχής, στην Κέρκυρα.

Το 1986, ο Ρούσσος προχώρησε σε πολύμηνη απεργία πείνας, η οποία διήρκησε περίπου 74 ημέρες.

Το αίτημά του ήταν να του χορηγηθεί χάρη ή να μειωθεί η ποινή του, όπως το δικαιούνταν με βάση τον πρότερο έντιμο βίο.

Η αίτησή του για απονομή χάριτος απορρίφθηκε κατηγορηματικά από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Χρήστο Σαρτζετάκη, ο οποίος δήλωσε: «δεν επρόκειτο για έναν δολοφόνο αλλά για έναν ομοφυλόφιλο και, μάλιστα, παθητικό!».

Το αίτημά του για χάρη απορρίφθηκε, εν μέρει λόγω του ότι η δικαστική αρχή δεν του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, κάνοντας λόγο για το ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

Η κατάσταση της υγείας του κλονίστηκε κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, καθώς ο Ρούσσος δήλωνε αποφασισμένος να πεθάνει.

Υπήρξαν έντονες κινητοποιήσεις και αντιδράσεις από διανοούμενους της εποχής, πολιτικά πρόσωπα και απλούς πολίτες υπέρ της αποφυλάκισης ή της αναγνώρισης του αιτήματος χάριτος του Ρούσσου, οι οποίες άνοιξαν τον δημόσιο διάλογο για την ομοφυλοφιλία και την αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα εκείνη την εποχή.

Το αίτημα χάριτος του Ρούσσου έγινε αποδεκτό τον Οκτώβριο του 1990 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, με αποτέλεσμα να αφεθεί ελεύθερος, αφού είχε ήδη εκτίσει κάποιά χρόνια φυλάκισης.

Η ιστορία του Χρήστου Ρούσσου ζωντάνεψε στη μεγάλη οθόνη μέσα από την εμβληματική ταινία «Άγγελος» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κατακουζηνού. Τη μουσική συνέθεσε ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ενώ τον κεντρικό ρόλο ενσάρκωσε ο Μιχάλης Μανιάτης. Αν και συμμετείχε αρχικά στην παραγωγή, ο Μανιάτης αποδέχτηκε τελικά τον ρόλο του Άγγελου, όταν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί της εποχής δίστασαν να τον αναλάβουν.

Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο κοινό και ξεχώρισε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1982, όπου απέσπασε τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου και Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Μανιάτη.

Νίκος Ρωμανός (2014)

Ο Νίκος Ρωμανός είναι ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα του αναρχικού χώρου της χώρας που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη.

Το 2013, συνελήφθη μαζί με άλλους 3 νεαρούς για ένοπλη ληστεία σε υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας και σε κατάστημα των ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης, για τις κατηγορίες της ληστείας κατά συναυτουργία και την οπλοφορία/ οπλοχρησία. Αρχικά, επιχειρήθηκε να συνδεθούν με την τρομοκρατική οργάνωση  “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”, αλλά δεν αποδείχθηκε η συμμετοχή τους και αθωώθηκαν για τρομοκρατία.

Ο Νίκος Ρωμανός ήταν φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, του μαθητή που δολοφονήθηκε από αστυνομικό στα Εξάρχεια, το 2008. Ήταν παρών τη νύχτα της δολοφονίας, γεγονός που επηρέασε βαθιά την πολιτικοποίησή του.

Ο Ρωμανός καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξη, χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών.

Το 2014, παρότι ήταν ήδη κρατούμενος, συμμετείχε στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και πέρασε στο ΤΕΙ Αθηνών στη σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ο ίδιος ζήτησε άδεια για να παρακολουθεί τα μαθήματα δια ζώσης.

Παρότι το αίτημά του είχε νομική βάση, καθώς οι κρατούμενοι που φοιτούν δικαιούνται να λαμβάνουν εκπαιδευτική άδεια, οι αρχές το απέρριψαν  για “λόγους ασφάλειας” λόγω του προφίλ του.

Ο Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας στις 10 Νοεμβρίου 2014, με αίτημα να του δοθεί άδεια για τη σχολή του, μαζί με τον Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος από τις 29 Οκτωβρίου έχει επίσης ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας την επαναχορήγηση εκπαιδευτικών αδειών.

Την απεργία πείνας του Ρωμανού, ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης από τον κόσμο, με οργανωμένες πορείες, καταλήψεις και διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας.

Τον υποστήριξαν μέχρι και πολιτικά πρόσωπα, με καθοριστικό ρόλο να παίζει ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά για να ενημερωθεί σχετικά με τις εξελίξεις της υπόθεσής του. Ο κ. Παπούλιας είχε τονίσει ότι «πρέπει να βρεθεί λύση με τρόπο ικανοποιητικό για τον Νίκο Ρωμανό» στο τηλεφώνημα.

Ο κ. Τσίπρας σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κάρολο Παπούλια τόνισε: “Κύριε Πρόεδρε, αυτό που προέχει είναι η ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, πρέπει να βρούμε λύση”.

Ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον Πρόεδρο για το περιεχόμενο της τροπολογίας, που κατατέθηκε στη Βουλή και το νομικό πλαίσιο, που διέπει την περίπτωση του νεαρού.

Στην 11η ημέρα της απεργίας, η υγεία του επιδεινώθηκε δραματικά. Υπήρχε ορατός κίνδυνος για τη ζωή του, ο οποίος τον οδήγησε στη νοσηλεία στο νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού “Άγιος Παύλος”.

Απορρίφθηκε εκ νέου το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια και η μεταγωγή του Ρωμανού από τις φυλακές Μαλανδρίνου έγινε προκειμένου να παρακολουθεί τα μαθήματά του στη σχολή. Το νέο αιτιολογικό βασιζόταν στο ότι ο ειδικός εφέτης ανακριτής Κ. Νικόπουλος είχε γνωμοδοτήσει αρνητικά.

Το συμβούλιο των φυλακών από την πλευρά κατηγόρησε το Νίκο Ρωμανό ότι με τις ανακοινώσεις του τους στοχοποιεί. Ο ίδιος απάντησε ότι στόχος του δεν είναι να τους στοχοποιήσει, αλλά να διαμαρτυρηθεί.

Το συμβούλιο πρότεινε να επισκέπτονται τον Ρωμανό οι καθηγητές του στη σχολή για να παρακολουθεί τα μαθήματα του, κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε.

Η Βουλή ψήφισε νομοθετική ρύθμιση που επέτρεπε σε κρατούμενους-φοιτητές να παρακολουθούν μαθήματα με ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Η τροπολογία που κατέθεσε ο Χαράλαμπος Αθανασίου, έγινε αποδεκτή από όλα τα κόμματα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίζει, αποσύροντας το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία.

Μετά από 31 ημέρες, ο Ρωμανός τερμάτισε την απεργία πείνας στις 10 Δεκεμβρίου 2014, δηλώνοντας ότι «έχει σημειώσει μια σημαντική νίκη…αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε».

Δημήτρης Κουφοντίνας (2021)

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι γνωστός ως ο καταδικασμένος για 11 δολοφονίες «Λουκάς» της «17Ν».

Συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2002, οπότε και παραδόθηκε αυτοβούλως στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, λίγες εβδομάδες μετά την εξάρθρωση της 17Ν.

Όταν παραδόθηκε είχε δηλώσει: «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη. Όλα τέλειωσαν».

Στη δίκη των μελών της οργάνωσης καταδικάστηκε σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 11 ανθρωποκτονίες, σε εκρήξεις, σε ληστείες και για συμμετοχή στην οργάνωση.

Ο Κουφοντίνας έκανε αρκετές απεργίες πείνας μέσα από τις φυλακές, για διάφορους λόγους οι οποίοι σχετίζονταν κυρίως με τις συνθήκες και τα δικαιώματά του ως κρατούμενος. Συγκεκριμένα, έκανε απεργίες πείνας δύο φορές το 2015, το 2018, το 2019 και τέλος, το 2021, με την τελευταία να αποτελεί τη σοβαρότερη από αυτές.

Με ανακοίνωση που εξέδωσαν ο Κώστας Γουρνάς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας, την Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015, ξεκίνησαν απεργία πείνας. Τα αιτήματά τους ήταν η κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α, η μη χρησιμοποίηση αποδεικτικών μέσων όπως το DNA, κατάργηση κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και των φυλακών τύπου Γ, όπως και την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. Οι απεργοί μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Λαμίας, όπου τους είχε επισκεφθεί η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βάσω Λέβα, δηλώνοντας στον τοπικό ραδιοσταθμό «[…]Εγώ πήγα με όλη την καλή διάθεση να δω την κατάσταση και να διαβεβαιώσω για δύο πράγματα που είχαμε εξαγγείλει. Για την κατάργηση των φυλακών Γ’ τύπου, για πιο ανθρώπινες συνθήκες».

Το απόγευμα της Παρασκευής ο Δημήτρης Κουφοντίνας έκανε γνωστό με ανακοίνωσή του ότι διακόπτει την απεργία πείνας, αναφέροντας «Μετά την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο ικανοποιεί τα βασικά αιτήματά μας, διακόπτω την από 2 Μαρτίου απεργία πείνας. Ο αγώνας συνεχίζεται. Δημήτρης Κουφοντίνας. Νοσοκομείο Λαμίας, 27/3/2015».

Στις 4 Αυγούστου 2015, μετά από την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, και ενώ είχε προηγηθεί η μεταφορά του από τις φυλακές Δομοκού, στις φυλακές τύπου Β’ Αυλώνα και την επιστροφή του ξανά στον Δομοκό μετά από πέντε ημέρες, ο Κουφοντίνας μεταφέρθηκε τελικά στον Κορυδαλλό.

Διαμαρτυρόμενος για την τοποθέτησή σου σε πτέρυγα οικονομικών εγκλημάτων, ξεκίνησε απεργία πείνας αναφέροντας στο τέλος της ανακοίνωσής του σε υστερόγραφο: «Τη Δευτέρα το μεσημέρι, μου ανακοινώθηκε ότι μετάγομαι αιφνιδιαστικά στον Κορυδαλλό, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται διεφθαρμένοι πολιτικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί κ.α. με τους οποίους είναι αδύνατο φυσικά να συνυπάρξω. Η τοποθέτησή μου εκεί θεωρώ ότι είναι εξευτελιστική συμπεριφορά. Ως απάντηση σε όλη αυτή την αντιμετώπιση εξόντωσης, αρνήθηκα να μπω στο κελί, άρχισα απεργία πείνας και διέκοψα κάθε φαρμακευτική αγωγή. Υπενθύμισα και πάλι στο υπουργείο ότι «υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο η προσωπική αξιοπρέπεια δεν μπαίνει σε καμία ζυγαριά με όρους υγείας ή της ίδιας της ζωής».

Τελικά μετά από την ολονύκτια διαμαρτυρία του Δημήτρη Κουφοντίνα και την απόφασή του για διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής και τροφής έγινε δεκτό το αίτημά του να μεταφερθεί στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού.

Οι απεργίες το 2018 και 2019 αφορούσαν τις τακτικές άδειες του δηλαδή τις εξόδους του από τη φυλακή για σύντομο διάστημα.

Στις 8 Ιανουαρίου 2021 ο Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε ξανά απεργία πείνας, με βασικό αίτημα τη μεταγωγή του από τις φυλακές Δομοκού, όπου κρατείτο, στις φυλακές Κορυδαλλού.

Το αίτημα βασιζόταν και σε νόμο που είχε ψηφιστεί (τον νόμο 4760/2020), ο οποίος όριζε ότι κρατούμενοι με ορισμένα χαρακτηριστικά — συμπεριλαμβανομένων εκείνων με καταδίκες για εγκλήματα τρομοκρατίας υπό συγκεκριμένες συνθήκες — θα μπορούσαν να εκτίουν ποινή σε αγροτικές φυλακές ή να μεταφερθούν από αυτές.

Υπήρχε καταγγελία ότι η κυβέρνηση και συγκεκριμένες υπηρεσίες δεν εφάρμοσαν τον νόμο όπως ψηφίστηκε, δηλαδή ότι τον μετέφεραν σε φυλακές που δεν ήθελε και δεν του επέτρεψαν να εκμεταλλευτεί το δικαίωμα που ο νόμος του εξασφάλιζε.

Η δικηγόρος του Κουφοντίνα, Ιωάννα Κούρτοβικ, ανέφερε ότι η αντιμετώπιση της πολιτείας απέναντί του είναι “Εκδικητική και τιμωρητική”, μετά το αίτημα μεταγωγής του και της απόρριψης, καθώς ζητούσε να εφαρμοστεί ο νόμος που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση για τη μεταφορά των κρατουμένων, δηλαδή ότι πρέπει να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού καθώς επικαλείται το σημείο που αναφέρει “[…], επαναμετάγεται (εννοεί ο κρατούμενος) στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη.”, στην προκειμένη περίπτωση, του Κορυδαλλού.

Στην συνέχεια της μη εφαρμογής του νόμου και την άρνηση των αρχών να δώσουν πρόσβαση στις σχετικές αποφάσεις και το σκεπτικό για την μεταγωγή του, ο Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας την 8η Ιανουαρίου 2021.

Στο αίτημα αυτό βρήκε υποστηρικτές όπως τον Συνήγορο του πολίτη, την Διεθνή Αμνηστία, στελέχη του Σύριζα, γιατρούς και δικηγόρους, το ΚΚΕ , το ΜέΡΑ25, το ΚΙΝΑΛ, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , τον ΕλΕΔΑ, την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, την Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τον κυβερνητικό βουλευτή Κώστα Τζαβάρα, καλλιτέχνες και διανοούμενοι.

Μετά από μερικές ημέρες απεργίας πείνας, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας εξέδωσε διάταξη για την αναγκαστική μεταγωγή του στο νοσοκομείο της πόλης.

Στις 16 Φεβρουαρίου 2021, μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ και σε κάποια φάση δέχτηκε ορό ενυδάτωσης — δηλαδή παρά τα στοιχειώδη που αποστρέφεται ένας απεργός πείνας (τροφές/ποτά), δόθηκε κάποιο υποστηρικτικό υγρό για να μη γίνει ακόμη χειρότερα.

Στις 22 Φεβρουαρίου, έπειτα από 46 ημέρες απεργίας πείνας, ο Δημήτρης Κουφοντίνας αρνήθηκε να του τοποθετηθεί νέος ορός ενυδάτωσης.

Στις 23 Φεβρουαρίου, το Γ.Ν Λαμίας εξέδωσε ανακοίνωση για την κατάσταση της υγείας του, με εισαγγελική παραγγελία για την λήψη κατάλληλων και αναγκαίων μέτρων για την διασφάλιση της υγείας του.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, η ΟΕΓΝΕ με ανακοίνωσή της, αντιτίθεται στην πρακτική της αναγκαστικής σίτισης, θεωρώντας την βασανιστήριο, όπως ορίζει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και την Διεθνή Ιατρική Ένωση.

Στις 25 Φεβρουαρίου, αφαίρεσε και τον ορό της αντιβίωσης ο οποίος αποτελούσε πλέον την μοναδική πηγή ενυδάτωσής του και ενημέρωσε την οικογένειά του ότι δεν επιθυμούσε ανάνηψη.

Το πρωί της 27ης Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε από το Γ.Ν. Λαμίας ότι η υγεία του παρουσίασε σοβαρή επιδείνωση. Στις 28 Φεβρουαρίου, εξέδωσαν ανακοίνωση συγγενείς των θυμάτων της τρομοκρατίας, καλώντας τον Κουφοντίνα να σταματήσει την απεργία πείνας και να ζήσει.

Παράλληλα η γιατρός που τον επισκέφτηκε, ενημέρωσε για την κρισιμότητας της υγείας του, ενώ μετέφερε και δήλωση του: «Δε θέλω να πεθάνω, αλλά έτσι που είναι η κατάσταση, δεν μου αφήνουν άλλη επιλογή».

Την 57η ημέρα απεργίας πείνας του, το Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι ο Κουφοντίνας παρουσίασε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και ότι οι γιατροί του νοσοκομείου προχώρησαν σε ανάνηψη.

Η απεργία πείνας διήρκησε περίπου 65 ημέρες. Την 14η Μαρτίου 2021 ανακοινώθηκε ότι σταματάει την απεργία πείνας, κυρίως επειδή η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ σοβαρή.

Η απεργία αυτή προκάλεσε μεγάλη κοινωνικοπολιτική αναταραχή, με πολλές διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, συζητήσεις σε ΜΜΕ και τον πολιτικό χώρο σχετικά με τα δικαιώματα των κρατουμένων, την εφαρμογή των νόμων, και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, παρά το γεγονός ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν πέτυχε πλήρως το αρχικό αίτημα της μεταγωγής του στον Κορυδαλλό.

Γιάννης Μιχαηλίδης (2022)

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης είχε καταδικαστεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη για ληστείες τραπεζών και κακουργήματα σε ποινή κάθειρξης 47 ετών και 8 μηνών εκ των οποίων εκτιτέα τα 20 με συγχωνευτική απόφαση Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών.

Ήταν κρατούμενος σε σωφρονιστικά καταστήματα για περίπου 10 χρόνια με ευεργετικά υπολογιζόμενα ημερομίσθια περίπου 4,5 χρόνων.

Συνελήφθη το 2013 μαζί με άλλα τρία άτομα, μετά από ληστεία στο Βελβεντό, και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Το 2019 απέδρασε μετά τη διαφαινόμενη κατάργηση των εκπαιδευτικών αδειών που λάμβανε προκειμένου να φοιτά στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όμως συνελήφθη εκ νέου τον Ιανουάριο του 2020.

Τον Μάιο του 2022 ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας τη σύννομη αποφυλάκισή του υπό τον όρο της ανάκλησης, καθώς εξέτισε το προβλεπόμενο από τον νόμο διάστημα ποινής ως κρατούμενος.

Από τις 15 Ιουνίου νοσηλευόταν φρουρούμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης υγείας του.

«Σαν γιατρός, απευθύνω την Ύστατη θερμή Παράκληση προς το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο του Εφετείου Λαμίας, προς μια άμεση και θετική έκβαση της υπόθεσης του κυρίου Μιχαηλίδη. Οποιαδήποτε άλλη ολιγωρία και αρνητική απόφαση θα οδηγήσει έναν νέο άνθρωπο σε βέβαιο, βασανιστικό και γρήγορο θάνατο», ανέφερε σε γνωμάτευση η προσωπική γιατρός του Γιάννη Μιχαηλίδη, Παντελία Βεργοπούλου μετά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο Λαμίας.

Στις 28 Ιουλίου, την 67η μέρα απεργίας πείνας, και ενώ οι γιατροί του είχαν εκφράσει την ανησυχία τους για την υγεία του, το αίτημα για αποφυλάκιση απορρίφθηκε από το συμβούλιο Εφετών Λαμίας, το οποίο θεώρησε ότι η συμπεριφορά που επέδειξε ήταν «προσχηματικά καλή» και πως «η απόλυτη αναγκαιότητα της συνέχισης της κράτησής του για την αποτροπή τέλεσης άλλων αδικημάτων παραμένει». Έκανε ακόμη λόγο ότι πρόκειται για άτομο με «σταθερή ροπή προς το έγκλημα» και με «στοιχεία έντονης αντικοινωνικής συμπεριφοράς».

Την επομένη της απόρριψης του αιτήματος ανέστειλε την απεργία πείνας, μετά από 68 μέρες κρίνοντας πως είναι σε οριακό σημείο για τη ζωή του.

Στις 12 Μαΐου του 2023, ξεκίνησε για δεύτερη φορά απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος εκ νέου για τη συνέχιση της κράτησής του, παρά την εκπλήρωση των προϋποθέσεων για απόλυση, ενώ στις 10 Ιουνίου του 2023 προχώρησε και σε απεργία δίψας.

Στις 14 Ιουνίου του 2023, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μετά από σχετική απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας που έκανε επιτέλους δεκτό το σύννομο αίτημά του της αποφυλάκισής του υπό όρους.