Παπαδημητριάδης ζητάει ψυχολόγους στα σχολεία: Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε

Με αφορμή τη Σεξουαλική Κακοποίηση Εφήβου από τη Μαγνησία σε Σχολική Εκδρομή στα Ιωάννινα και την αντιμετώπιση γύρω από αυτό, ο Ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης εγκαλεί τις εκπαιδευτικές αρχές να λάβουν υπόψιν την ανάγκη για ψυχολόγους στα σχολεία με διδακτική ώρα, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια κοινωνία όπου ο σεβασμός για τον κάθε συνάνθρωπο και η αλληλεγγύη θα είναι οι κυρίαρχες αξίες.

Δείτε την ανακοίνωση:

Σεξουαλική Κακοποίηση Εφήβου από τη Μαγνησία σε Σχολική Εκδρομή στα Ιωάννινα

Το πρόσφατο, τραγικό και βαθύτατα τραυματικό περιστατικό ωμής βίας, όπου ένας 15χρονος μαθητής από τη Μαγνήσια υπέστη σεξουαλική παρενόχληση από συμμαθητή του ενώ άλλοι γελούσαν κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής στα Ιωάννινα, υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα της εξειδικευμένης αγωγής στα σχολεία που προάγει την ενσυναίσθηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συμπερίληψη.

Αυτή η διαθεματική και ολιστική διάσταση απουσιάζει σήμερα από την παιδεία, γιατί τα σχετικά γνωστικά αντικείμενα αντιμετωπίζονται από την κυβερνώσα ιδεολογία με καχυποψία. Διόλου τυχαία η σχετική θεματική εβδομάδα που είχε εισαχθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα το 2016, καταργήθηκε το 2020, γυρίζοντας το σχολείο στο ξηρό και αποστειρωμένο περιβάλλον παραδόσεων μαθημάτων, χωρίς εργαλεία που βοηθούν τους εκπαιδευτικούς να πραγματεύονται αυτά τα ζητήματα – και δικαιώνοντας την άποψη: “12 χρόνια στα Ελληνικά σχολεία, ισοδυναμούν με 12 χρόνια ψυχολογικού πολέμου”.

Ο δε συνεχιζόμενος στιγματισμός και το ταμπού που περιβάλλει την ομοφυλοφιλική σεξουαλική δραστηριότητα ανάγοντας την σε μία ντροπιαστική συμπεριφορά, ενισχυμένος από ανεύθυνες δηλώσεις δημοσίων προσώπων και συγκεκριμένες δογματικές τοποθετήσεις, επιτείνει τη διατήρηση μιας στρεβλής αντίληψης σε μερίδα της κοινής γνώμης. Η νομική κατοχύρωση δικαιωμάτων δεν είναι αρκετή χωρίς την ανάλογη παιδεία. Ορισμένοι έφηβοι χωρίς καθοδήγηση και χωρίς πρότυπα κατανόησης των συνομηλίκων τους θα συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ανώριμα και παρορμητικά, εκθέτοντας τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους σε νομικές περιπέτειες, και θα τραυματίζουν ανεπανόρθωτα τις ψυχές συνομηλίκων τους.

Καλώ τις εκπαιδευτικές αρχές, τους πολιτικούς φορείς, τις οικογένειες και την κοινότητα σε ευρύτερο επίπεδο να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την υλοποίηση ενός ολιστικού προγράμματος εκπαίδευσης που θα προάγει την κατανόηση, την αποδοχή και την ενσυναίσθηση μεταξύ των μαθητών. Ακόμη, επαναλαμβάνω την πρότασή μου για την εγκατάσταση κατάλληλα εκπαιδευμένων ψυχολόγων με διδακτική ώρα στα σχολεία, που θα μπορούσαν να αναλάβουν τη διδασκαλία αυτών των απαραίτητων κοινωνικών δεξιοτήτων στα παιδιά. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε μια κοινωνία όπου ο σεβασμός για τον κάθε συνάνθρωπο και η αλληλεγγύη θα είναι οι κυρίαρχες αξίες.