Σχολικές εκδρομές: Αποχή ανακοίνωσαν οι καθηγητές

Να σταματήσουν να συνοδεύουν τους μαθητές των σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις εκδρομές αποφασίζουν οι καθηγητές σε μια προσπάθεια να πιέσουν το Υπουργείο Παιδείας να αλλάξει το νομικό πλαίσιο στην κατεύθυνση της προστασίας των συνοδών εκπαιδευτικών και να προβλέψει αμοιβή για την εκτός έδρας υπερωριακή εργασία.

Οι καθηγητές και η ΟΛΜΕ, το επόμενο διάστημα, έχουν προγραμματίσει πλήθος κινητοποιήσεων αλλά και εκστρατεία ενημέρωσης των γονέων για όλα τα αιτήματα του κλάδου. Το Σάββατο (5/10) θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση του κλάδου προκειμένου να οριστικοποιηθούν οι κινητοποιήσεις. Οι εκπαιδευτικοί κατηγορούν την κυβέρνηση ότι στον χώρο της Παιδείας «κυρίαρχη διάσταση της κυβερνητικής πολιτικής είναι η επίδειξη ενός αυστηρού διοικητισμού ο οποίος συμπληρώνεται από τη διάθεση ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης».

Μάλιστα, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι το κυρίαρχο αίτημα που πρέπει να αναδείξουν είναι αυτό «των μισθών, των συνθηκών διαβίωσης και της ανάγκης να αλλάξει η γκρίζα πραγματικότητα στην καθημερινότητα του σχολείου. Είναι ώρα να γειωθούμε με την πραγματικότητα και να δώσουμε απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας που ταλανίζουν τον κόσμο της εκπαίδευσης».

Σε σχετική ανακοίνωσή της, η ΟΛΜΕ αναφέρει ότι «η γκρίζα πραγματικότητα του σχολείου διαμορφώνει μια καχεκτική καθημερινότητα. Είμαστε ο μοναδικός κλάδος του Δημοσίου που ένα τόσο μεγάλο ποσοστό εργαζομένων ζει μακριά από τις οικογένειες τους. Χιλιάδες νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αναπληρώτριες και αναπληρωτές καλούνται με πενιχρούς μισθούς να ζήσουν μακριά από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους, πληρώνοντας πανάκριβα ενοίκια στις τουριστικές περιοχές. Οι μισθοί μας είναι μισθοί φτώχειας και εξαθλίωσης. Η αύξηση στους μισθούς των εκπαιδευτικών ήταν τελικά μία πενιχρή οριζόντια αύξηση 35-40 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Παρά την ονομαστική αυτή αύξηση, οι πραγματικοί μισθοί των εκπαιδευτικών έχουν μειωθεί κατά 9%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι χώρες του οποίου καταγράφουν αύξηση 4% κατά μέσο όρο».

Η κραυγή αγωνίας των εκπαιδευτικών που διορίστηκαν ή τοποθετούνται σε περιοχές μακριά από τα σπίτια τους – και ιδιαίτερα αυτών που θα εργαστούν σε τουριστικές περιοχές – είναι ηχώ διαμαρτυρίας και όχι επαιτείας. Ο κόσμος της εκπαίδευσης βρίσκεται χρόνια τώρα μπροστά σε μια ασφυκτική πραγματικότητα, αυτή των πανάκριβων ενοικίων η οποία σε συνδυασμό με τους εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια οδηγούν στην εξαθλίωση και τη φτωχοποίηση.

Η Πολιτεία δεν δείχνει στην πράξη να προβληματίζεται για την εικόνα εκπαιδευτικών, οι οποίοι καταλήγουν να μένουν σε κάμπινγκ ή ακόμη και στο αυτοκίνητο τους μην έχοντας λύση στο στεγαστικό τους πρόβλημα. Η αδιαφορία της Πολιτείας αποτυπώνει και την έλλειψη ενδιαφέροντος για την ίδια την εκπαίδευση και τους ανθρώπους που την υπηρετούν. Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός καλείται να ζήσει με 776 ευρώ τον μήνα. Πώς θα γίνει αυτό εάν πρέπει να πληρώνει ιλιγγιώδη ποσά για ενοίκια, εισιτήρια ή ρεύμα; Είναι απόλυτη προτεραιότητα να θέσει η OΛΜΕ το ζήτημα της ανάγκης αύξησης των μισθών και καταπολέμησης της ακρίβειας αλλά και αντιμετώπισης του ζητήματος της στέγασης. Τα δύο αυτά ζητήματα διαμορφώνουν με τρόπο καταλυτικό την ποιότητα ζωής σήμερα και μαζί με το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα της ενεργειακής φτώχειας συνθέτουν το ψηφιδωτό που ταλανίζει τους πολίτες.

Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών

• Την ολόπλευρη στήριξη της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας ως πρώτιστη πολιτική επιλογή ενταγμένη στον ευρύτερο αγώνα των εργαζομένων για δίκαιη κοινωνία.
• Την οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, την αύξηση στους μισθούς μας και στις συντάξεις μας και τη διασφάλιση του ασφαλιστικού συστήματος και του συστήματος υγείας
• Την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων ως ένα μείζον κοινωνικό και δημοκρατικό ζήτημα. Απαιτούμε να διαμορφωθούν προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, για να μπορούν όλοι οι μαθητές και όλες οι μαθήτριές μας να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες τόσο στην παιδεία όσο και στην επαγγελματική τους εξέλιξη αλλά και στην κοινωνική τους πορεία.
• Να καταργηθούν οι νόμοι 4692/20 και 4823/21, να μονιμοποιηθούν αυτοδίκαια οι νεοδιόριστοι/ες εκπαιδευτικοί και να πάψουν οι διώξεις σε απεργούς.
• Να μπει ένα τέλος στις πρακτικές αυταρχισμού στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς μέσα από την εφαρμογή ενός υπέρμετρα τυπολατρικού και αυστηρού διοικητισμού, όπως αυτός εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας τόσο των εκπονητών της εκπαιδευτικής πολιτικής όσο και του ίδιου του μηχανισμού διοίκησης.
• Να αντιμετωπιστεί με τρόπο ουσιαστικό και με προσανατολισμό στην επικέντρωση στο εκπαιδευτικό έργο η γραφειοκρατία στο σχολείο, γραφειοκρατία που δημιουργεί κλίμα ασφυξίας στην ίδια την εκπαιδευτική λειτουργία, στο μορφωτικό και παιδαγωγικό ρόλο των εκπαιδευτικών.
• Να καλυφθούν όλα τα κενά των εκπαιδευτικών, να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις/καταργήσεις τμημάτων και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των υποδομών έτσι ώστε τα σχολεία να λειτουργούν απρόσκοπτα στο έργο τους.
• Πλήρη σύνταξη στα 60 με 30 χρόνια εργασίας. Καμία μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων.
• Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου στα προ του 2013 επίπεδα.
• Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη (4808/21), που περιστέλλει τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα
• Αντισταθμιστικά μέτρα ενίσχυσης των παιδιών σε κάθε σχολείο.
• Ουσιαστική αντιμετώπιση και πρόληψη της βίας.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να καλέσει σε αποχή από τη συνοδεία σχολικών εκδρομών, αρχικά ως τα Χριστούγεννα, προκειμένου το Υπουργείο να αλλάξει το νομικό πλαίσιο στην κατεύθυνση της προστασίας των συνοδών εκπαιδευτικών και να προβλέψει αμοιβή για την εκτός έδρας υπερωριακή εργασία. Συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία της 13ης Νοεμβρίου διεκδικώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων του κλάδου, όπως αυτά έχουν ψηφιστεί στο 20ό και στο 21ο Συνέδριο.

Στο μεσοδιάστημα για την καλύτερη προετοιμασία της απεργίας: Η ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ να προχωρήσουν σε συνεντεύξεις τύπου σε κεντρικά και τοπικά ΜΜΕ, περιοδείες, εκδηλώσεις κ.λπ. για να αναδειχθούν τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Οι ΕΛΜΕ να προχωρήσουν σε ενημερώσεις στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων και να οργανώσουν από κοινού τον αγώνα με εκδηλώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας για τα τοπικά ζητήματα των σχολείων τους (κενά, συγχωνεύσεις κ.λπ.).