SOS Τροχαία Εγκλήματα: «Στην Ελλάδα έχουμε συνέχεια μικρά “Τέμπη” στην άσφαλτο»

Οι τίτλοι στα site και τις εφημερίδες καθημερινοί, πανομοιότυποι. Λέξεις όπως «σοκ», «φρίκη», «θρήνος», και κάπου παραδίπλα η λέξη «τροχαίο». Οι αναγνώστες μπαίνουν, μάλλον με παβλοφικά αντανακλαστικά, θέλοντας να μάθουν αν κάποιο δικό τους πρόσωπο ενεπλάκη, αν από το σημείο του ατυχήματος περνούν καθημερινά και οι ίδιοι. Σε λίγα δευτερόλεπτα, έχουν κιόλας προχωρήσει στην επόμενη είδηση.

Τροχαία ατυχήματα: η μάστιγα που απολαμβάνει ανοχής διαχρονικά από ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να αναδείξουν ενεργά το φαινόμενο: κάποιοι συγγενείς θυμάτων, κάποιοι επιζήσαντες, μερικοί διάσπαρτοι εκπαιδευτικοί ή κάποιοι συλλογικότητες.

Σε αυτήν την τελευταία κατηγορία ανήκει και ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 2000 από συγγενείς και οικείους θυμάτων σε τροχαία. Έχοντας βιώσει οι ίδιοι το τραγικό σοκ της απώλειας, αποφάσισαν να ευαισθητοποιήσουν όσο γίνεται περισσότερο άλλους, ώστε να μην βρεθούν στη δική τους θέση. Η προσπάθεια βασίζεται καθαρά στην εθελοντική εργασία και τις οικονομικές συνεισφορές των μελών. Ο όρος «εγκλήματα», καίτοι βαρείς, αντανακλά την αντίληψή τους ότι τα τροχαία σε πολλές περιπτώσεις δεν γίνονται από την «κακιά την ώρα»

Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα σε τροχαία

Από το 2005 ο Π.Ο.Υ. και ο Ο.Η.Ε. θεσμοθέτησαν επίσημα την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων, η οποία τιμάται την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Η αναγνώρισή της από τη χώρα μας έγινε επίσημα το 2011. Φέτος, λόγω Πολυτεχνείου, ο SOS-ΤΕ έκανε σχετικές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Ηράκλειο στις 10 Νοεμβρίου, ενώ την ερχόμενη Κυριακή 20 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Αλεξανδρούπολη. Στη Θεσσαλονίκη οι εκδηλώσεις θα γίνουν στις 12:00 στην Πλατεία Ναβαρίνου.

Φέτος στο επίκεντρο των εκδηλώσεων θα βρεθεί το φαινόμενο της εγκατάλειψης θυμάτων αλλά και η μεταχείριση των θυτών από το δικαστικό σύστημα, που τους επιτρέπει να ξαναβγούν στο δρόμο χωρίς κάποια ουσιαστική συνέπεια, ακόμα και αν έχουν σκοτώσει.

Τι (δεν) προβλέπεται για την εγκατάλειψη πεζού σε τροχαίο

Αυτήν τη στιγμή, η ποινική μεταχείριση όσων οδηγών εγκαταλείπουν τα θύματα στα τροχαία γίνεται με βάση το Άρθρο 43 του ΚΟΚ. Σύμφωνα με αυτό:

«Αν από τη συμπεριφορά του [υπαίτιου ενός ατυχήματος ο οποίος επέφερε θάνατο ή σωματική βλάβη σε παθόντα, τον εγκατέλειψε και δεν ειδοποίησε την Αστυνομία] ο παθών περιήλθε σε κίνδυνο ζωής ή επήλθε θάνατος ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις και με αφαίρεση της αδείας ικανότητας οδηγού για χρονικό διάστημα τριών (3) έως έξι (6) μηνών, η οποία επιβάλλεται υποχρεωτικά από το δικαστήριο». (ΚΟΚ, Άρθρο 43, παρ. 4)

Με βάση το παραπάνω, η εγκατάλειψη πεζού θεωρείται από τον ΚΟΚ πλημμέλημα, ακόμα και αν επιφέρει θάνατο. Όμως, υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια στη διατύπωση, με την αναφορά σε «άλλη διάταξη» που ενδέχεται να τιμωρεί βαρύτερα την πράξη.

Αυτή η «άλλη διάταξη» είναι το άρθρο 306 του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει κάθειρξη ως και 10 έτη, αν η πράξη του κατηγορούμενου επιφέρει θάνατο:

«Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος υπαίτια τραυμάτισε, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. 2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, β) θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη». (ΠΚ, Άρθρο 306).

Το αν ο κατηγορούμενος θα καταδικαστεί βάσει της διάταξης του Ποινικού Κώδικα ή της διάταξης του ΚΟΚ αφήνεται στην κρίση του δικαστηρίου. Όπως μας ανέφεραν μέλη του SOS-ΤΕ και όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω, το δικαστήριο φαίνεται πως πολύ σπάνια εξαντλεί την αυστηρότητά του. Στην πράξη, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι καταδικάζονται βάσει του άρθρου 43 του ΚΟΚ, δεν φυλακίζονται ποτέ, ενώ δεν τους αφαιρείται καν το δίπλωμα.

Συνομιλώ με τον Αλέξη Μπένο, καθηγητή κοινωνικής ιατρικής και μέλος του συλλόγου. Είχα μιλήσει μαζί του και πριν από δύο χρόνια, στο πλαίσιο άλλου αναλυτκού ρεπορτάζ για το ίδιο θέμα. Δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό. Όπως και τότε, έτσι και τώρα το δηλώνει ξεκάθαρα: «Στην Ελλάδα υπάρχει αυτήν τη στιγμή τρόπος να δολοφονήσεις κάποιον χωρίς ουσιαστικά να φοβάσαι ότι θα αλλάξει και η δική σου ζωή αν συλληφθείς: Απλώς τον σκοτώνεις με το αμάξι σου και τον παρατάς αιμόφυρτο».

Τα στατιστικά είναι αποκαλυπτικά: 22 τροχαία με τραυματισμούς και εγκατάλειψη, εκ των οποίων τα τέσσερα θανατηφόρα, κατέγραψε ο σύλλογος το πρώτο τρίμηνο του 2024. Όπως τονίζει, ο αριθμός προήλθε από δική του διαδικτυακή έρευνα, καθώς δεν υπάρχει κάποια κρατική υπηρεσία που να δημοσιοποιεί στατιστικά για την εγκατάλειψη θυμάτων σε τροχαία.

Αναβολές και ποινές-χάδια, ακόμα και σε τροχαία με νεκρούς

Πώς αντιδρούν, λοιπόν, οι δικαστικές αρχές στα τροχαία με εγκατάλειψη; Ο σύλλογος μάς παραπέμπει σε δύο πρόσφατες περιπτώσεις από τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα:

Στη Θεσσαλονίκη, στις 17 Οκτωβρίου συνελήφθη 18χρονος οδηγός που ενεπλάκη σε τροχαίο στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Ίωνος Δραγούμη. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο 18χρονος συγκρούστηκε με δίκυκλο που οδηγούσε 45χρονος, με συνέπεια τον τραυματισμό του δικυκλιστή. Ο 18χρονος, αντί να παραμείνει στο σημείο, πάτησε γκάζι και εξαφανίστηκε χωρίς να προβεί στις απαραίτητες από το νόμο ενέργειες. Μετά τη σύλληψή του, σε βάρος του σχηματίστηκε σχετική δικογραφία, ενώ με προφορική εντολή Εισαγγελέα αφέθηκε ελεύθερος.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας καταδίκασε οδηγό Ι.Χ. για πρόκληση τροχαίου με δίκυκλο και εγκατάλειψη το 2022. Σύμφωνα με τοπικό ρεπορτάζ, η οδηγός και η συνοδηγός του δικύκλου κατέθεσαν ότι, αν και το ατύχημα ήταν πολύ ελαφρύ, μόλις κάλεσαν την αστυνομία εκείνος εξαφανίστηκε. Εντοπίστηκε σε κατάστημα εστίασης μιάμιση ώρα μετά, υποβλήθηκε σε αλκοτέστ και βγήκε θετικός. Όμως, το δικαστήριο δεν δέχτηκε το αποτέλεσμα του αλκοτέστ, αμφισβητώντας την εγκυρότητά του, και τον απάλλαξε από τη σχετική κατηγορία. Επίσης, αν και δεν είχε δίπλωμα τη στιγμή του ατυχήματος, απαλλάχθηκε και από αυτήν την κατηγορία, καθότι εξασφάλισε την κατοχή του διπλώματος κατόπιν εορτής.

Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα παραθέτει ο σύλλογος από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων του Αγρινίου, στην υπόθεση θανάτου δύο 29χρονων το 2018, της Στεφανίας Μουλαρά και του Άκη Κάκκου, από τροχαίο που προκάλεσε ο οδηγός του αμαξιού στο οποίο επέβαιναν.

Η δίκη αναβλήθηκε δέκα (!) φορές και διακόπηκε άλλες δύο από το 2020 μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, για να επιβληθεί τελικά στον κατηγορούμενο οδηγό ποινή φυλάκισης 5 ετών και 5 μηνών, εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα. Η πρόεδρος του δικαστηρίου τού αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, παρά την άρνηση της εισαγγελέα. Τη στιγμή του ατυχήματος δεν είχε ούτε αυτός δίπλωμα, ενώ οι τοξικολογικές εξετάσεις έδειξαν την παρουσία αλκοόλ και κάνναβης, από τσιγάρο που είχε καπνίσει πριν οδηγήσει.

Τελικά, η εισαγγελέας άσκησε έφεση για το ελαφρυντικό. Η οικογένεια της Στεφανίας Μουλαρά εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να απευθυνθεί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εάν δεν δικαιωθούν από τα ελληνικά. Για να γίνει, όμως, αυτό, θα πρέπει πρώτα να εξαντληθούν όλα τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα. Κρίνοντας από τα μέχρι τώρα δεδομένα, η οικογένεια των δύο παιδιών είναι αυτή που τελικά καταδικάστηκε και όχι ο δράστης· καταδικάστηκε να ζει ξανά και ξανά το τραύμα της στις αίθουσες ενός δικαστηρίου, χωρίς η λύτρωση να έρχεται ποτέ.

Η Χριστίνα Κυδώνα, παθολόγος-εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και επίσης μέλος του SOS-ΤΕ, αναφέρει: «Σαν σύλλογος παρακολουθούμε όλα τα δικαστήρια για τα τροχαία. Η εμπειρία μάς δείχνει ότι σπάνια οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται στο ακροατήριο κατηγορούμενοι για κακούργημα. Όμως, ακόμα και αν ισχύει αυτό, τελικά γίνεται μεταβολή της κατηγορίας και η ποινή που επιβάλλεται αφορά πλημμέλημα».

Μερικά πρόχειρα στατιστικά

Ο κ. Μπένος μάς παραπέμπει σε κάποια πρόσφατα στατιστικά που συγκέντρωσε ο σύλλογος. Μας θυμίζει ότι, βάσει των στατιστικών του 2023 και του 2024 (μέχρι τώρα) κάθε μήνα στην Ελλάδα χάνονται σε τροχαία περίπου όσοι άνθρωποι χάθηκαν και στα Τέμπη…

♦ Η Ελλάδα κατέχει μια από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη σε θανάτους και τραυματισμούς από τροχαία.

♦ 637 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους το 2023 και άλλοι 441 το πρώτο οκτάμηνο του 2024 (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).

♦ Περισσότεροι από 120 άνθρωποι χτυπήθηκαν και εγκαταλείφθηκαν από οδηγούς στους ελληνικούς δρόμους το πρώτο δεκάμηνο του 2024, με αποτέλεσμα 12 απ’ αυτούς να χάσουν τη ζωή τους και πολλοί να μείνουν ανάπηροι. Στη χώρα μας η εγκατάλειψη τραυματία στην άσφαλτο παραμένει πάντα πλημμέλημα.

♦ Με δικαστικές αποφάσεις, των δύο τελευταίων χρόνων, σε δράστες τροχαίων εγκλημάτων επιβλήθηκαν χρηματικές ποινές 11 έως 12.5 χιλιάδων ευρώ για την αφαίρεση ζωής, ενώ δεν τους αφαιρέθηκε καν το δίπλωμα.

♦ Περίπου 1.200.000 άνθρωποι σκοτώνονται ετησίως σε τροχαία δυστυχήματα.

♦ Οι τραυματισμοί από τροχαία είναι η κύρια αιτία θανάτου για παιδιά και νέους ενήλικες 5 έως 29 ετων παγκοσμίως.

♦ Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους στο δίκτυο της κυκλοφορίας  αφορούν ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου, συμπεριλαμβανομένων των πεζών, των ποδηλατών και των μοτοσικλετιστών.

Ο κ. Μπένος, όπως και τα υπόλοιπα μέλη του SOS-ΤΕ, αποδίδει αυτό το κλίμα ανοχής στην κουλτούρα του αυτοκινήτου, η οποία διατρέχει κάθετα την ελληνική κοινωνία: «Το βλέπουμε στην κατάσταση του τρένου, που αν και είναι το πιο οικολογικό και μαζικό μέσο, έχει αφεθεί να σαπίσει. Το βλέπουμε στην κατάτασταση των ελληνικών πόλεων. Το βλέπουμε και σε προτεραιότητες όπως αυτή του flyover, που δρομολογήθηκε έναντι της ενίσχυσης των ΜΜΜ και της μικροκινητικότητας».

Η κ. Κυδώνα μάς θυμίζει και την προ διετίας θανατηφόρα παράσυρση ενός 16χρονου ποδηλατιστή από υπηρεσιακό της αστυνομίας. Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην πανελλαδικά γνωστή περίπτωση του Ιάσονα Λαλαούνη, οι εκπρόσωποι του νόμου, που θα έπρεπε να λειτουργούν υποδειγματικά, φτάνουν στο σημείο να αφαιρούν ζωές. Το παιδί φοιτούσε στο 2ο ΓΕΛ Σταυρούπολης, αντιπροσωπεία του οποίου θα παραστεί στις εκδηλώσεις της Κυριακής.

Άφαντος ο νέος ΚΟΚ

Παράλληλα με τα καθημερινά δημοσιεύματα για τροχαία, τα ενημερωτικά site ανεβάζουν κατά καιρούς δημοσιεύματα για το νέο ΚΟΚ, που όλο είναι κοντά στο να εφαρμοστεί και όλο δεν εφαρμόζεται. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του είναι η μείωση του ορίου ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές στα 30 χλμ./ώρα, αντί για 50 που είναι σήμερα και ο χωρισμός των παραβάσεων σε κατηγορίες ανάλογα με την επικινδυνότητά τους.

Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να δει ότι το σχετικό νομοθέτημα ανακοινώνεται εδώ και πέντε χρόνια:

• Real News: 2019, 14 Δεκεμβρίου: Νέος ΚΟΚ: Πρόστιμα «φωτιά» για τους πεζούς
• Real News: 2020, 21 Ιουλίου: Νέος ΚΟΚ: Τέλος στο σβήσιμο των κλήσεων – Πως θα καταχωρούνται οι παραβάσεις
• Real News: 2022, 14 Ιουνίου: Νέος ΚΟΚ: Έρχονται πρόστιμα για τις άσεμνες χειρονομίες
• Real News: 2023, 29 Οκτωβρίου: Έρχεται αναθεώρηση ΚΟΚ με αυστηροποίηση των ποινών
• Το Μανιφέστο: 2024, 25 Απριλίου: Χριστίνα Αλεξοπούλου: σε διαβούλευση σε λίγες μέρες ο νέος ΚΟΚ
• Huffington Post: 2024, 22 Ιουλίου: Τον Αύγουστο σε διαβούλευση ο νέος ΚΟΚ
• Αθήνα 9.84, 2024, 16 Σεπτεμβρίου: Έως τέλος Σεπτεμβρίου κατατίθεται ο νέος ΚΟΚ
• CNN Greece, 2024, 18 Νοεμβρίου: Νέος ΚΟΚ: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε

Ο Νοέμβριος βαίνει σιγά-σιγά προς το τέλος του και ο νέος ΚΟΚ ακόμα αναζητείται.

Ο SOS-ΤΕ, σε όλες τις συναντήσεις του με τους ιθύνοντες, έχει ζητήσει στο νέο ΚΟΚ η εγκατάλειψη πεζού να αντιμετωπίζεται σαν κακούργημα, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια σχετική δέσμευση.

«Λίγοι μιλάνε δημόσια, πολύ λίγοι». Ας αλλάξει αυτό

Για το τέλος αφήσαμε ένα κείμενο που μοιράστηκε μαζί μας η κ. Κυδώνα, με αφορμή τη διεθνή ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων συγκρούσεων. Το μοιραζόμαστε και εμείς με τη σειρά μας, σε μια ελπίδα να ευαισθητοποιήσουμε έστω και έναν αναγνώστη μας. Τα υπόλοιπα αυτήν την Κυριακή στις 12:00, στην Πλατεία Ναβαρίνου.

«Η ίδια ραγισμένη φωνή ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πολλά χρόνια μετά, όταν αναφέρονται στο συμβάν με λεπτομέρειες. Όλοι θυμούνται ακριβώς («Ήτανε Σάββατο μεσημέρι 15:15 όταν με πήρανε τηλέφωνο»). Άλλοι περνούν ξανά και ξανά από το ίδιο σημείο, άλλοι αποφεύγουν αυτό το δρόμο, δεν ξαναπέρασαν ποτέ.

Κάποιοι παλεύουν για τη δικαστική δικαίωση του θύματος, κάποιοι άλλοι παραιτούνται εντελώς, δεν τους ενδιαφέρει τίποτα θεσμικό από τη στιγμή που έχασαν τον άνθρωπό τους.

Και λίγοι μιλάνε δημόσια. Πολύ λίγοι. 

Δεν αντέχεται αυτή η αναβίωση του τραύματος σε δημόσια απεύθυνση. Ούτε αντέχεται αυτός που πενθεί να επικαλείται τα αυτονόητα, να προσκαλεί την κοινωνία να ασχοληθεί με το φαινόμενο των φόνων στην άσφαλτο και να μιλάει για την ατιμωρησία των δραστών. Θέλει να ουρλιάξει τον πόνο του τον διαρκή, αλλά θα του πουν «Μας κούρασες, ήταν ένα “ατύχημα”, προχώρα». 

Το αίσθημα της μοναξιάς καταλαγιάζει μόνο όταν συνευρίσκονται μεταξύ τους οι χαροκαμένοι. Αυτοί που χάσαν αδελφό, παιδί, σύντροφο, γονιό, φίλο από ένα δράστη που «έτυχε» να σκοτώσει τον δικό τους άνθρωπο. «Έτυχε» να περάσει με κόκκινο, να παραβιάσει ένα STOP, να κάνει αιφνίδια αναστροφή στο δρόμο, να στρίψει παράνομα, να΄ναι πιωμένος, να έχει φτιαχτεί, να κάνει κόντρες, να τρέχει σαν τρελός. Από αυτή τη ρημάδα την «κακοτυχιά» κλείνουν σπίτια, χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα κυκλοφορούν σαν ζόμπι μετά το συμβάν, «Η ζωή μου χωρίζεται σε πριν και μετά –μετά είμαι ένας άλλος». Όλος αυτός ο συσσωρευμένος βουβός θρήνος γίνεται αρρώστια, οι πενθούντες νοσούν ψυχικά και σωματικά για όλη την υπόλοιπη ζωή τους, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.

Και οι δράστες; Οι δράστες είναι ελεύθεροι, με το δίπλωμα, την άδεια οδήγησης και το αυτοκίνητό τους στο χέρι. Ήτανε μια κακιά στιγμή, μην τους καταστρέψουμε κιόλας.

Και αν εγκατέλειψαν το θύμα τους για να αποφύγουν το αυτόφωρο, τι να κάνουμε; Ήταν σε πανικό, δεν το ‘θελαν, κατά λάθος, συμβαίνουν αυτά.  Μετά από πολλά χρόνια δικαστικών αναβολών θα εξαγοράσουν μια ποινή λίγων μηνών και πάμε παρακάτω. Η ζωή συνεχίζεται.

Πάνω από 600 νεκροί από τροχαία το χρόνο στην Ελλάδα. Σχεδόν δύο νεκροί τη μέρα, χιλιάδες οι τραυματίες. 

Όλο αυτό το μοιρολόι, αν βιωνόταν σαν συλλογικό τραύμα, κάτι μπορεί να άλλαζε. Να πέσει φως στην πληγή, να μην κρύβονται τα τραύματα και η οργή να εκφραστεί. Απέναντι στην Πολιτεία, τον Τύπο, τη Δικαστική εξουσία, τους θεσμούς, που λένε πολλά και πράττουν λίγα. 

Και να καταδειχθεί ο εγκληματίας που αφαίρεσε μια ψυχή. Να μην ξαναπιάσει τιμόνι στα χέρια του. Να πάει να κάνει κοινωνική εργασία στα επείγοντα των νοσοκομείων, στο ΕΚΑΒ, στις χειρουργικές αίθουσες, στις Μονάδες Εντατικής, εκεί όπου το αίμα τρέχει ζωντανά, δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις. Να δουλέψει δωρεάν στα κέντρα αποκατάστασης, να δει τι χρειάζεται για να ξανασηκωθεί ένας πολυτραυματίας στα πόδια του, πόσος κόπος, πόσος πόνος.

Τότε, ίσως κάτι αλλάξει, κάτι που μπορεί να ελαφρώσει λίγο τις ψυχές και να γλυτώσει κάποιες ζωές».

*Εικόνα εξωφύλλου: Τατιάνα Μπόλαρη (Eurokinissi)