Η startup από την Θεσσαλονίκη που έκανε πελάτη την εθνική ποδοσφαίρου της Βραζιλίας!

Ο μηχανολόγος μηχανικός Θανάσης Κόλλιας αγαπάει το ράγκμπι. Και ίσως δεν φανταζόταν ότι οι τραυματισμοί του στο συγκεκριμένο άθλημα, που τον οδήγησαν πολλές φορές στη φυσικοθεραπεία, θα άναβαν τη “σπίθα” μιας επιχειρηματικής ιδέας, η οποία μέσα σε λίγα χρόνια οδήγησε την εταιρεία του από τη Θεσσαλονίκη στα αποδυτήρια και τα γήπεδα της πρώτης εθνικής κατηγορίας στο γαλλικό και ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, αλλά και στους χώρους όπου οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής Βραζιλίας προπονούνται και κάνουν αποκατάσταση. “Κλειδί” για την είσοδό του στον απαιτητικό χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού ήταν το “K-Force”, ένα ολοκληρωμένο σύστημα διασυνδεδεμένων συσκευών για τη μέτρηση και παρακολούθηση της δύναμης, της κίνησης και της ισορροπίας αθλητών και ασθενών, μέσω τεχνολογιών Ιντερνετ των Πραγμάτων (IoT) και μοντέρνων μεθόδων αποκατάστασης.

Το “K-Force” δημιουργήθηκε το 2017 από την “K-Invent”, που είχε ως πρώτη έδρα το σπίτι του Θανάση Κόλλια στη Θεσσαλονίκη, αλλά πολύ γρήγορα απέκτησε παρουσία στη Γαλλία, λόγω και της γαλλο-ελληνικής καταγωγής του ιδρυτή της. Και σήμερα, σε μόλις δύο χρόνια, η συγκεκριμένη startup, με γραφεία σε Ελλάδα και Γαλλία, έχει πετύχει να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες της πάνω από 1.300 αθλητές και ασθενείς σε δέκα χώρες, να είναι επίσημος υποστηρικτής της εθνικής ομάδας στίβου της Γαλλίας, αλλά και η επωνυμία της να “φιγουράρει” στα banners του γηπέδου της ομάδας ράγκμπι του Μονπελιέ. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον ραδιοφωνικό του σταθμό, “Πρακτορείο 104,9 FM”, ο Θανάσης Κόλλιας, η εταιρεία απασχολεί σήμερα οκτώ άτομα στη Γαλλία και επτά στην Ελλάδα και στόχος είναι ο διπλασιασμός του αριθμού των εργαζομένων και στα δύο γραφεία μέσα στο 2020, ενόψει και της ίδρυσης υποκαταστήματος στις ΗΠΑ το 2021, όπου σχεδιάζει να μπει στην αγορά του fitness, ενός τομέα “όπου η αμερικανική αγορά είναι μεγαλύτερη από ό,τι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί”.

Κατά τον Θανάση Κόλλια, η ιδέα για το K-Force προέκυψε όταν πηγαίνοντας στον φυσικοθεραπευτή, εξαιτίας των τραυματισμών του στο ράγκμπι, διαπίστωσε ότι, κάθε φορά, μετά τις πρώτες πέντε συνεδρίες, μοιραία επαναλαμβανόταν ο ίδιος τύπος ασκήσεων, με αποτέλεσμα ο “ασθενής” να χάνει το ενδιαφέρον του. Παράλληλα, και ο ίδιος ο φυσικοθεραπευτής, ενώ πολύ θα ήθελε να μπορεί να αποδείξει στον ασθενή ότι χάρη στις ασκήσεις η κατάστασή του βελτιώνεται, δεν είχε αυτή τη δυνατότητα. “Παρατηρώντας αυτή την ανάγκη, χρησιμοποιήσαμε την επιστήμη της βιοκινητικής και φτιάχνοντας μια ομάδα με συμπληρωματικές δεξιότητες, σχετικές με τη μηχανική και τη μηχανολογία, τα ηλεκτρονικά και τον προγραμματισμό, μπορέσαμε και φτιάξαμε το K-Force, που επιτρέπει στους επαγγελματίες του αθλητισμού και της αποκατάστασης να μετρήσουν και ν’ αξιολογήσουν τον ασθενή ή τον αθλητή, να του δείξουν την πρόοδό του στον χρόνο και επιπλέον να τον κάνουν να χαμογελάσει, γιατί θα κάνει αποκατάσταση μέσω του παιχνιδιού, αφού ουσιαστικά, μέσω του K-Force όλα τα εργαλεία στο φυσικοθεραπευτήριο, όπως τα λάστιχα και οι μπάλες, γίνονται έξυπνα” σημειώνει. Η εταιρεία πήρε τα πρώτα “φώτα” για την ανάπτυξή της από το οικοσύστημα και την προθερμοικοιτίδα καινοτομίας “OK!Thess” και ακολούθως έλαβε χρηματοδότηση από το “Uni.Fund”. Στη Γαλλία λειτουργεί το τμήμα πωλήσεών της και στη Θεσσαλονίκη τα τμήματα σχεδιασμού και παραγωγής.

“Έχει άδικο όποιος έχει δίκιο πολύ νωρίς”

Με τη συζήτησή μας να ανοίγει, ώστε να συμπεριλάβει περισσότερα για τη νεοφυή επιχειρηματικότητα, ρωτήσαμε τον Θανάση Κόλλια πόσο σημαντικό είναι το timing για να αποδώσει μια καλή επιχειρηματική ιδέα, αναφέροντας ενδεικτικά το παράδειγμα του Ζ.com, το οποίο δημιουργήθηκε δύο χρόνια πριν το youtube, βασισμένο στην ίδια ιδέα, αλλά απέτυχε, μεταξύ άλλων γιατί ήταν ακόμη πολύ δύσκολη η διαδικασία για να παίξει ένα βίντεο στους τότε browsers. “Είναι αλήθεια ότι το τάιμινγκ είναι πολύ σημαντικό… Έχει άδικο όποιος …έχει δίκιο πολύ νωρίς. Αυτό που βοήθησε εμάς πάρα πολύ είναι ότι ο καθένας μας έχει πλέον πάνω του ένα smartphone και μια σχετικά μεγάλη οθόνη. Π.χ., σε ένα ταμπλετάκι ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει το K-Force και, μετά, στον επαγγελματικό του χώρο, να το συνδέσει σε μεγάλη οθόνη τηλεόρασης, ώστε να υπάρχει πιο μεγάλη ανάδραση ανάμεσα στον χρήστη και το αντικείμενο. Αντίστοιχα, και τεχνολογίες όπως το bluetooth, που σήμερα είναι πάρα πολύ ώριμες, μας βοηθούν πολύ, όπως και συνολικά η ικανότητα της ομάδας μας να δημιουργήσει καινοτόμες τεχνολογίες σε ό,τι έχει σχέση με αισθητήρες, signal processing κτλ” σημειώνει.

“Οταν η εταιρεία αποκτά πρακτική υπόσταση, το αρχικό business plan συνήθως πηγαίνει …στα σκουπίδια” 

Πώς βιοπορίζεται ένας/μία startuper στο διάστημα που μεσολαβεί από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι να αποδώσει η εταιρεία τα πρώτα έσοδα; Είναι σώφρον να παρατήσει την πρωινή του/της δουλειά; “Αφού συλλάβουμε την ιδέα και αποφασίσουμε να τη βγάλουμε στην αγορά, θα καθίσουμε σε ένα γραφείο και με τη θεωρία που θα μας διδάξουν δυο- τρεις άνθρωποι, όπως το ΟΚ!Τhess, θα φτιάξουμε ένα business plan, που θα μας λέει, π.χ, ότι στους επόμενους έξι μήνες η εταιρεία θα είναι θεωρηγικά προσοδοφόρα και ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε από αυτή. Και όταν ξεκινάμε και τα βλέπουμε όλα σε πράξη, συνήθως μπορούμε να …πετάξουμε το business plan στα σκουπίδια και να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή, γιατί ο καλύτερος κριτής σε αυτά είναι ο πελάτης. Αν ο πελάτης δείξει ενδιαφέρον για αυτό που κάνεις, δεν είναι δύσκολη υπόθεση, μπορείς να ξεκινήσεις, γιατί ο πελάτης θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι. Αλλά για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να έχεις και κάτι σχετικά έτοιμο και αυτό θα πρέπει να κάνεις την προσπάθεια να δουλέψεις και να το φτιάξεις. Αυτό μερικές φορές πρέπει να γίνει το βράδυ, αφού κοιμηθεί η Κασσάνδρα (η κόρη μου)” λέει.

“Ποτέ μην τα παίζεις όλα για όλα”

Προσθέτει πως ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε εταιρεία στα πρώτα της βήματα, ελλείψει ίδιων κεφαλαίων, είναι η χρηματοδότηση. «Μπορούμε μεν να δουλέψουμε για την εταιρεία το βράδυ, αλλά αν αφιερώσουμε όλη τη μέρα για να την προετοιμάσουμε, όλα πάνε πολύ γρηγορότερα και έχουμε τη δυνατότητα να βγάλουμε το προϊόν τη στιγμή που πρέπει και όχι αργότερα, όταν θα μας έχουν ξεπεράσει οι άλλοι. Κι εκεί είναι που χρειαζόμαστε ένα σπρώξιμο από κάποιον, που μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να ξεπεράσουμε το χρηματοδοτικό πρόβλημα, αλλά και να στήσουμε σωστά την εταιρεία. Σε αυτό ήμασταν αρκετά τυχεροί, γιατί γνωρίσαμε την ομάδα του Uni.Fund, οι οποίοι μας βοήθησαν πάρα πολύ και ένας από τους λόγους που είμαστε σήμερα εδώ, είναι και αυτοί. Αυτό που θα ήθελα να πω σε όποιον σκέφτεται να δημιουργήσει μια επιχείρηση, είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παίζουμε όλα για όλα. Πάντα να κρατάμε για ένα “σχέδιο Β”» λέει και προσθέτει: «Δεν πρέπει να πάρουμε το ρίσκο να πούμε θα δανειστώ λεφτά και μάλιστα με τα εξωπραγματικά ελληνικά επιτόκια, με την ελπίδα ότι η εταιρεία κάποτε θα δουλέψει. Όχι, δεν πρέπει να υπάρχει απλά η ελπίδα, πρέπει να υπάρχει η σιγουριά και τα αντικειμενικά στοιχεία. Γιατί, φαντάσου, ένας νέος επιχειρηματίας, που εχει μια πραγματικά φοβερή ιδέα, που πιστεύει σε αυτήν και πιστεύει ότι για να την εφαρμόσει χρειάζεται 20.000, 30.000 ή 40.000 ευρώ, να δανειστεί αυτά τα χρήματα από μια τράπεζα… Αν σε ένα-δύο χρόνια δεν έχει τους πελάτες που χρειάζεται και η εταιρεία δεν αποδίδει και κέρδος, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη κατάσταση, ψυχολογικά πολύ ψυχοφθόρα».

“Η ιδέα είναι που εξασφαλίζει την ανάπτυξη της επιχείρησης, αλλά χωρίς ομάδα δεν έχεις καν επιχείρηση”

Κατά πολλούς η επιχειρηματική ιδέα καθεαυτήν είναι υπερεκτιμημένη ως παράγοντας επιτυχίας μιας επιχείρησης, σε αντίθεση με την ομάδα, που όντως “μετράει”. Ισχύει; “Η ιδέα είναι αυτό που θα κάνει την επιχείρηση να μεγεθυνθεί επί δέκα ή επί εκατό. Χωρίς ιδέα, δύσκολο να έχουμε μεγάλη ανάπτυξη, αλλά χωρίς ομάδα δεν έχουμε καν επιχείρηση. Η ομάδα είναι αυτό που θα κάνει μια επιχείρηση να δουλέψει σωστά, είτε μιλάμε για startup είτε όχι. H ομάδα θα κάνει την επιχείρηση να είναι αειφόρος, να μπορεί να δουλέψει κι αυτό ισχύει ακόμη και για ένα μαγαζί που απλά μεταπωλεί προϊόντα” λέει.

Και πώς διαλέγει ομάδα ένας ή μία startuper; Με ποια κριτήρια; Χρειάζεται τα μέλη της ομάδας να έχουν συμπληρωματικές δεξιότητες; “Αν θέλουμε να φτιάξουμε μια λύση, που να απαντάει πραγματικά στο άλυτο πρόβλημα ενός πελάτη, αν αυτό ήταν τόσο εύκολο να λυθεί, που αρκεί μία μόνο ειδικότητα, σίγουρα κάποιος θα το είχε κάνει ήδη -πιθανότατα θα το είχαν πολλοί… Αν έχουμε μια ιδέα, που πραγματικά δίνει λύση σε ένα πρόβλημα που δεν έχει λύση μέχρι σήμερα, σημαίνει ότι χρειαζόμαστε τις δεξιότητες πάρα πολλών ανθρώπων. Θα έλεγα ότι σε μια καινοτόμο εταιρία, με ιδέες, το 20% των προβλημάτων είναι τεχνικά και το 80% είναι προβλήματα ανθρώπινα, οπότε είναι λογικό σε μια ομάδα τεσσάρων-πέντε ατόμων, ο ένας ή το πολύ οι δύο να είναι τεχνικοί και οι άλλοι τρεις αυτοί που θα πάνε να βρουν τον πελάτη ή τον επενδυτή.

Τεχνολογία “made in Greece”. Πόσο αποδεκτή είναι εκτός των συνόρων; 

“Είναι πλέον σαφές ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να βγάλει ταλέντα, που αναπτύσσουν καινοτομίες, ασχολούνται με νέες τεχνολογίες, με το ΙοΤ, τα ηλεκτρονικά, τον προγραμματισμό, είναι εμφανές ότι το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει. Για να είμαι όμως ειλικρινής, η εικόνα ως προς την Ελλάδα δεν έχει ακόμα αλλάξει και μάλιστα κατά τα έτη 2010-2012-2013 χειροτέρεψε σε κάποια σημεία, γιατί η Ελλάδα θεωρείται χώρα όπου οι συνθήκες (για το επιχειρείν) είναι δύσκολες. Εμάς, ως K-Invent, μας βοήθησε ότι είμαστε καινοτόμος εταιρεία και στη Γαλλία. Και επίσης, όντας και στη Γαλλία, μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή με ένα αθλητικό οικοσύστημα, που είναι πολύ ώριμο, από όπου μπορέσαμε να βρούμε μεγάλους actors στο ποδόσφαιρο, στο ράγκμπι, στον στίβο, τώρα ανοίγουμε και το βολεϊ και φυσικά όλους τους φυσιοθεραπευτές που κάνουν λειτουργική αποκατάσταση” εξηγεί, ενώ γνωστοποιεί ότι η εταιρεία ετοιμάζει και νέα προϊόντα.

Τι πρέπει να γνωρίζει οπωσδήποτε ένας/μία startuper, που ετοιμάζεται να μπει στη γραμμή αφετηρίας;

“Οι λέξεις- κλειδιά, που ακούγονται εσχάτως, ΙοΤ, τεχνητή νοημοσύνη, blockchain, big data, δεν είναι απαραίτητο να μπαίνουν σε μια συζήτηση για την επιχειρηματικότητα, γιατί συνήθως μπορούμε να κάνουμε πολύ καλή δουλειά και χωρίς αυτά. Αυτό που χρειάζεται ένας startuper είναι να έχει ένα καθαρό πλάνο στο μυαλό του. Και το πιο σημαντικό είναι οι πωλήσεις! Εστω ξεκινώντας από απλά πράγματα, που δεν είναι η απόλυτα η ιδέα που είχαμε από την αρχή για ένα μεγάλο πλάνο, ας πουλήσουμε έστω πάνω σε ένα μέρος του πλάνου… Ας ξεκινήσουμε τις πωλήσεις. Δίνει φοβερό αέρα στην εταιρεία αυτό” καταλήγει.

Πηγή: ΑΠΕ, Αλεξάνδρα Γούτα