Τα Χριστούγεννα μέσα από τα μάτια μιας υπαλλήλου σε παιχνιδοκατάστημα
Κούραση από τα εξαντλητικά ωράρια, φωνές, πίεση αλλά και χαμόγελα των μικρών παιδιών ειναι μερικά από τα πράγματα που βιώνουν καθημερινά την εορταστική περίοδο.
Είναι μία περίοδος που η διάθεση είναι για όλους γιορτινή και, για την ακρίβεια, χριστουγεννιάτικη, με γονείς αλλά και παππούδες να βγαίνουν έξω με τα παιδιά και τα εγγόνια τους για την αγορά των καθιερωμένων δώρων που όλοι, κακά τα ψέματα, επιθυμούμε!
Αυτό το χρονικό διάστημα τα καταστήματα τα οποία κατακλύζονται από πάρα πολύ κόσμο είναι τα καταστήματα παιχνιδιών που υποδέχονται πελάτες όλων των ηλικιών, προσφέροντας τους λίγη από την μαγεία των ημερών, αμπαλαρισμένη με γυαλιστερά χαρτιά και κόκκινες κορδέλες.
Η 25χρονη Μυρτώ, υπάλληλος ενός τέτοιου καταστήματος, περιγράφει στην parallaxi πώς είναι, από τα μάτια μιας εργαζόμενης σε ένα κατάστημα με παιχνίδια, αυτές τις γιορτινές μέρες.
“Η δουλειά αυτή είναι για μένα μια ευκαιρία να μπω στον κλάδο των πωλήσεων. Θεώρησα πως είναι καλό να βάλω κάτι τέτοιο στο βιογραφικό μου, δηλαδή εποχική εργαζόμενη σε κατάστημα παιχνιδιών, αφού και η εταιρεία αυτό το διάστημα λόγω της εξαιρετικά αυξημένης ζήτησης αναζητούσε άτομα για απασχόληση.”
“Προτού εισέλθω ως εργαζόμενη, στον χώρο του HR της εταιρείας (δηλαδή το τμήμα του Ανθρώπινου Δυναμικού) ενημερώθηκα πλήρως για τα πάντα, όπως τις αρμοδιότητες μου, για ποιον λόγο με χρειάζονται, πως θα είναι οι συνθήκες, τις παραλαβές που θα γίνονται κάθε μέρα. Ιδιαίτερη μνεία έκαναν στο πως θα ακολουθούμε τις προτροπές των παλαιότερων υπαλλήλων στον χώρο και να είμαστε παρόντες σε όλα. Αρχικά είχε συμφωνηθεί πενθήμερη εργασία αλλά αρκετές Κυριακές ήταν ανοιχτά επομένως άλλαξε ο προγραμματισμός.”
Όπως συνηθίζεται στα ελληνικά καταστήματα, η έλλειψη προσωπικού είναι φαινόμενο που συναντάς ακόμα και στα παιχνιδοκαταστήματα. “Καθώς ξεκίνησα να εργάζομαι, διαπίστωσα και τα πρώτα προβλήματα. Το σταθερό-μόνιμο προσωπικό ήταν 5-6 άτομα και εγώ μαζί με μια άλλη συνάδελφο ήμασταν οι εποχικές. Σίγουρα δεν αρκούσαμε τόσα λίγα άτομα, και αυτό διότι δεν είναι αρκετοί οι υπάλληλοι ούτως ώστε να λειτουργεί εύρυθμα το κατάστημα για τους πελάτες. Δε μου φαίνεται και τόσο λειτουργικό είναι η αλήθεια αυτήν την περίοδο για να έχει στο τέλος και μια ωραία και αποτελεσματική εικόνα το μαγαζί. Αν σκεφτεί κανείς πως μέσα στο χρόνο εργασίας πρέπει ταυτόχρονα να έχουμε άτομα να ανοίγουν κούτες με τα προϊόντα που πρέπει να τοποθετηθούν στα ράφια, άτομα στους διαδρόμους να εξυπηρετούν τον κόσμο και επιπλέον άτομα στα ταμεία, όπως καταλαβαίνει κανείς αυτό ακούγεται αδύνατο. Τρέχαμε σαν τους παλαβούς“, αναφέρει η 25χρονη υπάλληλος η οποία προσθέτει,
“Επιπρόσθετα αν το δούμε και από την πλευρά του πελάτη, ο πελάτης τι θέλει; Να αγοράσει δώρα θέλει, για τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι, ερχόταν ένας πελάτης που θέλει να αγοράσει κάποιο προϊόν, ενώ ταυτόχρονα εμείς έχουμε τη γραμμή του καταστήματος να πουλήσουμε αυτά που θέλει η εταιρεία. Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο διότι παρόλο που τα προϊόντα είναι σχετικά οικονομικά, το παιχνιδάδικο θέλει να επικεντρωθεί στο να πουληθούν κυρίως τα πράγματα τα οποία έχουν θεματική τα Χριστούγεννα. Και αυτά έρχονται με παραγγελίες σε παλέτες το ένα πίσω από το άλλο κάθε μέρα. Για να γίνει βέβαια πιο ελκυστικό στον πελάτη αυτό το γεγονός, υπάρχουν προσφορές του τύπου “αγοράζεις 3 προϊόντα και σου δίνουμε 1 ή 2 δωρεάν”. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαμε πολλές φορές τον πελάτη να τον ωθήσουμε να αγοράσει αυτά για δώρα αφού τον συμφέρει.”
Ένα ακόμα ζήτημα που αντιμετωπίζει η Μυρτώ είναι οι πολλές ώρες εργασίας σε συνθήκες μεγάλη πίεσης: “Οι ώρες εργασίες είναι μεν προκαθορισμένες, όμως λόγω του φόρτου εργασίας και αυξημένης πελατείας, εξουθενώνεσαι πραγματικά. Σε σχέση με τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη που ξεκίνησα την δουλειά, μπορώ να πω πως ο κόσμος έχει πενταπλασιαστεί. Μέσα σε αυτό να προσθέσουμε ότι μερικά άτομα πήραν και άδεια αυτές τις μέρες. Έτσι στις ώρες αιχμής που είναι νωρίς το μεσημέρι και απόγευμα προς βράδυ, τρέχαμε σαν τους τρελούς να τα καλύψουμε όλα.”
“Άξιο αναφοράς είναι και η γκρίνια που βιώνεις σαν υπάλληλος. Παράδειγμα έρχεται ένας καταναλωτής που έχει στο μυαλό του ένα οποιοδήποτε προϊόν και η τιμή που αναγράφεται δεν είναι αυτή που περίμενε. Έρχεται, μας εκφράζει τη δυσαρέσκεια του, αλλά μέσα του ξέρει ότι εμείς δεν έχουμε κανέναν ρόλο στην τιμολόγηση. Άλλοι πελάτες διαμαρτύρονται για τη μη άμεση εξυπηρέτηση από το ταμείο του καταστήματος όπως είναι φυσιολογικό, διότι όπως προείπα δεν είμαστε και πολλά άτομα, επομένως καλό είναι να εξοπλιστεί με αρκετή υπομονή…
Ξέχωρα, μέσα σε αυτά υπάρχουν και πελάτες που θέλουν να αλλάξουν κάποιο ελαττωματικό προϊόν ή να έχουν επιστροφή χρημάτων. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να έρθει ο μάνατζερ του καταστήματος και να ελέγξει αν είναι έγκυρο το αίτημα. Αποτέλεσμα η ουρά να μεγαλώνει και οι φωνές να αυξάνονται. Όμως γκρίνια δεν αντιμετώπισα μόνο από τους πελάτες αλλά και από τη διεύθυνση του καταστήματος. Αρκετές φορές έπρεπε να εξυπηρετήσουμε ανθρώπους στο ταμείο και αφήναμε προϊόντα και κούτες στη μέση διαδρόμου με αποτέλεσμα μερικά παιχνίδια να μην είναι προσβάσιμα για λίγα λεπτά από το καταναλωτικό κοινό. Αυτό φυσικά προκαλείται από την έλλειψη προσωπικού που πιστεύω είναι γενικό φαινόμενο σε όλη την Ελλάδα.”
Δεν υπάρχουν όμως μόνο αρνητικά γεγονότα στον χώρο εργασίας αλλά και θετικά τα οποία της ανεβάζουν τη διάθεση ενώ εξυπηρετεί τους πελάτες: “Επειδή όμως είπα μόνο την αρνητική πλευρά ως τώρα, υπάρχουν και θετικά φυσικά. Όταν βλέπεις ένα παιδάκι να εξυπηρετείται και το πρόσωπο του να “λάμπει” από χαρά, ή τον παππού και τη γιαγιά να αγοράζει με στοργή το δώρο για το εγγονάκι του, πραγματικά σου φτιάχνει την ημέρα. Πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα. Μέσα σε αυτά να προσθέσω και τους πολύ ευγενικούς πελάτες που μοιράζουν ευχές για τις ημέρες αυτές αλλά και το προσωπικό με το οποίο συνεργάζομαι στη δουλειά. Ειλικρινά αν υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ των ατόμων οι ώρες περνάνε “νεράκι”. Πολλές φορές επίσης μπορούσαμε να ντυθούμε με ρούχα που είχαν χριστουγεννιάτικα θέμα και μαζί με τη μουσική που παίζει στον χώρο σου ανεβάζει σίγουρα τη διάθεση.”
“Και μιας που είπα για μουσική, τι καλύτερο από το να έχεις παιδάκια παραμονή Χριστουγέννων να σου λένε τα κάλαντα ενώ εργάζεσαι. Μαλακώνει η ψυχή σου! Προσωπικά πάντως θέλω να πω ότι μου αρέσει σαν εμπειρία. Εγώ θα ήθελα να το ξανακάνω αυτό, να δουλέψω ξανά ως εποχική εργαζόμενη πωλήτρια σε παιχνιδοκατάστημα, γιατί μέσα μου τα αρνητικά είναι λιγότερα τελικά από τα θετικά σαν εμπειρία. Ναι μεν πιέζεται πολύ κάποιος να ανταποκριθεί αυτές τις μέρες, αλλά πλέον θα έχω την εμπειρία για να ανταπεξέλθω.”
Στην ερώτηση ποια ανάμνηση επιλέγει να κρατήσει σαν εργαζόμενη στον χώρο απαντά: “Σαν πιο όμορφη ανάμνηση θα κρατούσα το εξής. Έβλεπα γονείς να ρωτάνε τα παιδιά τους στους διαδρόμους τι δώρο θέλουν για τα Χριστούγεννα. Τα παιδιά επέλεγαν ένα παιχνίδι και οι γονείς τους σκαρφιζόταν κάποια δικαιολογία μπροστά τους, ούτως ώστε να μην το πάρουν εκείνη τη στιγμή. Έπειτα κρυφά από τα παιδιά τους, το αγόραζαν και όπως μας έλεγαν οι ίδιοι την πρωτοχρονιά θα ήταν τοποθετημένο κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους. Σκέφτομαι περιπτώσεις και πραγματικά γελάω αλλά και χαίρομαι συνάμα…“
