Τα βράδια στην Χαλκιδική είναι αλλιώς

Η Χαλκιδική παραδοσιακά είναι το μέρος που επιλέγουν οι Θεσσαλονικείς (κι όχι μόνο) για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, για τα πάρτι στα beach bar και την νυχτερινή ζωή.

Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν είτε το πρώτο είτε το δεύτερο πόδι (ανάλογα με το τι είδους διακοπές επιθυμούν) για να ξεφύγουν από το γκρίζο της πόλης και να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Άλλωστε σαν την Χαλκιδική δεν έχει!

Βέβαια πολλά έχουν αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες στο συγκεκριμένο μέρος. Αν ρωτήσεις έναν νεαρό πως διασκεδάζει σήμερα θα δεις σημαντικές διαφορές σχετικά με το πως διασκέδαζαν πριν από μερικές δεκαετίες.

Σε κάθε περίπτωση η ζωή στην Κασσάνδρα δεν συγκρίνεται με αυτήν της Σιθωνίας. Στο πρώτο πόδι τα πράγματα είναι πιο έντονα. Η Καλλιθέα, το Πευκοχώρι, η Χανιώτη, η Άφυτος και το φοιτητικό camping στο Ποσείδι είναι τα must μέρη αν αναζητάς party και κόσμο. Αν από τον άλλη θες πιο χαλαρά πράγματα, θα πας στο δεύτερο πόδι. Όχι πως εκεί δεν υπάρχουν μαγαζιά για να διασκεδάσεις αλλά πλέον είναι πολύ περιορισμένα.

Η Μαρία αναφέρει ότι μια από τις περιοχές που ο κόσμος επιλέγει την νυχτερινή ζωή στη Χαλκιδική είναι η Καλλιθέα. 

«Υπάρχουν πλέον πολλά μαγαζιά στη Χαλκιδική, που παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες με την Θεσσαλονίκη. Πολλοί επιχειρηματίες έχουν ανοίξει αντίστοιχες επιχειρήσεις (ακόμα και με τα ίδια ονόματα) στη Χαλκιδική. Επομένως νιώθεις αρκετά οικεία μ’ αυτό σαν είσαι στην πόλη σου. Επίσης λόγω αυτής της σύνδεσης που υπάρχει, αρκετοί είναι οι εργαζόμενοι που στελεχώνουν αυτά τα καταστήματα, οπότε οι πιθανότητες να τους γνωρίζεις από την Θεσσαλονίκη είναι αρκετές.

Εγώ κάθε φορά που πηγαίνω είτε αυθημερόν είτε για να μείνω, ξεχνάω πως είμαι στην Χαλκιδική και αισθάνομαι πως απλώς είμαι σε κάποιο ανοιχτό μαγαζί της πόλης. Σε κάθε περίπτωση η ζωή εκεί είναι πολύ έντονη και οι επιλογές πάρα πολλές. Ειδικά στην Καλλιθέα υπάρχουν πάρα πολλά club, τα οποία είναι όλα το ένα δίπλα στο άλλο»

Η Στέλλα από την πλευρά της, μιλώντας για την Σιθωνία αναφέρει ότι πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν την Χαλκιδική ακόμα και για αυθημερόν εξορμήσεις.

«Νομίζω αυτό υπάρχει αρκετά χρόνια τώρα. Ειδικά παρέες με νέους σχολάνε από τις δουλειές τους και ξεκινούν για τα πάρτι που διοργανώνονται ειδικά τα σαββατοκύριακα και διαρκούν μέχρι να ξημερώσει. Πολλοί μάλιστα για να μην οδηγούν ενώ έχω πιούν και είναι κουρασμένοι είτε μένουν σε εξοχικά που μπορεί να έχουν ή ακόμα και στα αμάξια τους. Έτσι όταν ξυπνούν έχουν τα μαγιό τους και κάνουν και το μπάνιο τους. Επίσης πέρα από τα party, αρκετά μαγαζιά φέρνουν γνωστούς DJ ή καλλιτέχνες για live εμφανίσεις. Επομένως είναι εύκολο αν σου αρέσει το είδος μουσικής να οργανώσεις μια εκδρομή για να περάσεις καλά»

Ο Δημήτρης εξηγεί πως η νυχτερινή ζωή της Χαλκιδικής δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτή της Θεσσαλονίκης. 

«Αν μπορώ να πάω Χαλκιδική για να περάσω καλά, αυτό θα κάνω. Δεν θα μείνω στην πόλη που όλοι λείπουν το καλοκαίρι . Οι τιμές άλλωστε είναι πάνω κάτω ίδιες. Το μόνο έξτρα για να πάω Χαλκιδική είναι η βενζίνη, που σίγουρα θα την μοιραστούμε οπότε δεν μιλάμε για κάποιο σημαντικό ποσό. Από εκεί και πέρα αν θες να είσαι σίγουρος ότι θα βρεις να μπεις σε κάποιο μαγαζί, θα πρέπει να έχεις κάνει κράτηση. Πολλές φορές στο παρελθόν την έχω πατήσει και έχω μείνει εκτός από κάπου που ήθελα να πάω. Οι Θεσσαλονικείς αγαπάμε την Χαλκιδική γι’ αυτό πηγαίνουμε διαρκώς στα πάρτι που διοργανώνονται εκεί ήδη από την Πρωτομαγιά και κρατούν μέχρι Σεπτέμβριο.»

Η Μαρίνα που εργάζεται σε οικογενειακή επιχείρηση στην Φούρκα εξηγεί τι συμβαίνει τα βράδια στην περιοχή. 

«Το μαγαζί είναι πάντα γεμάτο από διαφορετικό τελείως κόσμο μεταξύ του. Ειδικά τον Αύγουστο, ακόμη και τις καθημερινές, τα τραπέζια είναι κατειλημμένα ακόμα και στις 3-4 το πρωί.

Αρχικά, έρχονται οι εργαζόμενοι που σχολάνε από τις δουλειές τους ή αυτοί που ξεκινάνε τα ξημερώματα. Μεγάλη μερίδα των ατόμων που είναι στο μαγαζί αυτές τις ώρες είναι συνήθως έφηβοι από 15 και πάνω, που αράζουν στην παραλία και μετά έρχονται να φάνε.

Επίσης σίγουρα μαζεύουμε πολλούς φοιτητές  και γενικά νέους που έρχονται από πάρτι ή clubs και ειδικά τώρα με τις συναυλίες που γίνονται στη Σίβηρη, έρχεται ακόμη πιο πολύς κόσμος.

Επιπλέον υπάρχει μια αξιοσημείωτη προσέλευση και από ξένους τα ξημερώματα, κυρίως από νεαρούς, αλλά και μεγαλύτερων ηλικιών. Γενικά τον Αύγουστο η κίνηση στο μαγαζί είναι αυξημένη.»

Σε κάθε περίπτωση η Χαλκιδική δεν έγινε γνωστή εν μία νυκτί ούτε αγαπήθηκε τόσο πολύ μόνο για τις μαγικές παραλίες της. Στο συγκεκριμένο μέρος η νυχτερινή ζωή έχει μεγάλη ιστορία, γι’ αυτό άλλωστε λειτούργησαν εκεί θρυλικά στέκια. 

Η διασκέδαση ξεκινούσε από νωρίς το απόγευμα και τελείωνε την ώρα που έβγαινε ο ήλιος.

Ας ξεκινήσουμε με το τι υπήρχε στην Κασσάνδρα. Το 1981 στην Καλλιθέα Χαλκιδικής, μια μεγάλη μορφή της μουσικής, ο σαξοφωνίστας των Olympians, «Σπόρος», κατά κόσμον Βαγγέλης Κουτσοτόλης, ανοίγει το Σπιτάκι. Το must στέκι για το πρώτο ποτό της βραδιάς. Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω, ανοίγει ακόμα ένα ιστορικό μαγαζί, στην αρχή της Χανιώτης – το Everyday.

Ένα στέκι για όλο τον «καλό -τότε- κόσμο», που αργότερα, στα 90’s, φιλοξένησε το θρυλικό -απόλυτα in και πιο κυριλέ- Νησάκι. Στο ίδιο χωριό, στα τέλη του ’80, δημοφιλής είναι και η ντίσκο Cocos, η κεντρική πίστα της οποίας χτίζεται τέσσερα μέτρα κάτω από το επίπεδο της γης, που βρίσκεται το υπόλοιπο μαγαζί, για να μην ενοχλεί η μουσική τους κατοίκους της περιοχής, καθώς και το ανοιχτό κλαμπ Heaven, λίγο πριν τη Χανιώτη.

Στην Καψόχωρα, λειτουργεί και η κλειστή ντίσκο DSV, με θαμώνες τόσο Έλληνες όσο και τουρίστες, αυθεντικές dance μουσικές και σφηνάκια μέχρι το πρωί. Στα μέσα των 80’s, ο Γιώργος Γεωργίου ανοίγει την Τρύπα, το ένα από τα δύο πρώτα beach bars στη Β. Ελλάδα -το άλλο είναι το Solois στη Φούρκα-, απέναντι από το Άμμων Ζευς. Δίπλα του ακριβώς, ο Μάριος Ιωάννου θα φέρει το καλοκαιρινό Belair, με wine&food bar χαρακτήρα εν μέσω 90’s.

Λαγουδέρα… με σήμα το τιμόνι. Ο ultimate θρύλος! Ένα όνομα, μια ιστορία. Το πρώτο opening και ανεπίσημο κάλεσμα που κάνει ο Τάσος Λεμονάς απευθύνεται κυρίως στους ενοίκους της Φλέγρας και κατ’ επέκταση, στο συγκρότημα του Βακαρέλη στη Φούρκα, αφού υπήρχαν στενές «οικογενειακές σχέσεις». Λίγες μόλις ημέρες μετά, γίνεται το απόλυτο meeting point της Χαλκιδικής, για μικρούς και μεγάλους, κι αυτό που βλέπεις κάθε βράδυ είναι μια ατελείωτη ουρά από αυτοκίνητα να κλείνουν τον κεντρικό δρόμο, περιμένοντας να πιάσουν μια θέση στο πάρκινγκ! Τέλη 80’s κι ένας είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, το Ahoy! Το μαγαζί που έκανε sequel στη νυχτερινή διασκέδαση. Το πρώτο μαγαζί ανοίγει απέναντι από το Παλλήνη, στη θέση του σημερινού Aqua. Δίπλα ακριβώς, ανοίγει η Hacienda. Ειδική μνεία αξίζει στο Bubbles -από Καλλιθέα προς Κρυοπηγή. Πετυχημένη πορεία έχει, επίσης, το κλαμπ Privilege, με την ιαπωνική και pop διακόσμηση, τους VIP πελάτες, το super dress code του προσωπικού, στα 90’s, τα Μαμούνια του Πέτρου Μουρατίδη.

Σιθωνία

Το πιο ήσυχο «πόδι» της Χαλκιδικής έχει να παρουσιάσει κι αυτό μερικά μαγαζιά-ορόσημο στη νυχτερινή διασκέδαση, που έγραψαν τη δική τους ιστορία. Εκκίνηση με την πρώτη disco Αργώ στα τέλη του ’70, στις Μπανιέρες, την παραλία του Μαρμαρά. Λίγο παρακάτω, ανοίγει αργότερα το Βαβέλ, θρυλικό ελληνάδικο της εποχής. Η δεύτερη Αργώ ανοίγει στις αρχές του ‘80 στον Νέο Μαρμαρά, πάνω στον λόφο, στον δρόμο προς το Porto Carras. Αργότερα, μετονομάζεται σε Αb Fab. Το Νο1, όμως, μπαρ στον Μαρμαρά ανακηρύσσεται το Cool. Γνήσιο ορθάδικο, όπου χιλιάδες κόσμου, από Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, κατακλύζει κάθε βράδυ όχι μόνο τα τραπεζάκια και κάθε πιθανή ελεύθερη γωνιά του

Το Loft έρχεται ως το πιο μοδάτο στέκι και μάλιστα με παρουσία επωνύμων. Η πινακίδα νέον του bar Τεκίλα τη δεκαετία του ‘80 στο κέντρο του Μαρμαρά με τα μικρά τραπεζάκια δίνει τη θέση του στην πινακίδα του Μώλου. Φυσικά το Ethnik στην Τριστινίκα, από τα πρώτα εναλλακτικά μαγαζιά της Χαλκιδικής. Παράλληλα, το beach bar Goa στη Σάρτη πρωτοπορεί, καθώς είναι το μοναδικό που παίζει progressive house. Στο ίδιο χωριό, η ντίσκο Σκορπιός με dj τον Ολλανδό αποτελεί αυθεντικό νυχτερινό στέκι της εποχής, ενώ οι διαγωνισμοί χορού που διοργανώνει προσφέρουν ένα Cutty Shark σε κάθε νικητή!