«Θα σας ειδοποιήσουμε» – Συνεντεύξεις για δουλειά που… δεν πήγαν και τόσο καλά

Μια συνέντευξη για δουλειά είναι συχνά μια αγχωτική διαδικασία. Οι υποψήφιοι εργαζόμενοι κοιτάζουν τιπς για να κάνουν καλή εντύπωση. Από βίντεο με σωστές απαντήσεις περί «καταλληλόλητας θέσης» μέχρι τον τρόπο γραφής του βιογραφικού, η υπόθεση «συνέντευξη» έχει περάσει ως αποκλειστικά ευθύνη του συνεντευξιαζόμενου, εκείνου που ψάχνει για δουλειά.

Τι γίνεται όμως με αυτά που λένε και κάνουν οι άνθρωποι που παίρνουν τη συνέντευξη; Τι γίνεται με όσα περίεργα ακούμε για μισθούς, συνθήκες εργασίας κλπ; Ή, ακόμη περισσότερο, τι γίνεται όταν οι εργοδότες κάνουν περίεργες ερωτήσεις και πράξεις κατά τη διάρκεια μια συνέντευξης;

Γιατί, μια συνέντευξη δεν μπορεί να πάει «πολύ κακά» μόνο από τις απαντήσεις που θα δώσεις, αλλά και από τις ερωτήσεις και συμπεριφορές που θα δεχτείς.

Κι ενώ υπάρχουν δεκάδες οδηγοί στο ίντερνετ για το πώς να σκίσεις σε μια συνέντευξη, κανένας οδηγός δεν δομείται έτσι ώστε να σε προετοιμάσει για τα πιο περίεργα, για τα πιο απρόοπτα περιστατικά.

Η Parallaxi μίλησε με νέους που έψαχναν ή ψάχνουν ακόμη για δουλειά και μερικές από τις ιστορίες είναι πολύ περίεργες πραγματικά. Αλλά και πέραν των απρόοπτων, πολύ περίεργες είναι και οι απολαβές και οι ώρες εργασίας που προτείνονται.

Γεια σου, Big Brother

Η Νικολέτα αιτήθηκε για μια καλοκαιρινή δουλειά και όλα έδειχναν καλά, μέχρι που κατάλαβε ότι ο υπάλληλος που της έκανε τη συνέντευξη δεν ήταν ακριβώς… μόνος. «Πηγαίνω στο κατάστημα, κάνουμε τη συνέντευξη, με ρωτάνε λίγα πράγματα για εμένα και μετά κατευθείαν, χωρίς να πούμε για μισθό, ωράρια κλπ, μου εξηγούν το πόστο. Αντί λοιπόν να καθίσω χρόνο συνέντευξης, βρέθηκα στο κατάστημα για 2,5 ώρες, πίσω από το ταμείο, να βλέπω στην πράξη τη δουλειά αλλά και να τακτοποιώ σε ράφια. Το κορυφαίο όμως δεν είναι καν αυτό. Κατά τη διάρκεια αυτή, ρωτούσα τον υπάλληλο που μου έκανε τη συνέντευξη- ήμασταν και κοντά ηλικιακά και ένιωσα μια οικειότητα- διάφορα πράγματα. Από το αν υπάρχει κατανόηση μέχρι το αν υπάρχουν ώρες που το μαγαζί δεν «τρέχει» με ρυθμούς. Και όλα ως εκεί καλά.

Την επόμενη φορά που πήγα όμως, ο ίδιος ο υπάλληλος μου είπε ότι ρωτάω πολλά και ότι αυτό δεν άρεσε ούτε στον εργοδότη. Και όταν εγώ ρώτησα γιατί τα μετέφερε όλα επακριβώς, μου αποκρίθηκε πως δεν έγινε κάτι τέτοιο αλλά ότι ο εργοδότης μας άκουγε από τις κάμερες. Ήταν σίγουρα από τις πιο άβολες συνθήκες που έχω βιώσει εργασιακά».

Τα παραπάνω λεφτά θέλουν και παραπάνω ώρες

Η Ηλιάνα είχε μια εμπειρία περίεργη που ήταν τουλάχιστον υποβαθμιστική για την περσινή της απόδοση στο ίδιο μαγαζί. «Βρισκόμουν σε ένα μαγαζί εστίασης, σεζόν, σε νησί του Αιγαίου. Είχα δουλέψει ήδη μια χρονιά εκεί 7/7 κάτω από τον ήλιο και μέσα στην κούραση, ενώ είχα επωμιστεί και το μεγαλύτερο μέρος του μαγαζιού, τα περισσότερα τραπέζια στην ουσία. Τελείωσα από τη δουλειά, γύρισε στην φοιτητική μου πόλη, και λέω πως, παρότι κουράστηκα πολύ, ξέρω τη δουλειά και έχω ανάγκη τα λεφτά, οπότε θα ξαναμιλήσω. Όταν λοιπόν μιλάμε για να ξαναδουλέψω, τους λέω ότι θα ήθελα αύξηση στο μισθό μου καθώς έβγαζα την περισσότερη δουλειά και έπαιρνα τα ίδια λεφτά με κάποιους που πραγματικά, κάθονταν. Μάλιστα, έμαθα ότι σε εκείνους έκανε και μια αύξηση. Τότε, γυρνάει και μου λέει «τα παραπάνω λεφτά θέλουν και παραπάνω ενασχόληση» και μου είπε ότι θα πάρω παραπάνω λεφτά αν δουλεύω παραπάνω ώρες. Ήταν από τις πιο άβολες στιγμές που έχω βιώσει, ένιωσα ότι δεν εκτιμήθηκε τίποτα από όσα είχα κάνει. Του είπα, ευχαριστώ πολύ κι έφυγα. Ευτυχώς, έκτοτε, εκτιμούν τη δουλειά μου και δε χρειάζεται καν να ζητήσω κάτι που δικαιούμαι.

Είναι μικρό το μαγαζί, ο μισθός αυτός είναι μια χαρά για 9ωρο

Αναζητούσα εργασία στη Θεσσαλονίκη, στο χώρο της εστίασης, όταν έπεσε στην προσοχή μου μια αγγελία στα γνωστά site εύρεσης εργασίας», μας λέει ο Χρήστος, 24 ετών. «Έψαχνα τη δουλειά για να ξεκινήσω να μαζεύω χρήματα για το μεταπτυχιακό μου οπότε διαβάζοντας «μισθός ικανοποιητικός» αν και παραξενεύτηκα, θεώρησα ότι ίσως είναι κάτι παραπάνω από τον βασικό. Το αποτέλεσμα ήταν να πάω στη συνέντευξη για να διαπιστώσω ότι μόνο ικανοποιητικός δεν ήταν ο μισθός. Όλα καλά, ο υπεύθυνος πολύ ευγενικός, κατατοπιστικός, μόνο που… επειδή το μαγαζί δεν είχε πολλή δουλειά και ήταν μικρός ο χώρος, μάλλον δε θεωρούταν και κάτι που αξίζει να δώσεις λεφτά στον εργαζόμενο (;) Έτσι, λοιπόν, τον ρωτάω για τον μισθό και μου απαντά το αείμνηστο «κοίτα να δεις, την περισσότερη ώρα της ημέρας θα κάθεσαι, δεν έχει πολύ δουλειά, είναι μικρό το μαγαζί. Βγαίνει γύρω στα 25 ευρώ το 9ωρο ο μισθός». Του απάντησα ότι ο μισθός αυτός είναι πολύ κάτω από τα νόμιμα και μου εξήγησε πως το καταλαβαίνει αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Του είπα πως δεν ενδιαφέρομαι, έφυγα και απ’ ότι κατάλαβα, το μαγαζί έχει κλείσει πλέον».

Χωρίς κανένα ξεκαθάρισμα μισθού και ωραρίων

Ο Χρήστος περιγράφει άλλη μια κατάσταση στην οποία η εργασιακή σύμβαση δεν αποτέλεσε αντικείμενο ενδιαφέροντος. «Πήγα για συνέντευξη, με δέχτηκε η διευθύντρια που με ξεψάχνισε, “τι εννοείς εδώ, έχεις κάνει αυτό, έχεις κάνει εκείνο;”. Αφού έγινε αυτό και μου εξήγησαν τα καθήκοντα μου, σε περίπτωση που η συνεργασία μας προχωρήσει, μου λέει πως ήθελε να με γνωρίσει και ο ιδιόκτητης της επιχείρησης. Όταν τον γνώρισα, άρχισε να με ρωτάει για διάφορες επιλογές της επιχείρησης, σαν να λάμβανα τις αποφάσεις εγώ, μόνο και μόνο για να δει πως σκέφτομαι. Μου είπε ότι αυτό που ζητούσε, ήταν εργαζόμενοι που είναι διαρκώς μέσα στα πράγματα, τρέχουν έξω όλη την ώρα. Στο τέλος μου είπαν ότι αυτοί θα κρίνουν αν τους κάνω και θα μου πουν τον μισθό μου μόνο αν επιλέξουν εκείνοι να με πάρουν. δεν μου ξεκαθάρισαν την εργασιακή σχέση, μου είπαν ότι δε θα έχω συγκεκριμένο ωράριο και γενικά, πήγα εκεί, μάθαν ότι ήθελαν και μετά απλά μου εξήγησαν το αντικείμενο μιας δουλειάς που δεν ήξερα αν τελικά θα επιλέξω».

Τους ένοιαζε να μην έχουμε προϋπηρεσία για να μη πληρώσουν μισθούς για θέσης ευθύνης

Η Δέσποινα βίωσε μια πολύ περίεργη εμπειρία, όταν αιτήθηκε για εργασία σε μια θέση σχετική με το αντικείμενό της. «Είχα συνέντευξη σε ένα κέντρο σχετικό με τον τομέα υγείας που θα περιείχε άτομα όλων των ηλικιών , ατόμων όλων των ηλικιών. Η κυρία που επικοινώνησε μαζί μου για την εργασία δεν έχει καμία σχέση με το επάγγελμα, είναι σε έναν παρεμφερή τομέα αλλά όχι σε αυτό που θα ασχοληθεί η δομή που πρόκειται να ανοίξει.

Πηγαίνω εκεί, είναι εκεί και άλλοι συνεντευξιαζόμενοι, όλοι χωρίς προϋπηρεσία και αρχίζω να καταλαβαίνω τι παίζει. Στο ενδιάμεσο, έρχεται ένας τύπος, συστήνεται και μας λέει «περιμένουμε τους συναδέλφους», αν και δε φαινόταν να είναι συναφής με το αντικείμενο. Ξεκινούν οι συνεντεύξεις, και μια κοπέλα λέει, «αυτός ο τύπος είναι γνωστός, έχει επιχειρήσεις εστίασης»…

Βγαίνει η κοπέλα, την ρώτησαν τι μισθό περιμένει μόνο, τίποτα σχετικό με το επάγγελμά της. Αμέσως πονηρευόμαστε ότι δεν τους ενδιαφέρει η κατάρτισή μας αλλά να μην έχουμε προϋπηρεσία για να δίνουν βασικό. Υπενθυμίζω ότι μιλάμε για τομέα υγείας, όχι για κάτι χωρίς ευθύνη.

Έρχεται η σειρά μου, με ρωτάνε ποια είμαι, δεν είχαν ιδέα- ούτε το βιογραφικό μου μπροστά τους- με ρωτάνε να πω πράγματα για εμένα και πριν προλάβω να πω τι πτυχίο έχω με ρωτάνε «τι μισθό περιμένεις». Απαντώ πως αυτό εξαρτάται από το τι σύμβαση θα έχουμε, τι αρμοδιότητες θα έχω και με διακόπτει και μου λέει «άστα αυτά, νούμερο πες».

Τότε αποφασίζω κι εγώ να πάω πιο επιθετικά αφού καταλαβαίνω ότι ούτως ή άλλως το κλίμα είναι περίεργο και τους απαντάω «τον μήνα, 1000-11000» και γελάνε. Τους λέω “είπα κάτι αστείο;” και μου λένε “ξέρεις πόσο είναι ο βασικός;”. “Ναι, απαντάω, αλλά δε με ρωτήσατε αυτό”, Και μετά με ρωτάνε πως κοστολογώ έτσι τον εαυτό μου χωρίς προϋπηρεσία και εξηγώ πως έχω προϋπηρεσία, ασχέτως του αν είναι εθελοντική και δεν πληρώνομαι. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, είπαν πως είναι καλυμμένοι και βγήκα στα δυο λεπτά. Δεν ήξεραν τίποτα για εμάς, από ποια σχολή είμαστε, τι έχουμε κάνει, αλλά ήξεραν ότι δεν έχουμε προϋπηρεσία. Ξεκάθαρα θέλουν απλά άτομα χωρίς προϋπηρεσία για χαμηλούς μισθούς, αλλά σε ένα περιβάλλον μεγάλης ευθύνης».

Όλες οι ιστορίες δείχνουν πως στο μυαλό των εργοδοτών, οι ίδιοι έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι, μπορούν να αποφασίσουν τι θα μοιραστούν, πόσο θα μοιραστούν, ακόμη και για βασικά πράγματα όπως η σχέση εργασίας, ο μισθός, το ωράριο, πατώντας στο ότι κόσμος έχει ανάγκη από δουλειά και θα δεχτεί την όποια συνθήκη.