«Το δάσος δεν πουλιέται!» – Το Περτούλι αντιμέτωπο με ένα ζήτημα επιβίωσης
Οικογένειες που δε ξέρουν πως θα βγει η χρονιά σε ένα χωριό που κινδυνεύει με αφανισμό εξαιτίας του άρθρου που κατάργησε τα ΝΠΔΔ του ΑΠΘ
Ζήτημα επιβίωσης για έναν ολόκληρο τόπο, το Περτούλι του Δήμου Πύλης Τρικάλων, έχει προκύψει από το άρθρο του νόμου Κεραμέως (296, ν. 4957/2022) που καταργεί την αυτοτέλεια του Ταμείου Διαχείρισης Αγροκτήματος και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του ΑΠΘ, το οποίο μεταξύ άλλων διαχειρίζεται εδώ και 70 χρόνια το πανεπιστημιακό -πανέμορφο- δάσος της περιοχής συνολικής έκτασης 33.000 στρεμμάτων.
Τα πέτρινα κτίρια της διοίκησης του Πανεπιστημιακού δάσους σχεδιάσθηκαν από τον διάσημο Έλληνα αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη ενώ διαθέτει και εγκαταστάσεις για την διαμονή των καθηγητών και των φοιτητών. Στις εγκαταστάσεις αυτές, υπάρχει εστία και εστιατόριο όπου 200 φοιτητές ανά έτος διαμένουν δωρεάν για ένα με δύο μήνες κάνοντας την πρακτική τους, ενώ φιλοξενεί πληθώρα εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε μαθητές αλλά και σημαντικών ερευνών.
Το δάσος, αποτελεί ένα υπόδειγμα περιβαλλοντικής διαχείρισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρουσιάζοντας πλέον τα χαρακτηριστικά ενός παρθένου δάσους.
Παράγει 3 φορές περισσότερη ξυλεία από τα άλλα δάση, χωρίς την χρήση βαρέων μηχανημάτων και με μηδενικό αποτύπωμα στο φυσικό τοπίο, την χλωρίδα και την πανίδα.
Εδώ και λίγα χρόνια στο Περτούλι έχουν έρθει νέες οικογένειες με μικρά παιδιά, ενώ οι δύο δασεργατικοί συνεταιρισμοί απαριθμούν περίπου 60 μέλη.
Τώρα, οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού βρίσκονται σε μεγάλο αδιέξοδο και βλέπουν τον τόπο τους να κινδυνεύει να αφανιστεί.
6ο οικογένειες δεν ξέρουν πως θα βγάλουν τη χρονιά, καθώς από τον Απρίλιο θα έπρεπε να μπουν για υλοτομία, όμως μέχρι στιγμής κανείς δεν τους έχει απαντήσει.
Σοβαρό ζήτημα όμως προκύπτει και με τη θέρμανση των μόνιμων κατοίκων τους χειμερινούς μήνες, καθώς ούτε και αυτοί γνωρίζουν το τι θα συμβεί, σε έναν τόπο μάλιστα που οι ξυλόσομπες, ξυλολέβητες, τα τζάκια ανάβουν από αρχές Οκτωβρίου.
Οι περισσότεροι δασεργάτες αναγκάζονται να αναζητήσουν μεροκάματο στις γύρω περιοχές κάνοντας καθημερινά πολλά χιλιόμετρα και σημειώνουν ότι εάν δεν βρεθεί λύση τότε όχι μόνο το Περτούλι, αλλά και τουλάχιστον ακόμα τέσσερα χωριά γύρω από αυτό, δεν θα υπάρχουν σε λίγο καιρό, καθώς όλοι θα αναγκαστούν να φύγουν.
Το άρθρο του νόμου Κεραμέως καταργεί την αυτοτέλεια του Ταμείου Διαχείρισης Αγροκτήματος και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθιστώντας την λειτουργία του ΝΠΔΔ σχεδόν παράνομη.
Με αυτό τον τρόπο ανοίγει τον δρόμο για την ίδρυση ΝΠΙΔ διαχείρισης με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Γι’ αυτό το λόγο και καθηγητές του ΑΠΘ σημειώνουν ότι τόσο το Περτούλι, όσο και το δάσος στον Ταξιάρχη, όπως και το Αγρόκτημα του ΑΠΘ που εκτείνεται δίπλα ακριβώς στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψουν στα ΝΠΔΔ και σημειώνουν μάλιστα, ότι το Πανεπιστήμιο δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, αλλά έχει κινητοποιηθεί μέσω του νέου Πρύτανη, κ. Κωβαίου, ο οποίος έχει θέσει το θέμα της ανάγκης κατάργησης του άρθρου στον κ. Πιερρακάκη που ανέλαβε πλέον το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Παιδείας στη νέα κυβέρνηση.
«Εγκληματική πολιτική»
Οι φορείς του Περτουλίου με ανακοίνωσή τους κάνουν λόγο για ένα άρθρο – έκτρωμα, αλλά και για εγκληματική πολιτική και διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων με αποτέλεσμα πέρυσι να έχει απομείνει για τη φύλαξη όλων των εγκαταστάσεων αλλά και του δάσους ένας δασοφύλακας κι ένας φύλακας κτιρίων.
Μεταξύ άλλων στη σχετική ανακοίνωσή τους οι φορείς του Περτουλίου αναφέρουν:
«Διέγραψαν στο Περτούλι 70 περίπου χρόνια πανεπιστημιακής άσκησης και έρευνας , ξέχασαν 40-50 οικογένειες δασεργατών, επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες, ενώ αποτελειώνουν και όσους κτηνοτρόφους απέμειναν. ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΒΙΑΣΥΝΗ , ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ;
Η ζωή έχει δείξει πως όταν καταργούνται τέτοια ΝΠΔΔ ,όσο υπονομεύεται η παιδεία και υποβαθμίζονται τοπικές κοινωνίες από πίσω κρύβονται αρπακτικά που περιμένουν να αποτελειώσουν –στο όνομα του κέρδους ότι άφησε όρθιο η ανάπτυξη τους.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΛΙΓΩΝ!!! ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΤΕ ΝΑ ΚΑΨΕΤΕ !!!
ΖΗΤΑΜΕ:
– Να ανασταλεί και να καταργηθεί ΤΩΡΑ το άρθρο 296.Να ξεκινήσουν ΑΜΕΣΑ οι εργασίες (υλοτομία, καυσόξυλα).
– Να συνεχιστεί το προηγούμενο καθεστώς με ενίσχυση της χρηματοδότησης και πλήρη εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των δασεργατών.
– Να γίνει πρόσληψη μόνιμου προσωπικού δασοφυλάκων, προσωπικό δασαρχείου, συντηρητών (φυλάκων κτιρίων).
-Να ενισχυθεί η χρηματοδότηση για την έρευνα τη συντήρηση των δασικών δρόμων και των έργων ύδρευσης.
– Να εκσυγχρονιστούν η εστία και η λέσχη να καλύπτονται πλήρως και δωρεάν οι ανάγκες των φοιτητών που κάνουν το καλοκαίρι την πρακτική τους άσκηση.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ… ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ !!!
ΥΓ : Είδαμε τα καλά της ιδιωτικοποίησης τα πληρώνουμε απ την τσέπη μας(ΔΕΗ), θρηνήσαμε το χαμό της νεολαίας μας στα Τέμπη(ΟΣΕ)».
«Μιλάμε για οικογένειες που δεν ξέρουν πως θα βγάλουν τη χρονιά»
Για μία ακόμη φορά πριν από λίγες ημέρες, δασικοί συνεταιρισμοί, ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος, ο πρόεδρος της κοινότητας, αλλά και κάτοικοι του χωριού, ένωσαν τις φωνές τους στην πλατεία του χωριού για να αναδείξουν το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Περτούλι.
Στο πλευρό των κατοίκων βρέθηκαν ο Δήμαρχος Πύλης κ. Κώστας Μαράβας και ο υποψήφιος Δήμαρχος Πύλης κ. Θεόδωρος Χήρας.
Ο Σωτήρης Ζάχος, γεωπόνος και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, σημειώνει:
«Πρόκειται για ένα άρθρο που πέρασε νύχτα σε ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία και ψηφίστηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πάνε να πουλήσουν ένα δάσος που έχει παραχωρηθεί η διαχείρισή του από την κοινότητα στο ΑΠΘ για 100 χρόνια για ερευνητικούς σκοπούς.
Εδώ και λίγα χρόνια στο χωριό έχουν μαζευτεί τέσσερις με πέντε νέες οικογένειες με μικρά παιδιά. Αντί να ανοίξουν το σχολείο, κάποιοι επιλέγουν να σταματήσουν και την τελευταία οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή.
Υπάρχουν δύο δασεργατικοί συνεταιρισμοί με περίπου 60 μέλη. Ενώ έπρεπε να μπουν για υλοτομία από τις αρχές Απριλίου, μέχρι στιγμής κανένας δεν τους έχει απαντήσει για το τι θα γίνει. Μιλάμε για 60 οικογένειες που δεν ξέρουν πως θα βγάλουν τη χρονιά.
Εάν δεν υπάρχουν δασεργάτες, κάτοικοι στο χωριό και κυρίως νέοι και νέες, ο χώρος θα ρημάξει. Και αυτό θα επηρεάσει και τους ελεύθερους επαγγελματίες στην εστίαση και σε άλλους κλάδους.
Άλλο σημαντικό ζήτημα είναι αυτό με τη θέρμανση των μόνιμων κατοίκων του χωριού τους χειμερινούς μήνες. Μέχρι τώρα υπήρχε ένα καθεστώς πώλησης 18 χωρικών από το δασαρχείο προς τους μόνιμους κατοίκους έναντι ενός μικρού ποσού για την ποσότητα των ξύλων. Περίπου στα 170 ευρώ ήταν πέρσι αυτό το ποσό. Ούτε όμως αυτοί έχουν πάρει έως τώρα απάντηση. Στο χωριό η θέρμανση αρχίζει να ανάβει από αρχές Οκτώβρη και θα σβήσει στις αρχές Απρίλη.
Τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι οι φοιτητές που δίνουν ζωή κάθε καλοκαίρι στον τόπο, θα συνεχίσουν να έρχονται εδώ για την πρακτική τους άσκηση. Ακόμα και να συνεχίσουν, δεν έχουν καμία εγγύηση εάν αυτό θα γίνεται δωρεάν για όλους από τη διαμονή έως και τη σίτιση».
«Τα δάση μας δεν πουλιούνται!»
Οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι η φωνή τους δεν φτάνει πουθενά, αφού ελάχιστα μέσα ενημέρωσης έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα παρά το γεγονός ότι έχουν στείλει παντού ανακοινώσεις και δελτία τύπου σχετικά με τα αιτήματά τους και την κατάσταση που επικρατεί στον τόπο τους.
Στις αρχές Ιουλίου μάλιστα βρέθηκαν στη συνεδρίαση του συμβουλίου της Περιφέρειας Θεσσαλίας που ομόφωνα ψήφισε να συνεχιστούν οι εργασίες των δασεργατικών συνεταιρισμών και στηρίζουν τον αγώνα των κατοίκων.
Όπως σημειώνουν, κατά την προεκλογική περίοδο εμφανίστηκαν στο χωριό αρκετοί υπουργοί, υποψήφιοι βουλευτές. Κάποιοι τους είπαν ότι έκαναν λάθος όταν το ψήφιζαν. Κάποιοι άλλοι τους έταζαν ότι θα το καταργήσουν μόλις βγουν κυβέρνηση.
«Αυτοί έχουν κοιτάξει το συμφέρον τους, καιρός να κοιτάξουμε και εμείς το δικό μας» λένε οι κάτοικοι τονίζοντας ότι δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να βάλουν χέρι στον τόπο τους.
«Είμαστε πολλοί, δεν είμαστε μόνοι μας. Είμαστε περισσότεροι από όσο νομίζουν» σημειώνουν, λέγοντας ότι καθημερινά όλο και περισσότεροι τάσσονται υπέρ του αγώνα και της προσπάθειας που κάνουν.
«Τα δάση μας δεν πουλιούνται!» είναι το ξεκάθαρο και ηχηρό μήνυμα που στέλνουν.
Το θέμα πάει και στη Βουλή
Επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Παιδείας κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.
Θέμα: Για τα πανεπιστημιακά Δάση στο Περτούλι Τρικάλων και στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής
Είναι γνωστό ότι με το άρθρο 296 του Ν. 4957/2022 καταργήθηκε το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) με την επωνυμία «Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης», το οποίο διαχειρίζονταν τα Πανεπιστημιακά Δάση στο Περτούλι Τρικάλων και στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής.
Ταυτόχρονα με τον ίδιο νόμο δίνεται η δυνατότητα για την ένταξη αυτών των δασών (32.000 στρ. και 58.000 στρ. αντίστοιχα) στην υπό σύσταση Ανώνυμη Εταιρία του Α.Π.Θ. για «την αξιοποίηση» της Πανεπιστημιακής περιουσίας.
Όπως επίσης είναι γνωστό το Δάσος Περτουλίου είχε παραχωρηθεί από το Δημόσιο το έτος 1934 στην Δασολογική Σχολή του Α.Π.Θ. μαζί με το Δάσος Ταξιάρχη στο Χολομώντα Χαλκιδικής για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς και για τον λόγο αυτόν υπήρξαν πρότυπα διαχείρισης και ανάπτυξης του δασικού περιβάλλοντος
Το ΚΚΕ κατά την συζήτηση του Ν. 4957/2022 είχε καταγγείλει ότι με την κατάργηση του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών» και την ένταξη του στην Ανώνυμη Εταιρία του Α.Π.Θ. ανοίγει ο δρόμος για την παράδοση αυτών των -κατά γενική παραδοχή- μοναδικής φυσικής ομορφιάς δασών στις κερδοσκοπικές επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων που τα έχουν βάλει στο στόχαστρο.
Ταυτόχρονα, επίσης, το ΚΚΕ είχε αναδείξει ότι ανοίγει ο δρόμος και για την υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως των 50 περίπου δασεργατών και των άλλων εργαζομένων στο Δάσος Περτουλίου, οι οποίοι είχαν εκδηλώσει την αντίθεση τους με υπομνήματα που κατέθεσαν μαζικοί φορείς της περιοχής.
Ήδη έναν χρόνο μετά τη αλλαγή οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες αυτές.
Φέτος δεν έγινε υλοτόμηση στο Δάσος Περτουλίου παρά τις προβλέψεις του δεκαετούς σχεδίου Διαχείρισης και οι δασεργάτες αναγκάστηκαν να αναζητήσουν δουλειά σε άλλες περιοχές για να μην μείνουν εντελώς άνεργοι.
Αλλά και οι άλλοι εργαζόμενοι στο δάσος αυτό βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα.
Ξυλεία για τις ανάγκες θέρμανσης του χειμώνα δεν έχει δοθεί ακόμη στους κατοίκους του χωριού, ενώ τα όποια έργα γίνονταν στο δάσος έχουν σταματήσει, καθαρισμός κ.λ.π., με ότι κινδύνους αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Για τους λόγους αυτούς οι φορείς της περιοχής βρίσκονται σε κινητοποίηση και ζητούν την αναστολή εφαρμογής και την κατάργηση του άρθρου 296 του παραπάνω νόμου, αίτημα με το οποίο φέρονται να συμφωνούν και οι νέες πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, πως τοποθετείται η κυβέρνηση για τις παραπάνω εξελίξεις, αν θα επανεξετάσει την στάση της και τι προτίθεται να πράξει.
Το πανεπιστημιακό δάσος του Περτουλίου
Το Πανεπιστημιακό Δάσος Περτουλίου Τρικάλων είναι δημόσιο δάσος, που ανήκει κατά κυριότητα στο Ελληνικό Κράτος. Βρίσκεται στην Κεντρική Πίνδο και εκτείνεται μεταξύ των κλιτυών και εξάρσεων των ορεινών όγκων «Κόζιακα» και «Μπουντούρα», σε Γ.Π. 390 32’ – 39ο 35’ και Γ.Μ. 210 33’- 21ο 38’ από τον μεσημβρινό Greenwich. Το υπερθαλάσσιο ύψος του δάσους κυμαίνεται από 1.100-1.700 μ. περίπου. Η έκτασή του ανέρχεται σε 3.296,59 Ηa, από τα οποία 2.361,83 Ηa είναι δασοσκεπής ή μερικώς δασοσκεπής έκταση (ελάτη, πεύκη κλπ), 168,22 Ha γυμνές ή άγονες εκτάσεις εντός του δάσους, 583,71 Ηa ορεινοί βοσκότοποι, 114,00 Ηa πεδινοί λιβαδότοποι και 68,83 Ηa λοιπές εκτάσεις (κοινοτικές, αγροί, οικισμοί κ.λ.π.)
Κυρίαρχο αυτοφυές είδος είναι η υβριδογενής ελάτης ενώ σποραδικά βρίσκονται σε μικρές συστάδες η οξιά, η δρυς, το σφενδάμι, η οστρυά, ο άρκευθος, ο κέρδος η φλαμουριά ή ίτια κ.α. Τεχνητά έχουν εγκατασταθεί η μαύρη η δασική και λευκόδερθμος πεύκη καθώς και η ερυθρελάτη και η τούγια. Η πανίδα της περιοχής επίσης είναι πλούσια. Μπορούμε να συναντήσουμε το ζαρκάδι, το λαγό, το λύκο, την αλεπού αλλά και την καφέ αρκούδα. Από πλευράς φτερωτών βλέπουμε την ορεινή πέρδικα, την μπεκάτσα, το γεράκι κ.α. που αποτελούν πόλο έλξης για τους κυνηγούς που κυνηγούν σε φυσικές συνθήκες μέσα στην «Ελεγχόμενη Κυνηγητική Περιοχή του Κόζιακα».
Για την ορθή διαχείρισή του, το δάσος έχει διαιρεθεί σε 9 ορεογραφικές μονάδες (Μπράικο, Βαθύ, Κορομηλιά, Γκαλντερίμι, Λύξα, Κόζιακα, Βίγγα, Λιοπέικα και Γκλαπάτσα). Τα δασικά προϊόντα ελάτης που παράγονται είναι η άφλοια και έμφλοια στρογγύλη ξυλεία >2μ μήκους και η η στογγύλη μήκους ,2μ. και η καύσιμη ξυλεία (καυσόξυλα). Για την προστασία του δάσους λαμβάνονται δασοκομικά και διαχειριστικά μέτρα ενώ πρωταρχικό σκοπό αποτελεί η διατήρηση της αειφορίας των καρπώσεων και των προσόδων του δάσους.
Για την εκπαίδευση των φοιτητών της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, την έρευνα και τη διαχείριση του δάσους υπάρχει κτιριακή υποδομή συνολικού εμβαδου 6.000 τμ.. Το δασικό οδικό δίκτυο είναι περίπου 25μ/Ηa και γίνονται συντηρήσεις κάθε έτος, ενώ έχουν εκτελεστεί πολλά τεχνικά έργα (οχετοί, δεξαμενές κ.α.).
Στο Πανεπιστημιακό Δάσος Περτουλίου λειτουργεί χιονοδρομικό κέντρο με πίστα 1.100 μέτρων με κλίσεις μέτριας δυσκολίας και αναβατήρα μεγάλης δυναμικότητας (μεταφορά 172 ατόμων σε 13 λεπτά). Η λειτουργία του γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις να είναι ελάχιστες και η συμβολή του στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής να είναι ιδιαίτερα σημαντική. Στο τομέα της αναψυχής των επισκεπτών επίσης μπορεί να προσφέρει πολλά ο χώρος υπαίθριου γεύματος στη θέση «Αγία Κυριακή», ενώ σχεδιάζεται η δημιουργία Δασικού Μουσείου κατά τα πρότυπα του Πανεπιστημιακού Δάσους Ταξιάρχη.
Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημιακού Δάσους Περτουλίου περιλαμβάνουν τα εξής:
- Το κεντρικό κτίριο Διοίκησης του Δασαρχείου Περτοuλίου (Συγκρότημα Δασαρχείου)
- Το κτίριο Φοιτητικής Λέσχης (εστιατόριο, ψυχαγωγία)
- Το Hσυχαστήριο που αποτελεί σήμερα το κεντρικό κτίριο διαμονής φοιτητών
- Κτίρια διαμονής προσωπικού (Δασάρχη, φύλακα, μαγείρων κλπ)
- Κτίρια διαμονής φοιτητών (συμπληρωματικά κτίρια)
- Κτίρια Αστυνομίας και Σαλέ. Πρόκειται για κτίρια που χρησιμοποιούνται με παραχώρηση για την διαμονή του προσωπικού κατά την περίοδο της πρακτικής άσκησης των φοιτητών ή για διαμονή για διενέργεια σχετικών ερευνών και μελετών.
Πέραν των παραπάνω κτιριακών εγκαταστάσεων μέχρι το 1965 λειτουργούσε το Εργοστάσιο (Πρατήριο) Ξυλείας
Το Hσυχαστήριο
Το Ησυχαστήριο, αποτελεί το κεντρικό κτίριο διαμονής του μεγαλύτερου μέρους των φοιτητών. Βρίσκεται εντός του Πανεπιστημιακού Δάσους Πεpτουλίου (τμήμα Λιουπέϊκα), Β, ΒΑ του οικισμού σε υψόμετρο 1274m και σε απόσταση 1.200 περίπου μέτρων από το χωριό του Περτουλίου, 850 μέτρα από τη φοιτητική λέσχη και 800 μέτρα από τα γραφεία της Διοίκησης του Δασαρχείου.
Το κτίριο του Ησυχαστηρίου, οικοδομήθηκε το 1952-1954 είναι διώροφο πέτρινο ορθογώνιο κτίριο, καταλαμβάνει επιφάνεια 400 m2 και συνολική επιφάνεια 800 m2 εκ των οποίων τα 160 m2 είναι κοινόχρηστοι χώροι (διάδρομοι, σκάλες, τουαλέτες, ντους).
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας κάλυπτε τις ανάγκες στέγασης 30 φοιτητών. Σταδιακά όμως και ιδιαίτερα μετά το 1980 με την πολύ μεγάλη αύξηση του αριθμού των φοιτητών, το κτίριο υπέστη πολλαπλές τροποποιήσεις με σκοπό να μεγιστοποιήσει τον αριθμό των διαμενόντων φοιτητών.
Στο κτίριο του Ησυχαστηρίου σήμερα μπορούν να διαμείνουν 80-90 άτομα, σε τετράκλινα-τρίκλινα-δίκλινα και μονόκλινα δωμάτια, οι δε χώροι υγιεινής (τουαλέτες, ντους) είναι κοινόχρηστοι.
Το κτίριο «Βίλλα»
Η «Βίλλα» που χρησιμοποιείται επίσης αποκλειστικά για τη διαμονή των φοιτητών, είναι μικρής χωρητικότητας και βρίσκεται ακριβώς στην ανάντη της επαρχιακής οδού Τρικάλων-Περτουλίου σε υψόμετρο 1.150μ. και σε απόσταση 750m πριν τον οικισμό και 450m από τη Φοιτητική Λέσχη.
Οικοδομήθηκε το 1955-1956, πετρόκτιστο ισόγειο που αποτελείται από πέντε (5) δωμάτια με μέγιστη χωρητικότητα (19) ατόμων με κοινόχρηστη τουαλέτα και ντους. Παρακείμενα του κτιρίου υπάρχει Λυόμενος Οικίσκος με τέσσερα (4) δωμάτια με μέγιστη χωρητικότητα (10) ατόμων.
