Η Βολισσός, είναι η αρχόντισσα της Χίου

Θαρρείς και είναι προστατευμένη από τη φύση η βορειοδυτική πλευρά της Χίου. Οι ανθρώπινοι ήχοι ελάχιστοι και η φύση σιγοτραγουδά με αέρηδες που χαϊδεύουν φυλλωσιές και πέτρες στοιβαγμένες σε κουφάρια αρχοντικών, που άδεια, κενά από ιστορίες παραδόθηκαν στην εγκατάλειψη. Δρόμοι στενοί που αντιλαλούν τις λιγοστές  κουβέντες των ηλικιωμένων. Φιγούρες μοναχικές,  φύλακες αυτού του τόπου που αρνούνται παρά τις δυσκολίες να σταματήσουν να ανεβαίνουν τις ανηφόρες του.

Δεκαεννέα οικισμοί είναι χτισμένοι γύρω από το βουνό Αμανή, το οποίο χάρισε το όνομα του στην περιοχή. Η Βολισσός είναι η αρχόντισσα και στέκεται 42 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Χίου.  Μια αρχόντισσα που υποδέχεται  τους επισκέπτες της με όλα τα καλά. Το επιβλητικό βυζαντινό κάστρο στην κορυφή της, το ιστορικό σχολείο που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1928, αλλά και μια ασύλληπτη φυσική ομορφιά που δένει αρμονικά τη θάλασσα με τη στεριά.

Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού που δεν ξεπερνούν τους 250, κατά τους χειμερινούς μήνες, αγαπούν και προσέχουν την Αμανή. Οι δυσκολίες όμως δεν τους αφήνουν να απολαύσουν την πολύτιμη ηρεμία που τους προσφέρει ο ευλογημένος αυτός τόπος.

«Η θάλασσα, ο αέρας, η ηρεμία και όλα αυτά που αντικρίζει το ανθρώπινο μάτι, είναι που με κρατούν εδώ, καθώς οι δυσκολίες είναι πολλές», λέει ο Γιάννης Σγότσος, συνταξιούχος τελωνειακός και αναφέρεται στις βασικές δυσκολίες που «εντοπίζονται στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βέβαια στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές. Για την ακρίβεια πέρα από τον τουρισμό, δεν υπάρχει καμία άλλη δουλειά. Δουλειά μόνο το καλοκαίρι και μετά δεν βρίσκεις τι να κάνεις …».

Ο ίδιος γεννήθηκε και εργάστηκε στην Αθήνα, τα τελευταία όμως χρόνια ζει στη Βολισσό, απ’ όπου κατάγεται. Με παράπονο περιγράφει τη σύνθεση της “γερασμένης”  κοινωνίας, που αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της. «Ο μέσος όρος ηλικίας στη Βολισσό ξεπερνάει τα εβδομήντα χρόνια.  Το σχολείο έχει μόνο 45 παιδιά, δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι. Από τους 240 κατοίκους στο σύνολο του πληθυσμού, μόνο  οι 40 είναι άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία.  Όλα αυτά εδώ, διότι στα υπόλοιπα χωριά της Αμανής, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας εκεί ξεπερνάει τα ογδόντα χρόνια».

Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το σοβαρό αυτό ζήτημα του «γερασμένου» πληθυσμού της Αμανής, αλλά και ο κίνδυνος να κλείσει το ιστορικό σχολείο της Βολισσού, ο δήμαρχος Χίου Μανώλης Βουρνούς και η τοπική κοινωνία, έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες δημιουργίας κέντρου φιλοξενίας παιδιών που βρίσκονται «υπό κηδεμονία» με εισαγγελική παραγγελία.

“Είναι μια πρόταση που θα εξυπηρετήσει δυο ανάγκες, την ανάγκη της Αμανής να έχει νέα παιδιά και νέους ανθρώπους που θα ζήσουν εδώ και θα φοιτήσουν στο σχολείο μας, αλλά και την ανάγκη όλων αυτών των παιδιών να μείνουν κάπου, να φιλοξενηθούν σε ένα φιλικό περιβάλλον. Σκεφτόμαστε να κάνουμε μια δομή φιλοξενίας παιδιών (στο κτίριο του Δημαρχείου) που βρίσκονται με εισαγγελική παραγγελία «υπό κηδεμονία” επισημαίνει ο δήμαρχος Χίου.

Η δημιουργία μιας τέτοιας μονάδας φιλοξενίας-παραρτήματος, όπως της “Κιβωτού του Κόσμου”, με τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας και του δήμου, τονίζει ο κ. Βουρνούς,  «θα βοηθήσει έτσι ώστε να αποκτήσει το κτίριο νέα δραστηριότητα, νέα ενέργεια που χρειάζεται ο τόπος και αυτά τα παιδιά θα μείνουν εδώ θα πάνε στο σχολείο, θα εργαστούν και θα ριζώσουν στον τόπο. Θέλουμε να ενσωματωθούν  στην κοινωνία και να αγαπήσουν το πανέμορφο αυτό μέρος».

Η Βιβή Ποταμούση είναι φιλόλογος και ανήκει σε μια ομάδα εθελοντών που έχουν ως στόχο την ανάδειξη της περιοχής, της ιστορίας και της παράδοσης της Αμανής.

«Στην Αμανή είμαστε λίγοι αλλά προσπαθούμε πολύ. Το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργηθεί ένα μικρό δίκτυο εθελοντών. Νέοι άνθρωποι προσπαθούν να εμφυσήσουν στα παιδιά την αγάπη για τον τόπο και την ιστορία του, όπως ο κ. Βαγγέλης Ζήκος που οργανώνει μικρές περιηγήσεις για παιδιά  στα πρόσφατα διανοιγμένα μονοπάτια της περιοχής (κάποια τα έχει διανοίξει  ο ίδιος) αλλά και για ενήλικες με τη βοήθεια του Εκπολιτιστικού Συλλόγου  Βολισσού “Όμηρος”, εγώ διδάσκω τοπική ιστορία και κάνω με τη βοήθεια της κ. Ευγενίας Σεζένια , διευθύντριας του Δημοτικού μας σχολείου, περιβαλλοντικά προγράμματα, η κ. Στέλλα Τσακίρη στήνει εργαστήρια κηραλοιφών σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βολισσού», λέει με περηφάνια.

Η Τάνια Κωστίδου κατάγεται από τη Φλώρινα και ήρθε στη Χίο όταν πέρασε στο πανεπιστήμιο Αιγαίου, στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων, αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα, καθώς επέλεξε παρά το νεαρό της ηλικίας της, να ζήσει μόνιμα στο απομακρυσμένο βόρειο σημείο του Νησιού.

«Ανέβηκα στη Βολισσό για μια ημέρα για να δουλέψω και μένω πλέον μόνιμα εδώ και δυο χρόνια. Από την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ, αισθάνθηκα ότι ξεκινάω από το μηδέν. Είναι σαν να σβήνεις το παρελθόν σου, όλα τα μέρη που επισκέφθηκες πριν. Μπορεί να είναι μια μικρή κλειστή κοινωνία, ωστόσο είναι παρά πολύ όμορφη και σε βοηθάει το μέρος αυτό να δημιουργήσεις το δικό σου περιβάλλον όπως το θέλεις και το έχεις ονειρευτεί» εξομολογείται. Με περισσή αγάπη μιλάει για τη νέα πατρίδα της, «δεν μπορείς να εγκαταλείψεις έναν τέτοιο τόπο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες και ελλείψεις, αλλά δε το βάζω κάτω, θέλω να μείνω μόνιμα εδώ. Θέλω να βοηθήσω όπου μπορώ, έτσι αποφάσισα φέτος να διδάσκω δωρεάν Αγγλικά σε ενήλικες στη Βολισσό».

Πηγή:ΑΠΕ