Women’s Talk: Είναι οκέι να μην είσαι οκέι τα Χριστούγεννα!

Λέξεις: Μυρτώ Τούλα, Χρυσάνθη Αρχοντίδου 

Τα λαμπιόνια φωτίζουν όλη την πόλη απ’ άκρη σε άκρη, οι κόκκινοι και πράσινοι στολισμοί «ζεσταίνουν» το σαλόνι του σπιτιού, οι δρόμοι γεμίζουν από κόσμο που βολτάρει για να κάνει τα ψώνια του και να πιει μία ζεστή κούπα καφέ, τα ζευγάρια περπατούν χέρι – χέρι δίνοντας πεταχτά φιλιά και οι σακούλες με Άγιους Βασίληδες και χιονάνθρωπους, που μέσα τους κρύβουν τα πιο όμορφα δώρα, πάνε και έρχονται.

Και πάλι όμως, για μερικούς από εμάς, τα Χριστούγεννα, αντί για την πιο μαγική εποχή του χρόνου, μεταμορφώνονται στην πιο μελαγχολική.

Μία ακόμα χρονιά φτάνει στο τέλος της, είσαι αναγκασμένος να κάνεις τον απολογισμό της και δεν μπορείς παρά να σκεφτείς όλα όσα έκανες σωστά, αλλά κυρίως λάθος. Όλες σου τις επιλογές που σε οδηγήσαν εκεί που βρίσκεσαι σήμερα, όλες τις χαρές, τις λύπες, τα άγχη, τα νεύρα, τα ξεσπάσματα, τα κλάματα, τις καλές και τις κακές στιγμές που στιγμάτισαν ακόμα έναν χρόνο της ζωής σου. Η ερώτηση «Τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά;», ηχεί στο μυαλό ξανά και ξανά, ενώ ταυτόχρονα ξέρεις ότι τα χέρια σου είναι δεμένα, δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα στην πραγματικότητα, πρέπει να συμβιβαστείς με τον δρόμο που έχεις διαλέξει, είτε σου αρέσει, είτε όχι, ελπίζοντας η νέα χρονιά να σε οδηγήσει λίγο πιο κοντά στους στόχους σου.

Κάθε χρόνο, υπόσχεσαι στον εαυτό σου να κάνεις μία νέα αρχή, να αφήσεις πίσω, τ@ σύντροφ@ που σε πλήγωσε και τον συγχώρεσες δεκάδες φορές, να αποκτήσεις το σώμα των ονείρων σου, να παραιτηθείς από την δουλειά που σε ξέσκισε ψυχολογικά, να αφήσεις την ρουτίνα και να κάνεις μόνο πράγματα που γουστάρεις, να μην δουλεύεις 15 ώρες την ημέρα, να έχεις χρόνο για τον εαυτό σου, να αφήσεις τους τοξικούς ανθρώπους που σε περιβάλλουν να επενδύσεις σε εκείνους που σε ενθαρρύνουν και σε πιστεύουν, να κόψεις τα μαλλιά σου όπως φοβάσαι να το κάνεις, να πας εκείνο το ταξίδι που διστάζεις, να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, να μην μιλήσεις άσχημα σε κάποιον που δεν φταίει, να πεις ένα άντε γ@μησου σε όλους εκείνους που σε τραυμάτισαν. Κάθε χρόνο, γράφεις σβήνεις, γεμίζεις και τελικά μηδενίζεις τα κοντέρ! Κάθε χρόνο περιμένεις, να έρθει 31 του μήνα και να φωνάξεις με εσωτερική και ψυχική δύναμη νέα αρχή που θα το πιστέψεις για 2 ημέρες και μετά θα πέσεις στην λούπα. Δεν θα αποδεχτείς πως τα πράγματα ήρθαν ετσί στο σημείο αυτό τον χρόνο που πέρασε επειδή ήταν επιλογές σου, οπότε η νέα αρχή θα μείνει και πάλι στον πάγο και μετά την πρωτοχρονιά θα βυθιστείς ξανά στην μελαγχολία και την μοναξιά των προσωπικών σου ανασκοπήσεων.

Τα Χριστούγεννα-γενικά- για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ένα διάλειμμα από την μοναξιά τους και αυτό γιατί, τους παρασύρει το κλίμα, όχι γιατί ξαφνικά αποφασίζουν να βγουν από την κατάσταση που βιώνουν όλο τον χρόνο. Οι περισσότεροι από εμάς γυρνάμε ξανά στις ρίζες μας, επιστρέφουμε στα πατρικά μας, προσπαθούμε να περάσουμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε με την οικογένεια και τους φίλους μας. Άλλοι πάλι, ξεμένουν σε άλλη πόλη, ή ακόμα και σε χώρες του εξωτερικού, γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν άλλη επιλογή. Είτε όμως είσαι με οικογένεια και φίλους, είτε είσαι μόνος σου σε μία ξένη χώρα, είτε είσαι ελεύθερος, είτε είσαι σε σχέση, στις γιορτές, το αίσθημα της μοναξιάς έρχεται δια μαγείας στην επιφάνεια. Όλα τα Χριστουγεννιάτικα στοιχεία που κάποτε σου μοίραζαν αγάπη, ξαφνικά χάνουν τη μαγεία τους και γίνονται ακόμα μία εμπορική γιορτή, στην οποία δεν θες να συμμετέχεις.

Η μοναξιά, ειδικότερα για όσους περνούν τις γιορτές των Χριστουγέννων ελεύθεροι, χτυπά σαν τυφώνας. Τα ζευγάρια στους δρόμους, οι χαρούμενες φωτογραφίες κάτω από το δέντρο στα social media, οι φίλοι που ξαφνικά βρίσκονται με το ταίρι τους στο τραπέζι του ρεβεγιόν και οι αδιάκριτες ερωτήσεις από τη θεία που βλέπεις τρεις φορές τον χρόνο “Μα εσύ πότε θα μας φέρεις το αγόρι σου να το γνωρίσουμε;”, αποτελούν μία συνεχή υπενθύμιση της μοναξιάς σου, η οποία ξαφνικά μοιάζει αβάσταχτη.

Η μοναξιά ακόμη και για εκείνες που είναι σε σχέση και υποδίονται πως είναι καλά με τον σύντροφο τους, ενώ ο ίδιος μπορεί να της κακοποιεί, να της απατά ή να μην τις αγγίζει τα βράδια που πέφτουν για ύπνο κορυφώνεται όταν ξαφνικά, τα προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα στο ζευγάρι, εξαφανίζονται μπροστά στο τσούγγρισμα των κρασοπότηρων.

Προστέθηκε: Η μοναξιά για εκείνους τους εσωστρεφείς ανθρώπους που περιβάλλονται από έναν στενό κύκλο και τις γιορτές δεν έχουν που να πάνε και με ποιον να βγουν γίνεται καρφί στην καρδιά και δάκρυα στα μάτια μπροστά σε μία τηλεόραση που παίζει ασταμάτητα τρυφερές Χριστουγεννιάτικες ταινίες. Η μαγεία των Χριστουγέννων σε κάποια σπίτια δεν φτάνει ποτέ, δεν υπάρχουν χρήματα για λαμπιόνια, ούτε καν για ένα γιορτινό γεύμα. Η αμφιβολία και η ματαίωση έχει ποτίσει τους τοίχους. Υπάρχουν ακόμη παιδιά που δεν δέχτηκαν ποτέ το γονικό χάδι, ούτε καν αυτές τις μέρες, υπάρχουν ακόμη γυναίκες που μένουν εγκλωβισμένες με τους κακοποιητές τους. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μένουν στον δρόμο, κάτω από χάρτινες κούτες και αυτοσχέδια υπόστεγα για να προστατεύονται από το κρύο.

Για όσους από εμάς υποφέρουμε με άγχος και ψυχικές διαταραχές, το κλίμα των Χριστουγέννων, με τον μαγικό του τρόπο, δυστυχώς, εντείνει τα αρνητικά μας συναισθήματα. Νιώθουμε ενοχές γιατί δεν μπορούμε να είμαστε το ίδιο ενθουσιασμένοι ή χαρούμενοι με τους υπόλοιπους. Λες και τα Χριστούγεννα, τα οποία είναι γεμάτα με φως, χαρά, αγάπη και όλα τα θετικά συναισθήματα του κόσμου, δημιουργούν ένα είδος επιβολής να είσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, κορυφώνοντας το άγχος σε όσους δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτήν. Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας για λίγες ημέρες να βάλει ένα φωτεινό χαμόγελο, να προσποιηθεί και να λάμψει για τις ώρες που πρέπει να βγει από σπίτι του, ενώ τα περασμένα 5 λεπτά έκλαιγε από απόγνωση μπροστά στον καθρέφτη.

Κάποιοι από εμάς αυτές τις ημέρες, δεν έχουμε που να πάμε, αισθανόμαστε πως δεν χωράμε πουθενά, δεν έχουμε κάπου να ανήκουμε και αυτό πιστέψτε μας είναι το πιο αβάσταχτο συναίσθημα. Κάποιοι πιο ρεαλιστές σκέφτονται την υποκρισία και πως αυτή θα σβήσει σε δέκα μέρες και θα επιστρέψουμε στο ασταμάτητο μίσος που βιώνουμε κάθε μέρα. Κάποιοι άλλοι είναι ευτυχισμένοι που δανείζονται έστω και λίγο, την χρυσόσκονη που απλώνεται σε διάφορες γωνιές. Δεν υπάρχει ένα ντεφάκτο γεγονός που να υπογράφει πως τα Χριστούγεννα επιβάλλεται να είσαι ευτυχής, όμως όλοι φαίνεται να είμαστε. Προστέθηκε: Και είναι οκέι να μην είσαι ευτυχισμένος αυτές τις μέρες, το οφείλεις σε εσένα να σεβαστείς αυτό το συναίσθημα για εκείνη τη νέα αρχή που λες πως θέλεις να κάνεις, για εκείνη την αγκαλιά που κανένας δεν σου έδωσε εγκάρδια και μόνο εσύ με εσένα μπορείς να την αναπληρώσεις. Προστέθηκε:

Υ.Γ. Οι εποχές ντύνονται με συναισθήματα επειδή εμείς τους τα δίνουμε. Μην περιμένεις κανένα αυτοσχέδιο φως να σε φωτίσει, να σε αγαπάς και να σε ακούς κάθε ημέρα όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Και επιτέλους, σήκω από τον καναπέ και πάρε εκείνες τις αποφάσεις που τρέμει η ψυχή σου να πάρει. Κάντο για εσένα για κανέναν άλλον.