Ηθική βλάβη: Η επιρροή της πανδημίας στους εργαζόμενους της υγείας
Τι συμβαίνει όμως με τους ιατρούς και νοσηλευτές της πρώτης γραμμής; Η ηθική βλάβη είναι κάτι μεγαλύτερο από την ψυχική οδύνη.
Ο όρος της ηθικής βλάβης αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για να περιγράφει το τι βιώνουν οι στρατιώτες στον πόλεμο. “Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται και στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης κάποια χρόνια πριν από την πανδημία”, είπε η Wendy Dean, ψυχίατρος, πρόεδρος αλλά και συνιδρυτής του Moral Injury of Healthcare, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούν ηθική βλάβη στους εργαζόμενους της υγείας.
«Μπήκαμε σε μία πανδημία ενώ ήδη υπήρχε πίεση στο χώρο της περίθαλψης. Και η πανδημία χτύπησε καμπανάκι κινδύνου», πρόσθεσε.
Από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέβριο, η Mental Health America, σε δημοσκόπηση με 1100 ερωτηθέντες, εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με τη COVID-19, διαπίστωσε ότι το 93% από αυτούς υπέφερε από στρες, το 86% από άγχος, το 77% από απογοήτευση, το 76% από εξάντληση και το 75% από υπερφόρτωση.
Υπάρχει μία σημαντική διαφορά, είπε η Wendy Dean, μεταξύ της εξάντλησης και της ηθικής βλάβης. Η τελευταία συμβαίνει όταν οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης “αναμένονται κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους, να υπερβαίνουν τα όριά τους καθώς και τα όρια της δέσμευσής τους για προσφορά θεραπείας”, είπε.
Η ηθική βλάβη είναι κάτι μεγαλύτερο από την ψυχική οδύνη. Προέρχεται από την απογοήτευση που ενδέχεται να νιώθουν οι εργαζόμενοι της υγείας, οι οποίοι δεν κατάφεραν να παρέχουν την φροντίδα για την οποία εκπαιδεύτηκαν και την οποία υποσχέθηκαν να δώσουν. Όταν οι πάροχοι υγείας αναγκάζονται, λόγω έλλειψης υγειονομικού υλικού, να περιοριστούν και να πάρουν οι ίδιοι τις αποφάσεις για το πώς και σε ποιους θα διανεμηθούν οι πόροι υγειονομικής περίθαλψης που κατέχει ένα νοσοκομείο, “αυτό είναι κάτι βαθιά ψυχικά τραυματικό”, πρόσθεσε. “Είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν σεισμό, σε μία φυσική καταστροφή. Όμως η λήψη τέτοιων αποφάσεων στη διάρκεια της πανδημίας, είναι ακόμα χειρότερη, διότι ο κορονοϊός είναι κάτι που θα μπορούσε να έχει προληφθεί από την κυβέρνηση από νωρίτερα .”
Εφόσον τα νοσοκομεία δεν επιτρέπουν, τις περισσότερες φορές, στις οικογένειες των ασθενών να τους επισκεφτούν, οι νοσοκόμοι κλήθηκαν να γίνουν υποκατάστατα μελών οικογένειας, γεγονός που τους πρόσθεσε επιπλέον άγχος”, είπε η Hossain και η συνεργάτης της, Ariel Clatty, ιατρός στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Pittsburgh. Τo σενάριο να κρατά ένας εργαζόμενος το κινητό ενός ασθενούς για να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους του, μπορεί και για τελευταία φορά, ήταν καθημερινό. Παλιότερα επικρατούσε μία ατμόσφαιρα φροντίδας και θαλπωρής. Τώρα πλέον, έχει εξαφανιστεί κάθε ανθρώπινη αλληλεπίδραση”.
Με πληροφορίες: www.medscape.com
