Κλονίζεται η γαλλική αριστερά από σειρά σκανδάλων σεξουαλικής βίας

Μια σειρά αποκαλύψεων εναντίον βουλευτών της Αριστεράς από διάφορα κόμματα εγείρουν ανησυχίες ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις καταγγελίες. Υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των πολιτικών αρχηγών για το πώς να προχωρήσουν καλύτερα. Το Συμβούλιο για την Ισότητα των Φύλων (HCE) επιθυμεί ελέγχους για τις προηγούμενες συμπεριφορές των νέων βουλευτών.

Η γαλλική εφημερίδα Le Canard Enchaîné αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα ότι ο Adrien Quatennens, «εθνικός συντονιστής» (ουσιαστικά αντιπρόεδρος του κόμματος) του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος La France insoumise, είχε κατατεθεί μήνυση στην αστυνομία εναντίον του από την πρώην σύζυγό του για «ενδοοικογενειακή βία».

Κατά συνέπεια, ο Quatennens παραιτήθηκε από τα κομματικά του καθήκοντα, αναγνωρίζοντας ότι το διαζύγιό του είχε οδηγήσει σε «διαμάχες», συμπεριλαμβανομένου ενός «χαστουκιού» κατά της συντρόφου του.

Την ίδια στιγμή, η φεμινιστική συλλογικότητα NousToutes αποκάλυψε ότι είχε υποβληθεί καταγγελία μέσω του εσωτερικού συστήματος καταγγελιών του κόμματος των Πρασίνων, εναντίον του επικεφαλής του κόμματος Julien Bayou, ο οποίος έκτοτε αποσύρθηκε από τη συμπροεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων.

Αυτή η σειρά σκανδάλων, η οποία έρχεται να προστεθεί στις καταγγελίες για βιασμό κατά του πρώην υπουργού Damien Abad στις αρχές του καλοκαιριού, εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα των αριστερών κομμάτων να χειριστούν τη σεξουαλική βία στις τάξεις τους, όταν ο φεμινιστικός αγώνας βρίσκεται ψηλά στην πολιτική τους ατζέντα.

«Το γεγονός ότι οι τελευταίες αποκαλύψεις επικεντρώνονται σε αριστερούς βουλευτές δείχνει μια αναντιστοιχία μεταξύ του τι λέγεται και τι γίνεται», δήλωσε στη EURACTIV η Fiona Texeire, συνιδρύτρια του κινήματος #MeTooPolitique και του Παρατηρητηρίου για τη σεξιστική και σεξουαλική βία στην πολιτική.

Ενώ ορισμένοι βουλευτές ζήτησαν απερίφραστα την αποπομπή των εμπλεκόμενων κομματικών ηγετών, άλλοι, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος Oliver Faure, τάχθηκαν υπέρ μιας πιο ήπιας αντιμετώπισης.

Σε ένα tweet, ο ηγέτης του LFI Mélenchon υποστήριξε ότι «η κακοήθεια της αστυνομίας, η δημοσιογραφική ηδονοβλεψία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμπλέκονται στο συγκρουσιακό διαζύγιο μεταξύ του Adrien και της [πρώην συζύγου] Céline. Ο Adrien τα πήρε όλα πάνω του. Επικροτώ την αξιοπρέπεια και το θάρρος του και επαναλαμβάνω την εμπιστοσύνη και τη στοργή μου».

Αρκετά για να ξεσηκώσει διαμάχη σχετικά με την έλλειψη ενσυναίσθησης προς το θύμα – και να δείξει πόσο βαθιές διαφωνίες υπάρχουν εντός της αριστεράς σχετικά με το πώς να προχωρήσουμε καλύτερα και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το πρόβλημα της σεξουαλικής βίας.

«Τα σεξουαλικά σκάνδαλα επανέρχονται ξανά και ξανά, σε όλο το πολιτικό φάσμα, αλλά δεν υπάρχει κανένα αποτελεσματικό πλαίσιο, καμία ξεκάθαρη γραμμή, ως προς τον τρόπο χειρισμού τους», εξήγησε ο Texeire.

«Η ευαισθητοποίηση ότι αυτό συμβαίνει είναι κρίσιμη – κανένας εκλεγμένος αξιωματούχος σήμερα δεν λαμβάνει εκπαίδευση για να εντοπίζει και να καλεί τον σεξισμό στην πολιτική», πρόσθεσε.

Το Γαλλικό Συμβούλιο για την Ισότητα των Φύλων (HCE) ζήτησε να διεξάγεται ανεξάρτητη έρευνα για όλους τους βουλευτές μετά τις εκλογές, πριν αυτοί αναλάβουν το νέο τους ρόλο. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες που κρίνονται ένοχοι για σεξουαλική βία θα πρέπει να απαγορεύεται να κατέχουν αξιώματα, σύμφωνα με δελτίο Τύπου την Πέμπτη (22 Σεπτεμβρίου).

Αυτό δεν είναι μόνο ένα γαλλικό ζήτημα. Μια μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2018 διαπίστωσε ότι «οι κορυφαίοι πολιτικοί μπορούν να κάνουν κατάχρηση της θέσης τους στην εξουσία και να τη γλιτώσουν», ενώ ένα ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης του 2020 ζήτησε αποτελεσματική δράση κατά της βίας στην πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης των κωδίκων δεοντολογίας για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης, καθώς και τη δημιουργία ισχυρών μηχανισμών υποβολής καταγγελιών και αποτελεσματικών κυρώσεων.

Το κίνημα #MeTooPolitique αναπτύχθηκε ευρέως στο Βέλγιο με το #MeTooPolitiqueBE καθώς και το #MeTooPE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Πηγή: euractiv.gr