Κοροναϊός: Τι πήγε λάθος στις ΗΠΑ;

Οι ΗΠΑ εισέρχονται πια στον ένατο μήνα της πανδημίας με περισσότερα από 6,3 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα και πάνω από 189.000 επιβεβαιωμένους θανάτους. Ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται κατά περίπου 40.000 και ο αριθμός των θανάτων κατά περίπου 800 – και αυτό γιατί όπως όλα δείχνουν η χώρα αντιμετωπίζει συνεχώς την πανδημία με τους ίδιους μη αποδοτικούς τρόπους.

Πολλοί είναι οι Αμερικανοί, οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τη διαίσθησή τους και τελικά οδηγήθηκαν σε αυτήν την καταστροφή. Οι ίδιοι αποφάσισαν να πάρουν οποιαδήποτε λύση ήταν πιο εμφανής και μεταπηδούσαν θα λέγαμε από τη μία (συχνά ψευδή) ελπίδα στην άλλη. Επιπλέον, έπεσαν στην παγίδα και πίστεψαν ότι ο κόσμος θα επανέλθει στο φυσιολογικό μέσα σε λίγους μήνες.

Οι Αμερικανοί διαστρέβλωναν τη συζήτηση σχετικά με το αν θα οι πολίτες θα πρέπει να παραμείνουν στο σπίτι, να φορούν μάσκες ή να πηγαίνουν ξανά στα κολέγια. Απέτρεπαν τους πολίτες από την κατανόηση του εύρους της κρίσης.

Η χώρα είναι πλέον παγιδευμένη σε έναν εφιάλτη: Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα μυρμήγκια, οι Αμερικανοί περιστοιχίζονται από τα δικά τους ένστικτα, τα οποία τους οδηγούν σε αυτοκαταστροφικούς κύκλους.

«Η μεγάλη πρόκληση τώρα είναι, πώς μπορούμε να προσαρμόσουμε τη σκέψη μας ώστε αυτή να ταιριάζει με το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας», λέει ο Lori Peek, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Boulder.

Oι άνθρωποι ξεχνούν ότι ο έλεγχος της πανδημίας σημαίνει να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Ο ιός μπορεί να εξαπλωθεί πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα.

Για να σταματήσει η εξάπλωση, αυτή η χώρα θα μπορούσε να έχει λάβει ενδεχομένως μέτρα  όπως έκαναν άλλα έθνη: Για παράδειγμα θα μπορούσε να κλείσει τις μη απαραίτητες επιχειρήσεις και εσωτερικούς χώρους που επιτρέπουν στα πλήθη να συνωστίζονται, να βελτιώσει τον εξαερισμό και να ενθαρρύνει τη χρήση μάσκας, να παρέχει ένα δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας. Άλλωστε, κανένα από τα άλλα έθνη δεν έκανε τα πάντα, αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όλα έκαναν αρκετά πράγματα σωστά και μάλιστα ταυτόχρονα.

Τα μεγάλα λάθη των ΗΠΑ

Μετά την παρότρυνση για παραμονή στο σπίτι τον Μάρτιο, έγινε έντονη συζήτηση για τη χρήση μάσκας τον Απρίλιο. Έπειτα σειρά είχε το Μάιο η ανίχνευση επαφών. Τώρα, στο τραπέζι των συζητήσεων πέφτει ο… εξαερισμός. «Είναι σαν να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας σε ένα μόνο πράγμα τη φορά», λέει η Natalie Dean, από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα.

Όπως συμβαίνει συχνά, οι άνθρωποι αναζήτησαν εύκολες λύσεις για δυσεπίλυτα προβλήματα. Για μήνες, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παρουσίαζε την υδροξυχλωροκίνη ως θεραπεία για την COVID-19. Τον Αύγουστο, έστρεψε δε την προσοχή του σε αντισώματα που μπορεί να εμποδίσουν τον ιό.

Παρά τις αξιώσεις του Λευκού Οίκου, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να μην δοκιμάζουν την εφαρμογή αρκετών λύσεων. Εξακολουθούν επίσης να μην κάνουν ιχνηλάτηση επαφών όπως θα έπρεπε.

Ψευδείς διχοτομίες

Από την αρχή, η COVID-19 αποτυπώθηκε από τις ΗΠΑ ως μια ασθένεια που προκαλεί ως επί το πλείστον ήπια συμπτώματα σε άτομα που αναρρώνουν γρήγορα και περιστασιακά προκαλεί σοβαρή ασθένεια που οδηγεί σε νοσηλεία και θάνατο. Ακόμη ένα τραγικό λάθος.

Στο μεταξύ, οι επιδημιολόγοι και οι οικονομολόγοι συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι η οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει, την ώρα που η πανδημία εξακολουθεί να μαίνεται.

Θεατρικότητα με… άνεση

Οι οδηγίες για παραμονή στο σπίτι έσωσαν ζωές μειώνοντας τη διάδοση της COVID-19 και δίνοντας στα νοσοκομεία μια ανάσα. Οι οδηγίες αυτές είχαν επίσης ως στόχο να κερδίσουν χρόνο για το έθνος προκειμένου αυτό να αυξήσει την άμυνά του για τη δημόσια υγεία. Αντ ‘αυτού, ο Λευκός Οίκος αντιμετώπισε τις οδηγίες ως στρατηγική για την εξάλειψη της πανδημίας. Επίσης μεγάλο σφάλμα.

Ο ιός εξαπλώθηκε ραγδαία μεταξύ των φυλακών της Αμερικής και των νοσοκομείων με ανεπαρκές προσωπικό, σε τμήματα δημόσιας υγείας που δεν έχουν επαρκή χρηματοδότηση, καθώς και μεταξύ Λατίνων, Αυτόχθονων Αμερικανών και όχι μόνο, που δεν είχαν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη εδώ και δεκαετίες λόγω των ρατσιστικών πολιτικών.

Έτσι, εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να θέσουν τον εαυτό τους σε καραντίνα εφόσον αρρώσταιναν- και ειδικά εάν αυτό έθετε σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας τους.

Η παγίδα της κανονικότητας

Σε περιόδους αβεβαιότητας και αναταραχής, «οι άνθρωποι επιθυμούν την επιστροφή σε γνωστούς, κανονικούς ρυθμούς», λέει η Monica Schoch-Spana, ανθρωπολόγος στο Κέντρο Ασφάλειας Υγείας Johns Hopkins.

Όμως, η επιθυμία αυτή μπορεί να είναι άκρως επικίνδυνη. Το να παραμένουν λόγου χάρη ανοικτές οι εσωτερικές επιχειρήσεις υψηλού κινδύνου βοηθούν τον ιό να εξαπλωθεί σε μια κοινότητα, γεγονός που καθιστά το άνοιγμα των σχολείων ακόμη πιο δύσκολο. Με άλλα λόγια, ένας κόσμος με COVID-19 είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από έναν χωρίς αυτόν και ο πρώτος απλά δεν μπορεί να περιλαμβάνει όλες τις παγίδες του τελευταίου.

Η μαγική σκέψη

Εκτός των άλλων, τον Απρίλιο, ο Τραμπ φαντασιώθηκε ένα γρήγορο τέλος της πανδημίας: «Ίσως αυτό εξαφανίζεται με ζέστη και φως», είχε πει. Από την αρχή, αυτός και άλλοι αναρωτήθηκαν αν ο ζεστός και υγρός καιρός θα μπορούσε να περιορίσει την εξάπλωση της COVID-19, όπως συμβαίνει και με άλλες ασθένειες κοροναϊού.

Πολλοί ειδικοί δήλωσαν ότι κάτι τέτοιο δεν θα σταματούσε τον νέο ιό, ο οποίος είχε ήδη εξαπλωθεί στις τροπικές περιοχές.

Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης, μέσω του οποίου κατά έναν μαγικό τρόπο αποδυναμώνεται η πανδημία, δεν είναι παρά μια βολική δικαιολογία για αδράνεια.

Μια ρουτίνα αντίθετη στις οδηγίες

Τον Μάρτιο, ο Mike Ryan από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας συμβούλεψε, «Να είστε γρήγοροι, ώστε να μην μετανιώνετε… Ο ιός θα σας πάρει τα πάντα αν δεν κινηθείτε γρήγορα». Οι ΗΠΑ αγνόησαν και αυτήν την οδηγία και βρέθηκαν επανειλημμένα αρκετά βήματα πίσω σε σχέση με τον ιό.

Τον Απρίλιο, ο Michael Osterholm, επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, είπε ότι «οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ότι [η πανδημία] δεν αφορά στις επόμενες δύο εβδομάδες [αλλά] στα επόμενα δύο χρόνια».

 Η συνήθεια του τρόμου

Καταλήγοντας, όπως η φτώχεια και ο ρατσισμός, οι πυροβολισμοί σε σχολεία και η αστυνομική βαρβαρότητα, η μαζική φυλάκιση και η σεξουαλική παρενόχληση, οι εκτεταμένες εξαφανίσεις και το μεταβαλλόμενο κλίμα, η COVID-19 μπορεί να γίνει ένα ακόμη απαράδεκτο πράγμα που η Αμερική έρχεται να αποδεχθεί.

Με πληροφορίες από το Τhe Atlantic